สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องความรักของผมให้ได้อ่านกัน
ผมเคยคุยกับ ผญ ครับ ในช่วง ม.ปลาย ตอนนั้นผมก็รู้สึกว่าชอบเขานะ ผมคุยกับเขาทุกวัน หยอดหวานใส่กันบ่อยๆ แต่ผมก็ยังมีแชทคุยกับ ผช อยู่ ผมไม่ได้ทักไปหรอก เหมือนเขาทักมาก็ตอบ แต่ผมก็เล่นๆกับทุกคนนะ จนบางครั้งก็หวั่นไหวบ้าง แต่มันก็เป็นแค่บางครั้งอ่ะครับ เพราะบางที ผช ทักมาผมก็ไม่อยากตอบ ผมไม่เคยทักใครก่อนนะ นอกจากเพื่อน แม้กระทั่งคนที่ผมคุยอยู่ เขาก็เป็นคนทักมาก่อน
ผมคุยกับ ผญ คนนั้นได้ 3 เดือนครับ อยู่ๆผมก็หายไปจากชีวิตเขาแบบงงๆเลย ไม่แชทไป ไม่ได้คุยกันเลย 3 เดือนที่คุยกัน เราคุยกันน้อยมาก ผมเป็นคนขี้อายครับ หน้าตาไม่ดีมีส่วน จนสุดท้ายก็เลิกคุยกันไป...
พอผ่านมาได้เดือนนึง ผมก็ไปคุยกับ ผญ คนใหม่ คนนี้ก็เป็นรุ่นน้องที่รู้จัก เริ่มต้นน้องทักมาก่อน ผมก็คุยไปเรื่อยๆ ได้ประมาณ 3 เดือนมั้ง ผมก็ชอบนะน่ารักดี แค่รู้สึกว่าเขาไม่ได้คุยกับผมคนเดียว มันเป็นความรู้สึกที่คิดไปเองมั้ง สุดท้ายก็เลิกคุยกันไปครับ
1 เดือนหลังจากนั้นก็เหมือนเขาจะมีคนใหม่แล้วเหมือนกัน ก็ดีแล้วครับ
พอขึ้นมหาลัย ผมก็เจอพี่ ผช ที่เคยรู้จักในเฟสคนนึง ก็คุยแชทแซวเล่นๆ ตอนแรกเหมือนพี่แกก็เล่นด้วย ไปๆมาๆแกก็ไม่ค่อยคุย แต่ก่อนพี่เค้าชอบมากดแสดงความรู้สึกอ่ะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้ว ผมก็เริ่มนอยด์ๆ แต่ในใจลึกๆ ก็อยากกลับไปคุยกับคนเดิมที่เป็น ผญ แต่ก็ยังอยากคุยกับพี่คนนี้ ผมรู้ว่าพี่แกเป็นแน่ๆ เพราะในเฟสเก่าแกก็นะ ....18+ นิดหน่อย ผมพยายามจะไม่ทักไป แต่สุดท้ายก็อดทักไปไม่ได้ ก็คนมันอยากคุยด้วยเนาะ ทำไงได้ พี่แกก็ไม่ค่อยตอบหรอก พยายามเม้นในเฟส พี่แกก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ตอนนี้ก็ลบแชท เลิกติดตามเฟสละ แต่ยังเป็นเพื่อนในเฟสกันอยู่ เอาไว้ส่อง 555555 อยากคุยด้วยแหละครับ แต่พี่เค้าไม่คุยด้วย ก็แล้วแต่ อดไม่ได้จริงๆค่อยทัก555
แต่ก็ยังอยากคุยกับน้องๆอยู่อ่ะ แต่เพราะผมสับสนแบบนี้ ผมถึงไม่ค่อยกล้าทักไป ผมก็ไม่รู้ว่าที่ผมเป็นอยู่ มันเรียกว่า " สบสันหรือหลอกตัวเอง " กันแน่
