ต้องบอกก่อนว่า ซีรี่เรื่องนี้ ทิ้งปมไว้ให้คนดูตั้งแต่1-7 พอดู7เสด มุงต้องกลับไปดู1-6ใหม่ แล้วถ้าตีโจทย์ไม่แตกจะไม่อินไม่เข้าใจไม่สนุก เพราะอะไร ลองอ่าน
เราว่าคุณอาจคาดหวังมากเกินไป และคุณคงจะยังไม่เข้าใจโปรเจคนี่ดีพอ อย่างที่หลายๆเคยสปอยไว้ และเสือเคยเปรยๆว่ามันไม่มีทางที่จะบล็อคซ็อตแล้วได้แบบนี้ เราเคยเป็นแบบนาย แต่พอดูep7แล้วเราเข้าใจละว่ามันคือชีวิตทีม vlb ในแค้มป์ มันมีความสัมพันธุ์ที่ก้าวผ่านมาด้วยกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้เสมอ มันไม่ต้องเมคโอเวอร์ เพราะทุกอย่างมันคือกริยาตอบโต้จริง(เปลี่ยนแค่ชื่อกับสถานการณ์ที่เสือพุชให้แต่ละคน) นั่นหมายถึงคนร่วมฉากแทบจะไม่รู้บทของกันและกัน บางทีมันก็ไม่ได้ดั่งใจจริงๆ แต่ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้อ่ะ พอดูep7แล้วย้อนไปดู 1-6 ใหม่ เออ ทุกอย่างมันตอบโต้กันแทบจะสดทั้งเรื่อง ก็นักแสดงมันกลายเป็นนักกีฬากันหมดแล้วซ้อมมาเกือบปีมันก็ผูกพันจนแยกออกจากตัวละครไม่ได้แล้ว ถ้าใครยังไม่เก็ตก็ลองย้อนดู แล้วถามตัวเองว่าเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไหม ถ้าใครยังเด็ก ไม่เคยผ่านช่วงทะเลาะกับเพื่อน เพื่อนทะเลาะกัน ช่วงที่รู้สึกว่าตัวเองบอบบาง ช่วงที่ต้องแยกจากกลุ่มเพื่อน แม้รง คงไม่ออนเท่าไหร่ แต่สำหรับเราดูแล้วน้ำตาไหลเอารูปเก่าๆมาดู อาจจะโกรธกันบ้าง เฮฮากันบ้าง ทุกใจ ผิดหวัง ดีใจ แต่ทุกอย่างในความทรงจำมันคือสิ่งที่ดีที่ทำให้เราโตขึ้น นี่แหละซีรี่ย์กีฬา รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย จะมาพูดถึงแทคติค โมเมนท์ตั้ม หรือการเข้าทำคะแนน พื้นฐานการรับลูก ก็จะหาว่าเป็น สปอร์ตทริปไปอีก ถ้าตีโจทย์ไม่แตก ไม่ยอมเปิดใจ และค่ดหวังจะให้เป็นแบบที่เราคิด นั้นอ่ะ ซีรี่ย์น้ำเน่าดีๆนี่เอง ฉันรักเทอ เทอแฟนฉัน ซุปเปอร์พาสเวอร์ตบทีทะลุปฐพี แข่งสูสีแต่ชนะตลอด แบบนั้นพี่เบื่ออออออ
ขอทีละคนเลยนะ เริ่ม ปืน-สิงห์-แทน-เจิ้น
เห้ยเราเคยผ่านชอตนี้ คือที่ปืนต้องรู้สึกกับสิงมากเพราะสิงมันดันอยู่ในจุดที่ปืนมันเคว้ง มันเลยยึดเอาสิงเป็นที่พึ่งทุกอย่าง เอาง่ายๆคือขาดความอบอุ่น พอวันนึงต้องเสียไปมันเลยโกรธมาก แต่พอจะตายจริงๆแมร่งมันก็เสียใจที่หลงอคติตั้งนาน ส่วนคำว่า กูเป็นพ่อยังได้นี่ กุเคยพูดประมาณนี้นะ คือแบบเพื่อนเราร้องให้เว้ย มันเคว้งอยู่ ตอนนั้นกุแมร่งพูดอะไรก็ได้ทุกอย่างเพื่อให้เพื่อนกุดีขึ้น แต่เอาจริงๆคือ ชีวิตคนเราก็มีทางเดินของใครของมัน แต่ปืนมันไม่คิดแบบนั้นไง มันไม่เคยรู้สึกว่ามีความรู้สึกนี้มาก่อน คนที่ทำให้มันรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวคนเดียว