สวัสดีครับ เพื่อนๆชาวPantipทุกคน วันนี้เป็นวันแรกที่ผมหัดเล่นกระทู้ pantipนี้
วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของผม ผมไม่ขอเอ่ยชื่อทั้งตัวผมเองและก็ผู้หญิงคนนั้นด้วยนะครับ
ผมก็เป็นเด็กนักเรียนคนหนึ่งนี้แหละครับ มีนิสัยกวนๆ พูดกวนๆ ท่าทางกวนๆ และก็ขี้อายมากๆกับเรื่อง"ผู้หญิง"
แต่ไอ้คนกวนๆแบบนี้มันดันไปชอบหญิงขึ้นมา555555555555
ตอนผมอยู่มอสอง ผมได้แอบชอบหญิงรุ่นน้องคนหนึ่งครับ ชอบตั้งแต่เปิดเทอมใหม่ๆเลย ผมกะพยายามเข้าหาอยู่หลายทีแต่ก็ไม่เป็นผลครับ
เพราะผมมัน"ขี้อาย" และผมก็ได้แอบชอบมาตลอด จนมอสามก็ยังแอบมองอยู่ไม่กล้าจะเข้าไปคุยแต่อย่างใด แต่ก็พอรู้ชื่อรู้ไรแล้วละครับ
ได้แต่เดินผ่านและก็แอบมอง และช่วงนั้นผมเลยท้อและตัดสินใจให้เพื่อนหาหญิงให้หน่อย
ช่วยจีบหน่อยไรประมาณนี้ แต่ในใจผมก็ยังมีเธอคนนี้อยู่ในใจเสมอ และผมก็จีบหญิงที่เพื่อนแนะนำให้ไม่สำเร็จ
และก็ลองๆมานั่งหาวิธีที่จะเข้าใกล้เธอไปจีบเธอหรือคุยกับเธอแต่ใจผมดันไม่กล้าที่จะทำแบบนั้นเลย
และวันวาเลนไทน์ปีนั้นผมก็ตั้งใจว่าจะเอาดอกไม้ไปให้แต่ใจก็ดันไม่กล้าเช่นเคย
แต่ใครจะรู้ว่าเธอคนนี้อยู่ในใจผมมาตลอด เพื่อนในห้องผมหรือคนอื่นๆยังไม่รู้เลยว่าผมชอบใคร พอผมจบมอสามแล้ว ผมก็ตั้งใจที่จะต่อโรงเรียนเดิม
เพื่อจะได้เจอกันอีก และแล้วเมื่อผมอยู่มอสี่ ได้เจอเพื่อนใหม่ ได้เจออะไรๆใหม่ๆ และพอดีเพื่อนใหม่มันเป็น"นักรัก"ตัวยงเลย
ผมกะเลยบอกให้เพื่อนผมนั้นไปขอเฟสน้องคนที่ผมชอบให้หน่อย เพื่อนผมก็เลยไปขอให้ แล้วผมก็แอดไป แอดแบบแอดปุ๊ปรับปั๊ปเลย
ผมเห็นเขาออนอยู่แต่ก็ไม่กล้าทัก จนผมเพิ่งรู้ว่าเขาชอบดูอนิเมะ(สายเดียวกันกับผม) ผมก็เลยหาทางเอาอนิเมะเป็นสิ่งที่จะเข้าไปคุยกับเขา
พอทักไปครั้งแรก เขาก็ตอบสวัสดี แล้วเราก็ถาม ทำไรหรอน้อง.... เขาเลยสงสัย เอ๊ะ!! พี่รู้จักชื่อหนูได้ไงอะ นั้นไงผมมีพิรุธตั้งแต่เริ่มคุยกันเลย
หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มสนิทกันขึ้น ผมคุยกับเขาและก็รอเขาตอบแชททุกวัน และบางทีเขาก็ชอบบอกว่า "เดี๋ยวข้าไปแต่งนิยายก่อนนะลูกศิษย์"
ตามภาษาคนดูอนิเมะ ดูหนังเขาคุยกัน ต่อมาผมเลยถามเธอว่านิยายไรหรอ เขาบอกนิยายวาย(เราก็ตะลึง) พอเราขออ่านเขาก็บอกไม่ให้ๆ
ผมก็ตื้อจนได้อ่าน พออ่านเสร็จก็ขำนิยายของเขา แต่ก็รู้สึกดีที่ได้คุยกับเขา ผมคุยเรื่อยๆจนถึงวันปัจฉิมนิเทศ เขาก็ได้จบมอสามแล้ว
ผมก็เลยรวบรวมความกล้าเอาดอกไม้ไปให้เขา แล้วเขาก็ติดสติ๊กเกอร์หัวใจให้ผม ตอนนั้นผมรู้สึกมีความสุขมาก มีความสุขแบบบอกไม่ถูกเลยละ