ประสบการณ์หัวใจ ( สับสนหรือแค่หลอกตัวเอง )
ผมเคยคุยกับ ผญ ครับ ในช่วง ม.ปลาย ตอนนั้นผมก็รู้สึกว่าชอบเขานะ ผมคุยกับเขาทุกวัน หยอดหวานใส่กันบ่อยๆ แต่ผมก็ยังมีแชทคุยกับ ผช อยู่ ผมไม่ได้ทักไปหรอก เหมือนเขาทักมาก็ตอบ แต่ผมก็เล่นๆกับทุกคนนะ จนบางครั้งก็หวั่นไหวบ้าง แต่มันก็เป็นแค่บางครั้งอ่ะครับ เพราะบางที ผช ทักมาผมก็ไม่อยากตอบ ผมไม่เคยทักใครก่อนนะ นอกจากเพื่อน แม้กระทั่งคนที่ผมคุยอยู่ เขาก็เป็นคนทักมาก่อน
ผมคุยกับ ผญ คนนั้นได้ 3 เดือนครับ อยู่ๆผมก็หายไปจากชีวิตเขาแบบงงๆเลย ไม่แชทไป ไม่ได้คุยกันเลย 3 เดือนที่คุยกัน เราคุยกันน้อยมาก ผมเป็นคนขี้อายครับ หน้าตาไม่ดีมีส่วน จนสุดท้ายก็เลิกคุยกันไป...
พอผ่านมาได้เดือนนึง ผมก็ไปคุยกับ ผญ คนใหม่ คนนี้ก็เป็นรุ่นน้องที่รู้จัก เริ่มต้นน้องทักมาก่อน ผมก็คุยไปเรื่อยๆ ได้ประมาณ 3 เดือนมั้ง ผมก็ชอบนะน่ารักดี แค่รู้สึกว่าเขาไม่ได้คุยกับผมคนเดียว มันเป็นความรู้สึกที่คิดไปเองมั้ง สุดท้ายก็เลิกคุยกันไปครับ
1 เดือนหลังจากนั้นก็เหมือนเขาจะมีคนใหม่แล้วเหมือนกัน ก็ดีแล้วครับ
พอขึ้นมหาลัย ผมก็เจอพี่ ผช ที่เคยรู้จักในเฟสคนนึง ก็คุยแชทแซวเล่นๆ ตอนแรกเหมือนพี่แกก็เล่นด้วย ไปๆมาๆแกก็ไม่ค่อยคุย แต่ก่อนพี่เค้าชอบมากดแสดงความรู้สึกอ่ะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่แล้ว ผมก็เริ่มนอยด์ๆ แต่ในใจลึกๆ ก็อยากกลับไปคุยกับคนเดิมที่เป็น ผญ แต่ก็ยังอยากคุยกับพี่คนนี้ ผมรู้ว่าพี่แกเป็นแน่ๆ เพราะในเฟสเก่าแกก็นะ ....18+ นิดหน่อย ผมพยายามจะไม่ทักไป แต่สุดท้ายก็อดทักไปไม่ได้ ก็คนมันอยากคุยด้วยเนาะ ทำไงได้ พี่แกก็ไม่ค่อยตอบหรอก พยายามเม้นในเฟส พี่แกก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ตอนนี้ก็ลบแชท เลิกติดตามเฟสละ แต่ยังเป็นเพื่อนในเฟสกันอยู่ เอาไว้ส่อง 555555 อยากคุยด้วยแหละครับ แต่พี่เค้าไม่คุยด้วย ก็แล้วแต่ อดไม่ได้จริงๆค่อยทัก555
แต่ก็ยังอยากคุยกับน้องๆอยู่อ่ะ แต่เพราะผมสับสนแบบนี้ ผมถึงไม่ค่อยกล้าทักไป ผมก็ไม่รู้ว่าที่ผมเป็นอยู่ มันเรียกว่า " สบสันหรือหลอกตัวเอง " กันแน่