ฌานหาย หาฌานไม่เจอ

ไม่มีตรึกตรอง ไม่มีปิติ ไม่มีสุข ไม่มีอุเบกขา
มีแต่เอกคตารมณ์ มีอารมณ์ที่เป็นเลิศในอารมณ์เดียว
อารมณ์ที่เป็นกลาง จิตจะดูอารมณ์ที่ดี ที่ชั่ว ที่เป็นกุศล ที่เป็นอกุศล
อารมณ์ที่มีกิเลส ที่มีตัณหา จิตจะดูธรรมะทั้งหมด
จิตอยู่ที่ใจ อยู่ที่ความเป็นกลาง จิตจับอารมณ์ทั้งหมด
แล้วจิตจะวิ่งไปที่ใจ ที่เป็นกลาง ความเป็นกลาง ทำให้จิต
ดูอารมณ์ได้ชัดทั้งหมด จิตไม่เป็นทุกข์ ไม่เป็นสุข
จิตเกิดอุเบกขาขึ้นมาตอนนี้คือไม่รู้สึกว่าทุกข์ไม่รู้สึกว่าสุข
จิตไม่เห็นว่ามีฌาน เหมือนฌานหายไป จิตเกิดเบื่อฌาน
จิตปล่อยวางฌาน มีฌานก็หนัก