สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงอายุ 20 ต้นๆ ครั้งแรกที่เราเจอแฟนคนนี้(ตอนนี้ไม่ได้คุยกัน2วันแล้ว) คือเป็นเพื่อนของกิ๊กเรา เค้าเป็นคนแอดเฟสเรามาแต่นานมากกว่าเราจะรับ เพราะว่าตอนนั้นมีกิ๊กก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอเลิกคบกิ๊กคนนั้นเราก็รับแอดเฟสเลย ตอนแรกยอมรับนะว่าคิดที่จะรับแอดเพื่อทำให้เพื่อนผิดใจกันแล้วจะเลิก(จขกท เลวเนอะ) แต่พอคบกันไปแล้วรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ !!แต่ตอนนั้นเราก็มีแฟน แต่พอได้รับแอดเฟสคนนี้สักพักก็บอกเลิกแฟนคนนั้น(ที่จริงคิดจะเลิกนานแล้ว เพราะเค้าไม่ทำงานเลยใช้เงินเราที่พ่อแม่ส่งมาให้เราเลยไม่อยากคบต่อ) พอคบกันแล้วรู้สึกดี ดีมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกคิดถึงอยากเจอหน้า เราก็ลงไปหาเค้าก่อนเลย (เพราะอยู่คนละจังหวัดกัน) ลงไปหาเค้า2ครั้ง ปีแรกเค้าดีมากเลย จนยอมจากบ้านเกิดเมืองนอนมากอยู่กับเรา ยอมเราทุกอย่าง ต้องการเรา เราจะทำนิสัยเสียยังไงเค้าก็ยอมได้ เรางอนทุกอย่างถึงเรื่องที่จะไม่น่างอนหรือหน้าโมโหก็ตาม เช่น แฟนเราทำงานมาแล้วบอกเหนื่อย เราก็งอน เพราะว่าเราเล่นเค้าแล้วเค้าบอกเหนื่อย เราก็เดินหนีออกบ้าน เค้าก็รีบออกมาตามหา มากที่สุดคือเค้าเกาะขาเราแล้วร้องไห้ ข้างถนน ตอนตี1-2 เป็นแบบนี้บ่อยมาก จนเค้าไม่อยากให้เราออกบ้าน เค้าก็ยื้อเรา จนทำให้เกิดการทะเลอะและทำร้ายร่างกายกันขึ้น แต่เค้าก็ไม่เคยคิดที่จะไปจากเราเลยสักครั้ง ที่เราจำได้ดีที่สุดที่เราทำเค้าเสียใจคือการที่เค้าบอกว่า
แฟนเรา : สิ้นเดือนนี้เราจัดสักชุดที่กว่า(หมายความว่าดื่มเหล้า)
เราก็หันไปพูดแรงๆ(หรือเรียกว่าด่า)
เรา : จะกินทำไหม ค่าบ้าน ค่ากิน หนี้อีกละ ไม่คิดเหรอ
ในตอนนั้นเรารู้สึกผิดนะที่พูดไปแบบนั้น แต่เหมือนว่าศักดิ์ศรีเรามันค้ำคอเราอยู่ เราก็รู้สึกเสียใจนะ เมื่อเห็นหน้าแฟนเราจ๋อยเลย
แฟนเรา : ไม่กินก็ได้ แค่พูดเฉยๆเอง
คือแฟนเราน่ะ เค้าชอบดื่ม แต่เค้าก็ไม่เคยเมาหัวลาน้ำ
แต่เค้าเป็นคนดีคนนึงสำหรับเราเลย เค้าทำงานเลี้ยงเรา เราก็เป็นแม่บ้าน และทำงานฟรีแลนท์ที่ไม่ได้กระตือรือร้นอะไรเลย
