เราอายุ 28 ปี แฟนเรา 25 ปี คบกันมา 4 ปี รักกันดูแลเอาใจใส่กันมาตลอด เค้าตามใจเราหมดทุกอย่าง เรานิสัยเสีย ขี้โมโห ชอบบ่น ด่า ห้ามเค้าทุกเรื่องเอาแต่ใจตัวเอง อยากให้ได้ดั่งใจตัวเองทุกอย่าง เค้าก็ยอมมาตลอด จนปีนี้ กลางเดือนที่แล้วทะเลาะกันบ่อยเรื่องเราห้ามไม่ให้ไปกินเหล้าตอนดึกกับเพื่อน เราโทรตามจนเขารำคาญ แต่เค้าเลือกไม่กลับมา เราขว้างปาข้าวของเพราะโมโหงี่เง่า เหตุผลที่เราไม่อยากให้เค้าไปนั่งเพราะเป็นห่วงส่วนนึงกินเหล้าแล้วขับรถ อีกส่วนคือหึงกลัวเค้าแอบไปคุยกับคนอื่น เพราะก่อนหน้านี้ไม่นานจับได้ครั้งนึง เราขอเลิกแล้วเขายืนยันว่าไม่เลิกเขารักเรา เขาขอโทษเราเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วก็ให้อภัยเพราะรักเขาเหมือนกัน จากวันนั้นก็เริ่มๆตึงกัน แล้วก้มีปัญหามาเพิ่มเรื่อยๆ ทั้งมีเบอร์แปลกโทรมาตอนดึกๆเค้าเมมชื่อเป็นผู้ชายเราโทรกลับเป็นผู้หญิงที่ทำงานที่เดียวกับเขา เราถามผู้หญิงตรงๆเค้าก็บอกไม่ได้แอบคุยกัน แต่เค้ามีเฟส ไลน์ เบอร์โทรกันทุกอย่าง ก็เข้าใจว่าเพื่อนร่วมงานอาจจะมี แต่มันมีคนนี้คนเดียวไง คนอื่นไม่มีเราก้ผิดสังเกต ที่นี้เขาก็เริ่มแข็ง ทำเฉยๆกับเรา ไม่คุยกับเรา อยากไปไหนเขาก้ไปเลยไม่ขอ โกหกเราว่าไปกินเหล้าบ้านเพื่อน เราตามไปเจอนั่งอยู่ที่ร้านเหล้ากะเพื่อนที่ทำงานแต่มีผญ.คนนั้นด้วย เราเลยถามโกหกเราทำไม เค้าบอกกลัวเราโกรธ โกรธอะไร ตั้งแต่ทะเลาะกันตอนนั้นเรารู้ตัวดีว่าตัวเองนิสัยเสียมาก เลยพยายามปรับ อ่อนลง ไม่บ่น ไม่ด่า ไม่ตาม อยากไปไหนก็ไป เรารุ้ว่าเพิ่งเปลี่ยนในเวลาไม่กี่วันมันช่วยอะไรไม่ได้
แต่เค้าอยู่กับเรามา 4 ปีเขาคงเห็นความเปลี่ยนแปลงเราแน่ๆเพราะเราไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แต่เขาโกหกเราเรื่อยๆเขาไม่พยายามรักษาเราไว้เลย เหมือนปัญหามันยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวัน เราพยายามทำดีอะไรเขาไม่มองไม่สนใจอีกแล้ว เรารักเขาเสียใจมาก รู้เลยคำว่ารักของผู้หญิงเริ่มจาก 0 ไป 100 คืออะไร ตอนนี้เขาเฉยชาใส่เรา ไม่สนใจเรา ในเฟสเราโพสต์อะไรเค้าไม่เคยกด แต่กดของคนอื่น ข้อความถ้าเราไม่ทักไปเขาไม่เคยทักมา บางทีเราทักไปเขาก็ไม่อ่าน ไม่ตอบ โทรก็ไม่รับ บางทีตัดสาย ปิดเครื่องใส่ เราถามต่อหน้าว่ายังรักเราอีกมั๊ย เขาก็ลังเลที่จะตอบ พุดแต่ขออยู่แบบนี้สักพัก