เพื่อนเราหลายคนบอกให้เขียนกระทู้แชร์ประสบการณ์มาสองสามเดือนแล้วค่ะ ..
เราเลยอยากเล่าประสบการณ์ความไว้ใจที่เรามีกับแฟนและเพื่อนรักให้ฟัง เพื่อให้ทุกคนคิดไว้เสมอว่าความไว้ใจนั้น ไม่ได้มีให้ได้ทุกคน...
เรากับแฟนคบกันมา ปีนี้เป็นปีที่ 5 ค่ะ จะขอเล่ายาวนิดนึงนะ เพราะมันจะได้เป็นเคสให้ใครหลายๆคนที่คิดว่า
คนที่เราคบด้วยเค้ากลับตัวกลับใจแล้ว จากนี้ไปจะไม่เจ้าชู้และรักเราคนเดียว!
ตอนแรกที่เจอกันเค้าเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ ไม่คบผู้หญิงคนไหนเลย แต่มีคนคุยด้วยและพาไปกินข้าวอยู่ 10 กว่าคนเห็นจะได้
ตอนที่มาจีบเราก็เหมือนจะไม่ได้จริงจังอะไร พอคุยๆกันไปเหมือนเค้าจะชอบเรามากขึ้น แต่ด้วยความที่เค้ามีคนคบอยู่เยอะมาก
วันนึงเราจึงตัดสินใจที่จะบอกว่าเราจะขอออกจากความวุ่นวายในชีวิตเค้า และจะไม่ยุ่งด้วยอีก
เค้าจึงตัดสินใจที่จะเลิกคุยกับผู้หญิงทั้งหมดที่คุยอยู่ และมาขอคบเราจริงจัง และบอกว่าอยากจะให้เราอยู่ด้วยมากกว่าคนอื่นๆ
คบกันได้ 1 เดือน เราไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดค่ะ เราฝึกงานอยู่ 4 เดือน
ในระหว่างที่เราฝึกงาน เค้าก็ดูเหมือนว่าจะเป็นห่วงเป็นใยคอยโทรถาม และหึงหวงคนที่เข้ามาใกล้ทั้งหมด ทั้งพี่เลี้ยงเรา และ เพื่อนๆที่นั้น
วันเกิดเรา (เป็นวันลอยกระธงค่ะ) เราก็บอกว่าเราจะขอออกไปลอยโคมที่หน้าบ้านที่อยู่ตอนฝึกงาน เค้าก็ไม่ให้เราออกไป เพราะไม่อยากให้เราเจอผู้ชายคนอื่นๆแถวนั้น และบอกว่าวันนี้วันเกิดเรา อยากให้เราอยู่ที่ห้องมากกว่า
วันถัดมาเค้าบอกว่าเค้ามีปัญหา โดนรุ่นพี่คนนึงที่คบกับน้องผู้หญิงที่เค้าเคยคุยด้วยมาหาเรื่อง คือน้ำเสียงโกรธและหงุดหงิดมาก เราเลยถามว่า "ทำไมเค้าถึงมาหาเรื่องเธอหละ" เค้าก็ตอบว่า "ไม่รู้ เพราะเค้าก็ไม่ได้ยุ่งกับน้องคนนั้นตั้งนานแล้ว ไม่รู้มาหาเรื่องทำไม" แต่คือเค้าก็หงุดหงิดมากจริงๆ
ผ่านมา 4 เดือน เรากลับจากฝึกงาน ชีวิตเหมือนปกติเลยค่ะ เค้าก็มารับไปส่ง คบกันเหมือนคนอื่นทั่วไป
มีวันนึง เรานั่งเล่นคอมเค้า เค้าล๊อกอินเฟสบุคทิ้งไว้แล้วไปข้างนอก เราที่กำลังเล่นเกมอยู่ได้ยินเสียงทักแชทเฟสบุคเข้ามา เลยเปิดดูว่าใครทักมา
ปรากฎว่าเป็นน้องคนนั้นที่เค้าเคยคุยด้วย น้องถามว่าเค้าทำอะไรอยู่ คือน้องคนนี้เค้าบอกว่าไม่ได้คุยมานานมากแล้ว มันต้องมากกว่าครึ่งปีแน่นอน แต่ข้อความบนๆ พึ่งเป็นข้อความเร็วๆนี้ เราเลยสกอร์ขึ้นไปดูว่าคุยอะไรกัน
คือเราโป๊ะเลย เจอข้อความช่วงเดือนที่เราไปฝึกงาน ว่าเค้ายังคุยกัน บอกคิดถึง บอกว่าชอบนั้นนี้เต็มไปหมด ที่พีคสุด คือวันเกิดเรา เค้าไปลอยกระธงด้วยกัน แถมพาน้องคนนั้นมานอนที่ห้องด้วยค่ะ เราจุกมาก ไปต่อไม่ถูกเลย ข้อความหลังจากนั้น น้องยังบอกว่าอยากมาหา อยากนอนกอดกันอีก คือนี่จุกจนไปต่อไม่ถูก..
