สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องมาปรึกษาพี่ๆทุกคนในพันทิปนะคะ อาจจะเขียนไม่ค่อยถูกหลักการยังไงขออภัยด้วยนะคะ
เราเป็นเด็กอายุ15ปีนะคะ ที่บ้านมีฐานะค่อนข้างดี การเรียนดี
แต่ว่ามักจะมีปัญหากับทางบ้านค่ะ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่คุณแม่เป็นคนเจ้าระเบียบและจู้จี้จุกจิก จึงมีปากเสียงบ่อยครั้ง เริ่มหนักขึ้นคือตอนม.2เทอม1ค่ะ ตอนแรกจะเริ่มมองโลกในแง่ร้าย ใครพูดอะไรก็เก็บมาคิดเราเป็นแบบนี้จนเริ่มม.2 เทอม 2ค่ะ ช่วงนั้งเราเริ่มไม่โอเคกับตัวเองมาก จากการเรียนที่ดีก็มาอยู่ในระดับปานกลางเรารู้สึกแย่รู้สึกเฟล เรารู้สึกไม่อยากทำอะไรมันเบื่อ พอจะหยิบโทรศัพท์ก็คิดไม่ออกว่าจะทำอะไร เราวาดรูปก็วาดแต่รูปเศร้าๆ เวลาเศร้าก็เก็บมาคิด ทำอะไรก็รู้สึกผิดกังวัลแทบทุกครั้ง จนเริ่มทำร้ายตัวเอง เราร้องไห้ทุกวัน จากนั้นเราก็ไปปรึกษากับรุ่นพี่ที่เรียนเป็นหมอค่ะ จากนั้นเราก็ได้เข้าไปคุยกับหมอเด็กเพราะว่าอายุยังไม่ถึง15ปี เราก็เล่าค่ะว่ามีปัญหาอะไร สุดท้ายจบลงที่หมอส่งเรานัดไปแผนกจิตเวช เราก็ไปค่ะหลังจากนั้นหมอก็ให้เราเล่าว่ามีอะไร เราก็เล่าตามความเป็นจริงค่ะ เรามาคนเดียวไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้ สุดท้ายความลับไม่มีในโลก คุณหมอก็คุยกับพ่อแม่เสร็จสับจากนั้นก็พาเรากับบ้านตามปกติ ส่วนคุณหมอนัดดูอาการอีกทีประมาณเดือนนึงช่วงนั้นก็ถือว่าโอเคขึ้นมั้งนะคะ55 เราก็มาตามนัดนะคะหมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าห่วงเลยไม่นัดต่อ เราก็โอเคค่ะพ่อแม่ก็เเฮปปี้ แต่เราก็ยังเศร้าอยู่ ยังเบื่ออยู่ ยังไม่อยากทำอะไร ยังนอนร้องไห้เหมือนเดิม เริ่มแยกตัวจากเพื่อน กังกลทุกครั้งกลัวว่าจะมีใครเกลียดเราเค้าจะรักเราไหมใครจะนินทาเราหรือเปล่า เวลาเห็นที่สูงๆก็คิดว่าโดดลงไปจะตายไหม เห็นอะไรก็คิดแย่ไปหมด ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เก็บตัวมากขึ้นจากเดิมที่เป็นโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว มีเพื่อนเคยถามว่าทำตัวแบบนี้แกอยากตายเหรอ คำตอบคือเราไม่ได้อยากตายนะคะแต่แค่อยากหายไปจากโลกนี้เฉยๆอารมณ์ประมาณว่าถ้าไม่มีฉันจะดีกว่านี้ โทษทีความผิดฉันเองแหละ ขอโทษนะ ขอโทษ อะไรประมาณนี้
คือแค่อยากทราบว่าเป็นอะไรน่ะค่ะตอนหาหมอก็ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร เรา ทำอะไรไม่ได้เลยช่วงนี้งานก็แย่ เรียนก็แย่ เงินก็ไม่อยากเอาไปซื้ออะไร
เราควรทำยังไงดีคะ พี่ๆที่มีอาการแบบนี้ช่วยตอบได้ไหมคะ ขอโทษที่เขียนวนไปวนมาเราเขียนพวกนี้ไม่ค่อยเก่งจริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับคนมาตอบนะคะ
;wwww;
ขออนุญาตแท็กนะคะถ้าไม่ถูกต้องประการใดขอโทษด้วยนะคะฮือออออออออ
ตอนนี้มีความรู้สึกเบื่อและเศร้าแทบตลอดเวลา เราเป็นอะไรคะ?
