[CR] เปิด "ภูสอยดาว" วันแรกของปี 2560 ด้วยงบ 1,305 บาท จาก กทม.

หน้าฝนนี้อึดอัดใจมาก...ไม่รู้จะไปไหน.....
จนเพื่อน"ปริตา"ทักมา พี่ไปภูสอยดาวมั้ย?
เหมือนจุดไฟให้เจ้อีกครั้ง ตอบแบบไม่ต้องคิดเลยทีเดว
ทริปนี้เราไปแบบรถส่วนตัว 5 ชีวิตนักเดินทาง ที่พ่วงเพื่อนร่วมทางคนใหม่อีก 1 คน

---------------------------------------------------------------------------

1. ค่าน้ำมันไปกลับ 2840 บาท / 5 คน = คนละ 568 บาท
2. ค่าเข้าอุทยาน 5 คน 230 บาท        = คนละ 46 บาท
3. ค่าเต้น ถุงนอน แผ่นรองนอน 5 คน   2705 บาท / 5 คน = คนละ 541 บาท
4. ค่าอาหารตลอดทริป 150 บาท

---------------------------------------------------------------------------

จาก กทม. มุ่งหน้าสู่ ชาติตระการ พิษณุโลก
หลายคนคง สงสัยว่า ภูสอยดาวนี้อยุ่จังหวัด อุตรดิต หรือ พิษณุโลกกันแน่
ความจริงคือ อยู่กึ่งกลาง ของสองจังหวัด เป็นภูเขาที่อยู่ทับคาบเกี่ยวกัน
อำเภอบ้านโคก อำเภอน้ำปาด จังหวัดอุตรดิตถ์ อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก
ประมาณว่าหันขวา คือ พิษณุโลก หันซ้าน คือ อุตรดิต

คืนวันศุกร์ได้เริ่มแล้ว ออกจาก กทม. 3 ทุ่มกว่าๆ มุ่งหน้าสู่อำเภอชาติตระการ ระหว่างทางฝนเปาะเปะ ตลอดทาง
มันทำให้ได้ลุ้นอีกครั้งว่าฝนจะหนักมั้ยในวันเสาร์นี้
เรามาถึง ตลาดเช้าชาติตระการแล้ววว
เซ่เว่นสุดท้ายก่อนขึ้นเขา ได้เวลากักตุนสเบียง

วิวจากตลาดไปถึงหน้าอุทยานหนิคือ ไม่สามารถหลับตาลงได้เลย

และเราก็เดินทางมาถึง....หน้าอุทยาน 8 โมงพอดี

ทำการลงทะเบียน
1.จองเต้น แจ้งจำนวนคน
2.ใครประสงค์จ้างลูกหาบ ก็ทำการชั่ง นน. ตรงนี้เลยคะ กก.ละ 30 บาท
ทริปเราแบ่งให้ลูกหาบหาบเฉพาะของบางส่วนเล็กน้อย ที่เหลือแบกเองคะ
เป้เรา 10 กิโล ที่พร้อมเดินทางไปกับเรา

นี่คือเส้นทางของทั้งหมด ทริปนี้ พิชิตลานสน

จากนั้น รอ คะ จะมีรถของอุทยาน รับ-ส่ง ที่ตีนเขาอีกทีนึง (รถน่ารักอ่า)
ไม่ไกลกันเท่าไหร่ เดินทางไม่เกิน 5 นาที

มาถึงทางเข้าแล้ววววยังไม่ทันได้เดินถึงไหนก็แวะถ่ายรูปอยู่นานสองนาน


ด้านขวามือเป็นน้ำตก อากาศตอนนี้ก็เย็นสบายมากเลย...


เอาล่ะ เริ่มเดินทางจิงๆและนะ
สูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอดแล้วเริ่มเดิน
แต่ยังเดินไปไม่ถึง 10 ก้าวจากป้ายทางเข้า หนุ่มน้อยคนนี้ ก็ปล่อยหมัดฮาออกมา
จนแทบหมดแรงเดินเลยทีเดว ทั้ง เสียงชะนี เสียงนก เสียงลิง  เสียงช้าง
แพนดาก็มาหมดนะเธอ  ขำจนขาอ่อน


เดินมาแปปเดียว พี่ลูกหาบก็แซงเฉยเลย เลยขอถ่ายรูปเป็นที่ระรึกสะหน่อย


ระหว่างทางต้องข้ามน้ำตกไปมา มันทำให้นึกถึงหนังเรื่องหนึ่ง
ชื่อว่ารักจัง ที่พอลล่าเป็นนางเอง แล้วนั่งที่สะพานไม้ ด้านหลังเป็นน้ำตก คือ ใกล้เคียงมากอ่า
คือมันสวย และ ไม่มีจุดไหนที่ไม่แวะพักตลอดเส้นทาง


โอ้ยยแทบหยุดหายใจ ณ จุดๆนี้ ดงไผ่ มหาสาร

จากจุดเริ่มต้นเดินมาพักใหญ่เลย กว่าจะถึงเนินส่งญาติ โอ้วโหว เป็นเสียงเดียวกันเลยว่าที่นี่ไม่ธรรมดาแน่นอน

ผ่านดงไผ่มา ก็จะเป็นแนวป่าๆดิบชื้นหน่อย ที่นี่ต้องยอมรับเลยว่าป่ายังอุดมสมบูรณ์อยู่มาก

พึ่งถึงจุดที่ 2 ก็ลิ้นห้อยแล้ววววว

ไม่ทันไร ก็ งอแง กับ ตัวเอง สะแล้ว นี่ฉันมาทำอะไรที่นี่
หายเหนื่อยแล้วก็ ฮึบอีกรอบ แล้วเดินต่อ..บอกกับตัวเองประมาณ 5 ครั้ง

ผ่านไปราวๆ4 ชม. ครึ่งทางแล้ว
ก็พักทานข้าวกลางวันกัน..มื้อนี้บอกเลยว่าไม่เหลืออไปเผื่อใคร

จากป่าก่อไปเนินเสือโคร่งนี่ไกลใช้ย่อยเลยนะ

เมื่อผ่านช่วงโล่งๆนี้ไป ก็เข้าสู่ เขตเนินมรณะ ที่ล่ำลืมว่าโหดและชันสุดๆ ตามว่าดูว่าจะไหวมั้ย?

เอาแผนที่ออกมากางอีกครั้งว่าไม่ได้ขึ้นเขาผิดลูกใช่มั้ย ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้ #เสียงสูงปรี๊ดด

จากนี้ไป คืออีกแค่ 1.5 กิโลเมตร แต่ใช้เวลาเป็นชั่วโมง
ทั้งเดิน พัก แวะนอนหลับ โอ้ยยย ตะวันจะตกดินแล้ว ยังไม่ถึงจุดกางเต้นเลย ห้วย!!!
แต่ถ้าจะให้หันหลังกลับบ้านเห็นทีจะไม่ทัน ก็ได้แต่ก้มหน้าแล้วเดินต่อไป

มีคน งองแง อีกคน เราเลยตัดสินใจ นอนกันสัก 10 นาที หมายถึงนอนจริงๆหลับไปเลยไม่ต้องบิ้วอะไรทั้งสิ้น
สิ้นเสียงนั้นเราสองคนก็หลับตาลงทันที หายเหนื่อยแล้วค่อยเดินต่อ

โอ้วโหวววว อกอิแป้นจะแตกกก ถึงแล้วว เม้งโคตรสวยเลยวะ ปริตา ฉันพึมพันกับเพื่อน
จากจุดนี้ไปไม่ต้องพูด หรือ บ่นอะไรออกมาอีกแล้ว ความเหนื่อยที่สะสมมา ฉันได้ลืมเลื่อนหายไปหมดแล้ว

แถมเจ้าดอกหงอนนาก็เบ่งบานรับ อย่างอบอุ่น

ไอหมอก เวลา 6 โมงเย็น

ไม่มีอะไรดีไปกว่า ข้าวสวยร้อนที่หุงใหม่ๆ อีกแล้ว อร่อยยยยยยยย
มื้อนี้ไม่เหลือเช่นเคย


สิ้นสุดวันเสาร์ของเรา

ไม่ทันไรเช้านี้มี เสียงปลุกตั้งแต่ ตีห้าครึ่ง ตื่นนนน สาวๆทำไมขี้เซาจัง

มื้อเช้าของเราข้าวต้มร้อนๆ ฟินไปอีกกก จ้า

ที่นี่มีห้องน้ำให้นะแต่ต้องไปตักน้ำเอง จากลำธารใกล้ๆ พี่ๆเค้าจะมีกระแป๋งกับขันให้คนละ 1 ชุด

เอาละเคลียข้าวของแล้วเตรียมล่ำลา ภูสอยดาว
ต่อจากนี้ให้ภาพเล่าเรื่องแล้วกัน เช้านี้ที่เย็นฉ่ำ 16 องศา

ขาลงอย่าลืมแวะเล่นน้ำกันน๊ะเพราะมันเย็นมาก สบายตัวเลย
ตอนไปเหมือนไก่จะบิน ตอนกลับเหมือนห่าจะกิน คำนี้คงใช้ได้
ทิ้งรอยเท้า แล้วเก็บเอาเรื่องราวดีๆกลับไป
ขอบคุณสามชิคผู้ร่วมเดินทางทั้ง 5 ชีวิต