พอเค้ากลับมาเลยคุยกัน เราก็ร้องไห้ แล้วขอเลิกกับเค้า แต่เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้คุยกับน้องนานมากแล้วจริงๆ ขอโอกาสที่จะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นจะไม่ทำอีก
ซึ่งเราก็ให้โอกาสค่ะ แต่ว่าความเชื่อใจคือไปหมดแล้ว แต่เรารัก เลยให้โอกาสเค้า
ปีที่สองของการคบกัน เป็นการคบกันแบบเรื่อยๆค่ะ เราจะไปช่วยเค้าทำทุกๆโปรเจ็คที่เค้าต้องส่งอาจารย์เลย แต่เค้าจะเป็นคนที่ ไม่แสดงความรักอะไรทั้งนั้น เราก็ถามว่าทำไม เค้าบอกว่า"ทำไมต้องเหมือนคนอื่น ในเมื่อความรักก็เป็นความรักของเรา" และพอเราถามว่ารักเราไหม เค้าก็ยังคงตอบว่า "เราชอบเธอที่สุด"
พอปีที่สาม เค้ามักจะไม่พอใจเราอยู่ในทุกๆเรื่องอยู่แล้วค่ะ แล้วเค้าก็เป็นคนอินดี้ (เราอาจจะคิดไปเองว่าอินดี้) เค้าจะเป็นแบบ ถ้าไปซื้อของกินเช่นข้าวหรือขนมอะไรก็ตามแต่ จะไม่เคยซื้อมาเผื่อเราเลย เค้าบอกว่าไม่รู้ว่าเราจะกินอะไร แต่ขนมหรือข้าวเราทุกอย่าง เค้าก็จะกินหมดไม่เคยเหลือถึงเราเลย..
เค้าจะไม่ชอบการแต่งตัว ทรงผม หน้าตา จะคอยบ่นว่า กัดเราตลอดว่า หน้าตาตลก ทรงผมไม่เข้า แต่งตัวประหลาด คือฟังทุกวันมันรูสึกแย่นะคะ
เราก็ยังคงถามเค้าว่า เค้ารักเราไหม ซึ่งเค้าก็ยังตอบคำเดิม ว่าชอบเราที่สุด แต่ครั้งนี้เราจี้ถามเลยว่า เธอแค่ชอบแต่ไม่ได้รักเราใช่ไหม แล้วเราก็ร้องไห้
เค้าก็ร้องไห้ (เพราะทำเราเสียใจมั้งไม่แน่ใจ) เราขอเลิกกับเค้าบอกว่า ถ้าอย่างนั้นก็ให้หาคนที่จะรักและอยากดูและเถอะ เราขอไปดีกว่า
เค้าก็กอดแล้วก็ร้องไห้ และขอโอกาสที่จะทำให้มันดีขึ้นกว่านี้ และบอกว่า เค้ารู้แล้วว่าเค้ารักเรา ไม่อยากเสียเราไปไหน อยากให้อยู่ด้วยกันไปตลอดเลย
ปีที่สี่ เหมือนทุกอย่างมันโอเคค่ะ เรากับเค้าไม่เคยทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อยเลย เราเป็นคนที่ไม่ค่อยจู้จี้และไม่จับผิดอะไรสักอย่างเลย เค้าสามารถจะทำอะไรได้ตามที่เค้าต้องการได้เสมอ เช่น เล่นเกมยันเช้า หรือไม่ไปเที่ยวไหนกับเราเลย ความรักของเราเลยดูสบายๆ อยากทำอะไรก็ได้ตามใจ
ปีนี้เรามาอยู่ด้วยกับเค้าแล้ว เพราะเราเรียนจบและทำงาน
ปีที่ห้า เราทำงานที่เดียวกันกับเค้า และมีเพื่อนที่เดียวกัน เพื่อนๆทุกคนน่ารักมากๆค่ะ และเราก็มีเพื่อนสนิทๆอยู่สองคนที่สนิทที่สุด เราจะเล่าเรื่องทุกๆเรื่องให้เพื่อนเราสองคนนี้ฟัง
บุคคลิกเราเป็นคนที่ขี้เล่นและเข้ากับคนง่ายมาก เราไม่ค่อยคิดมากไม่ว่าเรื่องอะไร เราจึงจะทำกิจกรรมกับเพื่อนที่ทำงานเสมอๆ
ปีนี้เราอยู่ห้องเดียวกับแฟนเรา ตื่นนอน นอน กินข้าว ไปทำงาน คือเจอกันตลอดเวลาเลยค่ะ แฟนเราเป็นคนเหมือนเดิมเลย คืออินดี้ ไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่ นอกจากสิ่งที่ตัวเองสนใจจริงๆจังๆ