แล้วช่วงต้นเดือนเมษา ที่โรงงานของแฟนได้จัดงานเลี้ยงฉลองสงกรานต์ให้กับพนักงาน แฟนก็ดื่มเลยตั้งแต่5โมง จน4ทุ่ม เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราคิดว่าเค้าไม่ได้กินกินให้เค้าปลดปล่อยบ้าง
แต่ดันเกิดเหตุที่ไม่อยากให้เกิดเลย คือแฟนเอารถล้ม เกิดจากอาการวูบ ตอน4ทุ่ม50 แฟนให้ เจ้าหน้าที่กู้ภัยโทรมาหาเรา บอกว่าแฟนรถล้มนะ เรานี้ได้ยินคำแรกไปไม่เป็นเลย ทั้งโมโหที่ทำไมแฟนกินเหล้าเยอะ และร้องไห้ที่แฟนเจ็บกลัวแฟนเป็นอะไรเยอะ
ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ พอถึงโรงพยาบาล x-ray พบว่ากระดูซี่โครงหัก2 ซี่ และหมอกลัวกระดูกนั้นจะแทงปอด จึงให้นอนโรงพยาบาลดูอาการ 1 คืน และในช่วงนั้นเราไม่มีเงินเลยแต่เราก็ทำฟรีแลนท์ให้ลูกค้ารีบโอนเงินมาให้
พอได้นอนเราก็รีบเดินตามเปลเขนไปดูห้องว่าเค้าให้นอนเฝ้าได้ไหม พอถามหมอ หมอบอกนอนได้ เราเลยรีบกลับบ้านไปอาบน้ำแล้วรีบมานอนตอนประมาณตี 3 นอนไปได้สักพักตี5พยาบาลเรียกให้ยาให้ข้าวเช้า
แล้วรอหมอมาตรวจดูว่าโอเคไหม ประมาณ7โมงก็ x-ray อีกรอบ หมอบอกจะนอนต่ออีกคืนไหม ใจแฟนเราคงอยากนอนต่อ แต่เราบอกไม่ต้องนอน เราดูแลดีกว่าพยาบาลอีก ก็เลยตัดสินใจเรียกรถโดยใช้ App นึงกลับบ้าน
แฟนบอกอยากอาบน้ำเราก็ทำทุกอย่างให้ ตอนนั้นเรารู้สึกมีความสุขมากนะ ไม่ได้มีความสุขที่แฟนเจ็บ แต่มีความสุขที่ว่าเค้าเป็นอะไรยังคิดถึงเรา เราทำทุกอย่างให้จริงๆ
ผ่านไป3วัน ก็ไปตรวจที่โรงบาลอีกรอบ รอบนี้หมอตรวจเจอนิ้วมือหัก เข้าเฝือกอีก แต่ซี่โครงแค่ร้าวไม่เป็นไรมากประมาณ2-3เดือนก็สมานแล้ว จากนั้นเราก็ไปตามนัดเรื่อยๆ
จนมีวันนึงที่เราโกรธแฟน แบบไร้เหตุผลอีกแล้ว เราออกไปอยู่หน้าบ้าน ไม่ยอมเข้าบ้านตั้งแต่ 5 โมงเย็นถึง 5 ทุ่ม จนแฟนสุดจะทนเรา แล้วเก็บผ้ากลับจังหวัดเค้าไปเลย ตอนนั้นเรายังไม่รู้สึกอะไรเพราะคิดว่าแฟนไม่เอาจริง เพราะแฟนเคยเก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปครั้งนึง แต่ก็กลับมา
แต่พอแฟนกลับถึงจังหวัดบ้านเกิด ก็รู้สึกเสียใจมาก มากถึงมากที่สุด รู้สึกตัวเองผิดมากๆ รู้สึกว่าตัวเองโครตไม่ดีโครตเลว และคิดว่าตัวเองทำไมไม่ยื้อเค้าไว้ จนอยู่บ้านเช่าคนเดียวไม่ได้ ถึงกับบอกให้พ่อกับแม่ มารับกลับบ้าน แล้วคืนบ้านที่เช่าให้กับเจ้าของไป และได้ตัดสินใจที่จะลงไปทำงานกับแฟน
