คือว่า ตอนนี้รู้สึกเบื่อไปหมด โดยเฉพาะ เบื่อตัวเอง
คือขอชี้แจงนิดนึงค่ะ ตอนนี้ เรียนจบทำงานได้ปีกว่าแล้ว โดยตอนที่เรียนมีเพื่อนเยอะมาก เพราะเป็นคนสนุกสนานเฮฮอา ไม่ถึงกับติดเพื่อน แต่ชีวิตก็วนเวียนอยู่กับเพื่อนตลอด ไม่เคยไม่มีเพื่อนเลย แต่พอได้ทำงาน (ปกติเป็นคนภาคลางค่ะ ได้ทำงานที่ภาคใต้ ก็เลยย้ายมาอยู่ที่นี่) เราไม่ใช่คนที่เข้าหายากนะ เราเป็นคนคุยเก่ง สนิทกับคนง่าย หลักๆคือ พอมาทำงานมีแฟนค่ะ แฟนทำงานที่เดียวกันไปไหนมาไหนกับแฟนตลอด แต่ประเด็นคือไม่มีเพื่อนที่นี่สักคนเลย อยากจะเป็นเพื่อนกับใคร คนนั้นก็เป็นคนรู้จักหรือเป็นเพื่อนของแฟนเก่าแฟนเราหมด เราเบื่อที่ต้องทำงานร่วมกับแฟนเก่าของแฟนเรา เราเบื่อที่จะต้องทำเป็นยิ้มทั้งๆที่ไม่อยากยิ้มให้ เราเบื่อเวลาที่เราอยากระบายความในใจ อยากพูดคุยปรึกษาแต่เราไม่มีใคร เพื่อนๆสมัยเรียนก็อยู่ไกล จะโทรไปหาก็เกรงใจมันอีก เบื่อที่ไม่มีคนแชร์ความรู้สึกเวลาแย่ๆ บางทีทะเลาะกับแฟน มันก็อึดอัดอยากหาที่ระบาย อยากมีเพื่อนคอยแชร์ความรู้สึกบ้าง ไม่ใช่เก็บเอาไว้คนเดียวแบบนี้ มันเหมือนเหตุการณ์ปกติที่ใครๆ หลายคนอาจจะเคยเจอหรือเป็นอยู่ แต่ จะมีสักกี่คนที่ตัวคนเดียวแบบเราตอนนี้ ทุกข์ทีไร หาคนรับฟังไม่มีเลย -- เคยเครียดสะสมหนักสุด จนถึงกับทำร้ายตัวเอง ซึมเศร้า คิดว่าไม่อยากไปไหนไม่อยากทำอะไร ไม่อยากใช้ชีวิตแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็หาทางออกด้วยตัวเองคือโทรหากรมสุขภาพจิตอะไรสักอย่าง เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็บอกให้เราหาหมอ เราเลยทบทวนตัวเองว่า ชีวิตเราขาดความสุขหรือขาดอะไรไปหรือเปล่า ทั้งที่เรามีแฟนมีคนรัก ทำไมเค้าถึงละเลยเราเหมือนไม่สนใจสิ่งที่เราเป็น หรือเราแสดงเก่ง ว่าเราไม่เป็นอะไรทำให้เค้าไม่รู้ เคยพยายามบอกเกริ่น ๆ ไปว่าเราเหมือนคนที่เป็นโรคซึมเศร้า แต่เค้าก็ยังไม่สนใจเราอยู่ดี เราก็เลยไม่กล้าที่จะตั้งความหวังว่าเค้าจะสามารถทำให้เราดีขึ้นกว่านี้ได้ เหมือนกับพอเราอธิบายเค้าไม่สนใจฟังเราก็จะหงุดหงิดชักสีหน้า พูดอะไรบอกอะไรเหมือนคุยคนเดียว กลัวจะทะเลาะกันอีก สุดท้ายเราก็เก็บมาคิดคนเดียว ซึมอีกเหมือนเดิม เครียดอีกเหมือนเดิม ไม่มีคนรับฟัง ไม่มีเพื่อนคอยให้ระบาย ใครก็ได้ช่วยเราด้วยยยย
ทำไมรู้สึกเบื่อไปหมดทุกอย่าง ใครเป็นบ้าง ?
