เห็นว่าเงียบหายไปซักพักแล้ว กับประเด็นในเรื่องของมนุษย์ป้า ที่เคยบูมๆ กันอยู่ แต่พอมาวันนี้ก็ได้เจอดีอีกจนได้
พอดีว่าวันนี้น้องสาว (ลูกพี่ลูกน้อง) นัดกับเพื่อนๆ ไปทำรายงานกันที่โรงเรียน ด้วยความที่ว่าในครอบครัวไม่ค่อยจะมีหลานสาว
ก็จะมีอาการหวง (ห่วง) มากเป็นพิเศษ จนบ้างครั้งก็คิดว่าเกินไปหน่อย โตจนอยู่ ม. ปลายแล้ว แต่ยังไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว
ต้องมีคนไปรับ ส่ง ตลอด ถ้าที่บ้านไม่มีใครว่างขับรถไปส่ง ก็ต้องให้นั่ง TAXI ไปส่ง ไปรับ อยู่ตลอด ขนาดแค่ออกจากบ้านไปห้าง
ที่ห่างกันออกไปแค่ สองป้ายรถเมล์ ยังเพิ่งจะไปเองได้ไม่นานนี้เอง (ไม่ได้ไปคนเดียวนะคับ)
วันนี้เห็นเป็นโอกาศดีก็เลยจะพานั่งรถเมล์ไปโรงเรียนซะหน่อย จะได้หัดไปในตัว ครั้งหน้าจะได้นั่งไปเองได้ จากบ้านนั่งไปต่อเดียว
ไม่ได้ยากอะไรไม่จำเป็นต้องต่อรถหลายสาย น้องก็ไม่ได้ว่าอะไร อ่ะไปกันได้ ยังไม่ทันได้ออกจากบ้าน เสียงที่บ้านก็เริ่มมากันแล้ว
"คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ ตัวเท่านี้เค้าลากขึ้นรถตู้ อย่าให้คนแปลกหน้ายืมโทรศัพท์นะ เดี่ยวนี้มีข่าว...บลาๆๆ" มาเรื่อยไม่หยุดเลยคับ
เลยเบรคผู้ใหญ่ที่บ้านไป "เมื่อก่อนก็มี แค่ไม่มีข่าวที่มันเข้าถึงง่ายเหมือนสมัยนี้ แล้วถ้าไม่ลองให้ดูแลตัวเอง อีกหน่อยใครจะมาตามดูแล"
แต่ก็อย่างว่าครับ ก็ยังไม่หยุดดราม่า แทนที่จะให้กำลังใจ พูดซะหมดกำลังใจ กลายเป็นว่าออกนอกบ้านไปเองมันจะน่ากลัวไปซะหมดงี้
เอาหล่ะ ตัดภาพมาที่รถเมล์กัน พอขึ้นรถเมล์ปุ๊บ มันก็มีแถวหลังสุดว่างอยู่ (แถวหลังสุดจะเป็นเบาะยาวๆ นั่งได้ 4-5 คน) แต่ริมหน้าต่าง
มีผู้ชายนั่งอยู่คนนึง ก็บอกให้น้องไปนั่งข้างๆ เค้า น้องคงกลัว เดินไปนั่ง แล้วเว้นที่ข้างๆ ผู้ชายคนนั้นให้เรานั่งซะงั้น เออ... ดี
ที่จะให้นั่งริมเพราะว่าจะให้ดูทางด้วยว่ารถมันไปทางไหน ถึงไหนแล้วจะได้เตรียมตัวลงได้ สุดท้ายน้องนั่งกลาง มองอะไรก็ไม่เห็น - -"
นั่งไปซักพัก ก็มีเสียงดังโวยวายขึ้นมาจากเบาะนั่งสองแถวถัดไปด้านหน้าผม โอ้โห้ ทุกคำหยาบคายที่พ่นออกมาเสียงดัง เท่าที่จะคิดได้
