จะเดินต่อไปหรือทำอย่างไรต่อไปดี เลือกอยู่เพราะรักเขาหรือหยุดเรื่องนี้เพื่อปกป้องและรักษาหัวใจตัวเอง

เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมานานพอสมควร(6ปีโดยประมาน) ตอนเราคบกันตั้งแต่มหาลัยปี1 เราอยู่ด้วยกันตลอดไปไหนมาไหนด้วยกัน อยู่ด้วยกันจนเรียนจบ เราก็ต้องแยกย้ายกลับบ้านและทำงานที่ทำให้เราต้องอยู่คนละที่ พ่อแม่และครอบครัวทางแฟนน่ารักมากและรักเรามากทุกคนดีกับเรามาก เมื่อเข้าปีที่5 ด้วยความห่างไกลและหน้าที่ทำให้เราเริ่มทะเลาะกัน ถามว่ารักและคิดถึงมั๊ยบอกเลยว่ามาก ส่วนตัวเราเมื่อความห่างไกลทำให้เกิดความเหงา และตอนนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตเรา เขาให้ทุกอย่างที่เราขาด เติมเต็มทุกสิ่งทุกอย่างที่แฟนเราไม่มี ต้องบอกก่อนว่าแฟนเราคบกันมา5ปีเป็นคนไม่มีความโรแมนติกไม่หวานพูดอะไรหวานไม่เป็นไม่เคยเซอร์ไพร์สอะไรเลย ทำให้เราคิดว่าเหมือนเป็นแค่เพื่อนกันทั้งๆที่มันมากกว่านั้น มาต่อกันนะค่ะ คือมีผู้ชายคนนึงเข้ามาทำให้เราคุยกับแฟนน้อยลง ยอมรับเลยว่าตอนนั้นเราเลวมากที่มีแฟนยุแล้วแต่ยังคุยกับคนอื่น เราตัดสินใจบอกเลิกแฟนที่ร่วมทุกร่วมสุขมาตลอดเวลา5ปี เพื่อไปคบกับผู้ชายคนใหม่ที่เข้ามาเป็นเวลา1ปี เชื่อมั๊ยว่าตลอดเวลาที่เราเลิกกับแฟนมานั้นเราไม่เคยลืมเขาได้เลยเพราะถึงแม้คนนี้จะดีกับเรามาก แต่สุดท้ายแล้วเราก็ไปกันไม่รอด ช่วงนั้นเรากับแฟนเก่าได้มีโอกาสกลับมาคุยกันอีกครั้ง เรารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของเขาว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน เราสองคนกลับมาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งด้วยเหตุผลที่ว่าต่างคนต่างไม่มีใครแทนที่กันได้ เรากลับมาเพราะเรายังรักกันอยู่ พ่อแม่และครอบครัวของแฟนยินดีต้อนรับเรากลับคืนมาโดยไม่ว่าอะไรเราเลยซักคำนี่คือสิ่งที่เรารู้สึกดีมากทั้งที่เราเป็นคนทิ้งลูกเขาไปมีคนอื่นแต่ทุกคนก็ยังให้อภัยและกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราได้รับรู้ในการกลับมาครั้งนี้คือเขาเปลี่ยนไป(เป็นเพราะเสียหลักจากเรา)เขากลายเป็นคนเจ้าชู้มากคุยกับผู้หญิงหลายคน เขาติดเพื่อน ติดรถมาก ทำทุกอย่างได้เพื่อรถและเพื่อนๆ มันก็ไม่แปลกนะค่ะยอมรับเพราะตอนที่เราทิ้งเขาไปเขาก็มีแค่เพื่อนกับรถที่รักษาและเยียวยาจิตใจเขา เราก็ยอมรับเพราะเราเป็นคนทิ้งเขาไป และที่สาวๆกริ๊ดและชอบเข้ามาคุยกับเขาเพราะเขาเป็นหนุ่ม BigBike