พอเราลงไปเราก็เริ่มปรับตัวใหม่ ไม่เป็นเหมือนเดิม ไม่พูดตะคอกใส่แฟน ไม่เอาแต่ใจ ไม่งอนง่าย มีอะไรไม่ประชด พูดกันแก้ปัญหา ทำที่ไม่เคยทำมาก่อน แต่มันไม่ได้เหมือนที่เราคิด เพราะว่าแฟนเราได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่อ่อนโยนเหมือนเดิม ไม่พูดเพราะเหมือนเดิม ไม่เอาใจเหมือนเดิม ไม่คิดที่จะเข้าใจเรา ไม่ฟังที่เราพูด ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย
แฟนเราเริ่มดื่มเหล้าทุกวัน ไปงานบวชดื่มตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น กลับมาถึงบ้าน มาดื่มกับเพื่อนอีกตั้งแต่3ทุ่มถึงตี1
และ เลิกงานมาก็ดื่มทุกวันๆๆๆๆ แล้วเราก็ขอแฟนเราว่า
จขกท : เธอเราขอให้เธอพักดื่มอาทิตย์ละ2 วันได้ไหม เราขอนะ
แฟน จขกท : ไม่รู้ เค้าก็เป็นคนชอบดื่ม เค้าไม่รับปากหรอก ที่ทำงานเค้า พี่ๆเค้าดื่มกันทุกวัน ปฏิเสธผู้ใหญ่เสียมารยาท เป็นคนปฏิเสธ คนไม่เป็น
จขกท : อ่าวแล้วเมื่อก่อนที่เรายังไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะ ตัวยังไม่ดื่มเลย รีบกลับบ้าน เพื่อไปโทรหาเค้า
แฟน จขกท : การที่เราทำให้ใครแล้วเค้าไม่เห็นค่าเรามันท้อ มันเปลี่ยนไปแล้ว เราอยากกลับมาเป็นตัวเราเหมือนเดิม ไม่อยากทำเพื่อใครแล้ว
จขกท : แล้วเมื่อก่อนตัวยังทำให้เค้าได้ล่ะ ตัวไม่คิดถึงความดีที่เค้าทำให้ตัวบ้างเหรอ ตัวเอารถล้ม เค้าอาจจะโมโหในตอนแรก แต่เค้าก็ไปนอนเฝ้าตัวที่โรงพยาบาล อาบน้ำให้ เช็ดตัวให้ ทาแป้งให้ ป้อนข้าวป้อนน้ำให้ แล้วที่เรามีเงินแค่นิดเดียว เค้าก็ซื้อข้าวมาผัด แล้วรอตัวกินข้าวทุกวัน เค้ามีเงิน100 เดียวเค้าก็เอาให้ตัวไปทำงาน เค้ายอมกินมาม่าซองเดียว เค้าไม่ได้จะมาทวงบุญคุณนะเธอ แต่เค้าบอกเธอไว้เลย ถึงเธอไม่มีเงินให้เค้าสักบาท ไม่มีอะไรเลย เค้าก็ไม่เคยคิดจะทิ้งเธอไปไหน เวลารำบาก เรายอมรับบากไปพร้อมเธอ
แฟน จขกท : แล้วเรามันไม่ดีเลยใช่ไหม ที่ทำมาง่ะ ไม่ต้องมาพูดล่ะ ยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิม
จขกท : เราขอได้ไหม อาทิตย์ละ2วันเอง แค่พัก ไม่ได้ห้ามไม่ให้กิน แค่อยากให้พัก
แฟน จขกท : มันผิดนักเหรอ กินเหล้าเนี๊ยกมันผิดมากเลยเหรอ กินก็ไม่ได้กินเยอะ กินนิดเดียวพอเป็นพิธี ไม่ได้เมามาย ไม่ได้ดื่มจนเสียการเสียงาน
