สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนที่หลงเข้ามา วันนี้ผมมีเรื่องของลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันมาเล่าให้ฟังและอยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆครับ
เรื่องมีอยู่ว่าย้อนกลับไปเมื่อ2-3ปีก่อนน้องชายผมเรียนจบมหาวิทยาลัยและได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโทที่ญี่ปุ่นเป็นเวลา2ปี ซึ่งครอบครัวก็สนับสนุนครับ เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเขาเรียนจบแล้วก็หางานทำที่โน่น เหตุผลที่ยังไม่กลับเมืองไทยเขาบอกครอบครัวว่าต้องการฝึกภาษาซึ่งก็ใช้เหตุผลนี้มาตลอดเวลาที่ที่บ้านถามว่าจะกลับเมื่อไหร่ โดยครอบครัวก็ไม่ได้บังคับว่าจะต้องกลับหรือไม่เพียงแต่ผู้ใหญ่ท่านก็คงอยากให้ลูกหลานอยู่ใกล้ๆท่านน่ะครับ โดยน้องชายเราก็จะกลับบ้านมาปีละประมาณ2ครั้ง และทุกครั้งที่คุยกันมันก็จะชอบมาบ่นเรื่องการทำงานที่เครียด ชีวิตที่กดดันเมื่ออยู่ที่โน่น พ่อแม่มันก็บอกให้กลับมาหางานทำที่นี่ดีกว่าแต่ก็ยังไม่กลับครับ ทุกอย่างดูปกติดีจนวันนึงเขาได้มาเล่าเหตุผลสำคัญอีกหนึ่งเหตุผลก็คือน้องชายผมมีแฟนอยู่ที่โน่นครับ... ผมไม่ทราบว่าไปรู้จักกันได้ยังไงรู้แต่เพียงว่าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย คบกันมานานไหมผมก็ไม่ทราบแต่ว่าความสัมพันธ์ที่ดีและมันก็ไปเจอครอบครัวฝั่งโน้นแล้ว ทางนั้นโอเคมากๆเข้ากันได้ เรียกว่าเจอคนที่ใช่เลยแหละครับ เหตุผลที่มันกำลังหนักใจมากคือมันอยากกลับเมืองไทยเพราะชีวิตและครอบครัวมันก็อยู่ที่นี่ มันบอกว่าจริงๆแล้วไม่ได้อยากอยู่ที่โน่นเลย ชีวิตที่เมืองไทยดีกว่ามากๆ อยากกลับมาอยู่บ้านตั้งนานแล้วแต่นี่คือเหตุผลที่สำคัญอีกเหตุผลนึง ซึ่งผมฟังก็พอจะเข้าใจนะครับ ยากนะที่จะเจอคนที่ใช่ซึ่งน้องชายผมมันก็อายุไม่น้อยแล้วและเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน มันก็เครียดครับ มันบอกจะเป็นไปได้ยังไงถ้ามันกลับประเทศยังไงสักวันก็ต้องเลิกกัน และบ้านมันก็ไม่ได้ที่เงินขนาดที่สามารถบินไปมาหาสู่กันได้ทุกสามเดือน มันทำใจยาก แต่จะให้เสียสละทนอยู่ที่นี่มันก็ไม่มีความสุข มันบอกว่าการงานก็ก้าวหน้ายากเพราะเป็นคนต่างชาติและก็เครียดกดดัน ผมก็ได้แค่ให้คำแนะนำและให้กำลังใจเท่าที่จะทำได้แต่ลองนึกว่าเป็นตัวเองก็ตัดสินใจลำบากครับ ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้แม่มันก็อยากให้ลูกกลับมาได้แล้ว มาอยู่ด้วยกัน ไปเที่ยว ใช้เวลาด้วยกันดีกว่า โดยที่พ่อแม่มันก็ไม่ทราบเรื่องที่ว่ามันมีแฟนและก็เหตุที่ผมกล่าวข้างต้นอะครับ ผมก็ทำได้แค่เงียบไว้เพราะน้องชายผมมันไม่อยากให้บอก
ผมควรจะแนะนำมันยังไงดีครับ... สงสารก็สงสาร เห็นใจก็เห็นใจ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะตัดสินใจยังไงครับ
ปล.น้องชายผมมีแฟนเป็นผู้ชายนะ...