เป็นปีที่เราเหงามาก เพราะนอกจากไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว ยังไม่สนใจเราด้วย วันว่างๆเค้าก็จะนั่งหน้าคอมทั้งวัน เล่นเกม ดูยูทูป จนเราไม่สามารถอยู่ด้วยทั้งวันได้ เราเหงามากๆ เพราะไม่มีใครคุยด้วยเลย ช่วงแรกๆเราก็ซื้อนิยายมาอ่าน ดูหนัง ดูซีรีย์ คือวันทั้งวันไม่คุยกับเราเลยค่ะ
ช่วงหลังๆ วันหยุดคือเราต้องกลับบ้านเพราะเราไม่ไหว เหงามากจริงๆ เหมือนอยู่คนเดียวในห้อง กลับมาอยู่กับที้บ้านก็เลยดีขึ้นบ้าง วันอาทิตย์ตอนเย็นคอยกลับไปหอค่ะ เพราะแฟนเรานอนตื่นบ่ายสามตลอดทั้งเสาร์และอาทิตย์ ซึ่งเราตื่นสิบโมง เราหิวข้าวก็ลงไปกินไม่ได้ เราเคยลงไปกินแล้วไม่บอก คือโดนบ่นหนักมากว่าลงไปกินข้าวคนเดียวทำไม แต่ถ้าบอกว่าจะลงไปกินข้าว เค้าก็จะบ่นว่า มาปลุกทำไมเค้าจะนอน คือลำบากใจมากเอาจริงๆ
ของที่หอกว่าครึ่งของทั้งหมดทั้งยาสระผม ยาสีฟัน ครีมอาบน้ำ โฟมล้างหน้า จานชามถ้วย พัดลม ไม้แขวนเสื้อ คือทุกอย่างเราซื้อเข้าหอหมดเลย แม้กระทั่งกระดาษทิชชู่ คือเค้าไม่เคยถามเพื่อช่วยเราออกเลยสักครั้ง
กลับมาที่เรื่องเดิมก่อนค่ะ ข้างบนคือระบาย แหะๆ
เราต้องไปกินข้าวเย็นคนเดียว ไปดูหนังคนเดียว มานานมากแล้ว คือเค้าไม่อยากดูด้วย เราไปไหนมาไหน บางทีก็ไปเที่ยวคนเดียว
เราทนไม่ไหว เราก็ถามเค้าว่าจะยังไงแน่ เราอยู่คนเดียวและเค้าก็ไม่สนใจ เค้าก็ตอบว่าเค้ามีสิ่งที่เค้าอยากทำมากกว่าไปทำอะไรที่เราอยากทำ
เราก็ร้องไห้เลย เราไม่ไหวเราอึดอัดมาก เราจึงถามเค้าว่าเลิกกันไหมจะได้ทำอะไรที่อยากทำ เราบอกเค้าว่าเรารักเค้าเสมอ และทุกๆวันที่เราทำดีด้วยตั้งแต่เริ่มคบกันจนถึงวันนี้ เราคิดว่าเราทำทุกวันให้เหมือนวันสุดท้าย ถ้าพรุ่งนี้เราตาย เราจะได้ไม่เสียใจที่วันนี้ไม่ทำอะไรดีๆให้เค้า เค้าก็ร้องไห้และบอกว่าเค้าอยู่กับเราแล้วสบายใจที่สุด อยากให้เราอยู่ด้วยจริงๆขอโทษที่ไม่สนใจเรา บลา บลา บลา สุดท้ายคือ ดีกันค่ะ
ผ่านไปอีก 6 เดือน งานเราหนักมากและหัวหน้าก็โรคจิต เราจึงจะลาออกจากงานที่ทำอยู่ เรามีเพื่อนๆที่ดีทำให้เราลังเลอยู่นานมากว่าลาออกดีไหม แต่สุดท้ายคือไม่ไหว หัวหน้าคนที่ 5 คนนี้ของเราโรคจิตมากจริงๆ คืออยู่ไปต้องโดนเหยียบจนจมดินตายไม่ได้เกิดแน่นอน
เราลาออกได้ประมาณ 2 เดือน เดือนที่ 2 แฟนเราขอเลิกกับเรา
ก่อนวันที่จะเลิกกับเราประมาณ 1 สัปดาห์คือเค้าแปลกไป ไม่คุยกับเรา ไม่โทรหา ไม่ไลน์หา ไม่แม้แต่ส่งสติ๊กเกอร์มาสักตัว
เราปรึกษาเพื่อนสนิทเรา ที่ยังทำงานอยู่ที่นั้นว่า เค้างานเยอะหรอ ทำไมถึงไม่ว่างคุยกับเราเลย ไม่สนใจ ไม่อยากคุย
เพื่อนคนนี้ก็บอกว่า ช่วงนี้เค้างานยุ่งๆ ให้เราเข้าใจเค้าจะดีกว่า
