ย้อนไปประมาณ 11 ปีที่แล้ว จขกท.ยังอยู่ในวัยเด็กก็ได้เจอปัญหาชีวิตครั้งใหญ่ คือแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ จำได้ว่าตอนนั้นอายุ 11 ปี นับแต่นั้นเราต้องทำงานทุกอย่างในบ้านเอง หุ้งข้าว ซักผ้า(ซักมือเพราะไม่มีเครื่องซักผ้า) ทำกับข้าว รีดผ้า ลฯ และด้วยความที่เป็น ผญ คนเดียวในบ้านและแถวบ้านก็ไม่มีเพื่อนเลย เพราะอยู่กลางทุ้งนาอันกว้างใหญ่ แต่สุดท้ายแล้วชีวิตมันก็แค่ต้องเดินต่อไป
      เมื่อเริ่มเข้าวัยรุ่นตอนต้น ช่วง ม.ต้น จนถึง ม.ปลาย นั้นเอง จขกท.เริ่มไปหางานพิเศษทำมาโดยตลอดหนึ่งในนั้น รวมไปถึงงาน แคดดี้ ที่อยู่ตามสนามกอล์ฟ นั้นนับว่าเป็นประสบการณ์ที่มืดมนที่สุดในช่วงชีวิตเลยก็ว่าได้ กับคำที่เขาเรียกกันว่า "เด็กเสี่ย"  

ปล.EP2 ชีวิตพังๆ ของฉันเอง "ตอนเด็กเสี่ย"