ใต้สะดือทั้งนั้นเลยครับ จับใจความได้ว่าคุณป้าที่นั่งริมหน้าต่างเค้าหลับ แล้วเหมือนกับว่านั่งกางขามากไปหน่อย ป้าอีกคนที่นั่งด้วยกัน
ก็เลยไม่พอใจ พยายามเอาขาสะกิดๆ แล้วป้าที่หลับอยู่เค้าก็ไม่รู้สึกตัว รู้อีกทีก็คือมีเสียงด่าขึ้นมา คงแบบว่า ตื่นมา งงๆ อะไรอยู่ๆ ก็ด่าฉัน
ป้าเค้าก็เลยยืนขึ้นมา (เพราะว่าจะเปลี่ยนไปนั่งที่อื่นแทน) คุณป้าไฟแลบก็ลุกขึ้นเลยจร้า นึกว่าจะไฟท์กันซะงั้น ยิ่งลุกขึ้นมายืนทั้งคู่
ป้าแกยิ่งด่าไฟแลบกว่าเดิมอีกจร้า คุณป้าริมหน้าต่างนี่ก็พยายามพูดดีๆ ด้วย ประมาณว่า สะกิดไม่รู้สึกตัว ก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องด่า
จนกระเป๋ารถเมล์เข้ามาช่วยห้าม ป้าแกก็ยังไม่ยอมลดเสียงลง ทั้งๆ ที่กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่า "ป้าไปด่าเค้า ป้าบอกเค้าดีๆ หรือยัง"
ยิ่งเสียหน้า ป้าแกก็ยิ่งไม่ยอมหยุดครับทีนี้ ผมนี่หันไปมองหน้าน้อง คิดในใจว่า ตายแน่ พานั่งรถเมล์ครั้งแรก ก็เจออะไรเลยเนี่ยน้องกุ - -"
แต่สิ่งที่เห็นคือ นางนั่ง Chat กับเพื่อนใน line อยู่ เอิ่ม... ช่างเถอะ ตัดภาพกลับมาที่คุณป้าด่าไฟแลบดีกว่า พอป้าแกไม่ยอมรับว่าผิด
ที่ไปด่าเค้าก่อน ป้าแกก็โลกสวยขึ้นมา ด้วยการอ้างว่า นี่รถสาธารณะนะ จะนั่งคนเดียวหรือไง เกรงใจคนอื่นบ้าง ฯลฯ
ฟังมานาน บวกกับง่วงนอน แล้วต้องตื่นเช้า ก็เลยตะโกนสวนกลับไปซะหน่อย "ป้าบอกว่าเป็นรถสาธารณะ ก็ช่วยเงียบเสียงหน่อยครับ เกรงใจชาวบ้านคนอื่นเค้าบ้าง แหกปากอยู่ได้คนเดียวลั่นรถ" ป้าสตั๊นไป 3 วิ ผมหันไปมองน้องก่อน น้องยัง Chat อยู่ โอเคร ช่างมัน คิดซะว่าไม่ได้ยิน 555
กระเป๋ารถเมล์ก็หันมามอง ด้วยสายตามประมาณว่า ทำดีแล้ว (คิดเอง) พอเงียบเสียง คุณป้าที่นั่งริมหน้าต่างก็บอกว่า หลบหน่อยค่ะ
จะไปนั่งที่อื่น แล้วก็เดินออกมา ย้ายที่นั่งไปข้างหน้าแทน จบ แยกย้าย ในใจคิดว่า ถ้าป้ายังไม่หยุดอีก เดี่ยวกุนี่แหละจะต่อให้อีกรอบ
ดีว่าป้าแกนั่งของแกไปเงียบๆ จนถึงจุดหมายของป้าแกไป คิดว่าเดี่ยวขากลับ ตอนพาน้องนั่งรถเมล์คงไม่เจออะไรแบบนี้แล้วมั๊ง