จขกท : เข้าใจไม่ผิดหรอกตัว เค้าก็ดื่ม แต่นานๆดื่มที ที่ขอเพราะว่า อยากนอนกอดแฟนตัวเองที่ไม่มีกลิ่มเหล้าสัก 2 วันต่ออาทิตย์ไม่ได้เหรอ ถ้าตัวไม่รับปากเค้า เค้าขอกลับบ้านเค้าได้ไหม
นางก็เงียบ เราก็พูดแบบนี้ที่เจอหน้าเค้า ว่า "ขอได้ไหม" แฟนเราก็ว่า "ไม่รับปาก" อีกวันมาเราก็เลยกลับบ้านทั้งน้ำตา
แฟนเราไม่ห้ามเลย แค่โทรมาถามว่า "ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม" แค่นี้แหละ
แต่จากนั้นมา ก็ยังคุยกันอยู่ แต่คุยกันก็ไม่ปกติเหมือนเดิม แฟนเราไม่โทรหาเหมือนเดิม ไม่เฟสหาเหมือนเดิม โกหกเราเรื่องเหล้า เรื่องอื่นๆ ไปไหนไม่บอกเหมือนเดิม แต่เราก็ไม่ได้หาเรื่องเรากะคุยดี พูดได้แต่คำว่า ค่ะ
กลับมาได้สัก 3 อาทิตย์กว่า จนวันนึงเราทนไม่ไหวจริงๆ โกหกว่าจะนอน แต่นั่งดื่มเหล้าจนตี 1 เย็นอีกวัน ก็โพสกินเบีย โดยที่ไม่ได้สนใจเราเลย เราก็เลยบอกว่า "ไม่ไหวแล้วนะ ถ้าวันไหนไม่มีเรา ดูแลตัวเองดีๆนะ" แล้วก็บล็อคเฟสเลย บล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ ปิดทุกอย่าง ทั้งพี่ทั้งน้องทั้งหลาน ปิดหมด ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เค้าเห็นเรานะ เรานี้แหละไม่อยากจะเห็นเค้า กลัวทำใจไม่ได้ ทำแบบนั้นจนมาถึงวันนี้วันที่ 2 แล้ว แล้วมันรู้สึกคาใจมาก เพราะยังรักมาก อยากให้แฟนเราเป็นเหมือนเดิม เข้าใจเราเหมือนเดิม ไม่ต้องตามใจอะไรทุกเรื่อง ไม่ต้องเลิกเหล้า แค่ต้องการให้เค้า เหมือนเดิมจริงๆ คือไม่พูดกระโชกโหกฮากกับเรา ไปไหนบอก ไม่โกหกเรา เข้าใจเราเหมือนเดิม
เรารู้ว่าเราผิด รู้ว่านิสัยเสีย สันดานไม่ดี เอาแต่ใจ ปากร้าย แต่เราต้องการแฟนคนเดิมของเราคืนมาแค่นั้น รู้ว่าทำกับเค้าไว้มาก แต่เราก็ยอมเค้าทุกอย่าง ยอมทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนึงจะยอมได้ ให้ไปทั้งหมดใจ หมดกาย หมด หมดคำว่าหญิงเลย ตอนนี้ เสียใจมาก มาทำงานแบบเสียๆใจ แบบไม่รู้เป็นไง
ที่จริงมันมีรายละเอียดอะไรที่เยอะกว่านี้มาก
เราว่าคนนี้ดีมากสำหรับเราแล้ว เรา ผิดเอง ยอมรับความผิด ไม่ได้ประชดอะไรทั้งนั้น
ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้เราอยากให้เค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม อยากคบกันต่อ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ ทุกอย่างที่เกิดก็เพราะเราเริ่มเอง มันก็เลยต้องจบที่เราเอง