จากนั้นมาสองสามวัน แฟนเราบอกเลิกเรา
เค้าบอกว่า ตลอดมาที่เป็นห่วงเป็นใยนั้น เป็นการกระทำเพียงเพราะเป็นหน้าที่ และเค้าไม่อยากฝืนทำมันอีกแล้ว
และที่บอกรักเราตลอดมา คือเค้าฝืนใจที่จะพูดมันเพื่อให้เราสบายใจ
เค้าเลือกที่จะไม่ทำให้เราเสียเวลากับเค้าไปมากกว่านี้ อยากให้เราเจอคนดีๆที่จะดูแลเราได้ เค้าอยากทำสิ่งที่เค้าอยากทำจริงๆ เค้าคบกับเราเพราะเค้าคิดว่าเป็นเหตุผลที่สมควรแล้ว เพราะเราเหมาะสมกับเค้าที่สุดในตอนนั้น แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้ว ว่าเค้าอยากทำในสิ่งที่เค้าชอบ เค้าอยากจะรีสตาร์ททุกอย่างใหม่ และอยากเลิกกับเรา เค้าก็บอกว่า เราเลิกกันแล้วนะ
คือเราอึ้งมาก เพราะโดนบอกเลิกทางโทรศัพท์ ร้องก็ร้องไม่ออก เราตอบแค่ อื้อ เพราะจุกมากจริงๆ เราให้โอกาสเค้าไปหวังว่าเค้าจะดีขึ้นจากการไม่สนใจเรา ผลปรากฎคือ เค้าบอกเลิกเรา
เราอึ้งอยู่ 1 วันเต็มๆ คิดไปคิดมา เค้าเปลี่ยนรหัสเฟสบุคมาอาทิตย์กว่าๆ คบกันมา 5 ปี เค้าไม่เคยเปลี่ยนรหัสเฟสบุคเลย เราเลยคิดว่าเค้าน่าจะมีคนอื่นที่คุยอยู่บนเฟสบุคแน่นอน
เราจึงโทรหาเค้า และถามว่า เค้ามีคนอื่นใช่ไหม เค้าก็เอาแต่ตอบว่าไม่ใช่ มันเป็นเรื่องของเธอและเรา และบอกว่าเราพูดไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจที่เค้าบอก
เราเลยโทรหาเพื่อนสนิทเรา และถามว่าช่วงนี้เค้าไปไหนกับใครไหม เราโดนบอกเลิก และเรารู้ว่าเค้ามีคนอื่น เพื่อนเราก็บอกว่า ไม่เห็นไปไหนเพราะงานเยอะมาก ให้เราลองคุยดู ลองขอคืนดีดู
แต่เราไม่ได้อยากคืนดี แต่เราคาใจว่า เค้าต้องมีคนอื่น และเราต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นใคร เราเลยโทรหาเพื่อนทุกคนของเราและเค้า จนได้คำตอบว่าเค้าคุยกับคนๆนึงอยู่
เราก็พยายามโทรหาเค้าจาก 4 ทุ่ม ไปจน ตี 4 คือโทรศัพท์เค้าจะตั้งระบบไม่รับสายซ้อน แปลว่าเค้าโทรศัพท์คุยกับใครคนนึงอยู่ จนตี5 เค้าจึงจะรับโทรศัพท์เรา เราบอกว่าเรารู้ว่าเค้ามีคนอื่น เราจึงถามว่าคนๆนั้นเป็นใคร เค้าไม่ยอมบอกเรา และบอกว่าไม่เกี่ยวกับคนนั้นที่ทำให้เค้าเลิกกับเรา เค้าบอกว่าเค้าอึดอัดและไม่มีความสุขเลยตลอดเวลาที่คบกับเรามาจึงทำให้เค้าขอเลิกกับเราตังหาก
เราจึงบอกว่าถ้าไม่บอกเรา เราจะไปเอาเรื่องคนๆนั้น (เอาจริงๆเราก็ไม่เอาเรื่องหรอก ไม่รู้จะทำไปทำไม) เค้าจึงบอกว่า เค้าขอไปถามคนนั้นก่อนนะว่าบอกได้ไหม คือแบบ เราจุกมาก คือเค้าแคร์คนนั้นมากๆ ต้องถามก่อนด้วยว่าบอกเราได้ไหม โอโห้
คนที่เราคิดว่าไว้ใจได้ ความจริงคือ เราไม่ควรไว้ใจใคร แม้แต่คนที่รักที่สุด
เราเลยอยากเล่าประสบการณ์ความไว้ใจที่เรามีกับแฟนและเพื่อนรักให้ฟัง เพื่อให้ทุกคนคิดไว้เสมอว่าความไว้ใจนั้น ไม่ได้มีให้ได้ทุกคน...
