สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกเลย ภาษาอาจจะไม่สละสลวยเท่าไหร่ พอดีมีประสบการณ์สุดเกรียนจะมาแบ่งปันให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
จากประสบการณ์นี้ก็คงจะมีประโยชน์ต่อผู้ที่สนใจจะไปลองสอบก.พ. และเด็กรุ่นใหม่ๆ ทั้งในเรื่องการเตรียมตัว การปฎิบัติตัว การเดินทาง แนวข้อสอบ สิ่งที่ควรทำไม่ควรทำ ในเรื่องขออนุญาตกล่าวถึง บุคคล สถานที่ต่างๆด้วย เป็นมุมมองของจขกท.ซึ่งอาจจะไม่ใช่อย่างที่จขกท.เข้าใจก็ได้
ขอเรียกตัวเองว่าลอตนะคะ แต่จริงๆแล้วชื่อเฟิน ซึ่งเพื่อนไม่เคยเรียกชื่อ เป็นประสบการณ์ชีวิตของกลุ่มเด็กจันท์ 5 คน ที่เพิ่งจะเคย
เดินทางเองเป็นครั้งแรกในชีวิต ในความที่อายุ18-19ปี เป็นวัยรุ่นไฟแรงจบปวช.มาใหม่ๆ ก็ทำเซียนสมัครลงสอบก.พ.กันค่ะ โดยที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับ ก.พ.กันสักเท่าไหร่ เราเป็นคนลงสมัครให้เพื่อนเองค่ะเราเลือกศูนย์สอบชลบุรีเพราะใกล้บ้านเราที่สุดแล้ว เราลงสอบพร้อมกัน สี่คน ซึ่งมีเรา ไก่ หวาน แนน อ้าวไหนว่าไปกับกลุ่มเพื่อน 5 คน อีกคนนึงขอบอกเอาไว้เลยว่าเขาไม่ได้ไปสอบค่ะ แค่ติดสอยห้อยไปเที่ยวด้วยกันเฉยๆซึ่งคุณพิกกี้หวังไว้มากว่าหลังสอบจะได้ไปเที่ยว

ไม่นานวันประกาศสถานที่สอบก็ออก ปรากฎว่าเราสอบที่เดียวกันทั้ง 4 นั่นก็คือสถาบันพลศึกษาวิทยาเขต ชลบุรี ทาดา! หลังจากทราบสถานที่สอบแล้วก็ยังนิ่งนอนใจกันอยู่ ซึ่งมีเวลาเป็นเดือนในการเตรียมตัว ซึ่งพวกเราก็อยู่ในช่วงฝึกงานพอดีก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้กันเลย จนวันที่ 26 มิ.ย. พึ่งคิดได้ว่าอ้าวจะไปสอบแล้วนี่หว่า ยังไม่ได้ติวอะไรกันเลย ก็ตัดสินใจใช้วิธี ทำแบบทดสอบออนไลน์เอาปรากฏว่า คะแนนต่ำต้อยมากค่ะ แต่ไฟของวัยรุ่นยังลุกโชน มาขนาดนี้แล้วไม่ถอยค่ะ หาแนวข้อสอบมาทำกันบ้าง เปิดดูใน youtube บ้าง ซึ่งผลก็เกินคาดค่ะ คะแนนเพิ่มขึ้นจากเดิม15%
จนอีกวันก็ตกลงกับเพื่อนๆกันว่า จะไปพักที่ชลบุรีกันหนึ่งคืนเพราะพวกเรามีสอบช่วงเช้ากลัวจะเข้าไปสอบไม่ทัน ขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าในกลุ่มมีแนนคนเดียวที่เคยนั่งรถโดยสารไปต่างจังหวัดแต่ก็ไม่ใช่จังหวัดชลบุรี มีเราคนเดียวที่เพื่อนจะฝากความหวังไว้ เรา
ศึกษาสถานที่ว่าอยู่ส่วนไหนของจังหวัดด้วย Googel maps อ่อ...อยู่ในเขตหนองไม้แดง เราไม่รอช้ารีบค้นหา
