ความรู้สึกเฟลเริ่มต้นจากวันนี้ค่ะ ท้าวความไว้ตรงนี้ว่าเราสอบเข้าโรงเรียนชื่อดังได้โรงเรียนหนึ่งเลยดังแบบที่ว่าพูดชื่อก็รู้จักหมดแหละค่ะ
คือว่าเราสอบได้ลำดับค่อนข้างจะสูงหน่อยๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ปีนี้เป็นปีแรกที่เราเข้ามาเรียนที่นี่ ปกติที่โรงเรียนเก่าจะได้เกรดสี่มาทุกเทอมตั้งแต่ประถมยันปีสุดท้าย เกรดเฉลี่ยน90อัพทุกปี ซึ่งปีนี้ในโรงเรียนใหม่คงเป็นปีที่รับไม่ได้สุดแล้ว
วันนี้สอบเคมีมาค่ะ ไม่ใช่สอบครั้งแรกหรือครั้งแรกที่ตก ก็เป็นคนธรรมดาที่มีสอบตกคะแนนน่ากลัวๆ ครั้งนี้คือเราคิดว่าจะได้ดีขึ้นมาหน่อย เอาตรงๆว่าตั้งแต่เรียนซัมเมอร์ที่นี่ก็เทความหวังเกรดสี่ไปเลย สอบเคมีครั้งนี้พูดตรงๆว่าได้ 13.5 เต็ม 30 รู้ตัวว่าอนาถมาก เราเข้าไปคุยกะอาจารย์ถามเรื่องเกรดเราว่าเป็นไง เขาบอกว่าตอนนี้อยู่เกรด2 เท่านั้นแหละ ร้องไห้เลย ร้องไห้ตรงนั้นเลย ตอนนี้ก็ยังร้อง รู้สึกเฟลเฟลมากๆ เหมือนหมดอาลัยตายอยากไปแล้ว โรงเรียนที่จะศึกษาต่อก็ดูเกรดเป็นหลักด้วย รู้สึกแย่มากๆ ละพอคิดว่านี่ยังไม่ถึงปลายเทอม ยังเรียนไม่ถึงมิดเทอมด้วยซ้ำ มันยังขนาดนี้ นี่แค่ปีแรกยังเป็นแบบนี้
แล้วปีต่อๆไปเราคงได้แย่ลงเพราะมันต้องยากขึ้น
ตอนนี้เหมือนโดนอัดโดนต่อย ช้ำไปหมด พอมาลองดูสังคมไทย ถามว่าตัวเราเองมีความสามารถมั้ย ตอบอย่างที่คิดว่าตัวเองเป็นคงมี มีในลักษณะที่ว่าเราเล่นดนตรีเป็น เล่นเปียเล่นฟลุ้ทเป็น ภาษาอังกฤษของเราอยู่ในระดับคุยกับฝรั่งได้เป็นเรื่องๆทำนองนี้ แต่ประเทศไทยเขาดูที่ความสามารถจริงๆหรอ?
มีบริษัทไหนที่รับคนเกรด2ทำงานต่อให้มีความสามารถ มีมหาลัยที่ไหนรับเด็กเกรด2เป็นทุนต่อให้เขาจะมีความสามารถดีกว่าเด็กที่เอ็นติดคะแนนสูงลิ้ว
รู้ว่ามันคงต่างกันระหว่างความสามารถกับการเรียนเก่งๆหรือความฉลาด บางคนไม่ได้โง่แค่ไม่เก่งเท่าคนที่เก่งจริงๆ ถ้าเกิดมีคนถามว่าได้เกรดเท่าไหร่และบอกว่าได้เกรด2 ก็ได้แต่คำว่าโง่กลับมา ถึงจะไม่เคยเจอกับตัวตรงๆ แต่เคยเห็นคนโดนแบบนี้มาแล้ว
คนไม่ดีได้เกรดไม่ดีก็เจอเยอะ แต่คนดีๆได้เกรดไม่ดีมีถมไป อยากให้ตัดสินที่ความสามารถมากกว่าเกรด ไม่ใช่เพราะเราได้เกรดน้อยแล้วจะมาบ่น แค่รู้สึกว่าถ้าลองมาคิดดูคนที่มี ความสามารถแต่เรียนไม่เก่ง กับ คนเรียนเก่งแต่ไม่มีความสามารถ อันไหนที่ควรจะเลือกรับเข้าทำงานคิดง่ายๆแค่นี้
แต่แค่รู้สึกว่า เอาล่ะปีนี้เราทำได้ไม่ดีปีหน่าเริ่มใหม่ แต่จขกท.ยอมรับนะว่าเป็นคนคิดลบมาก อยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจ ความสามารถบางทีก็โชว์ไม่ดี ไม่มีที่ให้โชว์จริงๆ รู้สึกว่าประเทศไม่สนับสนุนให้เล่นดนตรียังไงยังงั้น เหมือนเล่นแล้วดูโง่เล่นแล้วดูเรียนไม่เก่งจนต้องออกมาเล่นดนตรีเคยทำแล้วโดนสังคมมองอย่างโสโครกอาจจะเว่อแต่มันใช่
ตอนนี้อาจจะออกแนวบ่นมากกว่ามาตั้งกระทู้ถามสินะ ก็ขอบ่นนิดนึง แล้วคนอื่นคิดยังไงกันบ้างละคะ แล้วคิดว่าเกรด2มันยังพอรับได้มั้ยถ้าคนเป็นพ่อแม่เห็นลูกได้เกรด2ทั้งๆที่เมื่อก่อนได้เกรด4จะทำยังไงทั้งๆที่รู้ก็ตั้งใจเรียนเท่าเดิม ไม่ได้เกียจคร้านแต่อย่างใด
