ท่านอาจารย์สอนว่า ตัวเราเปรียบเสมือนภาชนะอันหนึ่ง...
หากใส่สิ่งที่น่ารังเกียจเช่นน้ำมูกน้ำลาย เราเรียกกระโถน...
และหากเราใส่ดินปลูกต้นไม้ให้สวยงามใครเห็นก็ชื่ชมเราเรียกกระถาง...
ทั้งๆที่กระโถนและกระถางต่างเป็นภาชนะที่คล้ายกันจะต่างกันว่าใส่อะไร..???
ชีวิตเราก็เช่นกันเกิดมาสูงต่ำดำขาวเหมือนกันแต่แตกต่างกันที่คำพูดและการกระทำ...
บางคนเป็นกระโถน บางคนเป็นกระถาง...
ทั้งสองอย่างแตกต่างกันแต่ไม่ได้ถูกกำหนดมาแต่เกิด มากำหนดเพราะคำพูดและการกระทำ...
เราต่างหากเป็นผู้เลือกว่า เราจะเป็นกระโถนหรือกระถาง..???
เอาข้อคิดดีๆมาฝากในวันเข้าพรรษาครับ...
สุขสวัสดีทุกๆท่านครับ...