แอบรักพนักงานร้านเกมส์แถวสยามครับ

มาระบายครับ ไม่มีอะไร คืออึดอัด555 เรื่องนี้พูดกับใครมากไม่ได้

เป็นผู้ชายไม่กี่คนที่ผมใจสั่นหวั่น ด้วยขนาดนี้ เพ้อถึงขนาดฝันถึง
แค่คิดถึงก็ใจสั่นแล้วครับ ผมนี่ฟังเพลง ซมซาน ของพี่เสก โลโซได้ทั้งวันเลย
ผมเศร้าๆมา แค่เห็นเขามันก็มีความสุขแล้วครับ

แต่ทำไมช่วงนี้เขาทำหน้าเศร้าๆ ผมอยากเข้าไปทักไปคุย แต่ไม่กล้าเลย

แม้เขาจะบริการไม่ค่อยดี แต่ผมก็ยิ้มกับเขา แม้เขาจะไม่เห็นรอยยิ้มผมเลย

แค่เพียงคำว่า ขอบคุณครับ ห่วนๆของเขา ก็ทำใจผมปลิวแล้วครับ

ถ้าเขามีทุกข์อะไรก็ขอให้ผ่านมันไปให้ได้น่ะครับ

แม้เราจะไม่รู้จักกัน แต่ผมก็แอบสืบชื่อเล่นเขาจนได้

เห้อ เพ้อเจ้อจริงน่ะผม

แต่ถ้ามีโอกาส 1/10000 เขาเผลอมาอ่าน

ไม่รู้ว่าเขามีรสนิยมทางเพศอย่างไร ชายชอบชายอย่างผมไหม
แต่ผมอยากจะบอกเขาว่า ขอบคุณเขาที่มีตัวตนอยู่ อย่างน้อยก็ทำให้คนนอกสายตาเขาอย่างผม มีความสุข