คือผมคุยกับผญคนนึงมาสักพักแล้วคับ คุยมาจนเรียกว่าเริ่มรักกันแล้วก็ได้
แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า เค้าเป็นผญที่มีเพื่อนผชเยอะมาก แบบไปไหนมาไหนกับเพื่อนผชตลอด ไปเที่ยวก็ไปกับเพื่อนผชซะส่วนมาก ทั้ง เที่ยวกลางคืน เที่ยวต่างจังหวัด ไปคอนเสิร์ต ฯ
ซึ่งตอนที่เริ่มคุยกันแรกๆผมก็ไม่ได้อะไรคับ อารมแบบไม่ได้เป็นอะไรกันเค้าจะทำอะไรก้เรื่องของเค้า แต่พอคุยกันมาสักพักจนเริ่มมีความรู้สึกต่อกันมากขึ้น กลับกลายเป็นว่าเวลาเค้าไปไหนมาไหนกับพวกเพื่อนผช ผมจะรู้สึกไม่ค่อยดี เป็นห่วง เอาง่ายๆก้หึงอ่ะคับ
ผมก็ไม่ได้ไปงี่เง่าอะไรใส่เค้านะ จนวันนึงก้ได้คุยกันเรื่องพวกนี้ ผมก็เข้าใจคับว่าเค้าก็คิดกับพวกเพื่อนเค้าแค่เพื่อนเท่านั้น ไม่ได้ไม่ไว้ใจเค้า
แต่คือผมจบโรงเรียนชายล้วนมา ผมรู้จักผชทุกรูปแบบ ผมรู้ว่าผชบางคนมันเอาแค่คำว่าเพื่อนมาบังไว้เฉยๆ ถ้ามีโอกาสก็พร้อมจัดการผญ
เอาง่ายๆก็คือผมไม่ได้ไม่ไว้ใจเค้า แต่ผมไม่ไว้ใจมัน
ผมยอมรับคับว่าตัวผมเองเป็นคนขี้หึงมากๆ
แล้วอีกเรื่องนึงก็คือผมเคยเจ็บเพราะแฟนเก่ามา (อันนี้ผมลืมตัวแฟนเก่าได้นานแล้วนะคับ แต่เหตุการณ์มันยังฝังอยู่) มันทำให้ผมรักตัวเองมากขึ้น
พอรวมๆกันผมเลยคิดว่าถ้าเราคบกันยังไงมันก็ไปไม่รอด ผมรู้ว่าผมจะต้องหัวเสียแน่ๆ
และผมก็ไม่ต้องการให้เค้ามาเปลี่ยนตัวเองเพื่อผมด้วย ผมเข้าใจว่ามันเป็นสังคมของเค้าไปแล้ว
ผมเลยคุยกับเค้าว่าเราไม่ควรมาคุยกันหรอก คุยยังไงก็รู้จุดจบอยู่ดี
มันก็ผ่านมาสักพักแล้วคับ แต่เหมือนผมยังตัดได้ไม่ขาด เหมือนไม่มีอะไรค้างๆอยู่ แต่ก็ใจแข็งไม่กลับไปคุย
ไม่รู้ว่าควรทำยังไงเหมือนกันคับ
คิดยังไงกับแฟนที่มีเพื่อนผชเยอะคับ
แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า เค้าเป็นผญที่มีเพื่อนผชเยอะมาก แบบไปไหนมาไหนกับเพื่อนผชตลอด ไปเที่ยวก็ไปกับเพื่อนผชซะส่วนมาก ทั้ง เที่ยวกลางคืน เที่ยวต่างจังหวัด ไปคอนเสิร์ต ฯ
ซึ่งตอนที่เริ่มคุยกันแรกๆผมก็ไม่ได้อะไรคับ อารมแบบไม่ได้เป็นอะไรกันเค้าจะทำอะไรก้เรื่องของเค้า แต่พอคุยกันมาสักพักจนเริ่มมีความรู้สึกต่อกันมากขึ้น กลับกลายเป็นว่าเวลาเค้าไปไหนมาไหนกับพวกเพื่อนผช ผมจะรู้สึกไม่ค่อยดี เป็นห่วง เอาง่ายๆก้หึงอ่ะคับ
ผมก็ไม่ได้ไปงี่เง่าอะไรใส่เค้านะ จนวันนึงก้ได้คุยกันเรื่องพวกนี้ ผมก็เข้าใจคับว่าเค้าก็คิดกับพวกเพื่อนเค้าแค่เพื่อนเท่านั้น ไม่ได้ไม่ไว้ใจเค้า
แต่คือผมจบโรงเรียนชายล้วนมา ผมรู้จักผชทุกรูปแบบ ผมรู้ว่าผชบางคนมันเอาแค่คำว่าเพื่อนมาบังไว้เฉยๆ ถ้ามีโอกาสก็พร้อมจัดการผญ
เอาง่ายๆก็คือผมไม่ได้ไม่ไว้ใจเค้า แต่ผมไม่ไว้ใจมัน
ผมยอมรับคับว่าตัวผมเองเป็นคนขี้หึงมากๆ
แล้วอีกเรื่องนึงก็คือผมเคยเจ็บเพราะแฟนเก่ามา (อันนี้ผมลืมตัวแฟนเก่าได้นานแล้วนะคับ แต่เหตุการณ์มันยังฝังอยู่) มันทำให้ผมรักตัวเองมากขึ้น
พอรวมๆกันผมเลยคิดว่าถ้าเราคบกันยังไงมันก็ไปไม่รอด ผมรู้ว่าผมจะต้องหัวเสียแน่ๆ
และผมก็ไม่ต้องการให้เค้ามาเปลี่ยนตัวเองเพื่อผมด้วย ผมเข้าใจว่ามันเป็นสังคมของเค้าไปแล้ว
ผมเลยคุยกับเค้าว่าเราไม่ควรมาคุยกันหรอก คุยยังไงก็รู้จุดจบอยู่ดี
มันก็ผ่านมาสักพักแล้วคับ แต่เหมือนผมยังตัดได้ไม่ขาด เหมือนไม่มีอะไรค้างๆอยู่ แต่ก็ใจแข็งไม่กลับไปคุย
ไม่รู้ว่าควรทำยังไงเหมือนกันคับ