วิธีการเดินทางจากจันทบุรี ซึ่งตอนแรกหาข้อมูลอะไรไม่ได้เลย รู้แค่ว่าต้องไปลง
เฉลิมไทยนะ! เพราะญาติได้กล่าวเอาไว้แบบนั้น เอาวะในเมื่อไม่รู้ก็เสี่ยงๆไป ทันใดแม่ก็ทักขึ้นมาว่า แล้วจะไปนอนที่ไหนกัน! อ้าวลืม!ลืม
จองที่พัก พลันกดโทรศัพท์ทักเฟรสบุ๊คเพื่อน "มาบ้านฉันด่วน หาที่พักกัน" ในการหาห้องพักมีพิกกี้ เราและแนน ที่บ้านใกล้ๆกันพอจะมาช่วยกันหาที่พักได้ โทรไปที่ไหนก็เต็ม เริ่มหมดหวังไม่มีที่พัก หาตั้งแต่ทุ่มครึ่งยันสามทุ่มก็ยังไม่ได้ที่พักด้วยเหตุนี้เองเราควรจองที่พักแต่เนิ่นๆ เลยบอกให้เพื่อนๆแยกย้ายไปพักผ่อนกันก่อนเดียวว่ากันอีกที
หลังจากนั้นสองสามวันเราก็ไปตามอ่าน
รีวิวที่พักก็ได้มาโรงแรมนึง ซึ่งตอนแรกเราโทรไป ปรากฏว่าไม่มีสัญญาน พึ่งมารู้ภายหลังว่านั่นเป็นเบอร์โทรภายใน

ก็ไปได้เบอร์มือถือโดยตรงมาภายหลัง ซึ่งต้องขอเอ่ยชื่อเขาเสียหน่อย เป็นโรงแรมที่เราเช็คแล้วว่า
ใกล้ที่สอบมาก ใกล้จนสามารถเดินไปสอบเองได้ ซึ่งขอแนะนำเลยค่ะว่าใครได้สอบแถวนั้นควรไปพัก โรงแรมนี้ชื่อ โรงแรมเจแอนด์วายลอดจ์ หรูอยู่พอควร มีห้องให้เลือกสองแบบ เริ่มต้นที่คืนละ 650 ซึ่งเราได้ทำการจองเอาไว้สองห้อง ห้องนึงนอน 2 คน ห้องนึง 3 คน มีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม 200 บาท ค่ามัดจำ 500 ซึ่งพี่เขาก็ใจดีคิดค่ามัดจำแค่ห้องเดียว หลังจากได้ห้องพักแล้วก็สบายใจกันไปอีกเปราะ แต่! คุณคะ เมือเราไปสอบถามที่
สถานีขนส่งผู้โดยสารไม่มีรถลงเฉลิมไทยค่ะ นั่นก็คือ รถตู้ลงหนองลี และรถทัวร์ลงบายพาส! ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้จักว่ามันคือจุดไหนของเมืองชล ถามพนง.ขายตั๋วก็ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ เราก็พึ่งเขาอีกครั้งเปิด
maps ดู ซึ่งหนองลีนั้นห่างจากโรงแรมราว 25+ กม. บายพาสห่างประมาณ 15+ กม. ยังไม่แน่ใจนัก ตัดสินใจเลือกลงตรงบายพาส ก็ทำการซื้อ
ตั๋วรถทัวร์ล่วงหน้าเป็นอันเรียบร้อยเดินทางวันที่ 1 ก.ค. เวลา 10.30น.
จันทบุรี-เอกมัย ในที่นั่งราคา 180 บาท เดียวไปหารถสองแถวเอาก็ได้ แถวนั้นคงไม่มีมาสด้าแบบบ้านเรา ตอนนั้นเองก็ยังโหวงๆอยู่เลยค่ะเพราะไม่รู้ว่าต้องต่อรถยังไง ไม่เคยเดินทางไปต่างจังหวัดเอง จนวันเดินทางก็มาถึง....
เสาร์ที่ 1 ก.ค. 60 10.30น.