เรากับแฟนคบกันมา ปีนี้เป็นปีที่ 5 ค่ะ จะขอเล่ายาวนิดนึงนะ เพราะมันจะได้เป็นเคสให้ใครหลายๆคนที่คิดว่า
คนที่เราคบด้วยเค้ากลับตัวกลับใจแล้ว จากนี้ไปจะไม่เจ้าชู้และรักเราคนเดียว!
ตอนแรกที่เจอกันเค้าเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ ไม่คบผู้หญิงคนไหนเลย แต่มีคนคุยด้วยและพาไปกินข้าวอยู่ 10 กว่าคนเห็นจะได้
ตอนที่มาจีบเราก็เหมือนจะไม่ได้จริงจังอะไร พอคุยๆกันไปเหมือนเค้าจะชอบเรามากขึ้น แต่ด้วยความที่เค้ามีคนคบอยู่เยอะมาก
วันนึงเราจึงตัดสินใจที่จะบอกว่าเราจะขอออกจากความวุ่นวายในชีวิตเค้า และจะไม่ยุ่งด้วยอีก
เค้าจึงตัดสินใจที่จะเลิกคุยกับผู้หญิงทั้งหมดที่คุยอยู่ และมาขอคบเราจริงจัง และบอกว่าอยากจะให้เราอยู่ด้วยมากกว่าคนอื่นๆ
คบกันได้ 1 เดือน เราไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดค่ะ เราฝึกงานอยู่ 4 เดือน
ในระหว่างที่เราฝึกงาน เค้าก็ดูเหมือนว่าจะเป็นห่วงเป็นใยคอยโทรถาม และหึงหวงคนที่เข้ามาใกล้ทั้งหมด ทั้งพี่เลี้ยงเรา และ เพื่อนๆที่นั้น
วันเกิดเรา (เป็นวันลอยกระธงค่ะ) เราก็บอกว่าเราจะขอออกไปลอยโคมที่หน้าบ้านที่อยู่ตอนฝึกงาน เค้าก็ไม่ให้เราออกไป เพราะไม่อยากให้เราเจอผู้ชายคนอื่นๆแถวนั้น และบอกว่าวันนี้วันเกิดเรา อยากให้เราอยู่ที่ห้องมากกว่า
วันถัดมาเค้าบอกว่าเค้ามีปัญหา โดนรุ่นพี่คนนึงที่คบกับน้องผู้หญิงที่เค้าเคยคุยด้วยมาหาเรื่อง คือน้ำเสียงโกรธและหงุดหงิดมาก เราเลยถามว่า "ทำไมเค้าถึงมาหาเรื่องเธอหละ" เค้าก็ตอบว่า "ไม่รู้ เพราะเค้าก็ไม่ได้ยุ่งกับน้องคนนั้นตั้งนานแล้ว ไม่รู้มาหาเรื่องทำไม" แต่คือเค้าก็หงุดหงิดมากจริงๆ
ผ่านมา 4 เดือน เรากลับจากฝึกงาน ชีวิตเหมือนปกติเลยค่ะ เค้าก็มารับไปส่ง คบกันเหมือนคนอื่นทั่วไป
มีวันนึง เรานั่งเล่นคอมเค้า เค้าล๊อกอินเฟสบุคทิ้งไว้แล้วไปข้างนอก เราที่กำลังเล่นเกมอยู่ได้ยินเสียงทักแชทเฟสบุคเข้ามา เลยเปิดดูว่าใครทักมา
ปรากฎว่าเป็นน้องคนนั้นที่เค้าเคยคุยด้วย น้องถามว่าเค้าทำอะไรอยู่ คือน้องคนนี้เค้าบอกว่าไม่ได้คุยมานานมากแล้ว มันต้องมากกว่าครึ่งปีแน่นอน แต่ข้อความบนๆ พึ่งเป็นข้อความเร็วๆนี้ เราเลยสกอร์ขึ้นไปดูว่าคุยอะไรกัน
คือเราโป๊ะเลย เจอข้อความช่วงเดือนที่เราไปฝึกงาน ว่าเค้ายังคุยกัน บอกคิดถึง บอกว่าชอบนั้นนี้เต็มไปหมด ที่พีคสุด คือวันเกิดเรา เค้าไปลอยกระธงด้วยกัน แถมพาน้องคนนั้นมานอนที่ห้องด้วยค่ะ เราจุกมาก ไปต่อไม่ถูกเลย ข้อความหลังจากนั้น น้องยังบอกว่าอยากมาหา อยากนอนกอดกันอีก คือนี่จุกจนไปต่อไม่ถูก..