คือขอชี้แจงนิดนึงค่ะ ตอนนี้ เรียนจบทำงานได้ปีกว่าแล้ว โดยตอนที่เรียนมีเพื่อนเยอะมาก เพราะเป็นคนสนุกสนานเฮฮอา ไม่ถึงกับติดเพื่อน แต่ชีวิตก็วนเวียนอยู่กับเพื่อนตลอด ไม่เคยไม่มีเพื่อนเลย แต่พอได้ทำงาน (ปกติเป็นคนภาคลางค่ะ ได้ทำงานที่ภาคใต้ ก็เลยย้ายมาอยู่ที่นี่) เราไม่ใช่คนที่เข้าหายากนะ เราเป็นคนคุยเก่ง สนิทกับคนง่าย หลักๆคือ พอมาทำงานมีแฟนค่ะ แฟนทำงานที่เดียวกันไปไหนมาไหนกับแฟนตลอด แต่ประเด็นคือไม่มีเพื่อนที่นี่สักคนเลย อยากจะเป็นเพื่อนกับใคร คนนั้นก็เป็นคนรู้จักหรือเป็นเพื่อนของแฟนเก่าแฟนเราหมด เราเบื่อที่ต้องทำงานร่วมกับแฟนเก่าของแฟนเรา เราเบื่อที่จะต้องทำเป็นยิ้มทั้งๆที่ไม่อยากยิ้มให้ เราเบื่อเวลาที่เราอยากระบายความในใจ อยากพูดคุยปรึกษาแต่เราไม่มีใคร เพื่อนๆสมัยเรียนก็อยู่ไกล จะโทรไปหาก็เกรงใจมันอีก เบื่อที่ไม่มีคนแชร์ความรู้สึกเวลาแย่ๆ บางทีทะเลาะกับแฟน มันก็อึดอัดอยากหาที่ระบาย อยากมีเพื่อนคอยแชร์ความรู้สึกบ้าง ไม่ใช่เก็บเอาไว้คนเดียวแบบนี้ มันเหมือนเหตุการณ์ปกติที่ใครๆ หลายคนอาจจะเคยเจอหรือเป็นอยู่ แต่ จะมีสักกี่คนที่ตัวคนเดียวแบบเราตอนนี้ ทุกข์ทีไร หาคนรับฟังไม่มีเลย -- เคยเครียดสะสมหนักสุด จนถึงกับทำร้ายตัวเอง ซึมเศร้า คิดว่าไม่อยากไปไหนไม่อยากทำอะไร ไม่อยากใช้ชีวิตแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็หาทางออกด้วยตัวเองคือโทรหากรมสุขภาพจิตอะไรสักอย่าง เล่าให้เค้าฟัง เค้าก็บอกให้เราหาหมอ เราเลยทบทวนตัวเองว่า ชีวิตเราขาดความสุขหรือขาดอะไรไปหรือเปล่า ทั้งที่เรามีแฟนมีคนรัก ทำไมเค้าถึงละเลยเราเหมือนไม่สนใจสิ่งที่เราเป็น หรือเราแสดงเก่ง ว่าเราไม่เป็นอะไรทำให้เค้าไม่รู้ เคยพยายามบอกเกริ่น ๆ ไปว่าเราเหมือนคนที่เป็นโรคซึมเศร้า แต่เค้าก็ยังไม่สนใจเราอยู่ดี เราก็เลยไม่กล้าที่จะตั้งความหวังว่าเค้าจะสามารถทำให้เราดีขึ้นกว่านี้ได้ เหมือนกับพอเราอธิบายเค้าไม่สนใจฟังเราก็จะหงุดหงิดชักสีหน้า พูดอะไรบอกอะไรเหมือนคุยคนเดียว กลัวจะทะเลาะกันอีก สุดท้ายเราก็เก็บมาคิดคนเดียว ซึมอีกเหมือนเดิม เครียดอีกเหมือนเดิม ไม่มีคนรับฟัง ไม่มีเพื่อนคอยให้ระบาย ใครก็ได้ช่วยเราด้วยยยย