ทริปนี้เกิดจากความต้องการของตัวเองล้วนๆ แรกเริ่มจากการที่อยากพาลูกสาวไป ตามกระทู้นี้
https://pantip.com/topic/36552479
หลังจากนั้นก็มาวางแผนเอาเองว่า อยากไปที่ไหนบ้างตามคำแนะนำใน pantip ตามกระทู้นี้
https://pantip.com/topic/36584235
สรุปก็ได้เดินทางตามเป้าหมาย คือ ออกจากดอนเมืองคืนวันที่ 22 มิ.ย.60 ไปถึง นาริตะ 08.00 ของวันที่ 23 มิ.ย.60
เกริ่นนำก่อนว่า ผมอายุ 50 ปี น้ำหนัก 85 กก. เป็นเก๊าท์ (ไม่เรื้อรัง คือนานๆ ปวดครั้ง)
เป็นความดัน (160-110 อันนี้หมอบอกแต่ผมไม่เชื่อ)
สมัยซักอายุ 40 ปี เดินวันละเป็น 10 กิโลสบายๆ ตอนนั้น นน.ประมาณ 72 กก. พื้นฐานเล่นกีฬามาตลอด
นานๆ ครั้งถึงได้ออกกำลังกาย มาหยุดเล่นกีฬากับออกกำลังกายเอาเมื่ออายุประมาณ 45 ปี
เอาเป็นว่า ผมมีความคิดฝังแน่นเดิมๆ ว่า ร่างกายตูไหว ถึงอายุจะมากขึ้นก็ไม่น่าเป็นปัญหาอะไร
หนำซ้ำ ในหลายๆ รีวิวใน pantip เขายังทำกันได้นี่หว่า ไอ้เราก็ต้องได้ดิ ไหนจะของกินหลากหลายที่เขาลงไว้ยั่วน้ำลายอีก
เราก็ต้องไปพิสูจน์ทราบให้ได้ ในเมื่อเราก็เดินทางมาแทบจะทุก จว.ในประเทศไทยแล้ว
ของกินอร่อยๆ ของแต่ละที่ ก็ได้ลองมาจนแทบจะทุกร้าน
ที่สำคัญ ผมชอบกินของอร่อย แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผมชอบอาหารรสจัด เลิฟอาหารไทยสุดๆ
และชอบทานเนื้อวัวเป็นชีวิตจิตใจ ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ้าดังๆ ใน กทม. ก็ไปกินมาเกือบทุกร้าน
พวกสเต็กโชคขัย เบนิฮาน่า ซิสเล่อร์ กับหลายๆเจ้า ก็ไปกินมาหมด ก็คงพอจะมีพื้นฐานเรื่องอาหารบ้างพอสมควร
ปกติการไปเมืองนอกเมืองนา ไม่ว่าจะไปเห็น ไปชม ไปกิน หรือไปได้สัมผัสอะไรมา
ผมมักจะเอามาคิดเอาเองเปรียบเทียบกับสิ่งที่เรามีอยู่ในที่บ้านเรา
แต่ผมจะแอบให้คะแนนบวกเพิ่มเป็นพิเศษให้กับ
1.อากาศ (ต้องที่เย็นกว่าบ้านเรา เพราะของเราร้อนมากกกกกก) อันนี้ให้ +0.5
2.ความเป็นต่างประเทศ (ให้กับความแปลกตาแปลกใจ ประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ไม่เหมือนบ้านเรา) อันนี้ให้ +0.5
ตามความเห็นส่วนตัวผม แค่นี้ก็ทำให้การไปเที่ยวต่างประเทศก็มีแต้มต่อที่มากกว่าบ้านเราไป +1 แล้ว
(แต่ผมก็รักการท่องเที่ยวในบ้านเรา และรักประเทศไทยที่สุดครับ ไปต่างประเทศแค่หาประสบการณ์และเปลี่ยนบรรยากาศ ... แค่นั้น)
รูปที่ลงส่วนใหญ่จะเบลอบ้างไรบ้างนะครับ เพราะใช้ไอโฟนถ่ายสลับกับ canon 600D รุ่นโบราณ
ที่สำคัญหยิบเลนส์มาแค่ตัวเดียว 18-55 IS (มาดูตอนกลับถึงบ้าน ดันไม่ได้เปิด Stabilizer)
