คือตั้งแต่ย้ายรร.มานี่เราไม่อยากไปเรียนเลยอ่ะ มันเหนื่อยมันเบื่อมันเซ็ง คือเราเข้ากะเพื่อนไม่ค่อยได้ ครูก็สั่งงานเยอะมาก เรียนก็หนัก บางครั้งก็จะได้นอนนี่ก็ดึกมากเพื่อมาทำงานส่งครูอ่ะ(คือครูบางคนอ่ะสั่งงานเยอะแล้วให้ส่งในวันถัดมาเลย)
เอาเรื่องเพื่อนก่อน
คือเรามีเพื่อนที่..เราไม่ค่อยโอเคอ่ะ เป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก ขี้อวด ชอบล้อคนนู้นทีคนนี้ที ชอบลากเราหนีออกมาจากเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ น่าเบื่อมาก
แล้วคือเราก็คิดนะว่า ถ้าวันนึงพวกเราทะเลาะกัน แล้วเราจะไปอยู่กับใคร???เพราะปกติเราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้วอ่ะ( เพื่อนบางคนบอกว่าเราหยิ่ง แต่จริงๆแล้วแค่ไม่รู้จะพูดอะไรเฉยๆ)
เรื่องครู
ครูก็มีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้เราไม่อยากไปรร.นะ
เช่นครูสอนวิชาห้องสมุดเงี้ย เมื่อสีปดาห์นึงเราไม่ได้มาเรียนเราเป็นไข้ แล้วเพื่อนคนอื่นๆเขาส่งงานกันหมดแล้ว เหลือแค่ไม่กี่คน ครูเขาก็ถามว่าทำไมไม่รู้จักตามงาน เราก็บอกว่าตามงานกับเพื่อนแล้วแต่ไม่มีใครบอก(อันนี้เรื่องจริง คือเราถามไปในไลน์กลุ่มห้องแต่ไม่มีคนบอกว่ามีงานวิชานี้เลยนะ)ครูก็ไม่ฟังเหตุผลอะไรเราแล้วคือมันจุกอะ คือตอนนั้นรู้สึกหน้าร้อนตาแดงเลยนะ คือเราเป็นไข้นะตอนนั้นอ่ะ แล้วไม่มีใครบอกว่ามีงานวิชานี้เราเลยโดนว่าโดนตีอีก ครูคนนี้เขา...เป็นครูแก่แล้ว(ผญ.)
ต่อมาวิชาสุขศึกษา
ครูเขาเป็นคนมีอายุเยอะอยู่(ครูเขาจำเราได้เพราะดคยสอนว่ายน้ำเราตอนเด็กๆ แต่เราจำครูไม่ได้)
คือครูคนเนี้ยคนในห้องเราแทบทุกคนไม่โอเคด้วยอ่ะ คือเหมือนครูเขาไม่ได้สอนอะไรเลย ให้แต่งานในคาบเรียนก็เอาแต่นั่งตรวจงานแล้วให้เด็กนั่งอ่านหนังสือเอง แล้วค่อยเรียกมาตอบคำถาม(ห้ามดูหนังสือด้วย) แล้วมีงานนึงเป็นงานยากซึ่งเพื่อนเราก็ไม่มีใครทำได้เลย แล้วต้องเขียนใส่สมุดออกมาพูดหน้าชั้นเรียน คืออายมากอ่ะ ทำไมครูต้องให้เรา เอาความคิดที่ไม่ได้อยากให้ใครรู้ไปพูดหน้าชั้นเรียนด้วย คือก็เข้าใจนะว่าครูอยากให้เด็กมีความคิดสร้างสรรค์ มีความกล้าแสดงออก แต่ทำไมต้องออกไปพูดให้เพื่อนคนอื่นๆขำด้วย(คนที่ออกไปพูดโดนล้อทุกคน บางคนโดนครูด่าว่าเอาแต่เล่นอย่างเดียว)
งานแต่ละวิชาก็ไม่ใช่น้อยๆนะ วันนึงเราเรียน8-9คาบ บางวันก็อยู่ซ้อมวงโย กับซ้อมวิ่งเป็นนักกรีฑา ไหนจะต้องต่อรถ2แถวกลับรร.เก่าไปรับน้องสาวอีก-__-
แต่พอไปเจอเพื่อนกลุ่มเดิมมันทำให้เรามีชีวิตชีวาขึ้นต่างจากที่อยู่รร.ใหม่ม๊ากกกกมากกกก
พอกลับมาบ้านก็ต้องมาทำงานบ้านก่อนทำการบ้านอีก บางวันนอนดึกมากๆ(บางวันเที่ยงคืนใกล้ตี1ถึงได้นอน)ต้องตื่นตอนตี5. แหกขี้หูขี้ตาไปโรงเรียน งานวอชาไหนที่ยังไม่เสร็จก็ต้องไปนั่งปั่น/ลอกเพื่อน
เราก็พึ่งรู้นะว่าอยู่รร.ประจำจังหวีดนี่มันเหนื่อยและน่าเบื่อมาก
**เราชอบรร.ใหม่ตรงโปรแกรมที่สนับสนุนนร.อ่ะเพราะเป็นรร.รัฐบาลค่าใช้จ่ายเลยถูกกว่า รร.เก่าเรา(รร.เอกชน ค่าเทอมแพงมาก จะไปเรียนต่างประเทศก็ต้องจ่ายเองทุกอย่าง รร.แค่ทำหน้าที่ดูแลเท่านั้น)
ไม่ต้องตกใจเนอะว่าทำไมเราคิดในแง่ลบขนาดนี้ เรพาะว่าเราเป็นคนเก็บทุกๆเรื่องมาคิด(เป็นโรคซึมเศร้าที่ลืมไปพบจิตแพทย์นานแล้ว555)