ขออยู่คนเดียวสักพักให้เราออกไปอยู่ที่อื่นก่อน เราเสียใจมาก เราไม่มีญาติ ไม่มีพ่อแม่ แล้ว ตัวคนเดียว เราเหมือนสูญเสียทุกอย่าง ไม่รุ้จะทำยังไงดี รู้ว่าต้องทำใจและก้าวออกมา แต่มันทำยากเหลือเกิน เราไม่รู้เลยว่าอะไรทำให้เขาเปลี่ยนขนาดนี้ จากคนที่รักเรามากกลายเป็นคนเย็นชาแบบนี้ เพราะแต่ก่อนเราบังคับเขามากไป หรือนี่คือตัวตนของเขา เรากินไม่ไเ้นอนไม่หลับ ครึ่งเดือนน้ำหนักหายไป 6 กก. ทรมานมาก รู้ว่าเวลาจะช่วยเยียวยา แต่มันคงอีกนานเหลือเกินเราไม่รุ้จะถามอะไร แค่อยากระบาย และอยากรู้ความเห็นของคนอื่นๆว่าเราผิดมากใช่มั๊ย หรือเราควรทำไงดีให้มันหายจากความรู้สึกแบบนี้เร็วๆ เพิ่งเขียนกระทู้แบบนี้ ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยนะค่ะ
แฟนที่คบกันมา 4 ปีอยู่มาวันนี้บอกอยากขออยู่คนเดียว บอกให้เราออกไปอยู่ข้างนอก
แต่เค้าอยู่กับเรามา 4 ปีเขาคงเห็นความเปลี่ยนแปลงเราแน่ๆเพราะเราไม่เคยเป็นแบบนี้เลย แต่เขาโกหกเราเรื่อยๆเขาไม่พยายามรักษาเราไว้เลย เหมือนปัญหามันยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวัน เราพยายามทำดีอะไรเขาไม่มองไม่สนใจอีกแล้ว เรารักเขาเสียใจมาก รู้เลยคำว่ารักของผู้หญิงเริ่มจาก 0 ไป 100 คืออะไร ตอนนี้เขาเฉยชาใส่เรา ไม่สนใจเรา ในเฟสเราโพสต์อะไรเค้าไม่เคยกด แต่กดของคนอื่น ข้อความถ้าเราไม่ทักไปเขาไม่เคยทักมา บางทีเราทักไปเขาก็ไม่อ่าน ไม่ตอบ โทรก็ไม่รับ บางทีตัดสาย ปิดเครื่องใส่ เราถามต่อหน้าว่ายังรักเราอีกมั๊ย เขาก็ลังเลที่จะตอบ พุดแต่ขออยู่แบบนี้สักพัก ขออยู่คนเดียวสักพักให้เราออกไปอยู่ที่อื่นก่อน เราเสียใจมาก เราไม่มีญาติ ไม่มีพ่อแม่ แล้ว ตัวคนเดียว เราเหมือนสูญเสียทุกอย่าง ไม่รุ้จะทำยังไงดี รู้ว่าต้องทำใจและก้าวออกมา แต่มันทำยากเหลือเกิน เราไม่รู้เลยว่าอะไรทำให้เขาเปลี่ยนขนาดนี้ จากคนที่รักเรามากกลายเป็นคนเย็นชาแบบนี้ เพราะแต่ก่อนเราบังคับเขามากไป หรือนี่คือตัวตนของเขา เรากินไม่ไเ้นอนไม่หลับ ครึ่งเดือนน้ำหนักหายไป 6 กก. ทรมานมาก รู้ว่าเวลาจะช่วยเยียวยา แต่มันคงอีกนานเหลือเกินเราไม่รุ้จะถามอะไร แค่อยากระบาย และอยากรู้ความเห็นของคนอื่นๆว่าเราผิดมากใช่มั๊ย หรือเราควรทำไงดีให้มันหายจากความรู้สึกแบบนี้เร็วๆ เพิ่งเขียนกระทู้แบบนี้ ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยนะค่ะ