ตามดังหัวกระทู้เลยครับ
ทุกคนยังมีความฝันอยู่หรือเปล่า
ตอนเด็กๆผมเคยมีความ "เพ้อฝัน" ว่าอยากเป็นผู้ยิ่งใหญ่ อยากครองโลก
แต่พอโตมาเริ่มรู้สึกว่า ไอ้ความฝันแบบนั้นนี่ มันการ์ตูนเกินไป
ไปไม่ถึงหรอก เป็นไปไม่ได้หรอก
มองสู่ความเป็นจริงมากขึ้น
พอได้เข้าใจอะไรมากขึ้น
ก็เริ่มให้ความจริง เข้ามามีบทบาทกับความฝันมากขึ้น
จากความ "เพ้อฝัน"
สู่ "ความใฝ่ฝัน"
เคยตั้งวงดนตรี แต่จนแล้วจนรอด ก็ล่ม เพราะความไม่เอาไหน
และความไม่ชัดเจนในฝัน
"ความชอบ" เริ่มมีอิทธิพลกับความฝัน
ซึ่ง ความชอบ มันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามช่วงเวลา ตามสิ่งที่เข้ามา ตามแต่ใจให้ความสนใจ
ทำให้มีความใฝ่ฝันเยอะไปหมด
เวลาผ่านไป กลายเป็นไม่มีอะไรสักอย่าง
ความใฝ่ฝัน ที่ปูทางไว้ ก็มีแต่ทางครึ่งๆกลางๆ
จนเวลาผ่านมา หันมามองทางที่ตัวเองปูไว้นับสิบ ที่ไปไม่ถึงจุดหมายสักทาง
หันกลับไปมองข้างหน้ากับทางที่กำลังเดินอยู่ ก็ยังไม่เห็นปลายทางเลยสักนิด
จนรู้สึกว่า "ลืมคำว่าความฝันไปแล้ว"
กลายเป็นคนที่ต้องทำเงิน เพื่อเลี้ยงชีพไปให้รอดแต่ละเดือนๆ
สะสมเงิน เพื่อให้มีใช้ในยามแก่ชรา
ความสุขที่เคยวิ่งไล่ความฝันที่มีตอนวัยหนุ่มมันหมดไปแล้ว
จนถามตัวเองว่า
"ความฝันของตัวเองคืออะไร"
คำตอบที่ได้มีแต่ความว่างเปล่า.... ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตัวเองมีความฝันเหลืออยู่หรือเปล่า
ตอนนี้ ความฝันผมดับไปแล้ว เหลือเพียง "เป้าหมาย" ที่คงต้องไปให้ถึง
แล้วทุกคนล่ะครับ ?
ยังมีความฝันอยู่หรือเปล่า?
ทุกคนยังมีความฝันอยู่หรือเปล่าครับ?
ทุกคนยังมีความฝันอยู่หรือเปล่า
ตอนเด็กๆผมเคยมีความ "เพ้อฝัน" ว่าอยากเป็นผู้ยิ่งใหญ่ อยากครองโลก
แต่พอโตมาเริ่มรู้สึกว่า ไอ้ความฝันแบบนั้นนี่ มันการ์ตูนเกินไป
ไปไม่ถึงหรอก เป็นไปไม่ได้หรอก
มองสู่ความเป็นจริงมากขึ้น
พอได้เข้าใจอะไรมากขึ้น
ก็เริ่มให้ความจริง เข้ามามีบทบาทกับความฝันมากขึ้น
จากความ "เพ้อฝัน"
สู่ "ความใฝ่ฝัน"
เคยตั้งวงดนตรี แต่จนแล้วจนรอด ก็ล่ม เพราะความไม่เอาไหน
และความไม่ชัดเจนในฝัน
"ความชอบ" เริ่มมีอิทธิพลกับความฝัน
ซึ่ง ความชอบ มันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามช่วงเวลา ตามสิ่งที่เข้ามา ตามแต่ใจให้ความสนใจ
ทำให้มีความใฝ่ฝันเยอะไปหมด
เวลาผ่านไป กลายเป็นไม่มีอะไรสักอย่าง
ความใฝ่ฝัน ที่ปูทางไว้ ก็มีแต่ทางครึ่งๆกลางๆ
จนเวลาผ่านมา หันมามองทางที่ตัวเองปูไว้นับสิบ ที่ไปไม่ถึงจุดหมายสักทาง
หันกลับไปมองข้างหน้ากับทางที่กำลังเดินอยู่ ก็ยังไม่เห็นปลายทางเลยสักนิด
จนรู้สึกว่า "ลืมคำว่าความฝันไปแล้ว"
กลายเป็นคนที่ต้องทำเงิน เพื่อเลี้ยงชีพไปให้รอดแต่ละเดือนๆ
สะสมเงิน เพื่อให้มีใช้ในยามแก่ชรา
ความสุขที่เคยวิ่งไล่ความฝันที่มีตอนวัยหนุ่มมันหมดไปแล้ว
จนถามตัวเองว่า
"ความฝันของตัวเองคืออะไร"
คำตอบที่ได้มีแต่ความว่างเปล่า.... ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตัวเองมีความฝันเหลืออยู่หรือเปล่า
ตอนนี้ ความฝันผมดับไปแล้ว เหลือเพียง "เป้าหมาย" ที่คงต้องไปให้ถึง
แล้วทุกคนล่ะครับ ?
ยังมีความฝันอยู่หรือเปล่า?