ระบายเรื่องโรงเรียนค่ะ
เอาเรื่องเพื่อนก่อน
คือเรามีเพื่อนที่..เราไม่ค่อยโอเคอ่ะ เป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก ขี้อวด ชอบล้อคนนู้นทีคนนี้ที ชอบลากเราหนีออกมาจากเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆ น่าเบื่อมาก
แล้วคือเราก็คิดนะว่า ถ้าวันนึงพวกเราทะเลาะกัน แล้วเราจะไปอยู่กับใคร???เพราะปกติเราเป็นคนเงียบๆอยู่แล้วอ่ะ( เพื่อนบางคนบอกว่าเราหยิ่ง แต่จริงๆแล้วแค่ไม่รู้จะพูดอะไรเฉยๆ)
เรื่องครู
ครูก็มีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้เราไม่อยากไปรร.นะ
เช่นครูสอนวิชาห้องสมุดเงี้ย เมื่อสีปดาห์นึงเราไม่ได้มาเรียนเราเป็นไข้ แล้วเพื่อนคนอื่นๆเขาส่งงานกันหมดแล้ว เหลือแค่ไม่กี่คน ครูเขาก็ถามว่าทำไมไม่รู้จักตามงาน เราก็บอกว่าตามงานกับเพื่อนแล้วแต่ไม่มีใครบอก(อันนี้เรื่องจริง คือเราถามไปในไลน์กลุ่มห้องแต่ไม่มีคนบอกว่ามีงานวิชานี้เลยนะ)ครูก็ไม่ฟังเหตุผลอะไรเราแล้วคือมันจุกอะ คือตอนนั้นรู้สึกหน้าร้อนตาแดงเลยนะ คือเราเป็นไข้นะตอนนั้นอ่ะ แล้วไม่มีใครบอกว่ามีงานวิชานี้เราเลยโดนว่าโดนตีอีก ครูคนนี้เขา...เป็นครูแก่แล้ว(ผญ.)
ต่อมาวิชาสุขศึกษา
ครูเขาเป็นคนมีอายุเยอะอยู่(ครูเขาจำเราได้เพราะดคยสอนว่ายน้ำเราตอนเด็กๆ แต่เราจำครูไม่ได้)
คือครูคนเนี้ยคนในห้องเราแทบทุกคนไม่โอเคด้วยอ่ะ คือเหมือนครูเขาไม่ได้สอนอะไรเลย ให้แต่งานในคาบเรียนก็เอาแต่นั่งตรวจงานแล้วให้เด็กนั่งอ่านหนังสือเอง แล้วค่อยเรียกมาตอบคำถาม(ห้ามดูหนังสือด้วย) แล้วมีงานนึงเป็นงานยากซึ่งเพื่อนเราก็ไม่มีใครทำได้เลย แล้วต้องเขียนใส่สมุดออกมาพูดหน้าชั้นเรียน คืออายมากอ่ะ ทำไมครูต้องให้เรา เอาความคิดที่ไม่ได้อยากให้ใครรู้ไปพูดหน้าชั้นเรียนด้วย คือก็เข้าใจนะว่าครูอยากให้เด็กมีความคิดสร้างสรรค์ มีความกล้าแสดงออก แต่ทำไมต้องออกไปพูดให้เพื่อนคนอื่นๆขำด้วย(คนที่ออกไปพูดโดนล้อทุกคน บางคนโดนครูด่าว่าเอาแต่เล่นอย่างเดียว)
งานแต่ละวิชาก็ไม่ใช่น้อยๆนะ วันนึงเราเรียน8-9คาบ บางวันก็อยู่ซ้อมวงโย กับซ้อมวิ่งเป็นนักกรีฑา ไหนจะต้องต่อรถ2แถวกลับรร.เก่าไปรับน้องสาวอีก-__-
แต่พอไปเจอเพื่อนกลุ่มเดิมมันทำให้เรามีชีวิตชีวาขึ้นต่างจากที่อยู่รร.ใหม่ม๊ากกกกมากกกก
พอกลับมาบ้านก็ต้องมาทำงานบ้านก่อนทำการบ้านอีก บางวันนอนดึกมากๆ(บางวันเที่ยงคืนใกล้ตี1ถึงได้นอน)ต้องตื่นตอนตี5. แหกขี้หูขี้ตาไปโรงเรียน งานวอชาไหนที่ยังไม่เสร็จก็ต้องไปนั่งปั่น/ลอกเพื่อน
เราก็พึ่งรู้นะว่าอยู่รร.ประจำจังหวีดนี่มันเหนื่อยและน่าเบื่อมาก
**เราชอบรร.ใหม่ตรงโปรแกรมที่สนับสนุนนร.อ่ะเพราะเป็นรร.รัฐบาลค่าใช้จ่ายเลยถูกกว่า รร.เก่าเรา(รร.เอกชน ค่าเทอมแพงมาก จะไปเรียนต่างประเทศก็ต้องจ่ายเองทุกอย่าง รร.แค่ทำหน้าที่ดูแลเท่านั้น)
ไม่ต้องตกใจเนอะว่าทำไมเราคิดในแง่ลบขนาดนี้ เรพาะว่าเราเป็นคนเก็บทุกๆเรื่องมาคิด(เป็นโรคซึมเศร้าที่ลืมไปพบจิตแพทย์นานแล้ว555)