สวัสดีครับ..นี่เป็นกระทู้เเรกของผม ซึ่งอยากจะมาปรึกษาพี่ๆเกี่ยวกับปัญหานี้หน่อย กระทู้อาจจะไปคล้ายกระทู้ของคนอื่น ขออภัยฯด้วยครับ
.
..อ่านให้หมดน๊า เดี๋ยวตกหล่น อาจจะเเท็กห้องผิด อภัยให้ด้วยนะครับ
เริ่มจากประวัติผม ผมโตมาในครอบครัวที่ทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง การเป็นนายตัวเองนั่นแหละครับ เริ่มจากปู่ของผมเป็นผู้เริ่มทำก่อนสมัยหนุ่มๆ แรกๆก็ยากเช่นในด้าน การเติบโตทางธุรกิจ การเงิน การเป็นที่รู้จัก ในสมัย40ปีก่อน แต่ก็ดั้นด้นทำมาจนตั้งตัวได้ เงินไม่ขาดมือ(ไม่ถึงกับรวยอู้ฟู่นะครับ)เหลือกินเหลือใช้หน่อย พอซื้อรถออกห้างขับ อะไรประมาณนี้ ปู่ย่าผมมีลูก2คน คือพ่อผมเเล้วก็น้องสาวพ่อผม แต่น้องสาวพ่อผมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปสมัยแกอายุ15ปี ผมก็ไม่ทันได้เห็นหน้า เห็นแต่ในรูปครับ ปู่ย่าผมเดิมเป็นคนลำปางได้ไปทำรับเหมาก่อสร้างที่ภูเก็ตครับ ไปกับเส้นสายที่แกรู้จัก แล้วแกก็ตั้งตัวได้อย่างที่ผมเล่ามาก่อนหน้านี้ สมัยพ่ออยู่ประถม-ม.ต้น ตอนนั้นกำลังลำบากครับ แต่พอพ่อขึ้นปวช. ปู่เริ่มรับเหมางานใหญ่ขึ้นเรื่อยๆมีเส้นสายขึ้นเรื่อยๆ แล้วอาก็ได้เสียไปในเวลาพร้อมๆกัน ต่อมาพ่อผมปวส.ได้ล่ะครับป็อปปูล่ามากครับ ปู่ซื้อรถให้ป้ายแดงตลอดสมัย นิสสันพวกบิ๊กเอ็ม นิสสันหน้าโง่ออกใหม่ ประมาณนั้น(ผมอิจฉาเลย555+)เป็นคนเดียวในกลุ่มที่พอจะมีฐานะครับ ก็คือชีวิตเรียบรื่น(รึเปล่าไม่รู้ ณ ตอนนั้นนะครับ555+ ปู่ผมเล่าให้ฟัง) มาถึงตอนเรียนจบพ่อก็ออกมาทำงานรับเหมาอยู่กับปู่ครับ ได้อยู่หลายปี ปู่กับย่าคิดจะกลับมาอยู่บ้านที่ลำปางครับแต่พ่อกับแม่ก็อยู่ภูเก็ตต่อ ซึ่งช่วงนั้นกำลังน่าจะมีผมพอดี พ่อผมทำงานลูกเดียวจนผมเกิดออกมา แม่ผมเป็นคนพังงาครับน่าจะมาเรียนที่ภูเก็ต แม่พักอยู่ใกล้ๆกับที่พ่อผมพักอยู่เลยเจอกัน ต่อครับ..ผมเกิดมา แม่ก็ทำงาน ตอนนั้นเเม่ทำการบัญชีครับ ยุ่งตลอด พ่อก็ทำงานวิ่งทำงานกันทั้งวัน ก็เลยให้ยายที่อยู่พังงามาเลี้ยงผมที่ภูเก็ตครับ ได้ไม่กี่เดือน ทวดที่พังงาป่วย ผมก็จำไม่ได้ว่าสรรพนามเรียกทวดว่ายังไง555+ ยายเลยต้องกลับพังงา ไปต้มยาไปดูเเลครับ แล้วย่าก็มาเลี้ยงผมต่อ แล้วก็พาผมมาอยู่ลำปางเติบโตที่นี่ด้วยเลย