ขออนุญาตระบายครับ TT

คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมแอบชอบ ผญ คนนึงครับ.ผมเจอเขาครั้งแรกใน facebook เธอน่ารักมาก ผมเลยตัดสินใจทักเธอไป แต่เธอไม่คุยกับผมเลย นับแต่นั้นมาผมไม่เคยทักเธออีกเลยครับ ได้แต่ส่องเขา แอบชอบเขาไปวัน ๆ จนเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งปี ผมไปเจอ ผญ คนนึง หน้าตาเหมือนเธอคนนั้นมาก ๆ ผมเลยคิดว่าต้องเป็นเขาแน่ ๆ ค่ำคืนนั้น เลยตัดสินใจทักเขาไปอีกครั้ง ผมถามเธอว่า ที่ผมเจอใ่ช่เขาหรือเปล่า แต่เธอบอกว่าไม่ใช่ อะโอเค ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ผมจำความรู้สึกของวันนั้นได้ดีมาก ๆ ใจผมสั่น ทำอะไรไม่ถูกเลย รู้สึกเขินมาก
  หลักจากที่ทักเขาไป ผมก็ทักเธอเกือบทุกคืน หาเรื่องคุยตลอด ๆ แต่เธอก็ยังเป็นเธอครับ ผมถามคำก็ตอบคำ ตามสไตล์ แต่ผมก็ยังจะชวนคุยอยู่อย่างนั้น. เพราะทุกครั้งที่ได้คุยผมรู้สึกดีมาก ๆ
  เราคุยกันบ่อยขึ้น เธอก็คุยกับผมมากขึ้น จนสนิทกันครับ นับจากวันที่ผมทักเธอไปวันนั้น ก็ สี่เดือนกว่า ๆ แล้ว ถึงตอนนี้ ผมกับเธอคุยกันทุกคืน สนิทกันมาก ๆ ครับ ผมยังแอบคิดเลยว่าฝันไปรึเปล่า ผมไม่เคยคิดว่าผมจะสนิทกับเธอได้ขนาดนี้
  จนเมื่อเดือนที่ผ่านมา ผมตัดสินใจบอกเขาไปว่า ผมชอบเขา ซึ่งกว่าผมจะบอก ก็นานอยู่เหมือนกันครับ มันเขินไปหมด บอกไปแบบอ้อม ๆ ด้วย
ดูเธอก็โอเคกับผมด้วย ผมยิ่งมีความหวัง
ตลอดระยะเวลาสี่เดือนกว่า ๆ ที่ผ่านมา ผมไม่คุยกับใครเป็นพิเศษเลยนอกจากเธอ ผมพยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด พยายามทำให้เขามีความสุขที่สุด ทำทุก ๆ อย่างเท่าที่ผมจะทำได้
จนมาวันนี้ ผมรู้สึกแปลก ๆ ผมกลับรู้สึกกลัวว่าจะเสียเธอไป กลัวว่าเธอไม่ได้คิดเหมือนผม เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ แต่เป็นผมเองที่อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ณ ตอนนี้ ผมกล้าพูดได้เต็มปากว่าผมชอบเธอมาก มากถึงมากที่สุดเลยครับ แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็กลัว กลัวว่าวันนึงเขาเจอคนที่ใช่ แล้วเขาจะจากผมไป ถึงตอนนั้นผมคงเสียใจมากแน่ ๆ ผมไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังดี เลยมาระบายในนี้ครับ
ผมควรทำยังไงต่อไปครับ ใจนึงอยากคุยไปเรื่อย ๆ หวังว่าสักวันจะสมหวัง อีกใจนึงผมก็กลัวผิดหวังครับ
TT