หลายๆ ภาพถ่ายตอนกำลังเดินอยู่ ขออภัยด้วยนะครับ
ทริปโตเกียวของชายวัยกลางคน แบบ งง งง กับ บทเรียนที่ต้องจดจำ
หลังจากนั้นก็มาวางแผนเอาเองว่า อยากไปที่ไหนบ้างตามคำแนะนำใน pantip ตามกระทู้นี้ https://pantip.com/topic/36584235
สรุปก็ได้เดินทางตามเป้าหมาย คือ ออกจากดอนเมืองคืนวันที่ 22 มิ.ย.60 ไปถึง นาริตะ 08.00 ของวันที่ 23 มิ.ย.60
เกริ่นนำก่อนว่า ผมอายุ 50 ปี น้ำหนัก 85 กก. เป็นเก๊าท์ (ไม่เรื้อรัง คือนานๆ ปวดครั้ง)
เป็นความดัน (160-110 อันนี้หมอบอกแต่ผมไม่เชื่อ)
สมัยซักอายุ 40 ปี เดินวันละเป็น 10 กิโลสบายๆ ตอนนั้น นน.ประมาณ 72 กก. พื้นฐานเล่นกีฬามาตลอด
นานๆ ครั้งถึงได้ออกกำลังกาย มาหยุดเล่นกีฬากับออกกำลังกายเอาเมื่ออายุประมาณ 45 ปี
เอาเป็นว่า ผมมีความคิดฝังแน่นเดิมๆ ว่า ร่างกายตูไหว ถึงอายุจะมากขึ้นก็ไม่น่าเป็นปัญหาอะไร
หนำซ้ำ ในหลายๆ รีวิวใน pantip เขายังทำกันได้นี่หว่า ไอ้เราก็ต้องได้ดิ ไหนจะของกินหลากหลายที่เขาลงไว้ยั่วน้ำลายอีก
เราก็ต้องไปพิสูจน์ทราบให้ได้ ในเมื่อเราก็เดินทางมาแทบจะทุก จว.ในประเทศไทยแล้ว
ของกินอร่อยๆ ของแต่ละที่ ก็ได้ลองมาจนแทบจะทุกร้าน
ที่สำคัญ ผมชอบกินของอร่อย แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผมชอบอาหารรสจัด เลิฟอาหารไทยสุดๆ
และชอบทานเนื้อวัวเป็นชีวิตจิตใจ ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเจ้าดังๆ ใน กทม. ก็ไปกินมาเกือบทุกร้าน
พวกสเต็กโชคขัย เบนิฮาน่า ซิสเล่อร์ กับหลายๆเจ้า ก็ไปกินมาหมด ก็คงพอจะมีพื้นฐานเรื่องอาหารบ้างพอสมควร
ปกติการไปเมืองนอกเมืองนา ไม่ว่าจะไปเห็น ไปชม ไปกิน หรือไปได้สัมผัสอะไรมา
ผมมักจะเอามาคิดเอาเองเปรียบเทียบกับสิ่งที่เรามีอยู่ในที่บ้านเรา
แต่ผมจะแอบให้คะแนนบวกเพิ่มเป็นพิเศษให้กับ
1.อากาศ (ต้องที่เย็นกว่าบ้านเรา เพราะของเราร้อนมากกกกกก) อันนี้ให้ +0.5
2.ความเป็นต่างประเทศ (ให้กับความแปลกตาแปลกใจ ประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ไม่เหมือนบ้านเรา) อันนี้ให้ +0.5
ตามความเห็นส่วนตัวผม แค่นี้ก็ทำให้การไปเที่ยวต่างประเทศก็มีแต้มต่อที่มากกว่าบ้านเราไป +1 แล้ว
(แต่ผมก็รักการท่องเที่ยวในบ้านเรา และรักประเทศไทยที่สุดครับ ไปต่างประเทศแค่หาประสบการณ์และเปลี่ยนบรรยากาศ ... แค่นั้น)
รูปที่ลงส่วนใหญ่จะเบลอบ้างไรบ้างนะครับ เพราะใช้ไอโฟนถ่ายสลับกับ canon 600D รุ่นโบราณ
ที่สำคัญหยิบเลนส์มาแค่ตัวเดียว 18-55 IS (มาดูตอนกลับถึงบ้าน ดันไม่ได้เปิด Stabilizer)
หลายๆ ภาพถ่ายตอนกำลังเดินอยู่ ขออภัยด้วยนะครับ