พอหลังจากนั้นเขาเลยถามกับผมขึ้นมาว่า"พี่ชอบหนูหรอ" เราโดยนิสัยกวนๆก็เลยตอบไปว่าใช่ๆ ข้าเป็นเกย์ 5555555
เราเลยนึกว่าเขานั้นไม่คิดไร แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่าเขามีคนชอบแล้วนะ เขาชอบคนในห้องของเขา ตอนนั้นเราคิดว่าเขาคงเพิ่งชอบมั้ง
แล้วตอนนั้นก็เลยสารภาพความจริงผ่านแชทไปเลยว่าชอบ เขาก็เลยเอาเรื่องของผมไปคุยกับเพื่อนเขา จนเพื่อนเขาบอกว่าน้องเขามีปม
เกี่ยวกับคนที่เคยมาบอกชอบ พอผมได้อ่านข้อความที่เขาคุยกับเพื่อนเขาแล้ว ผมก็เริ่มๆทำใจไว้แล้วว่าผลจะออกมาเป็นยังไง
แล้วเขาก็พยายามทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นพยายามคุยให้เหมือนปกติ แต่ผมดันปกติไม่ได้
เขาเลยบอกผมว่า"ความรักเป็นแค่ปัจจัยหนึ่งในชีวิต ไม่มีหนูพี่ก็อยู่ได้ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆค่ะ" พอนั้นเองเขาก็ทำเป็นเหมือนคุยปกติเหมือนเดิม
แล้วก็คอลมาถาม พี่ พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม พี่ห้ามร้องไห้นะ พี่ต้องอดทนนะ และตอนที่เขาคอลมาบอกนั้น ผมก็ร้องไห้ขึ้นมาเลย
ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยร้องไห้กับหญิงเลย เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผมร้องไห้ แล้วผมก็วางคอลไป และเขาก็พยายามคุยให้เหมือนเดิม
แต่ผมก็ดันไม่เหมือนเดิมอีก เขาก็เลยถามผมขึ้นมา อึดอัดไหมเวลาคุยกัน ผมก็บอกไปว่าไม่นะ แค่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม
เขาก็เลยบอกว่า"ไม่มีพี่น้องที่ไหนเขาคิดกับน้องแบบแฟนหรอกนะคะ Sorry"
หลังจากตอนนั้นผมก็ไม่กินข้าวอยู่ประมาณสามวัน กินแต่นํ้ากับขนมนิดหน่อย ผมซึมและก็คอยโทษตัวเองอยู่บ่อยๆว่าผมเป็นคนทำให้พวกเราไม่เหมือนเดิม
หลังจากนั้น พอวันรับผลการเรียน เขาก็ไปรับผลการเรียนและผมเองก็คอยดูอยู่ห่างๆ ผมรู้ผมไปแสดงความยินดีด้วยไม่ได้
ผมเลยขับรถกลับบ้านพร้อมนํ้าตาที่ไหลเอ่อในวันนั้น
ผมอยากขอโทษ ผมอยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้ววันที่เกรดออกในเว็บนั้น เขาก็โพสว่า ทำไมหาดูเกรดไม่ได้
พอผมรู้อย่างนั้นผมเลยหาเกรดมาให้เขาดูจนได้ ผมเลยทักเขาไป "เก่งหนอ ได้เกรดตั้ง 3.95"
หลังจากนั้นเราก็คุยกันต่อปกติ โดยที่เขาก็ยังรู้อยู่ว่าผมยังชอบเขา ผมก็คงจะต้องชอบเขาต่อไปเรื่อยๆ
จนตอนนี้ผมมอห้าแล้วผมก็คุยกันเหมือนเดิมครับ คุยเรื่อยเปื่อย แค่บางทีเราอาจจะคุยน้อยลงกว่าแต่ก่อน แต่ความรักที่ผมมีให้นั้นไม่เคยลดเลย
อีกปีเดียวผมก็จะจบแล้วผมคงต้องจากเขาไปแล้วละ ถึงในอนาคตเราอาจจะไม่ได้เจอกันหรือเจอกัน แต่ขอให้รู้เอาไว้ ในใจผมคือคุณคนเดียว