เรามาถึงสถานีขนส่งผู้โดยสาร ก่อนเวลาราวๆครึ่งชม. ซึ่งมีแนนกับแม่ที่มารออยู่ก่อนแล้ว ไม่นานก็ครบทีม คราวนี้คุณพ่อเราได้ทำการช่วยเหลือเราเอาไว้ ด้วยการไปคุยกับคนขับรถทัวร์ให้ พ่อก็เดินตรงรี่เข้าหาพนักงานขับรถ เราก็คอยเปิด maps ให้ว่าอยู่ตรงไหนๆ ซึ่งพ่อก็ถามว่าไม่เข้าเฉลิมไทยหรอ พนง.ขับรถก็บอกผมวิ่ง
เส้นเลี่ยงเมือง พ่อก็พรางร้องอ๋อ! ชี้ไปที่ทางคู่ขนาน งั้นพี่จอดให้เด็กๆลงตรงนี้หน่อยนะครับ พนงขับรถ.ก็ปัดๆไปว่าจอดไม่ได้อะตรงนี้ พ่อก็ชี้แจงไปอีกว่า งั้นจอดตรงหมู่บ้านพระพรมก็ได้ครับตรงข้ามที่โรงแรม เด็กๆพักที่นั่น พนง.รีบหันมา เฮ้อ...ทำไมไม่บอกว่าโรงแรมเจแอนด์วายตั้งแต่ทีแรก ผ่านอยู่แล้ว จากนั้นพ่อก็ขอบคุณ ส่งพวกเราขึ้นรถ
พอรู้มาบ้างว่าเขาจะมีพนักงานอีกคนมาถามว่าจะลงตรงไหน แน่นอนค่ะเป็นป้าคนนึง ถามเสียงห้วนๆ ซึ่งเราก็ชินแล้ว "ลงตรงไหนๆ" เราก็ตอบด้วยความมั่นใจค่ะ "โรงแรมเจแอนด์วายค่ะ" ป้าแกหันมามองหน้า "โอ้ย รถทัวร์ไม่ลงโรงแรมหรอก บอกเป็นจุดมาจะได้ลงถูก" แล้วนางก็เดินจากไปด้านหลัง... จากนั้นป้าแกก็กลับมาใหม่ "เอ้า สรุปจะไปลงตรงไหน บอกได้ยัง" เราเริ่มสีหน้าออกอย่างชัดแล้วว่าไม่พอใจ ก็เคลียกับคนขับแล้วว่าลงตรงนี้ ก็ต้องลงตรงนี้ให้ได้ " ก็โรงแรมแหละค่ะ บอกลุงคนขับแล้ว" ป้าแกก็มองๆพวกเราแบบชนิดที่ว่าเริ่มไม่ชอบ "บอกแล้วนะ ไปเตือนแกเองอีกแล้วกัน" แล้วป้าแกก็เดินจากเราไป จุดนี้หลายๆคนคงคิดว่าทำไมบริการแย่จัง แต่ส่วนตัวเขาคงไม่รู้จริงๆ คิดว่าโรงแรมอยู่ในซอย จริงๆแล้วโรงแรมอยู่ติดถนนหลักเลยค่ะ เราก็ออกเดินทางล้อหมุนตามเวลาปกติ เราก็ฆ่าเวลาพรางๆด้วยการเล่น ROV กันบนรถทัวร์ ซึ่งเราเองขอมา
เตือนว่าการเล่นโทรศัพท์บนรถทัวร์นั้นไม่ควรทำจริงๆ นอกจากจะรบกวนผู้โดยสารคนอื่นแล้วยังทำให้เกิดอาการ มึนหัว เมารถอีกด้วย วันนี้จึงขอพักเรื่องไว้แค่นี้ก่อน จะมาต่อพน.นะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://scontent.fbkk5-8.fna.fbcdn.net/v/t34.0-12/19849180_1617586191615951_391854232_n.jpg?oh=feb738dbab35b05d173d10542a5c1d9c&oe=595E97EB ลิงค์รูปตั๋วรถทัวร์
แบกเบ้ไปสอบก.พ.เมืองชล
