เรากับแฟนอายุเท่ากันค่ะคบกันมาปีนึงค่ะก่อนที่เราจะมาเจอกับผู้ชายอีกคนเค้าแก่กว่าเรา 10 ปีค่ะ เราไม่เคยรู้จักเค้ามาก่อนเลย ตอนเจอกับแฟนครั้งแรกนี่อารมณ์แบบคือรักแรกพบเลยล่ะ แต่กับผู้ชายคนนั้นเรากลับรู้สึกเหมือนผูกพันกับเค้ามานานทั้งที่ไม่เคยพบกันมาก่อนแต่ไม่ได้รู้สึกพิศวาสอะไรนะคะ (ปัจจุบันก็ผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้วค่ะ) เรากับแฟนอยู่ไกลกันค่ะนานๆจะได้เจอกันทีแต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเรื่องนอกใจกันเลย แต่ผู้ชายคนนั้นเราเจอกันเกือบทุกวันเจอกันก็ทักทายกันปกติค่ะแต่ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกโกรธเค้าตลอดเวลาทั้งที่เค้าไม่เคยทำอะไรให้โกรธแต่ก็ไม่ได้ถึงกับเกลียดนะคะ วันนั้นเป็นวันเกิดเราเค้าก็เข้ามาอวยพรค่ะ แต่เค้าพูดแบบไม่มองหน้า ไม่สบตา ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม คำอวยพรของเค้ามันมีประโยคนึงที่บอกว่า "ขอให้เจอคนดีๆเข้ามาในชีวิตนะ" เหมือนจะเป็นแค่คำพูดอวยพรธรรมดานะแต่ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงรู้สึกเหมือนโดนบอกเลิกอีกแล้ว มันคืออารมณ์แบบอีกแล้วหรอ? จะไปอีกแล้วหรอ? เหมือนถูกบอกเลิกครั้งแล้วครั้งเล่าอ่ะ ความรู้สึกที่เคยโกรธอยู่แล้วมันยิ่งทำให้โกรธมากขึ้นไปอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องโกรธ เราแน่ใจนะว่าเราไม่ได้รู้สึกพิศวาสอะไรเค้าเลยแต่พอเค้าเอ่ยประโยคนั้นขึ้นมาคือเราไม่พอใจมากแต่ก็ยังข่มใจตัดบทพูดคำว่า "ขอบคุณค่ะ" ออกไปได้ พูดเสร็จเราก็ลุกออกมาจากตรงนั้นทันที เราหันกลับไปมอง เค้าเองก็ยังก้มหน้านิ่งอยู่เหมือนเดิมนะคะไม่ได้ลุกไปไหน เรารู้สึกได้ว่าเหมือนเรื่องนี้มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วระหว่างเรากับเค้าและมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เค้าเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเรา เพียงแต่เราไม่เข้าใจมันเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มันตันไปหมดพูดอะไรไม่ออกบอกใครก็ไม่ได้ หรือชาติที่แล้วเราไปทำกรรมอะไรกับเค้าไว้หรอ ชาตินี้เราถึงต้องเจอกับความรู้สึกบ้าๆแบบนี้ เราอยากหยุดความคิด หยุดความรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนนั้น เราต้องทำยังไงคะ ทำบุญ? กรวดน้ำ? แผ่เมตตา? หรือต้องทำยังไงคะ มีใครพอจะทราบวิธีแก้บ้างคะ
รู้สึกผูกพันกับคนที่เพิ่งรู้จักแต่ไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีซักเท่าไหร่จะแก้ยังไงดี