ความรักของคนขี้อายที่เฝ้ามองหญิงมา4ปี
วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของผม ผมไม่ขอเอ่ยชื่อทั้งตัวผมเองและก็ผู้หญิงคนนั้นด้วยนะครับ
ผมก็เป็นเด็กนักเรียนคนหนึ่งนี้แหละครับ มีนิสัยกวนๆ พูดกวนๆ ท่าทางกวนๆ และก็ขี้อายมากๆกับเรื่อง"ผู้หญิง"
แต่ไอ้คนกวนๆแบบนี้มันดันไปชอบหญิงขึ้นมา555555555555
ตอนผมอยู่มอสอง ผมได้แอบชอบหญิงรุ่นน้องคนหนึ่งครับ ชอบตั้งแต่เปิดเทอมใหม่ๆเลย ผมกะพยายามเข้าหาอยู่หลายทีแต่ก็ไม่เป็นผลครับ
เพราะผมมัน"ขี้อาย" และผมก็ได้แอบชอบมาตลอด จนมอสามก็ยังแอบมองอยู่ไม่กล้าจะเข้าไปคุยแต่อย่างใด แต่ก็พอรู้ชื่อรู้ไรแล้วละครับ
ได้แต่เดินผ่านและก็แอบมอง และช่วงนั้นผมเลยท้อและตัดสินใจให้เพื่อนหาหญิงให้หน่อย
ช่วยจีบหน่อยไรประมาณนี้ แต่ในใจผมก็ยังมีเธอคนนี้อยู่ในใจเสมอ และผมก็จีบหญิงที่เพื่อนแนะนำให้ไม่สำเร็จ
และก็ลองๆมานั่งหาวิธีที่จะเข้าใกล้เธอไปจีบเธอหรือคุยกับเธอแต่ใจผมดันไม่กล้าที่จะทำแบบนั้นเลย
และวันวาเลนไทน์ปีนั้นผมก็ตั้งใจว่าจะเอาดอกไม้ไปให้แต่ใจก็ดันไม่กล้าเช่นเคย
แต่ใครจะรู้ว่าเธอคนนี้อยู่ในใจผมมาตลอด เพื่อนในห้องผมหรือคนอื่นๆยังไม่รู้เลยว่าผมชอบใคร พอผมจบมอสามแล้ว ผมก็ตั้งใจที่จะต่อโรงเรียนเดิม
เพื่อจะได้เจอกันอีก และแล้วเมื่อผมอยู่มอสี่ ได้เจอเพื่อนใหม่ ได้เจออะไรๆใหม่ๆ และพอดีเพื่อนใหม่มันเป็น"นักรัก"ตัวยงเลย
ผมกะเลยบอกให้เพื่อนผมนั้นไปขอเฟสน้องคนที่ผมชอบให้หน่อย เพื่อนผมก็เลยไปขอให้ แล้วผมก็แอดไป แอดแบบแอดปุ๊ปรับปั๊ปเลย
ผมเห็นเขาออนอยู่แต่ก็ไม่กล้าทัก จนผมเพิ่งรู้ว่าเขาชอบดูอนิเมะ(สายเดียวกันกับผม) ผมก็เลยหาทางเอาอนิเมะเป็นสิ่งที่จะเข้าไปคุยกับเขา
พอทักไปครั้งแรก เขาก็ตอบสวัสดี แล้วเราก็ถาม ทำไรหรอน้อง.... เขาเลยสงสัย เอ๊ะ!! พี่รู้จักชื่อหนูได้ไงอะ นั้นไงผมมีพิรุธตั้งแต่เริ่มคุยกันเลย
หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มสนิทกันขึ้น ผมคุยกับเขาและก็รอเขาตอบแชททุกวัน และบางทีเขาก็ชอบบอกว่า "เดี๋ยวข้าไปแต่งนิยายก่อนนะลูกศิษย์"
ตามภาษาคนดูอนิเมะ ดูหนังเขาคุยกัน ต่อมาผมเลยถามเธอว่านิยายไรหรอ เขาบอกนิยายวาย(เราก็ตะลึง) พอเราขออ่านเขาก็บอกไม่ให้ๆ
ผมก็ตื้อจนได้อ่าน พออ่านเสร็จก็ขำนิยายของเขา แต่ก็รู้สึกดีที่ได้คุยกับเขา ผมคุยเรื่อยๆจนถึงวันปัจฉิมนิเทศ เขาก็ได้จบมอสามแล้ว
ผมก็เลยรวบรวมความกล้าเอาดอกไม้ไปให้เขา แล้วเขาก็ติดสติ๊กเกอร์หัวใจให้ผม ตอนนั้นผมรู้สึกมีความสุขมาก มีความสุขแบบบอกไม่ถูกเลยละ
