ทำไมถึงเรียก เจนนิสBNK48 ว่า ลูกเพ่ ครับ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ณ ตู้ปลาแห่งห้างสรรพสินค้า "เอ็มกั๊กติเย่"
ที่ทุกๆวันจะมีเหล่านางฟ้าทั้ง 30 แวะเวียนวนกันมาพบปะแฟนๆโดยมีเพียงกระจกตู้ปลากั้นเอาไว้บางๆ
เป็นสิ่งที่รู้กันโดยทั่วไปว่าไม่ควรเคาะหรือเอาตัวไปแนบกระจกเพราะจะทำให้ปลา เอ้ย นางฟ้าตกใจ
ในขณะที่ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
บุฮี้ฝูงหนึ่งมีอำนาจมากมายเหลือล้น ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่สามารถแตะต้องได้
ด้วย Passive Skill ที่ติดตัวมาแต่กำเนิด "เปรี้ยว"
และ Active Skill "บุฮี้ดูแลกันเองได้"
ทำให้บุฮี้ฝูงนั้นยึดครองด้านหน้าตู้ปลาได้ในทุกๆวัน
และยังกระทำการเอาเนื้อชื้นๆ เปียกเหงื่อไปแนบตู้ปลาเป็นประจำ
เนื่องด้วย Skill ที่บุฮี้มี ทำให้ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถตักเตือนหรือแนะนำอะไรได้เลย
ในทุกๆครั้งที่มีคนพูดถึง บุฮี้จะพูดตลอดว่า "บุฮี้ดูแลกันเองได้" "คุณเป็นทีมงานรึเปล่า" "นี่มันเป็นธรรมเนียม" "บุฮี้ๆๆๆๆ"
จนในที่สุด วันที่ทุกๆคนเอือมระอา เอ็มกั๊กติเย่กำลังจะลุกเป็นไฟ
นางฟ้านางหนึ่งชื่อกระเต็น ได้ลุกขึ้นมาเอ่ยวาจาศักดิ์สิทธิ์ "พี่ๆอย่าเอาตัวมาพิงตู้ปลานะคะ อย่าเคาะกระจก อย่าส่งเสียงดัง"
วาจาเพียงแค่สั้นๆแต่กลับเสมือนธงศึกที่ถูกชูขึ้นเหนือกองทัพ
ผู้คนที่ถูกเบียดบัง ต้องเก็บความอึดอัดใจเรื่อยมา มีกำลังใจลุกขึ้นต่อต้านฝูงบุฮี้ฝูงนั้น
จนในที่สุดบุฮี้ก็ถูกโจมตีจนแตกพ่ายย่อยยับ
บางตัวเสียชีวิตด้วยวาจาของนางฟ้า บางตัวหลบไปรักษาบาดแผลรอวันที่บุฮี้จะกลับมาเรืองอำนาจ
บางตัวหลบหนีซุกซ่อนมากับฝูงชนทั่วไปแต่ก็ไม่สามารถซ่อน Passive skill "เปรี้ยว" ของตัวเองได้
บางตัวกลับเนื้อกลับตัวใช้ไอเทม "สารส้ม" เปลี่ยนร่างตัวเองกลับมาเป็นปุถุชนได้สำเร็จ
นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ผู้คนจึงได้เรียกนางฟ้านางนั้นว่า "ลูกพี่"
เพราะ "ลูกพี่" ที่เป็นผู้นำในวันนั้น ทำให้ความสงบสุขกลับคืนสู่ตู้ปลา
เพราะ "ลูกพี่" ที่เป็นผู้นำ กล้าที่จะพูด กล้าที่จะแสดงออกมาตรงๆ โดยไม่สนใจ ผิดก็ว่าไปตามผิด ถูกก็ว่าไปตามถูก
เพราะ "ลูกพี่" คือศูนย์รวมจิตใจ คือที่พึ่งพิง คือศาสดา คือทุกๆอย่างของเรา

พบกันใหม่มู้หน้า เมื่อมีคนตั้งกระทู้สงสัยว่าทำไมเนยต้อง"อ๊บ อ๊บ"