ถ้าใครเห็นว่าเราสมควรที่จะเป็นแบบนี้เราก็ไม่ว่า รู้ว่าเราผิด ผิดมากที่ไม่เคยจะคิดรักษาน้ำใจเค้าเลย จนวันนึงเค้าทำกับเราแบบที่เราทำ เราก็ทนไม่ได้เหมือนกัน ทุกวันนี้ก็เลยต้องมานั่งคิดถึงเรื่องเก่าตลอดเวลา
ไม่เคยคิดถึงว่าเวลาที่ทะเลอะกันเลย เราคิดถึงเวลาที่มีความสุขตลอด เวลาที่ได้นอนกอดกัน หอมแก้มก่อนไปทำงาน ซ้อนรถกันไปไหนมาไหน เก็บเงินด้วยกัน
ที่จริงมีอีกเยอะที่อยากพูดอยากคุย แต่ถ้าคุยเป็นเสียงจะดีกว่า และอาจจะได้ยินเสียงร้องไห้ไปด้วย
ยังไง จขกท. ก็ขอบคุณที่ทุกคนอ่านจนจบและอ่านไม่จบด้วยนะคะ ช่วยแสดงความคิดเห็น ด้วยนะคะ จขกท. รับได้ทุกความเห็นค่ะ อาจจะเขียนไม่ดีติเตียนได้ค่ะ
เลิกกับแฟน แต่รู้สึกคาใจตลอดเวลา(เพราะยังรักมาก)
แฟนเรา : สิ้นเดือนนี้เราจัดสักชุดที่กว่า(หมายความว่าดื่มเหล้า)
เราก็หันไปพูดแรงๆ(หรือเรียกว่าด่า)
เรา : จะกินทำไหม ค่าบ้าน ค่ากิน หนี้อีกละ ไม่คิดเหรอ
ในตอนนั้นเรารู้สึกผิดนะที่พูดไปแบบนั้น แต่เหมือนว่าศักดิ์ศรีเรามันค้ำคอเราอยู่ เราก็รู้สึกเสียใจนะ เมื่อเห็นหน้าแฟนเราจ๋อยเลย
แฟนเรา : ไม่กินก็ได้ แค่พูดเฉยๆเอง
คือแฟนเราน่ะ เค้าชอบดื่ม แต่เค้าก็ไม่เคยเมาหัวลาน้ำ
แต่เค้าเป็นคนดีคนนึงสำหรับเราเลย เค้าทำงานเลี้ยงเรา เราก็เป็นแม่บ้าน และทำงานฟรีแลนท์ที่ไม่ได้กระตือรือร้นอะไรเลย
แล้วช่วงต้นเดือนเมษา ที่โรงงานของแฟนได้จัดงานเลี้ยงฉลองสงกรานต์ให้กับพนักงาน แฟนก็ดื่มเลยตั้งแต่5โมง จน4ทุ่ม เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราคิดว่าเค้าไม่ได้กินกินให้เค้าปลดปล่อยบ้าง
แต่ดันเกิดเหตุที่ไม่อยากให้เกิดเลย คือแฟนเอารถล้ม เกิดจากอาการวูบ ตอน4ทุ่ม50 แฟนให้ เจ้าหน้าที่กู้ภัยโทรมาหาเรา บอกว่าแฟนรถล้มนะ เรานี้ได้ยินคำแรกไปไม่เป็นเลย ทั้งโมโหที่ทำไมแฟนกินเหล้าเยอะ และร้องไห้ที่แฟนเจ็บกลัวแฟนเป็นอะไรเยอะ
ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ พอถึงโรงพยาบาล x-ray พบว่ากระดูซี่โครงหัก2 ซี่ และหมอกลัวกระดูกนั้นจะแทงปอด จึงให้นอนโรงพยาบาลดูอาการ 1 คืน และในช่วงนั้นเราไม่มีเงินเลยแต่เราก็ทำฟรีแลนท์ให้ลูกค้ารีบโอนเงินมาให้