พอหลังจากนั้นเขาเลยถามกับผมขึ้นมาว่า"พี่ชอบหนูหรอ" เราโดยนิสัยกวนๆก็เลยตอบไปว่าใช่ๆ ข้าเป็นเกย์ 5555555
เราเลยนึกว่าเขานั้นไม่คิดไร แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่าเขามีคนชอบแล้วนะ เขาชอบคนในห้องของเขา ตอนนั้นเราคิดว่าเขาคงเพิ่งชอบมั้ง
แล้วตอนนั้นก็เลยสารภาพความจริงผ่านแชทไปเลยว่าชอบ เขาก็เลยเอาเรื่องของผมไปคุยกับเพื่อนเขา จนเพื่อนเขาบอกว่าน้องเขามีปม
เกี่ยวกับคนที่เคยมาบอกชอบ พอผมได้อ่านข้อความที่เขาคุยกับเพื่อนเขาแล้ว ผมก็เริ่มๆทำใจไว้แล้วว่าผลจะออกมาเป็นยังไง
แล้วเขาก็พยายามทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นพยายามคุยให้เหมือนปกติ แต่ผมดันปกติไม่ได้
เขาเลยบอกผมว่า"ความรักเป็นแค่ปัจจัยหนึ่งในชีวิต ไม่มีหนูพี่ก็อยู่ได้ ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆค่ะ" พอนั้นเองเขาก็ทำเป็นเหมือนคุยปกติเหมือนเดิม
แล้วก็คอลมาถาม พี่ พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม พี่ห้ามร้องไห้นะ พี่ต้องอดทนนะ และตอนที่เขาคอลมาบอกนั้น ผมก็ร้องไห้ขึ้นมาเลย
ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยร้องไห้กับหญิงเลย เธอเป็นคนแรกที่ทำให้ผมร้องไห้ แล้วผมก็วางคอลไป และเขาก็พยายามคุยให้เหมือนเดิม
แต่ผมก็ดันไม่เหมือนเดิมอีก เขาก็เลยถามผมขึ้นมา อึดอัดไหมเวลาคุยกัน ผมก็บอกไปว่าไม่นะ แค่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม
เขาก็เลยบอกว่า"ไม่มีพี่น้องที่ไหนเขาคิดกับน้องแบบแฟนหรอกนะคะ Sorry"
หลังจากตอนนั้นผมก็ไม่กินข้าวอยู่ประมาณสามวัน กินแต่นํ้ากับขนมนิดหน่อย ผมซึมและก็คอยโทษตัวเองอยู่บ่อยๆว่าผมเป็นคนทำให้พวกเราไม่เหมือนเดิม
หลังจากนั้น พอวันรับผลการเรียน เขาก็ไปรับผลการเรียนและผมเองก็คอยดูอยู่ห่างๆ ผมรู้ผมไปแสดงความยินดีด้วยไม่ได้
ผมเลยขับรถกลับบ้านพร้อมนํ้าตาที่ไหลเอ่อในวันนั้น
ผมอยากขอโทษ ผมอยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้ววันที่เกรดออกในเว็บนั้น เขาก็โพสว่า ทำไมหาดูเกรดไม่ได้
พอผมรู้อย่างนั้นผมเลยหาเกรดมาให้เขาดูจนได้ ผมเลยทักเขาไป "เก่งหนอ ได้เกรดตั้ง 3.95"
หลังจากนั้นเราก็คุยกันต่อปกติ โดยที่เขาก็ยังรู้อยู่ว่าผมยังชอบเขา ผมก็คงจะต้องชอบเขาต่อไปเรื่อยๆ
จนตอนนี้ผมมอห้าแล้วผมก็คุยกันเหมือนเดิมครับ คุยเรื่อยเปื่อย แค่บางทีเราอาจจะคุยน้อยลงกว่าแต่ก่อน แต่ความรักที่ผมมีให้นั้นไม่เคยลดเลย
อีกปีเดียวผมก็จะจบแล้วผมคงต้องจากเขาไปแล้วละ ถึงในอนาคตเราอาจจะไม่ได้เจอกันหรือเจอกัน แต่ขอให้รู้เอาไว้ ในใจผมคือคุณคนเดียว