สวัสดีค่ะเพื่อนๆ จริงๆเราว่าจะตั้งกระทู้นี้ที่สนทนาตั้งนานแล้วล่ะค่ะแต่เข้าไม่ได้เลย เลยมาตั้งที่กระทู้คำถามดูนะคะ

เข้าเรื่องเลยดีกว่านะคะ^^'  ที่เราตั้งหัวข้อนี้มาก็เพราะว่า เมื่อก่อนเราทำงานที่ร้านๆหนึ่งเป็นงานบริการนี่แหละค่ะ  ที่เราทำเพราะเป็นงานใกล้บ้าน  สะดวกสบายไม่ต้องสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายอะไร ก่อนอื่นต้องบอกไว้ก่อนเลยค่ะว่าเราเป็นสิว หลุมสิว  ก่อนหน้านั้นเราก็ไม่ค่อยมั่นใจอยู่แล้วเป็นคนกลัวการจ้องหน้ามากค่ะ  เราทำงานไปเรื่อยก็ปกติดีไม่ได้มีอะไร  จนวันหนึ่งลูกค้ากลุ่มหนึ่งเดิรเข้ามาในร้าน  สั่งเมนูไปเรียบร้อยพอตอนเรานกมาเสิร์ฟแล้วกลับเข้าไป เราได้ยินเค้าพูดว่า " หน้าเป็นสิวแบบนี้ยังมาทำงานแบบนี้อีก " คือเราไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ได้ยิน  แล้วพอเจอแบบนั้นเรายิ่งไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ กลัวการเจอหน้ากัน  กลัวสายตาที่เค้ามองเราเหมือนว่าเราเป็นอะไรสักอย่าง  จนตอนนี้เราลาออกมาแล้วค่ะ  ไม่กล้าไปสมัครงานที่ไหน  เมื่อก่อนยังพอมีเงินอยู่บ้างเราเลยลองไปหาหมอที่ๆหนึ่งมา ให้ยามากิน ยาทา จนตอนนี้ไม่มีเงินแล้วยาที่เคยกินก็หยุดไป  ทุกววันนี้ส่องกระจกทีไรเราเครียดตลอดเลย บางทีก็คิดสั้นก็มีนะคะ  มีครั้งนึงไปืำธุระกับแม่แล้วแสะกินข้าวกันเราใส่ผ้าปิดปากไปพอเราถอดออก  คนที่มาใหม่ก็พูดกับลูกเค้าอีกว่า " ดูคนนั้นสิ หน้าเป็นสิวเต็มเลย " คือเราแน่ใจนะคะว่าเค้าหมายถึงเรา เพราะตอนนั้นมีแค่เรากับแม่เท่านั้น  คำพูดของคนบางคนสามารถบั่นทอนจิตใจเราได้ขนาดนี้เลยเหรอ เราคิดตลอดเลยนะคะว่าเราเป็นสิวแบบนี้มีโอกาสจะหายไหม  เราไม่ขออะไรมากนะคะขอแค่อย่ามองเราด้วยสายตารังเกียจก็พอ

    สิวที่เราเป็นมันจะนูนๆเป็นหนองช้ำเลือดค่ะ ไม่เป็นหัวเวลาเป็นประตำเดือนจะขึ้นเยอะมาก  พอหายเราคิดว่าจะหายไปแต่ก็ไม่หาย กลุ้มใจจริงๆค่ะ😁😁

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ หากเราพิมพ์ผิดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