จากประสบการณ์นี้ก็คงจะมีประโยชน์ต่อผู้ที่สนใจจะไปลองสอบก.พ. และเด็กรุ่นใหม่ๆ ทั้งในเรื่องการเตรียมตัว การปฎิบัติตัว การเดินทาง แนวข้อสอบ สิ่งที่ควรทำไม่ควรทำ ในเรื่องขออนุญาตกล่าวถึง บุคคล สถานที่ต่างๆด้วย เป็นมุมมองของจขกท.ซึ่งอาจจะไม่ใช่อย่างที่จขกท.เข้าใจก็ได้
ขอเรียกตัวเองว่าลอตนะคะ แต่จริงๆแล้วชื่อเฟิน ซึ่งเพื่อนไม่เคยเรียกชื่อ เป็นประสบการณ์ชีวิตของกลุ่มเด็กจันท์ 5 คน ที่เพิ่งจะเคยเดินทางเองเป็นครั้งแรกในชีวิต ในความที่อายุ18-19ปี เป็นวัยรุ่นไฟแรงจบปวช.มาใหม่ๆ ก็ทำเซียนสมัครลงสอบก.พ.กันค่ะ โดยที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับ ก.พ.กันสักเท่าไหร่ เราเป็นคนลงสมัครให้เพื่อนเองค่ะเราเลือกศูนย์สอบชลบุรีเพราะใกล้บ้านเราที่สุดแล้ว เราลงสอบพร้อมกัน สี่คน ซึ่งมีเรา ไก่ หวาน แนน อ้าวไหนว่าไปกับกลุ่มเพื่อน 5 คน อีกคนนึงขอบอกเอาไว้เลยว่าเขาไม่ได้ไปสอบค่ะ แค่ติดสอยห้อยไปเที่ยวด้วยกันเฉยๆซึ่งคุณพิกกี้หวังไว้มากว่าหลังสอบจะได้ไปเที่ยว
จนอีกวันก็ตกลงกับเพื่อนๆกันว่า จะไปพักที่ชลบุรีกันหนึ่งคืนเพราะพวกเรามีสอบช่วงเช้ากลัวจะเข้าไปสอบไม่ทัน ขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าในกลุ่มมีแนนคนเดียวที่เคยนั่งรถโดยสารไปต่างจังหวัดแต่ก็ไม่ใช่จังหวัดชลบุรี มีเราคนเดียวที่เพื่อนจะฝากความหวังไว้ เราศึกษาสถานที่ว่าอยู่ส่วนไหนของจังหวัดด้วย Googel maps อ่อ...อยู่ในเขตหนองไม้แดง เราไม่รอช้ารีบค้นหาวิธีการเดินทางจากจันทบุรี ซึ่งตอนแรกหาข้อมูลอะไรไม่ได้เลย รู้แค่ว่าต้องไปลงเฉลิมไทยนะ! เพราะญาติได้กล่าวเอาไว้แบบนั้น เอาวะในเมื่อไม่รู้ก็เสี่ยงๆไป ทันใดแม่ก็ทักขึ้นมาว่า แล้วจะไปนอนที่ไหนกัน! อ้าวลืม!ลืมจองที่พัก พลันกดโทรศัพท์ทักเฟรสบุ๊คเพื่อน "มาบ้านฉันด่วน หาที่พักกัน" ในการหาห้องพักมีพิกกี้ เราและแนน ที่บ้านใกล้ๆกันพอจะมาช่วยกันหาที่พักได้ โทรไปที่ไหนก็เต็ม เริ่มหมดหวังไม่มีที่พัก หาตั้งแต่ทุ่มครึ่งยันสามทุ่มก็ยังไม่ได้ที่พักด้วยเหตุนี้เองเราควรจองที่พักแต่เนิ่นๆ เลยบอกให้เพื่อนๆแยกย้ายไปพักผ่อนกันก่อนเดียวว่ากันอีกที
หลังจากนั้นสองสามวันเราก็ไปตามอ่านรีวิวที่พักก็ได้มาโรงแรมนึง ซึ่งตอนแรกเราโทรไป ปรากฏว่าไม่มีสัญญาน พึ่งมารู้ภายหลังว่านั่นเป็นเบอร์โทรภายใน
เสาร์ที่ 1 ก.ค. 60 10.30น.
