เคยคิดถึงใครแต่บอกออกไปไม่ได้กันไหม?

เมื่อไหร่ที่เรายอมรับว่าเรานั้นตกหลุมรักเขาเข้าแล้วจริงๆ..นั้นแหละคือการยอมรับความเจ็บปวด
ก่อนที่เราจะได้รู้จักคำว่ารัก มันรู้สึกมีอิสระทางความรู้สึกมากกว่านี้ ชีวิตดูมีแค่ฉัน ตัวฉันเอง แต่พอมาวันหนึ่งวันที่เราได้มารู้จักเธอ มันทำให้ใจสั่นแปลกๆ มันทำให้เราสูญเสียอิสระทางความรู้สึก ก่อนหน้าที่จะเจอเธอ  ไม่เคยรู้สึกทรมานขนาดนี้ แต่ก็ไม่เคยรู้สึกมีความสุขมากมายขนาดนี้มาก่อน  เรารู้สึกทรมานทุกครั้งที่เอาแต่คิดถึงเธอ คิดถึงว่าเมื่อไหร่เราสองคนจะได้พบกันใหม่อีกครั้ง เราเอาแต่เฝ้ารอคอยที่เจอเธอ เวลาที่เจอกันก็พยายามหาเรื่องราวๆต่างๆมาชวนคุย และทุกครั้งเป็นเราเอง ที่กลับมานั่งคิดกับบทสนทนาระหว่างเรา มันช่างน่าอายจริงๆ บางทีเราก็เอาแต่คิดว่าสิ่งที่เราพูดไปมันเป็นสิ่งที่น่าอาย เพราะเธอเป็นคนสำคัญ เราเลยคอยระวังทุกคำพูด เธอจะรู้ไหมว่าคืนนี้ มีคนคิดถึงเธออหยู่ตรงนี้ ข้างในหัวใจมันหน่วงๆ เราก็บอกไม่ถูก มันจะทรมานหน่อยๆ แต่ทำไมเรากับมีความสุขที่ได้คิดถึงเธอทั้งๆที่มันก็จะรู้สึกเจ็บหน่อยๆ….
ท้ายที่สุด ในชีวิตจริงคงบอกว่าคิดถึงเธอไม่ได้ ขอบอกผ่านกระทู้นี้ ว่าเราคิดถึงเธอมาก เรารู้สึกโชคดีและขอบคุณโชคชะตาที่นำพาเรามาเจอเธอกัน นำพาเธอผู้แสนจะอ่อนโยน และอบอุ่น มาพบกับคนอย่างเรา คนที่ใจแข็งกระด้าน คนที่โหยหาความอบอุ่นมาโดยตลอด คิดถึงนะ


2107