เราเป็นเด็กอายุ15ปีนะคะ ที่บ้านมีฐานะค่อนข้างดี การเรียนดี
แต่ว่ามักจะมีปัญหากับทางบ้านค่ะ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่คุณแม่เป็นคนเจ้าระเบียบและจู้จี้จุกจิก จึงมีปากเสียงบ่อยครั้ง เริ่มหนักขึ้นคือตอนม.2เทอม1ค่ะ ตอนแรกจะเริ่มมองโลกในแง่ร้าย ใครพูดอะไรก็เก็บมาคิดเราเป็นแบบนี้จนเริ่มม.2 เทอม 2ค่ะ ช่วงนั้งเราเริ่มไม่โอเคกับตัวเองมาก จากการเรียนที่ดีก็มาอยู่ในระดับปานกลางเรารู้สึกแย่รู้สึกเฟล เรารู้สึกไม่อยากทำอะไรมันเบื่อ พอจะหยิบโทรศัพท์ก็คิดไม่ออกว่าจะทำอะไร เราวาดรูปก็วาดแต่รูปเศร้าๆ เวลาเศร้าก็เก็บมาคิด ทำอะไรก็รู้สึกผิดกังวัลแทบทุกครั้ง จนเริ่มทำร้ายตัวเอง เราร้องไห้ทุกวัน จากนั้นเราก็ไปปรึกษากับรุ่นพี่ที่เรียนเป็นหมอค่ะ จากนั้นเราก็ได้เข้าไปคุยกับหมอเด็กเพราะว่าอายุยังไม่ถึง15ปี เราก็เล่าค่ะว่ามีปัญหาอะไร สุดท้ายจบลงที่หมอส่งเรานัดไปแผนกจิตเวช เราก็ไปค่ะหลังจากนั้นหมอก็ให้เราเล่าว่ามีอะไร เราก็เล่าตามความเป็นจริงค่ะ เรามาคนเดียวไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้ สุดท้ายความลับไม่มีในโลก คุณหมอก็คุยกับพ่อแม่เสร็จสับจากนั้นก็พาเรากับบ้านตามปกติ ส่วนคุณหมอนัดดูอาการอีกทีประมาณเดือนนึงช่วงนั้นก็ถือว่าโอเคขึ้นมั้งนะคะ55 เราก็มาตามนัดนะคะหมอบอกว่าไม่มีอะไรน่าห่วงเลยไม่นัดต่อ เราก็โอเคค่ะพ่อแม่ก็เเฮปปี้ แต่เราก็ยังเศร้าอยู่ ยังเบื่ออยู่ ยังไม่อยากทำอะไร ยังนอนร้องไห้เหมือนเดิม เริ่มแยกตัวจากเพื่อน กังกลทุกครั้งกลัวว่าจะมีใครเกลียดเราเค้าจะรักเราไหมใครจะนินทาเราหรือเปล่า เวลาเห็นที่สูงๆก็คิดว่าโดดลงไปจะตายไหม เห็นอะไรก็คิดแย่ไปหมด ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เก็บตัวมากขึ้นจากเดิมที่เป็นโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว มีเพื่อนเคยถามว่าทำตัวแบบนี้แกอยากตายเหรอ คำตอบคือเราไม่ได้อยากตายนะคะแต่แค่อยากหายไปจากโลกนี้เฉยๆอารมณ์ประมาณว่าถ้าไม่มีฉันจะดีกว่านี้ โทษทีความผิดฉันเองแหละ ขอโทษนะ ขอโทษ อะไรประมาณนี้
คือแค่อยากทราบว่าเป็นอะไรน่ะค่ะตอนหาหมอก็ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร เรา ทำอะไรไม่ได้เลยช่วงนี้งานก็แย่ เรียนก็แย่ เงินก็ไม่อยากเอาไปซื้ออะไร
เราควรทำยังไงดีคะ พี่ๆที่มีอาการแบบนี้ช่วยตอบได้ไหมคะ ขอโทษที่เขียนวนไปวนมาเราเขียนพวกนี้ไม่ค่อยเก่งจริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับคนมาตอบนะคะ
;wwww;
ขออนุญาตแท็กนะคะถ้าไม่ถูกต้องประการใดขอโทษด้วยนะคะฮือออออออออ