เรามาถึงสถานีขนส่งผู้โดยสาร ก่อนเวลาราวๆครึ่งชม. ซึ่งมีแนนกับแม่ที่มารออยู่ก่อนแล้ว ไม่นานก็ครบทีม คราวนี้คุณพ่อเราได้ทำการช่วยเหลือเราเอาไว้ ด้วยการไปคุยกับคนขับรถทัวร์ให้ พ่อก็เดินตรงรี่เข้าหาพนักงานขับรถ เราก็คอยเปิด maps ให้ว่าอยู่ตรงไหนๆ ซึ่งพ่อก็ถามว่าไม่เข้าเฉลิมไทยหรอ พนง.ขับรถก็บอกผมวิ่งเส้นเลี่ยงเมือง พ่อก็พรางร้องอ๋อ! ชี้ไปที่ทางคู่ขนาน งั้นพี่จอดให้เด็กๆลงตรงนี้หน่อยนะครับ พนงขับรถ.ก็ปัดๆไปว่าจอดไม่ได้อะตรงนี้ พ่อก็ชี้แจงไปอีกว่า งั้นจอดตรงหมู่บ้านพระพรมก็ได้ครับตรงข้ามที่โรงแรม เด็กๆพักที่นั่น พนง.รีบหันมา เฮ้อ...ทำไมไม่บอกว่าโรงแรมเจแอนด์วายตั้งแต่ทีแรก ผ่านอยู่แล้ว จากนั้นพ่อก็ขอบคุณ ส่งพวกเราขึ้นรถ
พอรู้มาบ้างว่าเขาจะมีพนักงานอีกคนมาถามว่าจะลงตรงไหน แน่นอนค่ะเป็นป้าคนนึง ถามเสียงห้วนๆ ซึ่งเราก็ชินแล้ว "ลงตรงไหนๆ" เราก็ตอบด้วยความมั่นใจค่ะ "โรงแรมเจแอนด์วายค่ะ" ป้าแกหันมามองหน้า "โอ้ย รถทัวร์ไม่ลงโรงแรมหรอก บอกเป็นจุดมาจะได้ลงถูก" แล้วนางก็เดินจากไปด้านหลัง... จากนั้นป้าแกก็กลับมาใหม่ "เอ้า สรุปจะไปลงตรงไหน บอกได้ยัง" เราเริ่มสีหน้าออกอย่างชัดแล้วว่าไม่พอใจ ก็เคลียกับคนขับแล้วว่าลงตรงนี้ ก็ต้องลงตรงนี้ให้ได้ " ก็โรงแรมแหละค่ะ บอกลุงคนขับแล้ว" ป้าแกก็มองๆพวกเราแบบชนิดที่ว่าเริ่มไม่ชอบ "บอกแล้วนะ ไปเตือนแกเองอีกแล้วกัน" แล้วป้าแกก็เดินจากเราไป จุดนี้หลายๆคนคงคิดว่าทำไมบริการแย่จัง แต่ส่วนตัวเขาคงไม่รู้จริงๆ คิดว่าโรงแรมอยู่ในซอย จริงๆแล้วโรงแรมอยู่ติดถนนหลักเลยค่ะ เราก็ออกเดินทางล้อหมุนตามเวลาปกติ เราก็ฆ่าเวลาพรางๆด้วยการเล่น ROV กันบนรถทัวร์ ซึ่งเราเองขอมาเตือนว่าการเล่นโทรศัพท์บนรถทัวร์นั้นไม่ควรทำจริงๆ นอกจากจะรบกวนผู้โดยสารคนอื่นแล้วยังทำให้เกิดอาการ มึนหัว เมารถอีกด้วย วันนี้จึงขอพักเรื่องไว้แค่นี้ก่อน จะมาต่อพน.นะคะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้