พอเค้ากลับมาเลยคุยกัน เราก็ร้องไห้ แล้วขอเลิกกับเค้า แต่เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้คุยกับน้องนานมากแล้วจริงๆ ขอโอกาสที่จะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นจะไม่ทำอีก
ซึ่งเราก็ให้โอกาสค่ะ แต่ว่าความเชื่อใจคือไปหมดแล้ว แต่เรารัก เลยให้โอกาสเค้า
ปีที่สองของการคบกัน เป็นการคบกันแบบเรื่อยๆค่ะ เราจะไปช่วยเค้าทำทุกๆโปรเจ็คที่เค้าต้องส่งอาจารย์เลย แต่เค้าจะเป็นคนที่ ไม่แสดงความรักอะไรทั้งนั้น เราก็ถามว่าทำไม เค้าบอกว่า"ทำไมต้องเหมือนคนอื่น ในเมื่อความรักก็เป็นความรักของเรา" และพอเราถามว่ารักเราไหม เค้าก็ยังคงตอบว่า "เราชอบเธอที่สุด"
พอปีที่สาม เค้ามักจะไม่พอใจเราอยู่ในทุกๆเรื่องอยู่แล้วค่ะ แล้วเค้าก็เป็นคนอินดี้ (เราอาจจะคิดไปเองว่าอินดี้) เค้าจะเป็นแบบ ถ้าไปซื้อของกินเช่นข้าวหรือขนมอะไรก็ตามแต่ จะไม่เคยซื้อมาเผื่อเราเลย เค้าบอกว่าไม่รู้ว่าเราจะกินอะไร แต่ขนมหรือข้าวเราทุกอย่าง เค้าก็จะกินหมดไม่เคยเหลือถึงเราเลย..
เค้าจะไม่ชอบการแต่งตัว ทรงผม หน้าตา จะคอยบ่นว่า กัดเราตลอดว่า หน้าตาตลก ทรงผมไม่เข้า แต่งตัวประหลาด คือฟังทุกวันมันรูสึกแย่นะคะ
เราก็ยังคงถามเค้าว่า เค้ารักเราไหม ซึ่งเค้าก็ยังตอบคำเดิม ว่าชอบเราที่สุด แต่ครั้งนี้เราจี้ถามเลยว่า เธอแค่ชอบแต่ไม่ได้รักเราใช่ไหม แล้วเราก็ร้องไห้
เค้าก็ร้องไห้ (เพราะทำเราเสียใจมั้งไม่แน่ใจ) เราขอเลิกกับเค้าบอกว่า ถ้าอย่างนั้นก็ให้หาคนที่จะรักและอยากดูและเถอะ เราขอไปดีกว่า
เค้าก็กอดแล้วก็ร้องไห้ และขอโอกาสที่จะทำให้มันดีขึ้นกว่านี้ และบอกว่า เค้ารู้แล้วว่าเค้ารักเรา ไม่อยากเสียเราไปไหน อยากให้อยู่ด้วยกันไปตลอดเลย
ปีที่สี่ เหมือนทุกอย่างมันโอเคค่ะ เรากับเค้าไม่เคยทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อยเลย เราเป็นคนที่ไม่ค่อยจู้จี้และไม่จับผิดอะไรสักอย่างเลย เค้าสามารถจะทำอะไรได้ตามที่เค้าต้องการได้เสมอ เช่น เล่นเกมยันเช้า หรือไม่ไปเที่ยวไหนกับเราเลย ความรักของเราเลยดูสบายๆ อยากทำอะไรก็ได้ตามใจ
ปีนี้เรามาอยู่ด้วยกับเค้าแล้ว เพราะเราเรียนจบและทำงาน
ปีที่ห้า เราทำงานที่เดียวกันกับเค้า และมีเพื่อนที่เดียวกัน เพื่อนๆทุกคนน่ารักมากๆค่ะ และเราก็มีเพื่อนสนิทๆอยู่สองคนที่สนิทที่สุด เราจะเล่าเรื่องทุกๆเรื่องให้เพื่อนเราสองคนนี้ฟัง
บุคคลิกเราเป็นคนที่ขี้เล่นและเข้ากับคนง่ายมาก เราไม่ค่อยคิดมากไม่ว่าเรื่องอะไร เราจึงจะทำกิจกรรมกับเพื่อนที่ทำงานเสมอๆ
