ขอเป็นคนแปลกด้วยคน

ดิฉันชอบดุมด (ที่ชอบเดินมาเดินเตร็ดเตร่อยู่ตามพื้นห้อง เวลากำลังออกกำลังกาย) ทักทายจิ้งจก (ที่นาน ๆ จะได้เจอกันสักที ตอนเห็นไต่ผนังห้อง) กับแมลงที่บินหลงเข้ามา (ตอนที่เปิดประตูระเบียงทิ้งไว้) เวลาเจอมันนอนแอ้งแม้งหงายท้อง จะช้อนมันออกไปอยู่ข้างนอก บอกมันว่า "ไปอยู่ข้างนอกนะ อากาศดีกว่าเยอะ" ขอโทษสัตว์ทุกชนิดเวลาเผลอทำให้มันเจ็บ หรือตาย

แม้แต่เวลาเผลอเตะเก้าอี้พลาสติก ยังพลั้งปากขอโทษมันเลย (บ้าไม่บ้า แล้วแต่คนจะคิดล่ะค่ะ)

ซื้อผักมากิน ระหว่างเด็ดผักก็ขอบคุณนะ (เลยไปถึงธรรมชาติ ถึงคนปลูกโน่น) ที่ทำให้มีอาหารดี ๆ กิน ฯลฯ อีกสารพัดความแปลกพรรณนาไม่หมด

ปัจฉิมลิขิต
ดิฉันเป็นปุถุชนธรรมดา ไม่ใช่คนดีเลิศหรือจิตใจสะอาดกว่าใคร คิดว่านี่คือความเป็นปกติที่คนทั่วไปพึงมี (ยกเว้นเรื่องพลั้งปากขอโทษโต๊ะ เก้าอี้ อันนี้อาจเป็นความบ้าส่วนตัว)