สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ซึ่งผมไม่เคยคิดจะมาเขียนเลย แต่เพื่อนขอมาเหลือเกิน ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยนะครับ
เมื่อ2ปีที่ผ่านมา ผมเป็นคนที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนเนื่องจากผมเป็นเด็กกิจกรรม มีคนชื่นชอบผมมากมาย ทำให้ผมได้รู้จักหลายๆคน และมันทำให้ผมนำชื่อเสียงมาใช้ในทางที่ผิด ผมได้กลายเป็นคนที่มีแต่เรื่องแย่ๆ มั่วผู้หญิง ไม่จริงจัง หวังแค่ความสุขเพียงชั่วคราว เด็ดแล้วทิ้งเด็ดแล้วทิ้งไปเรื่อย ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจใช่มั้ยครับ ? ผมไม่ใช่คนที่หล่อแต่พอไปวัดไปวาได้ครับ ส่วนมากผมจะใช้ลูกเล่นและคารม
ชีวิตเริ่มวัยรุ่นผมรู้สึกผมใช้คุ้มเกินไป ผมรักสนุกมากเกินไปจนหลงไปกับแค่คำว่าแค่สนุกและช่างมันเถอะ ไม่สนใจคำใครพูด จนไม่คิดถึงสัจธรรมและความเป็นจริงว่าที่เราทำไปมันไม่ใช่เรื่องดีแถมยังส่งผลย้อนมาทำร้ายเราอีก มันทำให้เรากลายเป็นสิ่งอันตรายสำหรับผู้หญิง ใครๆเห็นก็ต้องปากต่อปากว่าคนนั้นเป็นอย่างงี้ คนนี้เป็นอย่างงั้น
ยอมรับครับเมื่อก่อนผมเฮียยยยยจริง แต่เมื่อเราเติบโต เราจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น ความคิดเรามันจะพัฒนาจนรู้สึกเกลียดตัวเองที่เคยทำอะไรลงไป
เราจะคิดได้เมื่อสายไปครับ ดั่งสุภาษิต ไม่เห็นโรงแรมไม่หลั่งน้ำตา แฮ่!!! ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา
และผมเปลี่ยนนิสัยตัวเองได้ เพราะผญ.คนนึง ที่เขาสอนให้ผมได้โต ได้คิดที่จะจริงจังกับใคร ได้รู้จักการรักใครซักคน
แต่เขาก็ได้ทิ้งผมไปครับ ผมไม่โกรธหรอกครับ ผมเข้าใจ ผมก็คงคิดว่าที่ผ่านมามันคือบทเรียน นี่แหละครับ คงเป็นเวรกรรมของผมที่เคยทำกับผญ.หลายๆคนที่ผ่านมา
"ถ้าเขาได้อ่าน ก็รู้ไว้นะว่าเค้าทำได้แล้ว เค้าโตแล้ว" ขอบคุณครับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทั้งผู้หญิงและผู้ชายทุกท่านนะครับ ชีวิตวัยรุ่น มันเป็นช่วงชีวิตที่สั้นครับ เราอาจจะใช้คุ้มก็จริง แต่อย่าใช้มากจนเกินไปครับ การที่เราไปให้ความหวังใคร หลอกใคร เพื่อได้สิ่งนั้นมา มันไม่ใช่เรื่องที่น่าภูมิใจหรือเท่เลยครับ คุณจะกลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจคนรับไม่ได้ เมื่อเราเสียเครดิตมันเอากลับคืนมาได้ยากครับ การเลือกใช้ชีวิตควรเลือกให้ดี พลาดแล้วมันแก้ไขยากครับ
"คนที่ไม่เคยรักใครจริง ระวังสุดท้ายจะไม่มีใครรักคุณจริงๆนะครับ"
ฝากไว้เท่านี้ครับวัยรุ่นน...
เลือกเดินผิด ชีวิตเปลี่ยน
เมื่อ2ปีที่ผ่านมา ผมเป็นคนที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนเนื่องจากผมเป็นเด็กกิจกรรม มีคนชื่นชอบผมมากมาย ทำให้ผมได้รู้จักหลายๆคน และมันทำให้ผมนำชื่อเสียงมาใช้ในทางที่ผิด ผมได้กลายเป็นคนที่มีแต่เรื่องแย่ๆ มั่วผู้หญิง ไม่จริงจัง หวังแค่ความสุขเพียงชั่วคราว เด็ดแล้วทิ้งเด็ดแล้วทิ้งไปเรื่อย ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจใช่มั้ยครับ ? ผมไม่ใช่คนที่หล่อแต่พอไปวัดไปวาได้ครับ ส่วนมากผมจะใช้ลูกเล่นและคารม
ชีวิตเริ่มวัยรุ่นผมรู้สึกผมใช้คุ้มเกินไป ผมรักสนุกมากเกินไปจนหลงไปกับแค่คำว่าแค่สนุกและช่างมันเถอะ ไม่สนใจคำใครพูด จนไม่คิดถึงสัจธรรมและความเป็นจริงว่าที่เราทำไปมันไม่ใช่เรื่องดีแถมยังส่งผลย้อนมาทำร้ายเราอีก มันทำให้เรากลายเป็นสิ่งอันตรายสำหรับผู้หญิง ใครๆเห็นก็ต้องปากต่อปากว่าคนนั้นเป็นอย่างงี้ คนนี้เป็นอย่างงั้น
ยอมรับครับเมื่อก่อนผมเฮียยยยยจริง แต่เมื่อเราเติบโต เราจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น ความคิดเรามันจะพัฒนาจนรู้สึกเกลียดตัวเองที่เคยทำอะไรลงไป
เราจะคิดได้เมื่อสายไปครับ ดั่งสุภาษิต ไม่เห็นโรงแรมไม่หลั่งน้ำตา แฮ่!!! ไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา
และผมเปลี่ยนนิสัยตัวเองได้ เพราะผญ.คนนึง ที่เขาสอนให้ผมได้โต ได้คิดที่จะจริงจังกับใคร ได้รู้จักการรักใครซักคน
แต่เขาก็ได้ทิ้งผมไปครับ ผมไม่โกรธหรอกครับ ผมเข้าใจ ผมก็คงคิดว่าที่ผ่านมามันคือบทเรียน นี่แหละครับ คงเป็นเวรกรรมของผมที่เคยทำกับผญ.หลายๆคนที่ผ่านมา
"ถ้าเขาได้อ่าน ก็รู้ไว้นะว่าเค้าทำได้แล้ว เค้าโตแล้ว" ขอบคุณครับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทั้งผู้หญิงและผู้ชายทุกท่านนะครับ ชีวิตวัยรุ่น มันเป็นช่วงชีวิตที่สั้นครับ เราอาจจะใช้คุ้มก็จริง แต่อย่าใช้มากจนเกินไปครับ การที่เราไปให้ความหวังใคร หลอกใคร เพื่อได้สิ่งนั้นมา มันไม่ใช่เรื่องที่น่าภูมิใจหรือเท่เลยครับ คุณจะกลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจคนรับไม่ได้ เมื่อเราเสียเครดิตมันเอากลับคืนมาได้ยากครับ การเลือกใช้ชีวิตควรเลือกให้ดี พลาดแล้วมันแก้ไขยากครับ
"คนที่ไม่เคยรักใครจริง ระวังสุดท้ายจะไม่มีใครรักคุณจริงๆนะครับ"
ฝากไว้เท่านี้ครับวัยรุ่นน...