ตอนนั้นอะไรก็ดีครับปู่ก็ทำงาน พ่อก็ทำงาน อบอุ่นสุดๆ จนมาถึงเวลาหมดความสุขครับ การงานพ่อเริ่มไม่ดีเหมือนตะก่อนครับ ปู่ก็ป่วยออดๆแอดเลยหยุดทำงานไป 3-4ปี ทำให้งานขาดช่วง ไม่มีคนมาจ้างติดต่องานเหมือนเมื่อก่อน+อายุมากด้วยครับ แต่ปู่แกไฟแรงมาก เก่งมากๆครับทุกวันนี้ก็ยังจะรับเหมาอยู่เลย สนใจติดต่อผมเลยนะครับ5555ช่วยผมไปอีกทาง รับเหมาบ้านซักหลังก็หายขัดละครับ พอจะส่งผมเรียนได้ มาต่อๆครับ..การงานพ่อผมเริ่มไม่ดีเเล้ว ค่าใช้จ่าของผมก็ติดขัดไปด้วย ลืมบอกครับ ผมมีน้องสาวคนนึงแต่ส่วนใหญ่แม่จะดูเเลครับใช้เงินกระเป๋าตังเเม่ ส่วนผมใช้เงินกระเป๋าตังพ่อซะส่วนใหญ่ พ่อจะโอนเงินค่าใช้ค่าขนมให้ผมครับ เเล้วก็โอนมาเผื่อปู่ย่าด้วยที่ไม่มีรายได้อะไรเท่าไหร่ ช่วงไหนเงินพ่อลื่นๆก็สบายครับไม่มีปัญหา แต่ช่วงไหนขัดสนนี่แย่ตามกันไปครับ 3ชีวิตที่เกาะอยู่ด้วย5555 ต่อจากนี้ผมจะเล่าถึงช่วงปัจจุบันเลยนะครับ เริ่มจากปี57-58นี้พ่อแย่ครับ ปกติพ่อจะโอนค่าขนม ค่าน้ำมันรถ ค่ากับข้าวมาอาทิตย์ละ1000บาท(ผมจะหาอะไรกินเอง ดำรงชีวิตเองซะส่วนใหญ่ จะใช้เงินคนละส่วนกะปู่กะย่าครับ)พ่อจะให้เงินมาบริหารเองภายใน7วัน มันก็เหลือกินเลยนะครับพอสุดสัปดาห์พอจะไปหาความสุขให้ตัวเองสบายๆ เพราะเเต่ละวันกินไม่ถึงร้อยครับ60-70บาทรวมอาหารเย็น นี่คือช่วงที่พ่อไม่ได้ขัดสนอะไร แต่พอจะขัดสนแกจะโอนมาเหลืออาทิตละ500ครับ ก็รัดพุงอยู่เหมือนกัน555555+ ผมไม่รู้ว่ามันมากมันน้อยสำหรับใครนะเงินจำนวนนี้ ผมเล่าตามความรุ้สึกผมละกันเน้าะ ตอนนี้ผม ปวช.3ครับ ปีหน้าที่พ่อคุยกับผมไว้จะไปต่อมหาลัยครับ สถาบันแห่งหนึงในเชียงใหม่ พ่อผมก็จบที่นั่นมาเลยอยากให้ผมไปเรียน มาถึงช่วงหัวข้อละครับ ปีถึงสองปีมานี้พ่อผมไม่ประสบความสำเร็จในด้านการงานเลย จนค่าขนมผมได้บ้างไม่ได้บ้างดีบ้างไม่ดีบ้าง มาตลอดจนถึงตอนนี้ ผมก็มานั่งคิด ถ้าผมย้ายไปเรียนต่ออย่างที่พ่อคิดไว้ มันก็ต้องมีค่าใช้จ่าย ค่าที่พัก ค่ากินอะไรต่างๆที่มากกว่าที่ผมอยู่ที่บ้าน ผมไม่กล้าคุยกะพ่อเรื่องนี้ พ่อคอยบอกเสมอว่า"ป๊าส่งไหวอยู่เเล้ว ยังไงก็ไหว" ผมก็โอเคครับ เชื่อที่พ่อบอกทุกอย่าง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดี(ผมคิดไว้ตั้งเเต่ปวช.1เเล้วนะ ตั้งใจจะไปเรียนที่เชียงใหม่นั่นน่ะ) อีกทางก็เรียนต่อ ปวส.