พอได้นอนเราก็รีบเดินตามเปลเขนไปดูห้องว่าเค้าให้นอนเฝ้าได้ไหม พอถามหมอ หมอบอกนอนได้ เราเลยรีบกลับบ้านไปอาบน้ำแล้วรีบมานอนตอนประมาณตี 3 นอนไปได้สักพักตี5พยาบาลเรียกให้ยาให้ข้าวเช้า
แล้วรอหมอมาตรวจดูว่าโอเคไหม ประมาณ7โมงก็ x-ray อีกรอบ หมอบอกจะนอนต่ออีกคืนไหม ใจแฟนเราคงอยากนอนต่อ แต่เราบอกไม่ต้องนอน เราดูแลดีกว่าพยาบาลอีก ก็เลยตัดสินใจเรียกรถโดยใช้ App นึงกลับบ้าน
แฟนบอกอยากอาบน้ำเราก็ทำทุกอย่างให้ ตอนนั้นเรารู้สึกมีความสุขมากนะ ไม่ได้มีความสุขที่แฟนเจ็บ แต่มีความสุขที่ว่าเค้าเป็นอะไรยังคิดถึงเรา เราทำทุกอย่างให้จริงๆ
ผ่านไป3วัน ก็ไปตรวจที่โรงบาลอีกรอบ รอบนี้หมอตรวจเจอนิ้วมือหัก เข้าเฝือกอีก แต่ซี่โครงแค่ร้าวไม่เป็นไรมากประมาณ2-3เดือนก็สมานแล้ว จากนั้นเราก็ไปตามนัดเรื่อยๆ
จนมีวันนึงที่เราโกรธแฟน แบบไร้เหตุผลอีกแล้ว เราออกไปอยู่หน้าบ้าน ไม่ยอมเข้าบ้านตั้งแต่ 5 โมงเย็นถึง 5 ทุ่ม จนแฟนสุดจะทนเรา แล้วเก็บผ้ากลับจังหวัดเค้าไปเลย ตอนนั้นเรายังไม่รู้สึกอะไรเพราะคิดว่าแฟนไม่เอาจริง เพราะแฟนเคยเก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปครั้งนึง แต่ก็กลับมา
แต่พอแฟนกลับถึงจังหวัดบ้านเกิด ก็รู้สึกเสียใจมาก มากถึงมากที่สุด รู้สึกตัวเองผิดมากๆ รู้สึกว่าตัวเองโครตไม่ดีโครตเลว และคิดว่าตัวเองทำไมไม่ยื้อเค้าไว้ จนอยู่บ้านเช่าคนเดียวไม่ได้ ถึงกับบอกให้พ่อกับแม่ มารับกลับบ้าน แล้วคืนบ้านที่เช่าให้กับเจ้าของไป และได้ตัดสินใจที่จะลงไปทำงานกับแฟน
พอเราลงไปเราก็เริ่มปรับตัวใหม่ ไม่เป็นเหมือนเดิม ไม่พูดตะคอกใส่แฟน ไม่เอาแต่ใจ ไม่งอนง่าย มีอะไรไม่ประชด พูดกันแก้ปัญหา ทำที่ไม่เคยทำมาก่อน แต่มันไม่ได้เหมือนที่เราคิด เพราะว่าแฟนเราได้เปลี่ยนไปแล้ว ไม่อ่อนโยนเหมือนเดิม ไม่พูดเพราะเหมือนเดิม ไม่เอาใจเหมือนเดิม ไม่คิดที่จะเข้าใจเรา ไม่ฟังที่เราพูด ไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย
แฟนเราเริ่มดื่มเหล้าทุกวัน ไปงานบวชดื่มตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึง 5 โมงเย็น กลับมาถึงบ้าน มาดื่มกับเพื่อนอีกตั้งแต่3ทุ่มถึงตี1
และ เลิกงานมาก็ดื่มทุกวันๆๆๆๆ แล้วเราก็ขอแฟนเราว่า
จขกท : เธอเราขอให้เธอพักดื่มอาทิตย์ละ2 วันได้ไหม เราขอนะ
