อยากจะถามหลายๆคนว่าไปใครเคยไปนอนบ้านเพื่อนแล้วมีความรู้สึกไม่อยากไปอีกป่ะครับ?

อันนี้ผมจะมาพูดถึงประสบการณ์ที่ได้ไปนอนบ้านเพื่อนมา
คือผมและเพื่อนอายุก็ 20 ต้นๆอะครับแต่อยู่คนละตำบลห่างกันประมาณ30-40 โลแล้วเรียนมหาลัยเดียวกันแล้ววันนั้นผมมีงานกลุ่มกับเพื่อน
ผมก็เลยบอกเพื่อนขอไปนอนบ้านนะเพื่อนบอกได้สบายมากพอผมได้ยินแบบนี้เออดีแหะรถก็อยู่มหาลัยถ้าอยู่บ้านก็ไม่รู้จะเอารถใหนไปไปทำงานกลุ่มบ้านมันด้วย
วันนั้นผมเลยตีรถจากมหาลัยไปบ้านมันซึ่งก็ไกลอยู่ครับแล้ววันนั้นมันดึกแล้วกว่าจะถึงบ้านมันพร้อมทั้งแถวบ้านมันไม่มีร้านขายของใกล้ๆด้วยแต่ที่เซอร์ไพร์กว่านั้นครับผมไปถึงบ้านมันประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆโดยที่ผมไม่รู้บ้านมันหลังใหนเพราะไม่เคยไปแต่พอที่จะรู้ว่าอยู่ระแวกใหนผมโทรถามอยู่หลังใหนแล้วมันบอกจะออกมารอหน้าบ้านผมก็โอเครๆพอเอาจริงๆผมไปถึงหมู่บ้านที่มันอยู่มืดมากไม่มีคนเลยสักคน ผมเลยโทรไปตอนแรกรับครับแล้ววางสายผมโทรไปเกือบ 20 รอบครับด้วยความที่ไม่รู้จักคนแถวนั้นผมหาใต้ถุนบ้านคนอื่นนั่งไปก่อนกลัวก็กลัวเน้าะผมโทรจี้ไปประมาณชม.นึงมีคนรับละมันบอกกูหลับโทษทีเห้ยทั้งที่มันบอกจะมารอหน้าบ้านคือยุงเยอะมากด้วย พอเข้าบ้านมันด้วยตัวผมก็ไม่ได้กินข้าวมาเน้าะมันถามกินข้าวมายังผมก็ตอบตรงยังๆ มันบอกหลังบ้านไปตักกินเลย คือด้วยความที่เราเป็นแขกไม่รู้ว่าของอยู่ตรงใหนละก็เราไม่ใช่เจ้าของบ้านด้วยไปตักหรือหาค้นของก็ยังไงอยู่ผมเลยบอกพาไปหน่อยคือมันไม่ตอบรับบ้านมันก็ปิดไฟมืดหมดผมก็ไม่ก็ไปลุ่มล่ามบ้านคนอื่นอะครับวันนั้นผมก็เลยไม่ได้กินข้าวเลยเลย พอวันรุ่งขึ้นก็ทำงานตอนเช้ามันไปกินข้าวเลยไม่มีคำชวนด้วยผมก็ไม่ชวนแล้วเราไปกินด้วยก็ไงอยู่มันกินเกือบหมดแล้วพึ่งมาชวนกินแบบนี้ก็ได้หรอว่ะแล้วก็เจอเรื่องที่เห็นแก่ตัวเยอะมากๆจนทำให้ผมไม่รู้สึกอยากไปนอนบ้านใครเลยแล้วคุณเคยเจอประสบการณ์แบบใหนบ้างครับลองมาแชร์ให้ผมฟังหน่อย