คืออันนี้พูดเฉพาะในกลุ่มพ่อค้าแม่ค้าที่เวียดนามเวลานักท่องเทั่ยวเราๆท่านๆไปกันแล้วชอบแสดงออกด้วยนิสัยแบบเจ้าเล่ห์คือพูดตรงๆก็คือนิสัยชอบตุกติกหาประโยชน์โกยกำไรกับลูกค้าที่เป็นนักท่องเที่ยวต่างชาติตามร้านค้า
คือผมอยากเล่าประสบการ์ที่ตัวเองและครอบครัวพบเจอมาโดยตรง คือล่าสุดผมและครอบครัวเพิ่งไปเวียดนามกับทัวร์แถบเวียดนามพวกเว้ ฮอยอัน ดานังแล้วทีนี้พวกผมพากันไปเดินช็อปปิ้งกันรอบแรกเลยผมไปเดินซื้อพัดแบบเวียตนามมาแล้วทีนี้คนขายพวกพัดแบบเดียวกันเขาเข้ามารุมเข้ามาแบบทึ้งผมและน้องผมแบบว่าจะตื้อจะบังคับให้ซื้อของเขาให้ได้ทีนี้ผมเลยเดินหนีปรากฏว่าซอมบี้พวกนั้นตามมาตื้อผมอีกผมเลยตัดบทไปว่าไม่มีตังติดตัวเลยทีนี้เขาบอกให้ผมไปยืมตังน้องมาซื้อทีนี้ผมบอกไม่อยากยืมทีนี้เขาเลยด่าผมทำนองว่าไม่ยอมซื้อของให้เขา(คือแบบรุมทึ้งแบบล้อมหน้าล้อมหลังปิดทางไม่ให้ผมไปเลย)
ครั้งที่2ผมไปเที่ยวเมืองเก่าเว้ทีนี้ขาออกมามีร้านขายไอติมริมฟุตบาทร้านนึง คนนี้เขาเป็นผู้ชายวัยกลางคนหน่อย ด้วยความที่อากาศร้อนผมเลยซื้อมากินแก้ร้อนทีนี้พอซื้อไปเขาแบบแกล้งทำเป็นคนพิการเหมือนคนเมาแล้วจับไอติมอีกอันยัดใส่มือน้องผมแล้วคิดตังเพิ่มอีกแก้ว
ครั้งสุดท้ายแม่ผมไปซื้อชุดยาวหรืออ๋าวส่ายที่ตลาดที่นึงในเว้แล้วแม่ผมไปยืนหน้าร้านนึงซึ่งเป็นศัตรูกับร้านที่แม่ไปซื้อทีนี้ด้วยความที่เจ้คนนั้นอิจฉาร้านตรงข้ามและเห็นแม่ผมไปซื้อร้านนั้นแต่ดันไปยืนใกล้ๆร้านเจ้แกแกเลยเอาผ้าร้านแกฟาดแม่ผมทำนองจะไล่ไม่อยากให้มายืนเพราะไม่อุดหนุนร้านแกเพราะเหมือนอิจฉาร้านตรงข้ามขายดีกว่าพร้อมกับมองหน้าหาเรื่องพวกผม เฮ้อผมไม่คิดเลยว่าคนเวียตนามบางคนจะทำตัวน่าขยะแขยงไร้ยางอายแบบนี้
อยากถามทุกท่านว่าเคยเจอประสบการณ์บัดสีบัดเถลิงแบบนี้ไหมครับ ผมสงสัยว่าเขาไม่อายแบบไม่มียางอายกันบ้างเหรอถึงทำตัวน่ารังเกียจ อยากรู้ว่าเราสามารถประจานเขาออกสื่อได้ไหมให้เขาขายหน้า
ผมสงสัยและข้องใจว่านิสัยของคนเวียตนามบางคนที่พบในกลุ่มค้าขายที่ชอบทำนิสัยตุกติกเจ้าเล่ห์กับนักท่องเที่ยวเขาไม่อายเหรอ
คือผมอยากเล่าประสบการ์ที่ตัวเองและครอบครัวพบเจอมาโดยตรง คือล่าสุดผมและครอบครัวเพิ่งไปเวียดนามกับทัวร์แถบเวียดนามพวกเว้ ฮอยอัน ดานังแล้วทีนี้พวกผมพากันไปเดินช็อปปิ้งกันรอบแรกเลยผมไปเดินซื้อพัดแบบเวียตนามมาแล้วทีนี้คนขายพวกพัดแบบเดียวกันเขาเข้ามารุมเข้ามาแบบทึ้งผมและน้องผมแบบว่าจะตื้อจะบังคับให้ซื้อของเขาให้ได้ทีนี้ผมเลยเดินหนีปรากฏว่าซอมบี้พวกนั้นตามมาตื้อผมอีกผมเลยตัดบทไปว่าไม่มีตังติดตัวเลยทีนี้เขาบอกให้ผมไปยืมตังน้องมาซื้อทีนี้ผมบอกไม่อยากยืมทีนี้เขาเลยด่าผมทำนองว่าไม่ยอมซื้อของให้เขา(คือแบบรุมทึ้งแบบล้อมหน้าล้อมหลังปิดทางไม่ให้ผมไปเลย)
ครั้งที่2ผมไปเที่ยวเมืองเก่าเว้ทีนี้ขาออกมามีร้านขายไอติมริมฟุตบาทร้านนึง คนนี้เขาเป็นผู้ชายวัยกลางคนหน่อย ด้วยความที่อากาศร้อนผมเลยซื้อมากินแก้ร้อนทีนี้พอซื้อไปเขาแบบแกล้งทำเป็นคนพิการเหมือนคนเมาแล้วจับไอติมอีกอันยัดใส่มือน้องผมแล้วคิดตังเพิ่มอีกแก้ว
ครั้งสุดท้ายแม่ผมไปซื้อชุดยาวหรืออ๋าวส่ายที่ตลาดที่นึงในเว้แล้วแม่ผมไปยืนหน้าร้านนึงซึ่งเป็นศัตรูกับร้านที่แม่ไปซื้อทีนี้ด้วยความที่เจ้คนนั้นอิจฉาร้านตรงข้ามและเห็นแม่ผมไปซื้อร้านนั้นแต่ดันไปยืนใกล้ๆร้านเจ้แกแกเลยเอาผ้าร้านแกฟาดแม่ผมทำนองจะไล่ไม่อยากให้มายืนเพราะไม่อุดหนุนร้านแกเพราะเหมือนอิจฉาร้านตรงข้ามขายดีกว่าพร้อมกับมองหน้าหาเรื่องพวกผม เฮ้อผมไม่คิดเลยว่าคนเวียตนามบางคนจะทำตัวน่าขยะแขยงไร้ยางอายแบบนี้
อยากถามทุกท่านว่าเคยเจอประสบการณ์บัดสีบัดเถลิงแบบนี้ไหมครับ ผมสงสัยว่าเขาไม่อายแบบไม่มียางอายกันบ้างเหรอถึงทำตัวน่ารังเกียจ อยากรู้ว่าเราสามารถประจานเขาออกสื่อได้ไหมให้เขาขายหน้า