แล้วพอวันที่สิงห์มันปล่อยมือ ปืนมันต้องกลับมาแบกโลกคนเดียวอีก แต่ก็ยังมี นาว เล้ง คอยอยู่ข้างๆ ก่อนนี้คือปืนแทบจะไม่แคร์ใครนอกจากเพื่อนมัน มากที่สุดก็สิง แต่เมื่อไม่มีสิง มันต้องอยู่ให้ได้ในฐานะกัปตัน ก็คนมันถูกฝากเลี้ยงมา มันก็กระด้างแบบนี้แหละ ช่วงอคติกับแทน เพราะมันรู้สึกว่า แทนกำลังเข้ามาแทนที่สิง ต่อให้แทนเซ็ตดียังไงปืนมันก็ไม่อยากตบ แต่เมื่อเข้าสู่สภาพทีม เลยต้องจูนเข้าหากัน ยิ่งเข้าหากัน มันยิ่งได้รับรู้ชีวิตที่แตกต่างแต่เหมือนกัน คือมีครอบครัวแต่โดนขังในกรอบ *วิธีที่ปินปลอบใจแทนคือสิ่งที่สิงเคยทำกับปืน แต่คนเราไม่เหมือนกันเว้ย มันเลยไม่ได้ผล อีก1อย่างที่คนสงสัย หลังซ้อม(เซ็ตสูง)ปืนบอกจะกลับไปเอาของที่บ้าน วันต่อมาปืนนอยซ์ แล้วบอกว่าแม่จะแต่งงานใหม่ พ่อก็มาเยี่ยมบ้าน แล้วทำไมบอกแทนว่า พ่อแม่ทิ้งไป สัญญาว่าจะมารับแต่ไม่มา คือมันคงเป็นคำพูดก่อนที่จะแยกไปมีใหม่กันป่ะ ถ้าเป็นมุง มีรุ่น้องที่รู้จักไม่ถึงปีมาถาม มุงจะตอบว่าไง แม่กุเอาผัวฝรั่ง พ่อกุก็ได้เมียใหม่นานแล้ว งี้หรอ? มาถึงเจิ้น ทำไมมันถึงชอบปืน อันนี้ไม่รู้ แต่สิ่งที่รู้คือ เจิ้น ปืน สิง มันอยู่บ้านแถวๆกัน ทำงานพาสทามด้วยกัน ความใกล้ชิดคงมีบ้าง
อีกฉากที่อยากพูด คือ ปืน เจิ้น เล้ง นาว แทน
ทุกคนตามหาปืน ไม่ใช่ว่าจะเรียกไปซ้อมนะ แต่ทุกคนรู้ว่าปืนมันหนัก เลยจะดึงมันกลับมา แต่คำที่มันพูดกลับทำร้ายความรู้สึกเพื่อนๆไปเสีย
ฉากนี้ชอบเจิ้น คนแบบนี้มีจริงๆนะ คือ ไม่รู้จะทำอะไรก็กินอมยิ้ม จะได้มีอะไรทำ จะได้ไม่ต้องวางตัว แต่พอเพื่อนมาแตกหักกันอ่ะ แมร่งงง ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากร้องให้ ชอบซีนนี้ ทุกคำพูด และสายตาปืนละเอียดมาก ฉากนี้ปืนอ่อนโยนลงจากคนเดิมจริงๆ ถ้าเป็นคนเก่ามันคงสวนละ นั่นเพราะปืนเริ่มแคร์คนอื่นหลังจากสิงไป โดยเฉพาะแทน มันเข้าใจแทนนะดูจากสายตา ตวามรู้สึกแทนที่มีต่อปืน ไม่ต่างจากที่ปืนมีต่อสิง ปืนมีสิงคอยประครอง แทนก็มีปืนคอยประครอง ปืนคงเข้าใจดี ฉากจบ สิงได้รับรู้ว่า โลกของปืนไม่ได้โคจรรอบสิงอีกต่อไป มันควรจะดีใจถ้ามันจะไม่ต้องมีความรู้สึกว่ามันนอนบนเตียงขณะนี้มองทุกอย่างหลุดลอยไป ไม่เหมือนที่คาดฝัน
มันไม่ใช่ว่า วายหรือเปล่า เราไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แบบนั้นเราไม่มีวันรู้
น้องๆก็เช่นกันถ้าไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาคงไม่อินเท่าไหร่ ไว้ถึงวันปัจฉิมอาจเข้าใจมากขึ้น ปมใดที่ไม่เข้าใจ ลองถามตัวเองว่า ถ้าเป็นเรา จะทำแบบนั้นไหม เรื่องอะไรของตัวละครที่ยังสงสัย ลองนึกย้อนไปว่า เพื่อนเราเองเคยให้เราล้วงลับรู้ขนาดนั้นไหม ฝากเอาไว้ว่าถ้าดูย้อนหลังให้ปล่อยใจไปกับสถานการณ์ อย่าค่ดหวัง อย่าหาเหตุผล แล้วจะรู้ว่า เห้ย ชีวิตคนมันก็แบบนี้อ่ะ