ที่ลำปางต่อเลย แต่ผมคิดว่าผมอยากเรียนให้มากกว่านี้ อยากจะให้อะไรมันดีกว่านี้ อยากเป็นน้ำยาอเนกประสงค์ที่ช่วยให้แม่กุญเเจไขลูกกุญเเจที่เป็นสนิมออกได้ง่ายๆ มันเลยกลายเป็นปัญหาของผมไปแล้ว ณ ตอนนี้ ผมไม่ได้โกรธพ่อนะที่เป็นแบบนี้ พ่อเลี้ยงผมดีมาก ถึงเเม้ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย แต่แกก็เป็นห่วงผมตลอด ผมรู้สึกได้ แกชอบโทรมาเตือนสติผมตลอด เพราะกลัวผมหลงผิด5555 ผมไม่เคยคิดเลยนะผมจะบอกให้ จะมีก็ไปเที่ยวเตร่กับเพื่อนบ้างก็เเค่นั้นครับ แต่แค่ไม่มีทางออกกัปัญหานี้เฉยๆครับพี่ๆ
สรุปป..การเงินพ่อผมแย่มาเเล้วหลายปีได้ เเล้วก็ไม่รู้ว่าจะดีขึ้นเมื่อไหร่ จนถึงตอนนี้ ผมกลัวว่าพ่อจะส่งผมเรียนต่อไม่ได้เนื่องจากค่าใช้จ่าย ส่วนเรื่องการสอบเข้าก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร หัวผมก็น่าจะไปไหว พอจะหาโควต้าเข้าเรียนได้
ผมต้องทำยังไงดีครับ?? พอจะมีใครช่วยตัดสินใจได้บ้างครับ
.
..
ถ้าผมเขียนให้งงยังไงขออภัยฯด้วยนะครับ จากความรู้สึกจริงๆ
พ่ออยากให้เรียนต่อในที่ดีๆ แต่กลัวพ่อจะส่งไม่ไหวครับ.
.
..อ่านให้หมดน๊า เดี๋ยวตกหล่น อาจจะเเท็กห้องผิด อภัยให้ด้วยนะครับ
เริ่มจากประวัติผม ผมโตมาในครอบครัวที่ทำธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง การเป็นนายตัวเองนั่นแหละครับ เริ่มจากปู่ของผมเป็นผู้เริ่มทำก่อนสมัยหนุ่มๆ แรกๆก็ยากเช่นในด้าน การเติบโตทางธุรกิจ การเงิน การเป็นที่รู้จัก ในสมัย40ปีก่อน แต่ก็ดั้นด้นทำมาจนตั้งตัวได้ เงินไม่ขาดมือ(ไม่ถึงกับรวยอู้ฟู่นะครับ)เหลือกินเหลือใช้หน่อย พอซื้อรถออกห้างขับ อะไรประมาณนี้ ปู่ย่าผมมีลูก2คน คือพ่อผมเเล้วก็น้องสาวพ่อผม แต่น้องสาวพ่อผมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปสมัยแกอายุ15ปี ผมก็ไม่ทันได้เห็นหน้า เห็นแต่ในรูปครับ ปู่ย่าผมเดิมเป็นคนลำปางได้ไปทำรับเหมาก่อสร้างที่ภูเก็ตครับ ไปกับเส้นสายที่แกรู้จัก แล้วแกก็ตั้งตัวได้อย่างที่ผมเล่ามาก่อนหน้านี้ สมัยพ่ออยู่ประถม-ม.ต้น ตอนนั้นกำลังลำบากครับ แต่พอพ่อขึ้นปวช. ปู่เริ่มรับเหมางานใหญ่ขึ้นเรื่อยๆมีเส้นสายขึ้นเรื่อยๆ แล้วอาก็ได้เสียไปในเวลาพร้อมๆกัน ต่อมาพ่อผมปวส.