ทำไมประเทศไทยไม่กระจายความเจริญให้เท่ากัน ?

ถ้าจะตั้งบริษัทหรือออฟฟิศจะตั้งที่ไหนดีครับ บนเทือกเขาแถบภาคอีสาน บุกป่าฝ่าดงขึ้นเอาของไปผลิต ผลิตเสร็จเอาลงเขามาเพื่อส่งลงรถที่ภาคกลางไปต่อออกทะเลหรือกระจายตามภูมิภาค ต้นทุนค่าขนส่งที่แค่คิดก็ผิดแล้ว หรือจะตั้งมันที่ภาคกลางที่ใกล้ทะเลเดินทางสะดวก ถนนทุกเส้นทางมุ่งสู่ภาคกลาง เป็นศุนย์กลางทางเศรษฐกิจโดยภูมิประเทศของมันเอง ทุกวันนี้งบประมาณที่มาสร้างนู่นสร้างนี่ในกรุงเทพ หรือรถไฟฟ้าที่กำลังรีบสร้างรอบกรุงเทพ ไม่ใช่สร้างเพื่อกระจุกความเจริญ แต่สร้างเพื่อรองรับความเจริญที่มากเกินไปต่างหาก จะได้ขยายออกไป ไม่แน่นจนเกินไป แต่ก็ยังมีคนตีความว่างบลงแต่กรุงเทพ ซึ่งมันมั่วแบบสุดโต่ง ไม่รู้คิดได้อย่างไร

ในขณะที่รัฐจะพยายามกระจายพื้นที่เขตอุตสาหกรรมออกไปตามภูมิภาคต่างๆ เพื่อกระจายแรงงานออกไป ก็ขยันกันต้านเยอะๆหน่อยนะ ช่วยกันค้านกันจริงๆ เอะอะอะไรก็ขายชาติไปหมด กลัวกระทบวิถีชีวิตนู่นนี่ กลัวมลพิษ หาปูหาปลาปลูกพืชไม่ได้ วิถีชีวิตต้องอนุรักษ์ บลาๆๆๆๆๆ แต่จะบอกให้ ชาวกรุงเทพและชาวปริมณฑลแท้ๆ ห้าสิบหกสิบปีที่แล้ว วิถีชีวิตก็เคยสวยงามเหมือนกัน เดินหาปูหาปลากันตัวดำเมี่ยม ทำสวนทำไร่ ชีวิตช่างสวยงามไร้มลพิษ แต่เค้าก็ยอมให้อุตสาหกรรมมาตั้ง โดยที่ไม่รู้จักคำว่าค้านหรือต่อต้านด้วยซ้ำ แถวบ้านที่อยู่รุ่นก่อนๆ สวนส้ม สวนน้ำตาลมะพร้าว ชีวิตสวยงามราวกับทุ่งหญ้าแห่งความฝัน มีลูกมีหลานก็ไม่ต้องให้เรียนหนังสือ โตพอก็ช่วยกันหาปูหาปลา

อุตสาหกรรมที่เข้ามา ทำลายวิธีชีวิตดั้งเดิมเกือบหมด สวนหายไปเกือบหมด ปูปลาแทบไม่มีให้จับแล้ว มีลูกมีหลานถ้าจนก็ส่งไปใช้แรงงานในโรงงานแทนทำสวน  ถ้ารวยก็ได้เรียนหนังสือถือว่าคนนั้นโชคดีไป  และยังต้องรับการเปลี่ยนแปลงจากปัญหาแรงงานที่ย้ายมาตั้งถิ่นฐานจากที่อื่นอีก รอบๆมีแต่โรงงาน มีแต่ฝุ่น รถบรรทุก มลพิษ โอย แค่คิดถึงสมัยเรียนไม่กี่ปีที่แล้วก็หายใจแทบไม่ออกละ  แต่สิ่งที่ต้องแลกไปของคนรุ่นก่อน ก็ส่งผลต่อมาถึงคนในรุ่นปัจจุบัน ทุกวันนี้เมืองหลวงเรามีตึกสูงๆ มีห้างเกือบทุกมุมถนน มีโอกาสทางการศึกษาที่ดีมากกว่า มีความเจริญแบบที่อื่นในประเทศไม่มี ที่นี่มีงานมากกว่าทุกภาครวมกันเสียอีก ถึงเจ้าของธุรกิจและอุตสาหกรรมจำนวนมากจะไม่ใช่คนไทย แต่ผลประโยชน์ที่เค้าแบ่งให้เพียงเล็กน้อย ก็เพียงพอที่จะทำให้ประเทศมันเจริญขึ้นมาได้

ไม่มีอะไรได้มาฟรีๆโดยไม่ต้องแลก อยากจะเอาความเจริญ จะต่อต้านทุกความเปลี่ยนแปลงคงจะทำให้เจริญขึ้นมาไม่ได้ จะเอางบไปลงมากๆก็ต้องมั่นใจก่อนว่าลงทุนแล้วคุ้มค่า เมืองท่องเที่ยวดังๆที่ทำรายได้หลักให้ประเทศ มีเมืองไหนไปลงทุนก่อนบ้าง มันต้องโตก่อน งบถึงตามไปลง ประเทศนี้จน เสกเงินเสกทองมาไม่ได้ ผลผลิตทางการเกษตรที่อวยว่าเสกกันได้ มีแรงงานในภาคนี้มากที่สุดในประเทศ ทำรายได้ต่อ GDP เพียงสิบกว่าเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ตรงกันข้ามกับภาคอุตสาหกรรมและบริการ ที่บางพวกโจมตีว่าสนับสนุนมากเกินไปเป็นการขายชาติ กลับทำรายได้แบ่งกันครึ่งๆไปเกือบ 90 เปอร์เซ็นของ GDP ทั้งหมดของประเทศนี้

ถ้าย้อนกลับไปคำถามต้น "ทำไมไม่กระจายความเจริญให้เท่ากัน" คำตอบ "แล้วเอากันไหมล่ะ" แค่นั้นเอง จบแล้ว ปิ๊งๆ....