ปีนี้เราอยู่ห้องเดียวกับแฟนเรา ตื่นนอน นอน กินข้าว ไปทำงาน คือเจอกันตลอดเวลาเลยค่ะ แฟนเราเป็นคนเหมือนเดิมเลย คืออินดี้ ไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่ นอกจากสิ่งที่ตัวเองสนใจจริงๆจังๆ
เป็นปีที่เราเหงามาก เพราะนอกจากไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว ยังไม่สนใจเราด้วย วันว่างๆเค้าก็จะนั่งหน้าคอมทั้งวัน เล่นเกม ดูยูทูป จนเราไม่สามารถอยู่ด้วยทั้งวันได้ เราเหงามากๆ เพราะไม่มีใครคุยด้วยเลย ช่วงแรกๆเราก็ซื้อนิยายมาอ่าน ดูหนัง ดูซีรีย์ คือวันทั้งวันไม่คุยกับเราเลยค่ะ
ช่วงหลังๆ วันหยุดคือเราต้องกลับบ้านเพราะเราไม่ไหว เหงามากจริงๆ เหมือนอยู่คนเดียวในห้อง กลับมาอยู่กับที้บ้านก็เลยดีขึ้นบ้าง วันอาทิตย์ตอนเย็นคอยกลับไปหอค่ะ เพราะแฟนเรานอนตื่นบ่ายสามตลอดทั้งเสาร์และอาทิตย์ ซึ่งเราตื่นสิบโมง เราหิวข้าวก็ลงไปกินไม่ได้ เราเคยลงไปกินแล้วไม่บอก คือโดนบ่นหนักมากว่าลงไปกินข้าวคนเดียวทำไม แต่ถ้าบอกว่าจะลงไปกินข้าว เค้าก็จะบ่นว่า มาปลุกทำไมเค้าจะนอน คือลำบากใจมากเอาจริงๆ
ของที่หอกว่าครึ่งของทั้งหมดทั้งยาสระผม ยาสีฟัน ครีมอาบน้ำ โฟมล้างหน้า จานชามถ้วย พัดลม ไม้แขวนเสื้อ คือทุกอย่างเราซื้อเข้าหอหมดเลย แม้กระทั่งกระดาษทิชชู่ คือเค้าไม่เคยถามเพื่อช่วยเราออกเลยสักครั้ง
กลับมาที่เรื่องเดิมก่อนค่ะ ข้างบนคือระบาย แหะๆ
เราต้องไปกินข้าวเย็นคนเดียว ไปดูหนังคนเดียว มานานมากแล้ว คือเค้าไม่อยากดูด้วย เราไปไหนมาไหน บางทีก็ไปเที่ยวคนเดียว
เราทนไม่ไหว เราก็ถามเค้าว่าจะยังไงแน่ เราอยู่คนเดียวและเค้าก็ไม่สนใจ เค้าก็ตอบว่าเค้ามีสิ่งที่เค้าอยากทำมากกว่าไปทำอะไรที่เราอยากทำ
เราก็ร้องไห้เลย เราไม่ไหวเราอึดอัดมาก เราจึงถามเค้าว่าเลิกกันไหมจะได้ทำอะไรที่อยากทำ เราบอกเค้าว่าเรารักเค้าเสมอ และทุกๆวันที่เราทำดีด้วยตั้งแต่เริ่มคบกันจนถึงวันนี้ เราคิดว่าเราทำทุกวันให้เหมือนวันสุดท้าย ถ้าพรุ่งนี้เราตาย เราจะได้ไม่เสียใจที่วันนี้ไม่ทำอะไรดีๆให้เค้า เค้าก็ร้องไห้และบอกว่าเค้าอยู่กับเราแล้วสบายใจที่สุด อยากให้เราอยู่ด้วยจริงๆขอโทษที่ไม่สนใจเรา บลา บลา บลา สุดท้ายคือ ดีกันค่ะ
ผ่านไปอีก 6 เดือน งานเราหนักมากและหัวหน้าก็โรคจิต เราจึงจะลาออกจากงานที่ทำอยู่ เรามีเพื่อนๆที่ดีทำให้เราลังเลอยู่นานมากว่าลาออกดีไหม แต่สุดท้ายคือไม่ไหว หัวหน้าคนที่ 5 คนนี้ของเราโรคจิตมากจริงๆ คืออยู่ไปต้องโดนเหยียบจนจมดินตายไม่ได้เกิดแน่นอน
เราลาออกได้ประมาณ 2 เดือน เดือนที่ 2 แฟนเราขอเลิกกับเรา
ก่อนวันที่จะเลิกกับเราประมาณ 1 สัปดาห์คือเค้าแปลกไป ไม่คุยกับเรา ไม่โทรหา ไม่ไลน์หา ไม่แม้แต่ส่งสติ๊กเกอร์มาสักตัว