ได้ล่ะครับป็อปปูล่ามากครับ ปู่ซื้อรถให้ป้ายแดงตลอดสมัย นิสสันพวกบิ๊กเอ็ม นิสสันหน้าโง่ออกใหม่ ประมาณนั้น(ผมอิจฉาเลย555+)เป็นคนเดียวในกลุ่มที่พอจะมีฐานะครับ ก็คือชีวิตเรียบรื่น(รึเปล่าไม่รู้ ณ ตอนนั้นนะครับ555+ ปู่ผมเล่าให้ฟัง) มาถึงตอนเรียนจบพ่อก็ออกมาทำงานรับเหมาอยู่กับปู่ครับ ได้อยู่หลายปี ปู่กับย่าคิดจะกลับมาอยู่บ้านที่ลำปางครับแต่พ่อกับแม่ก็อยู่ภูเก็ตต่อ ซึ่งช่วงนั้นกำลังน่าจะมีผมพอดี พ่อผมทำงานลูกเดียวจนผมเกิดออกมา แม่ผมเป็นคนพังงาครับน่าจะมาเรียนที่ภูเก็ต แม่พักอยู่ใกล้ๆกับที่พ่อผมพักอยู่เลยเจอกัน ต่อครับ..ผมเกิดมา แม่ก็ทำงาน ตอนนั้นเเม่ทำการบัญชีครับ ยุ่งตลอด พ่อก็ทำงานวิ่งทำงานกันทั้งวัน ก็เลยให้ยายที่อยู่พังงามาเลี้ยงผมที่ภูเก็ตครับ ได้ไม่กี่เดือน ทวดที่พังงาป่วย ผมก็จำไม่ได้ว่าสรรพนามเรียกทวดว่ายังไง555+ ยายเลยต้องกลับพังงา ไปต้มยาไปดูเเลครับ แล้วย่าก็มาเลี้ยงผมต่อ แล้วก็พาผมมาอยู่ลำปางเติบโตที่นี่ด้วยเลย ตอนนั้นอะไรก็ดีครับปู่ก็ทำงาน พ่อก็ทำงาน อบอุ่นสุดๆ จนมาถึงเวลาหมดความสุขครับ การงานพ่อเริ่มไม่ดีเหมือนตะก่อนครับ ปู่ก็ป่วยออดๆแอดเลยหยุดทำงานไป 3-4ปี ทำให้งานขาดช่วง ไม่มีคนมาจ้างติดต่องานเหมือนเมื่อก่อน+อายุมากด้วยครับ แต่ปู่แกไฟแรงมาก เก่งมากๆครับทุกวันนี้ก็ยังจะรับเหมาอยู่เลย สนใจติดต่อผมเลยนะครับ5555ช่วยผมไปอีกทาง รับเหมาบ้านซักหลังก็หายขัดละครับ พอจะส่งผมเรียนได้ มาต่อๆครับ..การงานพ่อผมเริ่มไม่ดีเเล้ว ค่าใช้จ่าของผมก็ติดขัดไปด้วย ลืมบอกครับ ผมมีน้องสาวคนนึงแต่ส่วนใหญ่แม่จะดูเเลครับใช้เงินกระเป๋าตังเเม่ ส่วนผมใช้เงินกระเป๋าตังพ่อซะส่วนใหญ่ พ่อจะโอนเงินค่าใช้ค่าขนมให้ผมครับ เเล้วก็โอนมาเผื่อปู่ย่าด้วยที่ไม่มีรายได้อะไรเท่าไหร่ ช่วงไหนเงินพ่อลื่นๆก็สบายครับไม่มีปัญหา แต่ช่วงไหนขัดสนนี่แย่ตามกันไปครับ 3ชีวิตที่เกาะอยู่ด้วย5555 ต่อจากนี้ผมจะเล่าถึงช่วงปัจจุบันเลยนะครับ เริ่มจากปี57-58นี้พ่อแย่ครับ ปกติพ่อจะโอนค่าขนม ค่าน้ำมันรถ ค่ากับข้าวมาอาทิตย์ละ1000บาท(ผมจะหาอะไรกินเอง ดำรงชีวิตเองซะส่วนใหญ่ จะใช้เงินคนละส่วนกะปู่กะย่าครับ)พ่อจะให้เงินมาบริหารเองภายใน7วัน