พอถึงปลายทาง กระเป๋ารถเมล์หันมาบอกว่า "นั่งรถอย่าหลับนะหนูเดี่ยวโดนด่าไฟแลบ" พร้อมยิ้มมุมปากเบาๆ 555 กลัวแล้วจร้า ^^"
ระหว่างรอน้อง จะนั่งรถกลับบ้านมาหนึ่งชั่วโมง นอนต่อหนึ่งชั่วโมง แล้วออกมารับน้องต่อเลย ก็กระไรอยู่ ไปเดินเล่นพิพิธภัณฑ์แถวๆ นั้นๆ
รอดีกว่า ไกล้ๆ ใช้เวลาเข้าชมต่อรอบประมาณ 2 ชั่วโมง รวมๆ นั่งจิบกาแฟ ก็พอได้อยู่ ฆ่าเวลาไปได้เป็นอย่างดี บัตร Rabbit เข้าฟรี
กาแฟ True ลดอีก 20% เริ่ดไปอีก เอาวะ อดนอนก็พอได้อยู่ ง่วงก็ง่วง แต่นี่ก็คุ้มค่าอยู่ ชอบเที่ยวพิพิธภัณฑ์อยู่แล้ว ที่นี่มาซ้ำ 3 รอบละ
พอขากลับ หลังจากน้องทำรายงานกับเพื่อนเสร็จแล้ว เพราะว่าขึ้นรถเมล์จากต้นสาย รถก็เลยว่างได้นั่งด้วยกันพอดี เลยบอกให้น้องดูทางด้วย
จะได้รู้ว่ารถเมล์สายที่ต้องนั่งเนี่ย มันวิ่งทางไหน ผ่านอะไรบ้าง มีจุดไหนให้สังเกตุ (เอาหน่ะ ขาไปไม่ได้ดู ขากลับได้ดูก็ยังดี)
รถเมล์ออกมาไม่ทันไร ก็มีคุณลุงคนนึงขึ้นมา แล้วพูดจาฟังไม่รู้เรื่อง กระเป๋ารถเมล์ก็พยายามบอกว่า ที่ๆ ลุงจะไปรถไม่ผ่านนะคะ
ให้ขึ้นสายอื่น ลุงแกก็เหมือนจะเดินลง กระเป๋ารถเมล์ก็เลยบอกคุณลุงไปว่า "ถ้านั่งสายนี้ต้องไปต่อรถนะคะ" ซึ่งไม่รู้ไปสะกิดต่อมอะไรเข้า
คุณลุงแกก็ด่ากราดกระเป๋ารถเมล์ขึ้นมาทันที ผมนั่งมองอยู่ ภาพตัดไปที่มนุษย์ป้าเมื่อตอนขามาเมื่อเช้าทันที แต่ของคุณป้าเป็นคำด่า อวัยวะสตรี
ของลุงนี่เป็น อวัยวะบุรุษครับ จวย... บาลๆ มาไฟแลบ แล้วก็เดินลงไป
ผมหันกลับไปมองหน้าน้อง พร้อมยิ้มแห้งๆ แล้วพูดว่า "วันนี้วันอะไร ทั้งไป ทั้งกลับ นั่งรถเมล์ครั้งแรก ก็ Jackpot เลย"
สรุปว่าขากลับ หลับมันทั้งพี่ ทั้งน้อง พี่ดีหน่อย นั่งรถเมล์บ่อย มีความสามารถในการนั่งหลับนิ่งๆ ได้ น้องสาวนี่คอแทบหัก
หัวกลิ้งไป กลิ้งมา อยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ก็สงสาร ถนนหนทาง ไม่ได้ดูกันแล้ว ตื่นอีกทีก็ไกล้ถึงบ้านแล้ว หมดกันสิ่งที่ตั้งใจ
เอาใหม่ๆ ไว้มีโอกาศจะพาไปหัดนั่งรถเมล์ใหม่นะน้อง วันนี้คิดว่าซ้อมเจอเรื่องแปลกๆ บนรถเมล์ไปก่อนละกัน เส้นทาง
ช่างมัน เอาไว้วันหลังค่อยดูเน๊อะ... เอวัง
