ข่าวการเสียชีวิตของคนบันเทิงล่าสุด ไม่ว่าจะเป็นคุณชุมพร เทพพิทักษ์, คุณแหวน ฐิติมา สุดสุนทร และคุณเทียมใจ วงษ์คำเหลา (แวว จ๊กมก) ที่เสียชีวิตในเวลาไล่เลี่ยกัน


     โดยเฉพาะการเสียชีวิตของคุณชุมพร เทพพิทักษ์ และคุณแหวน ฐิติมา สุดสุนทร ทำให้รู้สึกสะดุดใจขึ้นมา และนึกย้อนไปถึงพ่อแม่ของตัวเอง ว่าที่ผ่านๆมา เราได้ทำอะไรเพื่อตอบแทนคุณท่านทั้งสองบ้าง


       “ความตายไม่มีนิมิตหมาย”

      เราไม่มีวันรู้เลยว่า วันใด เวลาใด ที่เราต้องพลัดพรากจากคนที่เรารักไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

       เมื่อเป็นอย่างนั้น ในวันนี้  ณ เวลานี้ และอดีตที่ผ่านๆมา เราได้เคยทำสิ่งดีๆ ให้ “พ่อแม่” ได้ภาคภูมิใจหรือยัง??

      ความภาคภูมิใจของพ่อแม่นั้น ไม่ได้หมายถึงการที่ลูกต้องประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มีชื่อเสียง เงินทองเสมอไป



        จะมีประโยชน์อะไร ?   หากความสำเร็จนั้น ไม่ได้ก่อให้ลูกเป็นคนดี มีความกตัญญู และรู้ผิดชอบชั่วดี
        จะมีประโยชน์อะไร ?   หากความสำเร็จนั้น ทำให้ลูกกลายเป็นคนแล้งน้ำใจ ไม่รู้จักการแบ่งปัน
        จะมีประโยชน์อะไร ?   หากความสำเร็จนั้น ทำให้เราขาดความสุขทางใจ ขาดคนที่รักและครอบครัวอยู่เคียงข้าง


        เชื่อว่าหลายๆคนคงเคยทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจ เสียใจมาบ้าง ไม่มากก็น้อย จะด้วย ”การกระทำ” หรือ ”คำพูด” ที่เจตนาและไม่เจตนา

        แต่ พ่อแม่ ไม่มีวันจะโกรธ เกลียดลูกได้เลย

       เพราะสำหรับคนเป็นพ่อแม่แล้ว รู้จักแต่การ “ให้อภัย” และ “ความปรารถนาดี” ต่อลูกเท่านั้น

       ณ วันนี้...

       ในขณะที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ เรายังมี “โอกาส” ที่จะกล่าวคำว่า “ขอโทษ” ในสิ่งที่เคยล่วงเกิน

       ในวันนี้ เรายังมี “โอกาส” ที่จะทำสิ่งดีๆ เพื่อตอบแทนคุณท่าน

       อย่ามัวแต่รอ “ผลัดวันประกันพรุ่ง” ที่จะทำสิ่งดีๆ ทำความดี เพื่อคนที่คุณรัก

        “พรุ่งนี้” คุณอาจไม่มี “โอกาส” ได้ทำสิ่งนั้นอีก

       เพราะ “ความตายไม่มีนิมิตหมาย”


       

และ  “พรุ่งนี้”  อาจไม่ได้มีไว้สำหรับทุกคน

ที่มา : http://khaethinkpositive.blogspot.com/2017/07/blog-post_11.html