มันก็เหลือกินเลยนะครับพอสุดสัปดาห์พอจะไปหาความสุขให้ตัวเองสบายๆ เพราะเเต่ละวันกินไม่ถึงร้อยครับ60-70บาทรวมอาหารเย็น นี่คือช่วงที่พ่อไม่ได้ขัดสนอะไร แต่พอจะขัดสนแกจะโอนมาเหลืออาทิตละ500ครับ ก็รัดพุงอยู่เหมือนกัน555555+ ผมไม่รู้ว่ามันมากมันน้อยสำหรับใครนะเงินจำนวนนี้ ผมเล่าตามความรุ้สึกผมละกันเน้าะ ตอนนี้ผม ปวช.3ครับ ปีหน้าที่พ่อคุยกับผมไว้จะไปต่อมหาลัยครับ สถาบันแห่งหนึงในเชียงใหม่ พ่อผมก็จบที่นั่นมาเลยอยากให้ผมไปเรียน มาถึงช่วงหัวข้อละครับ ปีถึงสองปีมานี้พ่อผมไม่ประสบความสำเร็จในด้านการงานเลย จนค่าขนมผมได้บ้างไม่ได้บ้างดีบ้างไม่ดีบ้าง มาตลอดจนถึงตอนนี้ ผมก็มานั่งคิด ถ้าผมย้ายไปเรียนต่ออย่างที่พ่อคิดไว้ มันก็ต้องมีค่าใช้จ่าย ค่าที่พัก ค่ากินอะไรต่างๆที่มากกว่าที่ผมอยู่ที่บ้าน ผมไม่กล้าคุยกะพ่อเรื่องนี้ พ่อคอยบอกเสมอว่า"ป๊าส่งไหวอยู่เเล้ว ยังไงก็ไหว" ผมก็โอเคครับ เชื่อที่พ่อบอกทุกอย่าง ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดี(ผมคิดไว้ตั้งเเต่ปวช.1เเล้วนะ ตั้งใจจะไปเรียนที่เชียงใหม่นั่นน่ะ) อีกทางก็เรียนต่อ ปวส.ที่ลำปางต่อเลย แต่ผมคิดว่าผมอยากเรียนให้มากกว่านี้ อยากจะให้อะไรมันดีกว่านี้ อยากเป็นน้ำยาอเนกประสงค์ที่ช่วยให้แม่กุญเเจไขลูกกุญเเจที่เป็นสนิมออกได้ง่ายๆ มันเลยกลายเป็นปัญหาของผมไปแล้ว ณ ตอนนี้ ผมไม่ได้โกรธพ่อนะที่เป็นแบบนี้ พ่อเลี้ยงผมดีมาก ถึงเเม้ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย แต่แกก็เป็นห่วงผมตลอด ผมรู้สึกได้ แกชอบโทรมาเตือนสติผมตลอด เพราะกลัวผมหลงผิด5555 ผมไม่เคยคิดเลยนะผมจะบอกให้ จะมีก็ไปเที่ยวเตร่กับเพื่อนบ้างก็เเค่นั้นครับ แต่แค่ไม่มีทางออกกัปัญหานี้เฉยๆครับพี่ๆ
สรุปป..การเงินพ่อผมแย่มาเเล้วหลายปีได้ เเล้วก็ไม่รู้ว่าจะดีขึ้นเมื่อไหร่ จนถึงตอนนี้ ผมกลัวว่าพ่อจะส่งผมเรียนต่อไม่ได้เนื่องจากค่าใช้จ่าย ส่วนเรื่องการสอบเข้าก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร หัวผมก็น่าจะไปไหว พอจะหาโควต้าเข้าเรียนได้
ผมต้องทำยังไงดีครับ?? พอจะมีใครช่วยตัดสินใจได้บ้างครับ
.
..
ถ้าผมเขียนให้งงยังไงขออภัยฯด้วยนะครับ จากความรู้สึกจริงๆ