เราปรึกษาเพื่อนสนิทเรา ที่ยังทำงานอยู่ที่นั้นว่า เค้างานเยอะหรอ ทำไมถึงไม่ว่างคุยกับเราเลย ไม่สนใจ ไม่อยากคุย
เพื่อนคนนี้ก็บอกว่า ช่วงนี้เค้างานยุ่งๆ ให้เราเข้าใจเค้าจะดีกว่า
จากนั้นมาสองสามวัน แฟนเราบอกเลิกเรา
เค้าบอกว่า ตลอดมาที่เป็นห่วงเป็นใยนั้น เป็นการกระทำเพียงเพราะเป็นหน้าที่ และเค้าไม่อยากฝืนทำมันอีกแล้ว
และที่บอกรักเราตลอดมา คือเค้าฝืนใจที่จะพูดมันเพื่อให้เราสบายใจ
เค้าเลือกที่จะไม่ทำให้เราเสียเวลากับเค้าไปมากกว่านี้ อยากให้เราเจอคนดีๆที่จะดูแลเราได้ เค้าอยากทำสิ่งที่เค้าอยากทำจริงๆ เค้าคบกับเราเพราะเค้าคิดว่าเป็นเหตุผลที่สมควรแล้ว เพราะเราเหมาะสมกับเค้าที่สุดในตอนนั้น แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้ว ว่าเค้าอยากทำในสิ่งที่เค้าชอบ เค้าอยากจะรีสตาร์ททุกอย่างใหม่ และอยากเลิกกับเรา เค้าก็บอกว่า เราเลิกกันแล้วนะ
คือเราอึ้งมาก เพราะโดนบอกเลิกทางโทรศัพท์ ร้องก็ร้องไม่ออก เราตอบแค่ อื้อ เพราะจุกมากจริงๆ เราให้โอกาสเค้าไปหวังว่าเค้าจะดีขึ้นจากการไม่สนใจเรา ผลปรากฎคือ เค้าบอกเลิกเรา
เราอึ้งอยู่ 1 วันเต็มๆ คิดไปคิดมา เค้าเปลี่ยนรหัสเฟสบุคมาอาทิตย์กว่าๆ คบกันมา 5 ปี เค้าไม่เคยเปลี่ยนรหัสเฟสบุคเลย เราเลยคิดว่าเค้าน่าจะมีคนอื่นที่คุยอยู่บนเฟสบุคแน่นอน
เราจึงโทรหาเค้า และถามว่า เค้ามีคนอื่นใช่ไหม เค้าก็เอาแต่ตอบว่าไม่ใช่ มันเป็นเรื่องของเธอและเรา และบอกว่าเราพูดไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจที่เค้าบอก
เราเลยโทรหาเพื่อนสนิทเรา และถามว่าช่วงนี้เค้าไปไหนกับใครไหม เราโดนบอกเลิก และเรารู้ว่าเค้ามีคนอื่น เพื่อนเราก็บอกว่า ไม่เห็นไปไหนเพราะงานเยอะมาก ให้เราลองคุยดู ลองขอคืนดีดู
แต่เราไม่ได้อยากคืนดี แต่เราคาใจว่า เค้าต้องมีคนอื่น และเราต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นใคร เราเลยโทรหาเพื่อนทุกคนของเราและเค้า จนได้คำตอบว่าเค้าคุยกับคนๆนึงอยู่
เราก็พยายามโทรหาเค้าจาก 4 ทุ่ม ไปจน ตี 4 คือโทรศัพท์เค้าจะตั้งระบบไม่รับสายซ้อน แปลว่าเค้าโทรศัพท์คุยกับใครคนนึงอยู่ จนตี5 เค้าจึงจะรับโทรศัพท์เรา เราบอกว่าเรารู้ว่าเค้ามีคนอื่น เราจึงถามว่าคนๆนั้นเป็นใคร เค้าไม่ยอมบอกเรา และบอกว่าไม่เกี่ยวกับคนนั้นที่ทำให้เค้าเลิกกับเรา เค้าบอกว่าเค้าอึดอัดและไม่มีความสุขเลยตลอดเวลาที่คบกับเรามาจึงทำให้เค้าขอเลิกกับเราตังหาก
เราจึงบอกว่าถ้าไม่บอกเรา เราจะไปเอาเรื่องคนๆนั้น (เอาจริงๆเราก็ไม่เอาเรื่องหรอก ไม่รู้จะทำไปทำไม) เค้าจึงบอกว่า เค้าขอไปถามคนนั้นก่อนนะว่าบอกได้ไหม คือแบบ เราจุกมาก คือเค้าแคร์คนนั้นมากๆ ต้องถามก่อนด้วยว่าบอกเราได้ไหม โอโห้