พังพินาศ ขอบคุณมนุษย์ลุง มนุษย์ป้า ที่มาสร้างสีสันให้วันนี้
สอนน้องนั่งรถเมล์ กับ มนุษย์ลุง มนุษย์ป้า ผู้น่ารังเกียจ
พอดีว่าวันนี้น้องสาว (ลูกพี่ลูกน้อง) นัดกับเพื่อนๆ ไปทำรายงานกันที่โรงเรียน ด้วยความที่ว่าในครอบครัวไม่ค่อยจะมีหลานสาว
ก็จะมีอาการหวง (ห่วง) มากเป็นพิเศษ จนบ้างครั้งก็คิดว่าเกินไปหน่อย โตจนอยู่ ม. ปลายแล้ว แต่ยังไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว
ต้องมีคนไปรับ ส่ง ตลอด ถ้าที่บ้านไม่มีใครว่างขับรถไปส่ง ก็ต้องให้นั่ง TAXI ไปส่ง ไปรับ อยู่ตลอด ขนาดแค่ออกจากบ้านไปห้าง
ที่ห่างกันออกไปแค่ สองป้ายรถเมล์ ยังเพิ่งจะไปเองได้ไม่นานนี้เอง (ไม่ได้ไปคนเดียวนะคับ)
วันนี้เห็นเป็นโอกาศดีก็เลยจะพานั่งรถเมล์ไปโรงเรียนซะหน่อย จะได้หัดไปในตัว ครั้งหน้าจะได้นั่งไปเองได้ จากบ้านนั่งไปต่อเดียว
ไม่ได้ยากอะไรไม่จำเป็นต้องต่อรถหลายสาย น้องก็ไม่ได้ว่าอะไร อ่ะไปกันได้ ยังไม่ทันได้ออกจากบ้าน เสียงที่บ้านก็เริ่มมากันแล้ว
"คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้ ตัวเท่านี้เค้าลากขึ้นรถตู้ อย่าให้คนแปลกหน้ายืมโทรศัพท์นะ เดี่ยวนี้มีข่าว...บลาๆๆ" มาเรื่อยไม่หยุดเลยคับ
เลยเบรคผู้ใหญ่ที่บ้านไป "เมื่อก่อนก็มี แค่ไม่มีข่าวที่มันเข้าถึงง่ายเหมือนสมัยนี้ แล้วถ้าไม่ลองให้ดูแลตัวเอง อีกหน่อยใครจะมาตามดูแล"
แต่ก็อย่างว่าครับ ก็ยังไม่หยุดดราม่า แทนที่จะให้กำลังใจ พูดซะหมดกำลังใจ กลายเป็นว่าออกนอกบ้านไปเองมันจะน่ากลัวไปซะหมดงี้
เอาหล่ะ ตัดภาพมาที่รถเมล์กัน พอขึ้นรถเมล์ปุ๊บ มันก็มีแถวหลังสุดว่างอยู่ (แถวหลังสุดจะเป็นเบาะยาวๆ นั่งได้ 4-5 คน) แต่ริมหน้าต่าง
มีผู้ชายนั่งอยู่คนนึง ก็บอกให้น้องไปนั่งข้างๆ เค้า น้องคงกลัว เดินไปนั่ง แล้วเว้นที่ข้างๆ ผู้ชายคนนั้นให้เรานั่งซะงั้น เออ... ดี
ที่จะให้นั่งริมเพราะว่าจะให้ดูทางด้วยว่ารถมันไปทางไหน ถึงไหนแล้วจะได้เตรียมตัวลงได้ สุดท้ายน้องนั่งกลาง มองอะไรก็ไม่เห็น - -"
นั่งไปซักพัก ก็มีเสียงดังโวยวายขึ้นมาจากเบาะนั่งสองแถวถัดไปด้านหน้าผม โอ้โห้ ทุกคำหยาบคายที่พ่นออกมาเสียงดัง เท่าที่จะคิดได้