มาๆ เอาเรื่องspikeให้จบ ไหนๆก็ไหนๆ
เราว่าคุณอาจคาดหวังมากเกินไป และคุณคงจะยังไม่เข้าใจโปรเจคนี่ดีพอ อย่างที่หลายๆเคยสปอยไว้ และเสือเคยเปรยๆว่ามันไม่มีทางที่จะบล็อคซ็อตแล้วได้แบบนี้ เราเคยเป็นแบบนาย แต่พอดูep7แล้วเราเข้าใจละว่ามันคือชีวิตทีม vlb ในแค้มป์ มันมีความสัมพันธุ์ที่ก้าวผ่านมาด้วยกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้เสมอ มันไม่ต้องเมคโอเวอร์ เพราะทุกอย่างมันคือกริยาตอบโต้จริง(เปลี่ยนแค่ชื่อกับสถานการณ์ที่เสือพุชให้แต่ละคน) นั่นหมายถึงคนร่วมฉากแทบจะไม่รู้บทของกันและกัน บางทีมันก็ไม่ได้ดั่งใจจริงๆ แต่ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้อ่ะ พอดูep7แล้วย้อนไปดู 1-6 ใหม่ เออ ทุกอย่างมันตอบโต้กันแทบจะสดทั้งเรื่อง ก็นักแสดงมันกลายเป็นนักกีฬากันหมดแล้วซ้อมมาเกือบปีมันก็ผูกพันจนแยกออกจากตัวละครไม่ได้แล้ว ถ้าใครยังไม่เก็ตก็ลองย้อนดู แล้วถามตัวเองว่าเคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไหม ถ้าใครยังเด็ก ไม่เคยผ่านช่วงทะเลาะกับเพื่อน เพื่อนทะเลาะกัน ช่วงที่รู้สึกว่าตัวเองบอบบาง ช่วงที่ต้องแยกจากกลุ่มเพื่อน แม้รง คงไม่ออนเท่าไหร่ แต่สำหรับเราดูแล้วน้ำตาไหลเอารูปเก่าๆมาดู อาจจะโกรธกันบ้าง เฮฮากันบ้าง ทุกใจ ผิดหวัง ดีใจ แต่ทุกอย่างในความทรงจำมันคือสิ่งที่ดีที่ทำให้เราโตขึ้น นี่แหละซีรี่ย์กีฬา รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย จะมาพูดถึงแทคติค โมเมนท์ตั้ม หรือการเข้าทำคะแนน พื้นฐานการรับลูก ก็จะหาว่าเป็น สปอร์ตทริปไปอีก ถ้าตีโจทย์ไม่แตก ไม่ยอมเปิดใจ และค่ดหวังจะให้เป็นแบบที่เราคิด นั้นอ่ะ ซีรี่ย์น้ำเน่าดีๆนี่เอง ฉันรักเทอ เทอแฟนฉัน ซุปเปอร์พาสเวอร์ตบทีทะลุปฐพี แข่งสูสีแต่ชนะตลอด แบบนั้นพี่เบื่ออออออ
ขอทีละคนเลยนะ เริ่ม ปืน-สิงห์-แทน-เจิ้น
เห้ยเราเคยผ่านชอตนี้ คือที่ปืนต้องรู้สึกกับสิงมากเพราะสิงมันดันอยู่ในจุดที่ปืนมันเคว้ง มันเลยยึดเอาสิงเป็นที่พึ่งทุกอย่าง เอาง่ายๆคือขาดความอบอุ่น พอวันนึงต้องเสียไปมันเลยโกรธมาก แต่พอจะตายจริงๆแมร่งมันก็เสียใจที่หลงอคติตั้งนาน ส่วนคำว่า กูเป็นพ่อยังได้นี่ กุเคยพูดประมาณนี้นะ คือแบบเพื่อนเราร้องให้เว้ย มันเคว้งอยู่ ตอนนั้นกุแมร่งพูดอะไรก็ได้ทุกอย่างเพื่อให้เพื่อนกุดีขึ้น แต่เอาจริงๆคือ ชีวิตคนเราก็มีทางเดินของใครของมัน แต่ปืนมันไม่คิดแบบนั้นไง มันไม่เคยรู้สึกว่ามีความรู้สึกนี้มาก่อน คนที่ทำให้มันรู้สึกว่าไม่ใช่ตัวคนเดียว แล้วพอวันที่สิงห์มันปล่อยมือ ปืนมันต้องกลับมาแบกโลกคนเดียวอีก แต่ก็ยังมี นาว เล้ง คอยอยู่ข้างๆ ก่อนนี้คือปืนแทบจะไม่แคร์ใครนอกจากเพื่อนมัน มากที่สุดก็สิง แต่เมื่อไม่มีสิง มันต้องอยู่ให้ได้ในฐานะกัปตัน ก็คนมันถูกฝากเลี้ยงมา มันก็กระด้างแบบนี้แหละ ช่วงอคติกับแทน เพราะมันรู้สึกว่า แทนกำลังเข้ามาแทนที่สิง ต่อให้แทนเซ็ตดียังไงปืนมันก็ไม่อยากตบ แต่เมื่อเข้าสู่สภาพทีม เลยต้องจูนเข้าหากัน ยิ่งเข้าหากัน มันยิ่งได้รับรู้ชีวิตที่แตกต่างแต่เหมือนกัน คือมีครอบครัวแต่โดนขังในกรอบ *วิธีที่ปินปลอบใจแทนคือสิ่งที่สิงเคยทำกับปืน แต่คนเราไม่เหมือนกันเว้ย มันเลยไม่ได้ผล อีก1อย่างที่คนสงสัย หลังซ้อม(เซ็ตสูง)ปืนบอกจะกลับไปเอาของที่บ้าน วันต่อมาปืนนอยซ์ แล้วบอกว่าแม่จะแต่งงานใหม่ พ่อก็มาเยี่ยมบ้าน แล้วทำไมบอกแทนว่า พ่อแม่ทิ้งไป สัญญาว่าจะมารับแต่ไม่มา คือมันคงเป็นคำพูดก่อนที่จะแยกไปมีใหม่กันป่ะ ถ้าเป็นมุง มีรุ่น้องที่รู้จักไม่ถึงปีมาถาม มุงจะตอบว่าไง แม่กุเอาผัวฝรั่ง พ่อกุก็ได้เมียใหม่นานแล้ว งี้หรอ? มาถึงเจิ้น ทำไมมันถึงชอบปืน อันนี้ไม่รู้ แต่สิ่งที่รู้คือ เจิ้น ปืน สิง มันอยู่บ้านแถวๆกัน ทำงานพาสทามด้วยกัน ความใกล้ชิดคงมีบ้าง
อีกฉากที่อยากพูด คือ ปืน เจิ้น เล้ง นาว แทน
ทุกคนตามหาปืน ไม่ใช่ว่าจะเรียกไปซ้อมนะ แต่ทุกคนรู้ว่าปืนมันหนัก เลยจะดึงมันกลับมา แต่คำที่มันพูดกลับทำร้ายความรู้สึกเพื่อนๆไปเสีย
ฉากนี้ชอบเจิ้น คนแบบนี้มีจริงๆนะ คือ ไม่รู้จะทำอะไรก็กินอมยิ้ม จะได้มีอะไรทำ จะได้ไม่ต้องวางตัว แต่พอเพื่อนมาแตกหักกันอ่ะ แมร่งงง ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากร้องให้ ชอบซีนนี้ ทุกคำพูด และสายตาปืนละเอียดมาก ฉากนี้ปืนอ่อนโยนลงจากคนเดิมจริงๆ ถ้าเป็นคนเก่ามันคงสวนละ นั่นเพราะปืนเริ่มแคร์คนอื่นหลังจากสิงไป โดยเฉพาะแทน มันเข้าใจแทนนะดูจากสายตา ตวามรู้สึกแทนที่มีต่อปืน ไม่ต่างจากที่ปืนมีต่อสิง ปืนมีสิงคอยประครอง แทนก็มีปืนคอยประครอง ปืนคงเข้าใจดี ฉากจบ สิงได้รับรู้ว่า โลกของปืนไม่ได้โคจรรอบสิงอีกต่อไป มันควรจะดีใจถ้ามันจะไม่ต้องมีความรู้สึกว่ามันนอนบนเตียงขณะนี้มองทุกอย่างหลุดลอยไป ไม่เหมือนที่คาดฝัน
มันไม่ใช่ว่า วายหรือเปล่า เราไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แบบนั้นเราไม่มีวันรู้
น้องๆก็เช่นกันถ้าไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาคงไม่อินเท่าไหร่ ไว้ถึงวันปัจฉิมอาจเข้าใจมากขึ้น ปมใดที่ไม่เข้าใจ ลองถามตัวเองว่า ถ้าเป็นเรา จะทำแบบนั้นไหม เรื่องอะไรของตัวละครที่ยังสงสัย ลองนึกย้อนไปว่า เพื่อนเราเองเคยให้เราล้วงลับรู้ขนาดนั้นไหม ฝากเอาไว้ว่าถ้าดูย้อนหลังให้ปล่อยใจไปกับสถานการณ์ อย่าค่ดหวัง อย่าหาเหตุผล แล้วจะรู้ว่า เห้ย ชีวิตคนมันก็แบบนี้อ่ะ