เมื่อต้องเลือก "ชีวิตที่เหลืออยู่กับความรัก" เมื่อเราอยู่คนละประเทศ ทำยังไงดีครับ
เรื่องมีอยู่ว่าย้อนกลับไปเมื่อ2-3ปีก่อนน้องชายผมเรียนจบมหาวิทยาลัยและได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโทที่ญี่ปุ่นเป็นเวลา2ปี ซึ่งครอบครัวก็สนับสนุนครับ เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วจนเขาเรียนจบแล้วก็หางานทำที่โน่น เหตุผลที่ยังไม่กลับเมืองไทยเขาบอกครอบครัวว่าต้องการฝึกภาษาซึ่งก็ใช้เหตุผลนี้มาตลอดเวลาที่ที่บ้านถามว่าจะกลับเมื่อไหร่ โดยครอบครัวก็ไม่ได้บังคับว่าจะต้องกลับหรือไม่เพียงแต่ผู้ใหญ่ท่านก็คงอยากให้ลูกหลานอยู่ใกล้ๆท่านน่ะครับ โดยน้องชายเราก็จะกลับบ้านมาปีละประมาณ2ครั้ง และทุกครั้งที่คุยกันมันก็จะชอบมาบ่นเรื่องการทำงานที่เครียด ชีวิตที่กดดันเมื่ออยู่ที่โน่น พ่อแม่มันก็บอกให้กลับมาหางานทำที่นี่ดีกว่าแต่ก็ยังไม่กลับครับ ทุกอย่างดูปกติดีจนวันนึงเขาได้มาเล่าเหตุผลสำคัญอีกหนึ่งเหตุผลก็คือน้องชายผมมีแฟนอยู่ที่โน่นครับ... ผมไม่ทราบว่าไปรู้จักกันได้ยังไงรู้แต่เพียงว่าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย คบกันมานานไหมผมก็ไม่ทราบแต่ว่าความสัมพันธ์ที่ดีและมันก็ไปเจอครอบครัวฝั่งโน้นแล้ว ทางนั้นโอเคมากๆเข้ากันได้ เรียกว่าเจอคนที่ใช่เลยแหละครับ เหตุผลที่มันกำลังหนักใจมากคือมันอยากกลับเมืองไทยเพราะชีวิตและครอบครัวมันก็อยู่ที่นี่ มันบอกว่าจริงๆแล้วไม่ได้อยากอยู่ที่โน่นเลย ชีวิตที่เมืองไทยดีกว่ามากๆ อยากกลับมาอยู่บ้านตั้งนานแล้วแต่นี่คือเหตุผลที่สำคัญอีกเหตุผลนึง ซึ่งผมฟังก็พอจะเข้าใจนะครับ ยากนะที่จะเจอคนที่ใช่ซึ่งน้องชายผมมันก็อายุไม่น้อยแล้วและเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน มันก็เครียดครับ มันบอกจะเป็นไปได้ยังไงถ้ามันกลับประเทศยังไงสักวันก็ต้องเลิกกัน และบ้านมันก็ไม่ได้ที่เงินขนาดที่สามารถบินไปมาหาสู่กันได้ทุกสามเดือน มันทำใจยาก แต่จะให้เสียสละทนอยู่ที่นี่มันก็ไม่มีความสุข มันบอกว่าการงานก็ก้าวหน้ายากเพราะเป็นคนต่างชาติและก็เครียดกดดัน ผมก็ได้แค่ให้คำแนะนำและให้กำลังใจเท่าที่จะทำได้แต่ลองนึกว่าเป็นตัวเองก็ตัดสินใจลำบากครับ ไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้แม่มันก็อยากให้ลูกกลับมาได้แล้ว มาอยู่ด้วยกัน ไปเที่ยว ใช้เวลาด้วยกันดีกว่า โดยที่พ่อแม่มันก็ไม่ทราบเรื่องที่ว่ามันมีแฟนและก็เหตุที่ผมกล่าวข้างต้นอะครับ ผมก็ทำได้แค่เงียบไว้เพราะน้องชายผมมันไม่อยากให้บอก
ผมควรจะแนะนำมันยังไงดีครับ... สงสารก็สงสาร เห็นใจก็เห็นใจ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะตัดสินใจยังไงครับ
ปล.น้องชายผมมีแฟนเป็นผู้ชายนะ...