แฟน จขกท : ไม่รู้ เค้าก็เป็นคนชอบดื่ม เค้าไม่รับปากหรอก ที่ทำงานเค้า พี่ๆเค้าดื่มกันทุกวัน ปฏิเสธผู้ใหญ่เสียมารยาท เป็นคนปฏิเสธ คนไม่เป็น
จขกท : อ่าวแล้วเมื่อก่อนที่เรายังไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะ ตัวยังไม่ดื่มเลย รีบกลับบ้าน เพื่อไปโทรหาเค้า
แฟน จขกท : การที่เราทำให้ใครแล้วเค้าไม่เห็นค่าเรามันท้อ มันเปลี่ยนไปแล้ว เราอยากกลับมาเป็นตัวเราเหมือนเดิม ไม่อยากทำเพื่อใครแล้ว
จขกท : แล้วเมื่อก่อนตัวยังทำให้เค้าได้ล่ะ ตัวไม่คิดถึงความดีที่เค้าทำให้ตัวบ้างเหรอ ตัวเอารถล้ม เค้าอาจจะโมโหในตอนแรก แต่เค้าก็ไปนอนเฝ้าตัวที่โรงพยาบาล อาบน้ำให้ เช็ดตัวให้ ทาแป้งให้ ป้อนข้าวป้อนน้ำให้ แล้วที่เรามีเงินแค่นิดเดียว เค้าก็ซื้อข้าวมาผัด แล้วรอตัวกินข้าวทุกวัน เค้ามีเงิน100 เดียวเค้าก็เอาให้ตัวไปทำงาน เค้ายอมกินมาม่าซองเดียว เค้าไม่ได้จะมาทวงบุญคุณนะเธอ แต่เค้าบอกเธอไว้เลย ถึงเธอไม่มีเงินให้เค้าสักบาท ไม่มีอะไรเลย เค้าก็ไม่เคยคิดจะทิ้งเธอไปไหน เวลารำบาก เรายอมรับบากไปพร้อมเธอ
แฟน จขกท : แล้วเรามันไม่ดีเลยใช่ไหม ที่ทำมาง่ะ ไม่ต้องมาพูดล่ะ ยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิม
จขกท : เราขอได้ไหม อาทิตย์ละ2วันเอง แค่พัก ไม่ได้ห้ามไม่ให้กิน แค่อยากให้พัก
แฟน จขกท : มันผิดนักเหรอ กินเหล้าเนี๊ยกมันผิดมากเลยเหรอ กินก็ไม่ได้กินเยอะ กินนิดเดียวพอเป็นพิธี ไม่ได้เมามาย ไม่ได้ดื่มจนเสียการเสียงาน
จขกท : เข้าใจไม่ผิดหรอกตัว เค้าก็ดื่ม แต่นานๆดื่มที ที่ขอเพราะว่า อยากนอนกอดแฟนตัวเองที่ไม่มีกลิ่มเหล้าสัก 2 วันต่ออาทิตย์ไม่ได้เหรอ ถ้าตัวไม่รับปากเค้า เค้าขอกลับบ้านเค้าได้ไหม
นางก็เงียบ เราก็พูดแบบนี้ที่เจอหน้าเค้า ว่า "ขอได้ไหม" แฟนเราก็ว่า "ไม่รับปาก" อีกวันมาเราก็เลยกลับบ้านทั้งน้ำตา
แฟนเราไม่ห้ามเลย แค่โทรมาถามว่า "ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม" แค่นี้แหละ
แต่จากนั้นมา ก็ยังคุยกันอยู่ แต่คุยกันก็ไม่ปกติเหมือนเดิม แฟนเราไม่โทรหาเหมือนเดิม ไม่เฟสหาเหมือนเดิม โกหกเราเรื่องเหล้า เรื่องอื่นๆ ไปไหนไม่บอกเหมือนเดิม แต่เราก็ไม่ได้หาเรื่องเรากะคุยดี พูดได้แต่คำว่า ค่ะ
กลับมาได้สัก 3 อาทิตย์กว่า จนวันนึงเราทนไม่ไหวจริงๆ โกหกว่าจะนอน แต่นั่งดื่มเหล้าจนตี 1 เย็นอีกวัน ก็โพสกินเบีย โดยที่ไม่ได้สนใจเราเลย เราก็เลยบอกว่า "ไม่ไหวแล้วนะ ถ้าวันไหนไม่มีเรา ดูแลตัวเองดีๆนะ" แล้วก็บล็อคเฟสเลย บล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ ปิดทุกอย่าง ทั้งพี่ทั้งน้องทั้งหลาน ปิดหมด ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เค้าเห็นเรานะ เรานี้แหละไม่อยากจะเห็นเค้า กลัวทำใจไม่ได้ ทำแบบนั้นจนมาถึงวันนี้วันที่ 2 แล้ว แล้วมันรู้สึกคาใจมาก เพราะยังรักมาก อยากให้แฟนเราเป็นเหมือนเดิม เข้าใจเราเหมือนเดิม ไม่ต้องตามใจอะไรทุกเรื่อง ไม่ต้องเลิกเหล้า แค่ต้องการให้เค้า เหมือนเดิมจริงๆ คือไม่พูดกระโชกโหกฮากกับเรา ไปไหนบอก ไม่โกหกเรา เข้าใจเราเหมือนเดิม
เรารู้ว่าเราผิด รู้ว่านิสัยเสีย สันดานไม่ดี เอาแต่ใจ ปากร้าย แต่เราต้องการแฟนคนเดิมของเราคืนมาแค่นั้น รู้ว่าทำกับเค้าไว้มาก แต่เราก็ยอมเค้าทุกอย่าง ยอมทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนึงจะยอมได้ ให้ไปทั้งหมดใจ หมดกาย หมด หมดคำว่าหญิงเลย ตอนนี้ เสียใจมาก มาทำงานแบบเสียๆใจ แบบไม่รู้เป็นไง
ที่จริงมันมีรายละเอียดอะไรที่เยอะกว่านี้มาก
เราว่าคนนี้ดีมากสำหรับเราแล้ว เรา ผิดเอง ยอมรับความผิด ไม่ได้ประชดอะไรทั้งนั้น
ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้เราอยากให้เค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิม อยากคบกันต่อ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ ทุกอย่างที่เกิดก็เพราะเราเริ่มเอง มันก็เลยต้องจบที่เราเอง
ถ้าใครเห็นว่าเราสมควรที่จะเป็นแบบนี้เราก็ไม่ว่า รู้ว่าเราผิด ผิดมากที่ไม่เคยจะคิดรักษาน้ำใจเค้าเลย จนวันนึงเค้าทำกับเราแบบที่เราทำ เราก็ทนไม่ได้เหมือนกัน ทุกวันนี้ก็เลยต้องมานั่งคิดถึงเรื่องเก่าตลอดเวลา
ไม่เคยคิดถึงว่าเวลาที่ทะเลอะกันเลย เราคิดถึงเวลาที่มีความสุขตลอด เวลาที่ได้นอนกอดกัน หอมแก้มก่อนไปทำงาน ซ้อนรถกันไปไหนมาไหน เก็บเงินด้วยกัน
ที่จริงมีอีกเยอะที่อยากพูดอยากคุย แต่ถ้าคุยเป็นเสียงจะดีกว่า และอาจจะได้ยินเสียงร้องไห้ไปด้วย
ยังไง จขกท. ก็ขอบคุณที่ทุกคนอ่านจนจบและอ่านไม่จบด้วยนะคะ ช่วยแสดงความคิดเห็น ด้วยนะคะ จขกท. รับได้ทุกความเห็นค่ะ อาจจะเขียนไม่ดีติเตียนได้ค่ะ