คงดูเท่ห์หากสาวๆได้ซ้อนท้ายไปด้วย(อันนี้คิดเองนะ)เรากลับมาคบกันปีนี้ปีที่6เพราะตัด1ปีที่เลิกกันไป เราสองคนพูดว่าจะไม่ทำให้กันเสียใจอีก เราสองคนรักกันมากกว่าเดิมแต่ก็มีบ้างที่ทะเลาะกัน ทุกครั้งที่เราได้เจอกันเรามีความสุขมาก หยอกล้อกันเหมือนตอนที่เราอยู่หอด้วยกันตอนเรียน เชื่อมั๊ยว่าหนังเรื่องนี้มันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอกค่ะ และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เรากลับมาทะเลาะกันบ่อยๆขึ้นเพราะความห่างไกล และเรากลัวเขามีคนอื่นคุย เรื่องที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นก็เกิด เวรกรรมมันมีจริงๆนะ สิ่งที่เรากลัวมากที่สุดมันได้เกิดขึ้นจริงๆ สิ่งที่เราเคยทำกับเขาวันนี้เราได้รับมันแล้ว เขาแอบนอกใจเรา คุยกับผู้ญอีกคนนึงมาตลอดตั้งแต่เรากลับบมาคบกัน และผู้ญคนนั้นก็ยอมอยู่อย่างเงียบๆโดยไม่แสดงตัว พอเราจับได้ เขาเลือกที่จะขอโทดและบอกว่าจะไม่ทำอีก บอกเลยว่าความรุสึกตอนนั้นแทบยืนไม่ไหว แล้วอยู่ๆเราก็คิดว่าในเมื่อเขายังให้โอกาสเรากลับมาเริ่มต้นใหม่ได้ทำไมเราจะให้โอกาสเค้าอีกไม่ได้ เราตกลงดีกัน เมื่อทุกอย่างกำลังดีขึ้น เรา2คนพูดคุยกันถึงเรื่องอนาคต ตกลงเก็บเงิน(แต่งงาน)กัน ไม่นานนักยังไม่ทันจะได้เก็บ เหตุการณ์ครั้งที่2ก็เกิดขึ้นอีก เราจับได้ว่าเขาคุยกับผู้ญอีกหลายคนมาก เราตัดสินใจจะไปจากชีวิตเขาแต่เขารั้งเราไว้ แน่นอนเราให้อภัยเขาเป็นครั้งที่2 อาจจะมองดูว่าโง่นะค่ะ แต่ถ้าคุณได้รักใครซักคนมักจะไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้เราคิดได้ว่าสิ่งที่ถูกและควรคืออะไร นั่นแหละค่ะ ด้วยความระแวงทำให้เรามีปัญหาทะเลาะกันทุกวัน เชื่อมั๊ยว่าเมื่อก่อนเราเองก็เปนคนเจ้าชู้เช่นกันพอแฟนไม่สนใจเราก็จะไปหาคุยกับคนอื่นแต่พอได้เลิกกันและกลับมาครั้งนี้เราเปลี่ยนไปจิงๆอันนี้ไม่ได้อวยตัวเองนะค่ะ เพราะเราเคยทำคนที่เรารักเจ็บหนักมากเราเลยไม่กล้าไปคุยกับใครเพราะเราคิดว่าโอกาสมีแค่ครั้งเดียวที่เราจะรักษาให้ดีที่สุดกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าไม่มีใครเลยจริงๆเราซื่อสัตย์กับแฟนมากทั้งๆที่มีคนเข้ามาจีบแต่ก็ปฏิเสษไปหมดทุกคน แต่เรากลับต้องมาเจอเหตุการณ์แฟนนอกใจคุยเล่นกับสาวๆเยอะแยะมากมายอยู่ตลอด ถ้าคุณได้อ่านมาถึงตรงนี้คงอาจจะบอกว่าทำไมถึงไม่รักตัวเองทำไมถึงไม่เดินออกมาจากชีวิตเขาในเมื่อโดนทำร้ายจิตใจมากขนาดนี้ คำตอบมีอยู่คำเดียวเลยค่ะคือ"รัก" เราตัดสินใจว่าผู้ชายคนนี้คือคนสุดท้ายของชีวิตแล้วค่ะ อยากอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต เขาเองก็เช่นกัน แต่ไม่รุเพราะอะไรช่วงหลังๆนี้เขาเบื่อที่ต้องมาทะเลาะ เบื่อที่ต้องมาตอบคำถามเดิมๆเพราะเราชอบถามว่ามีคนอื่นใช่มั๊ย คุยกับเด็กอีกหรือเปล่า ใช่สิไม่เจอเหตุการณแบบนี้ใครจะเข้าใจ พยายามแล้วนะค่ะที่จะเชื่อใจและคิดว่าเขาไม่มีใครแล้วจริงๆ จนกระทั่งเมือคืนนี้(9/7/60)เราทะเลาะกันแรงมากเขาบอกเลิกเรา แต่เรากลับเป็นคนง้อเขาทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ผิดอะไรเพราะเรารักเขามาก มากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ เราขอร้องว่าไม่เลิกได้มั๊ย เขาบอกว่าถ้าไม่ไว้ใจกันก็เลิก แต่สุดท้ายเราก็ไม่เลิกกัน ตอนนี้เราไม่รู้ว่าจะทำยังไง ทุกครั้งที่ทะเลาะเรามักโทดว่าเป็นความผิดของตัวเราเองทั้งนั้น มันคงเป็นเวรกรรมที่เราเคยทำ เพราะเราเคยทิ้งเขาไปเขาถึงได้กลับมาทำให้เรารู้สึกแย่อยู่หลายครั้ง ไม่รู้ว่าจะทนอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ว่าจะทุกข์หรือจะสุขขอแค่เป็นเขาคนนี้เราก็ยอมทุกอย่างโดยไม่สนใจหัวใจตัวเอง หรือกลั้นใจเดินออกไปจากชีวิตเขาเพื่อเริ่มต้นใหม่กับชีวิต ก้าวเดินออกมาคืนชีวิตให้กลับตัวเอง ตอนนี้ตัวเราเองไม่มีทางที่จะคิดเดินออกมาจากชีวิตและทำไม่ได้แน่นอน100%จริงๆนะ เพราะการที่ไม่มีเขาในชีวิตเป็นอะไรที่แย่สุดๆของชีวิตเรา เขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา ตอนนี้ได้แต่รับมือกับปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นและดูเหมือนว่าความเสียใจมันมีมากกว่าความสุข แต่ถ้าไม่มีเขาเราก็อยู่ไม่ได้ คิดได้เพียงแค่มีเขาเราก็ยอมทุกอย่างแม้ตัวเองต้องเจ็บ ตอนนี้เลยยังคงยืนอยู่ที่เดิมที่มีเขาอยู่ข้างๆ และไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี สุดท้ายนี้มีคนเคยพูดว่า"หนังเรื่องเก่ามันไม่สนุกหรอก"สำหรับเราถ้าเป็นหนังที่เราชอบเราจะกลับมาดูมันได้บ่อยๆโดยไม่มีทางเบื่อถึงแม้มันอาจจะสะดุดหรือทำให้เครื่องเล่นเราพังเราก็พร้อมที่จะเปลี่ยนเครื่องเล่นมากกว่าจะเปลี่ยนเรื่องใหม่ดู และขอทิ้งประโยคโดนๆก่อนที่ปิดหัวข้อกระทู้เรื่องนี้คือ "ที่เรายังยอมต่อแก้วที่แตก ไม่ใช่เพราะเราโง่ ไม่ใช่เพราะเราไม่มีปัญญาซื้อแก้วใบใหม่......แต่ที่ทำอยู่เพราะแก้วใบนี้เป็นแก้วที่เรารักมากที่สุด" ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ  แบ่งปันความคิดเห็นและแนะนำได้นะค่ะ ขอบคุณทุกๆคนจริงๆค่ะ