ใต้สะดือทั้งนั้นเลยครับ จับใจความได้ว่าคุณป้าที่นั่งริมหน้าต่างเค้าหลับ แล้วเหมือนกับว่านั่งกางขามากไปหน่อย ป้าอีกคนที่นั่งด้วยกัน
ก็เลยไม่พอใจ พยายามเอาขาสะกิดๆ แล้วป้าที่หลับอยู่เค้าก็ไม่รู้สึกตัว รู้อีกทีก็คือมีเสียงด่าขึ้นมา คงแบบว่า ตื่นมา งงๆ อะไรอยู่ๆ ก็ด่าฉัน
ป้าเค้าก็เลยยืนขึ้นมา (เพราะว่าจะเปลี่ยนไปนั่งที่อื่นแทน) คุณป้าไฟแลบก็ลุกขึ้นเลยจร้า นึกว่าจะไฟท์กันซะงั้น ยิ่งลุกขึ้นมายืนทั้งคู่
ป้าแกยิ่งด่าไฟแลบกว่าเดิมอีกจร้า คุณป้าริมหน้าต่างนี่ก็พยายามพูดดีๆ ด้วย ประมาณว่า สะกิดไม่รู้สึกตัว ก็บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องด่า
จนกระเป๋ารถเมล์เข้ามาช่วยห้าม ป้าแกก็ยังไม่ยอมลดเสียงลง ทั้งๆ ที่กระเป๋ารถเมล์ก็บอกว่า "ป้าไปด่าเค้า ป้าบอกเค้าดีๆ หรือยัง"
ยิ่งเสียหน้า ป้าแกก็ยิ่งไม่ยอมหยุดครับทีนี้ ผมนี่หันไปมองหน้าน้อง คิดในใจว่า ตายแน่ พานั่งรถเมล์ครั้งแรก ก็เจออะไรเลยเนี่ยน้องกุ - -"
แต่สิ่งที่เห็นคือ นางนั่ง Chat กับเพื่อนใน line อยู่ เอิ่ม... ช่างเถอะ ตัดภาพกลับมาที่คุณป้าด่าไฟแลบดีกว่า พอป้าแกไม่ยอมรับว่าผิด
ที่ไปด่าเค้าก่อน ป้าแกก็โลกสวยขึ้นมา ด้วยการอ้างว่า นี่รถสาธารณะนะ จะนั่งคนเดียวหรือไง เกรงใจคนอื่นบ้าง ฯลฯ
ฟังมานาน บวกกับง่วงนอน แล้วต้องตื่นเช้า ก็เลยตะโกนสวนกลับไปซะหน่อย "ป้าบอกว่าเป็นรถสาธารณะ ก็ช่วยเงียบเสียงหน่อยครับ เกรงใจชาวบ้านคนอื่นเค้าบ้าง แหกปากอยู่ได้คนเดียวลั่นรถ" ป้าสตั๊นไป 3 วิ ผมหันไปมองน้องก่อน น้องยัง Chat อยู่ โอเคร ช่างมัน คิดซะว่าไม่ได้ยิน 555
กระเป๋ารถเมล์ก็หันมามอง ด้วยสายตามประมาณว่า ทำดีแล้ว (คิดเอง) พอเงียบเสียง คุณป้าที่นั่งริมหน้าต่างก็บอกว่า หลบหน่อยค่ะ
จะไปนั่งที่อื่น แล้วก็เดินออกมา ย้ายที่นั่งไปข้างหน้าแทน จบ แยกย้าย ในใจคิดว่า ถ้าป้ายังไม่หยุดอีก เดี่ยวกุนี่แหละจะต่อให้อีกรอบ
ดีว่าป้าแกนั่งของแกไปเงียบๆ จนถึงจุดหมายของป้าแกไป คิดว่าเดี่ยวขากลับ ตอนพาน้องนั่งรถเมล์คงไม่เจออะไรแบบนี้แล้วมั๊ง
พอถึงปลายทาง กระเป๋ารถเมล์หันมาบอกว่า "นั่งรถอย่าหลับนะหนูเดี่ยวโดนด่าไฟแลบ" พร้อมยิ้มมุมปากเบาๆ 555 กลัวแล้วจร้า ^^"