เก่งกับมีความสามารถ แบบไหนดีกว่า
คือว่าเราสอบได้ลำดับค่อนข้างจะสูงหน่อยๆ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ปีนี้เป็นปีแรกที่เราเข้ามาเรียนที่นี่ ปกติที่โรงเรียนเก่าจะได้เกรดสี่มาทุกเทอมตั้งแต่ประถมยันปีสุดท้าย เกรดเฉลี่ยน90อัพทุกปี ซึ่งปีนี้ในโรงเรียนใหม่คงเป็นปีที่รับไม่ได้สุดแล้ว
วันนี้สอบเคมีมาค่ะ ไม่ใช่สอบครั้งแรกหรือครั้งแรกที่ตก ก็เป็นคนธรรมดาที่มีสอบตกคะแนนน่ากลัวๆ ครั้งนี้คือเราคิดว่าจะได้ดีขึ้นมาหน่อย เอาตรงๆว่าตั้งแต่เรียนซัมเมอร์ที่นี่ก็เทความหวังเกรดสี่ไปเลย สอบเคมีครั้งนี้พูดตรงๆว่าได้ 13.5 เต็ม 30 รู้ตัวว่าอนาถมาก เราเข้าไปคุยกะอาจารย์ถามเรื่องเกรดเราว่าเป็นไง เขาบอกว่าตอนนี้อยู่เกรด2 เท่านั้นแหละ ร้องไห้เลย ร้องไห้ตรงนั้นเลย ตอนนี้ก็ยังร้อง รู้สึกเฟลเฟลมากๆ เหมือนหมดอาลัยตายอยากไปแล้ว โรงเรียนที่จะศึกษาต่อก็ดูเกรดเป็นหลักด้วย รู้สึกแย่มากๆ ละพอคิดว่านี่ยังไม่ถึงปลายเทอม ยังเรียนไม่ถึงมิดเทอมด้วยซ้ำ มันยังขนาดนี้ นี่แค่ปีแรกยังเป็นแบบนี้
แล้วปีต่อๆไปเราคงได้แย่ลงเพราะมันต้องยากขึ้น
ตอนนี้เหมือนโดนอัดโดนต่อย ช้ำไปหมด พอมาลองดูสังคมไทย ถามว่าตัวเราเองมีความสามารถมั้ย ตอบอย่างที่คิดว่าตัวเองเป็นคงมี มีในลักษณะที่ว่าเราเล่นดนตรีเป็น เล่นเปียเล่นฟลุ้ทเป็น ภาษาอังกฤษของเราอยู่ในระดับคุยกับฝรั่งได้เป็นเรื่องๆทำนองนี้ แต่ประเทศไทยเขาดูที่ความสามารถจริงๆหรอ?
มีบริษัทไหนที่รับคนเกรด2ทำงานต่อให้มีความสามารถ มีมหาลัยที่ไหนรับเด็กเกรด2เป็นทุนต่อให้เขาจะมีความสามารถดีกว่าเด็กที่เอ็นติดคะแนนสูงลิ้ว
รู้ว่ามันคงต่างกันระหว่างความสามารถกับการเรียนเก่งๆหรือความฉลาด บางคนไม่ได้โง่แค่ไม่เก่งเท่าคนที่เก่งจริงๆ ถ้าเกิดมีคนถามว่าได้เกรดเท่าไหร่และบอกว่าได้เกรด2 ก็ได้แต่คำว่าโง่กลับมา ถึงจะไม่เคยเจอกับตัวตรงๆ แต่เคยเห็นคนโดนแบบนี้มาแล้ว
คนไม่ดีได้เกรดไม่ดีก็เจอเยอะ แต่คนดีๆได้เกรดไม่ดีมีถมไป อยากให้ตัดสินที่ความสามารถมากกว่าเกรด ไม่ใช่เพราะเราได้เกรดน้อยแล้วจะมาบ่น แค่รู้สึกว่าถ้าลองมาคิดดูคนที่มี ความสามารถแต่เรียนไม่เก่ง กับ คนเรียนเก่งแต่ไม่มีความสามารถ อันไหนที่ควรจะเลือกรับเข้าทำงานคิดง่ายๆแค่นี้
แต่แค่รู้สึกว่า เอาล่ะปีนี้เราทำได้ไม่ดีปีหน่าเริ่มใหม่ แต่จขกท.ยอมรับนะว่าเป็นคนคิดลบมาก อยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจ ความสามารถบางทีก็โชว์ไม่ดี ไม่มีที่ให้โชว์จริงๆ รู้สึกว่าประเทศไม่สนับสนุนให้เล่นดนตรียังไงยังงั้น เหมือนเล่นแล้วดูโง่เล่นแล้วดูเรียนไม่เก่งจนต้องออกมาเล่นดนตรีเคยทำแล้วโดนสังคมมองอย่างโสโครกอาจจะเว่อแต่มันใช่
ตอนนี้อาจจะออกแนวบ่นมากกว่ามาตั้งกระทู้ถามสินะ ก็ขอบ่นนิดนึง แล้วคนอื่นคิดยังไงกันบ้างละคะ แล้วคิดว่าเกรด2มันยังพอรับได้มั้ยถ้าคนเป็นพ่อแม่เห็นลูกได้เกรด2ทั้งๆที่เมื่อก่อนได้เกรด4จะทำยังไงทั้งๆที่รู้ก็ตั้งใจเรียนเท่าเดิม ไม่ได้เกียจคร้านแต่อย่างใด