ปัญชีวิตที่ทำให้ฉันร้องไห้ทุกวัน

คือเราเป็นคนขี้เหร่อ้วนแถมยังตาเหร่ จะทำอะไรก็ถูกมองข้ามไปหมด ไปเล่นกับเด็กเด็กยังกลัวเลย🙁   จนฉันรู้สึกเจ็บปวดใจมาก ว่าทำไมฉันนถึงเกิดมาเป็นแบบนี้ฉันเป็นคนไม่ชอบออกสังคมเพราะขี้อายมาก เทศการณ์อะไรก็ไม่ไปจะอยู่บ้านตลอด ฉันจะไม่ไปเลยที่ๆคนอยู่มากเพราะสายตาที่เค้ามองฉันมันเหมือนกับที่เค้าเห็นสัปหลาด เวลาฉันคุยกะใครฉันไม่ค่อยจะสบตาเท่าไร และฉันรู้สึกเสียใจนะเวลาที่เพื่อนในห้องมองฉัน แล้วชอบพูดว่าฉันมองเค้าทำไม
เวลามีงานกลุ่มเค้าก็จะมองแปลกเหมือนไม่อยากให้เข้ากลุ่มด้วย คือตอนเด็กโดนเพื่อนล้อกันแบบสนุกปากมากจนเป็นปมด้อยตอนโตเลยล่ะ เคยถามแม่นะว่าอยากจะไปทำตาแต่ก็บอกว่าไม่มีเงินทำให้หรอก      ชีวิตเราเลือเกิดไม่ได้ไม่ต้องสนใจที่เขาว่าหรอกนะ
คือเราก็คิดแบบที่แม่ว่านั้นแหละแต่ก็มีเสียใจบ้างที่ทำไมเค้าถึงพูดกับเราเหมือนเราไม่ใช่คน
#ชีวิตยังอีกยาวไกลฉันคงต้องทำใจและทำใจกับสิ่งที่เป็นและอยากให้ทุกคนเข้าใจว่าคนที่ไม่ครบเค้าก็เป็นคนเหมือนกันจงช่วยให้เกียรเค้าในสังคมด้วย
#ระบายอารมณ์-_-
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่