แฟนอยู่ไกล ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ สงสารแฟน

เรามีแฟนคนแรกซึ่งเรารักมากกก ความจริงแต่ก่อนไม่อยากมีแฟนเลยเพราะที่บ้านเราไม่สนับสนุน แต่แฟนเราคนนี้ดีมากๆ เขาดูแลเราดีมาตลอดจนเราใจอ่อน ยอมเป็นแฟนด้วย แต่อุปสรรคมีเยอะ ตั้งแต่คบว่าเราไปไหนด้วยกันน้อยมาก เพราะแม่เราไม่อนุญาตให้มีแฟนอยู่แล้วต้องหลบๆซ้อนๆ ไปไหนแม่เราก็รับส่งตลอด ไปเที่ยว ดูหนังต้องบอกไปกับเพื่อนตลอด แฟนเราก็รู่เรื่องนี้เลยทำให้แฟนกลัวแม่เรามาก พอดีคบกันได้สักพัก เราต้องย้ายไปเรียนที่กรุงเทพประมาณ10ปี ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ เวลากลับบ้านก็ไม่รู้จะไปหาแฟนยังไง เพราะเราก็กลัวแม่ไม่ให้ไป ยิ่งแฟนอยู่ไกลแม่ยิ่งไม่อยากให้คบกัน เราสงสารแฟนมาก มีแฟนก็เหมือนไม่มี มีเวลาให้แค่ตอนเฟสทามหากันแค่ไม่กี่นาที เวลาแฟนเล่นเกมเราก็อยากงอนนะที่ตอบเราช้า แต่พอคิดๆดู เวลาก็ไม่มีเวลาไปอยู่กับเขาเลย ขนาดตอนนี้ปอดเทอมอยู่ เรายังไม่ขึ้นกรุงเทพเราได้เจอแฟนแค่สามเดือนครั้งเอง แฟนชวนไปดูหนัง ทานข้าวที เราอึดอัดที่ต้องโกหกแม่หรือปฏิเสธเขาไป เราสงสารแฟนมาก เขาควรมีแฟนที่สามารถอยู่กับเขาได้ตลอด สามารถคบได้อย่างเปิดเผย แต่เราก็มีความหวังเล็กๆที่อยากอยู่กับแฟนไปตลอด อยากให้พ่อแม่ยอมรับแฟนเรา แต่กว่าจะถึงวันนั้น 10ปี กว่าเราจะเรียนจบ ไม่รู้เขายังรอเราอยู่มั้ย