ระหว่างรอน้อง จะนั่งรถกลับบ้านมาหนึ่งชั่วโมง นอนต่อหนึ่งชั่วโมง แล้วออกมารับน้องต่อเลย ก็กระไรอยู่ ไปเดินเล่นพิพิธภัณฑ์แถวๆ นั้นๆ
รอดีกว่า ไกล้ๆ ใช้เวลาเข้าชมต่อรอบประมาณ 2 ชั่วโมง รวมๆ นั่งจิบกาแฟ ก็พอได้อยู่ ฆ่าเวลาไปได้เป็นอย่างดี บัตร Rabbit เข้าฟรี
กาแฟ True ลดอีก 20% เริ่ดไปอีก เอาวะ อดนอนก็พอได้อยู่ ง่วงก็ง่วง แต่นี่ก็คุ้มค่าอยู่ ชอบเที่ยวพิพิธภัณฑ์อยู่แล้ว ที่นี่มาซ้ำ 3 รอบละ
พอขากลับ หลังจากน้องทำรายงานกับเพื่อนเสร็จแล้ว เพราะว่าขึ้นรถเมล์จากต้นสาย รถก็เลยว่างได้นั่งด้วยกันพอดี เลยบอกให้น้องดูทางด้วย
จะได้รู้ว่ารถเมล์สายที่ต้องนั่งเนี่ย มันวิ่งทางไหน ผ่านอะไรบ้าง มีจุดไหนให้สังเกตุ (เอาหน่ะ ขาไปไม่ได้ดู ขากลับได้ดูก็ยังดี)
รถเมล์ออกมาไม่ทันไร ก็มีคุณลุงคนนึงขึ้นมา แล้วพูดจาฟังไม่รู้เรื่อง กระเป๋ารถเมล์ก็พยายามบอกว่า ที่ๆ ลุงจะไปรถไม่ผ่านนะคะ
ให้ขึ้นสายอื่น ลุงแกก็เหมือนจะเดินลง กระเป๋ารถเมล์ก็เลยบอกคุณลุงไปว่า "ถ้านั่งสายนี้ต้องไปต่อรถนะคะ" ซึ่งไม่รู้ไปสะกิดต่อมอะไรเข้า
คุณลุงแกก็ด่ากราดกระเป๋ารถเมล์ขึ้นมาทันที ผมนั่งมองอยู่ ภาพตัดไปที่มนุษย์ป้าเมื่อตอนขามาเมื่อเช้าทันที แต่ของคุณป้าเป็นคำด่า อวัยวะสตรี
ของลุงนี่เป็น อวัยวะบุรุษครับ จวย... บาลๆ มาไฟแลบ แล้วก็เดินลงไป
ผมหันกลับไปมองหน้าน้อง พร้อมยิ้มแห้งๆ แล้วพูดว่า "วันนี้วันอะไร ทั้งไป ทั้งกลับ นั่งรถเมล์ครั้งแรก ก็ Jackpot เลย"
สรุปว่าขากลับ หลับมันทั้งพี่ ทั้งน้อง พี่ดีหน่อย นั่งรถเมล์บ่อย มีความสามารถในการนั่งหลับนิ่งๆ ได้ น้องสาวนี่คอแทบหัก
หัวกลิ้งไป กลิ้งมา อยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ก็สงสาร ถนนหนทาง ไม่ได้ดูกันแล้ว ตื่นอีกทีก็ไกล้ถึงบ้านแล้ว หมดกันสิ่งที่ตั้งใจ
เอาใหม่ๆ ไว้มีโอกาศจะพาไปหัดนั่งรถเมล์ใหม่นะน้อง วันนี้คิดว่าซ้อมเจอเรื่องแปลกๆ บนรถเมล์ไปก่อนละกัน เส้นทาง
ช่างมัน เอาไว้วันหลังค่อยดูเน๊อะ... เอวัง
พังพินาศ ขอบคุณมนุษย์ลุง มนุษย์ป้า ที่มาสร้างสีสันให้วันนี้