เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของเราเอง อาจจะฟังดูโรคจิตไปหน่อย แต่ทุกอย่างที่เราทำให้เขาคนนั้นมันล้วนเต็มไปด้วยความรู้สึกดีๆทั้งนั้น ถึงเขาจะไม่แสดงอาการว่าอยากจะรับสิ่งที่เราทำให้บ้างเลยก็ตาม...
ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าพิมพ์ผิดไปบ้างต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะค่ะ
ปล.ถ้าลงผิดห้องต้องขออภัยด้วยนะค่ะ
ณ วันนั้นเป็นวันที่เรานั่งไล่เล่นเฟสทุกๆวัน จนกระทั้งไปสดุดตากับเฟสผู้ชายคนนึง คือเขาคนนั้นแหละค่ะ เขาคือตรงสเปคเราทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างที่หุ่นดีมาก หน้าตาไม่หล่อแต่คมมองนานๆก็ทำให้เราละลายและเขินได้ การแต่งกายดี รวมๆคือตรงสเปคเราที่สุดเลย เราจึงตัดสินใจที่จะแอดเฟรนด์เขาไป ใช้เวลาเกือบสี่วันกว่าเขาจะรับเรา ในวันนั้นที่เขารับเราเราคิดไว้อยู่แล้วว่าเขาไม่รับเราหรอก คนติดตามเขาตั้งเกือบพัน แต่ในที่สุดเขาก็รับเฟรนด์เราจนได้ วันนั้นเรายอมรับเลยว่าเราส่องเฟสเขาทั้งวันเลย จากตอนแรกว่าแค่ปลื้มๆ เพราะเขาตรงสเปค แต่พอเราดูรูปเขาเรารู้สึกชอบเขาเลย ตั้งแต่วันนั้นเราก็ติดตามชีวิตเขาเป็นต้นมา แล้วตามกดไลค์โพสของเขาทุกอันเลยค่ะ (แต่ไม่เคยกดไลค์โพสย้อนหลังหรือไลค์รัวๆเลยนะค่ะ ไม่กล้าค่ะ555) และยังโพสเฟสพร้อมกับใส่แฮชแท็กเดียวกันกับเขาเกือบทุกอันเลยค่ะ ถ้าเรากดเข้าไปในแฮชแท็กนั้น โพสของเขากับโพสของเราจะอยู่ต่อกันเลย (ไร้สาระมากๆเลย)
หลังจากนั้นอีกประมาณ2อาทิตย์ เพื่อนเราไปร้านเหล้าแล้วบังเอิญเจอเขาเลยถ่ายรูปมาให้เราดู เรานี่นอนกรี๊ดอยู่ที่หอคนเดียวเลย อยากจะตามไปร้านนั้นมากแต่ ณ ตอนนั้นมันเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ตอนเช้ามีเรียนเราเลยเลือกที่จะไม่ไป ได้แต่ขอให้เพื่อนถ่ายรูปให้เราดู55555555 (โรคจิตละสิ ยังมีเรื่องจิตกว่านี้เยอะค่ะ นี่แค่น้ำจิ้ม)
แล้วเราได้รู้มาว่า เพื่อนของเพื่อนเราเป็นรุ่นน้องของเขาคนนั้น เราจึงให้เพื่อนทักไปถามเพื่อนว่าเขามีแฟนหรือยัง? แล้วเพื่อนก็ถามให้จริงๆค่ะ เลยรู้มาว่าเขายังไม่มีแฟน แต่คนที่ชอบ เขามีไหมอันนี้เราก็ไม่รู้ เพื่อนเราไม่ได้ถามมา แต่พอเรารู้มาว่าเขายังไม่มีแฟนแค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว แล้วเราก็แอบชอบเขามาตลอดเลย
หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน เพื่อนเราไปหอสมุดแล้วได้บังเอิญเจอเขาอีกแล้วค่ะ (ทำไมเพื่อนเราแต่ละคนนี่ชอบเจอเขาจังเลย5555) ครั้งนี้เราจะไม่ยอมพลาด เราเลือกที่จะตามไปเพื่อไปเจอตัวจริงของเขาครั้งแรก แล้วพอเราไปถึงยังไม่ทันเห็นเพื่อนเลยค่ะ เราเห็นเขาเลย ตอนนั้นบอกเลยนะค่ะ เขาน่ารักมากค่ะ ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกค่ะพูดเลย เขินค่ะ แล้วในวันนั้นเรามีขนมที่ซื้อมากินเองนี้แหละ แต่เราเห็นเขานั่งอ่านหนังสือกับเพื่อนดูเครียดจัง เราเลยเลือกที่จะเอาขนมชิ้นนั้นให้เขาไป แต่เราไม่กล้าที่จะเอาไปให้เอง เราเลยให้เพื่อนเราเอาไปให้แล้วติดโพสอิทว่า "สู้สู้นะ" เราก็แอบมองดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ เขาเหมือนจะโดนเพื่อนแซว เขาก็ยิ้มๆหน่อยๆ เรานี่นั่งบิดนั่งเขินอยู่คนเดียวเลย55555
ปล.แต่วันนั้นที่เราให้ของเขาไปชิ้นแรก เขาไม่โพสเฟสหรือลงIGอะไรเลย วันนั้นเรารู้สึกเฟลมากเลยนะ แต่เราคิดว่า..เอาเถอะ เราเลือกที่จะชอบเขา เราเลือกที่จะให้เขาเอง เราทำไปเรามีความสุขก็พอแล้วปะวะ
และหลังจากนั้น เราไปอ่านสือสอบที่ร้านกาแฟร้านหนึ่งกับเพื่อนๆ เราเข้าไปนั่งโซฟาริมกระจกได้ไม่นาน ในขณะนั้นเองมีเสียงประตูเปิดเข้ามาในร้าน พอเราเงยหน้าไปมองเท้านั้นแหละค่ะ เขา!!!! เขาเดินเข้ามานั่งที่โซฟาโต๊ะข้างๆ ที่มีกลุ่มเพื่อนของเขานั่งอยู่แล้วก่อน โอ้ยยยยยย ในตอนนั้นนะค่ะ เรานี่ใจสั่นมากๆเลย หนังสือที่อ่านอยู่เราอ่านต่อไม่ได้เลย เราอ่านไม่รู้เรื่องแล้ว เราทำได้แต่นั่งเงียบๆเก็บอาการไว้คนเดียว เพื่อนในกลุ่มของเรารู้เรื่องเราหมด ทุกคนต่างกันมองเราและก็เขินตามเรา 555555 บ้าไปแล้ว
ในขณะนั้นเอง เพื่อนกลุ่มเขาก็กระจายกันออกไปเหลือเพียงเขากับเพื่อนเขา2คน อยู่ดีๆเขาก็เดินไปหยิบกีต้าในร้านมาเล่น เรานั่งอยู่ด้านในเรายังไม่ทันเห็นเลย เพื่อนตรงข้ามเราพูดพรึมพรำออกมาว่า
"ช็อตนี้!! กูตายยยยย"
พร้อมกับตัวละลายไถลลงไปนอนระนาบกับโซฟา เรานี่รีบหันควับไปมองตามเลย โอ้ยยยยยยย พร้อมกับพูดออกมาว่า
"ช็อตนี้!! กูก็ตายยยยยย"
555555 อาการหนักใช่ไหมค่ะ แล้วในวันนั้นเราก็แอบถ่ายVDOตอนเขาเล่นกีต้าเก็บไว้ด้วย มืออย่างสั่นเลยค่ะ เป็นคลิปแรกที่เราถ่ายได้เอง
หลังจากวันนั้นเราจึงได้รู้ว่า เขามาทำงานอยู่ที่ร้านกาแฟเฉพาะวัน ส อา เราจึงมีความคิดว่า ส อา ไหนที่เราไม่ได้กลับบ้านเราจะแอบไปนั่งมองเขาที่ร้านกาแฟนั้นบ่อยๆ (เราก็ไปจริงๆ เราไปเกือบทุกอาทิตย์เลย ตังค์เราหมดไปกับร้านกาแฟร้านนี้เยอะมากๆ5555) เราสร้างสถานการณ์เพื่อไปเจอเขาบ่อยๆ เพื่อให้เขารู้สึกคุ้นหน้าเรา จนเราคิดว่าเขาน่าจะจำหน้าเราได้แล้วแหละ เพราะทุกครั้งที่เขาโพสเฟสเราก็ตามกดไลค์ทุกอัน เราถึงขึ้นตั้งเป็นเพื่อนสนิทเพื่อให้โพสของเขาขึ้นแจ้งเตือนของเรา เราจะได้กดไลค์โพสเขาเป็นคนแรกเลย
ในวันนั้นเอง เราตัดสินใจที่จะทักแชทไปหาเขาไป แต่เราไม่กล้าที่จะทักไปแล้วบอกว่าเราชอบเขา เราไม่รู้จะเริ่มทักไรเขาไปดีเพราะเราเป็นผู้หญิง ในสอมงเราตอนนั้นเราจะสร้างสถานการณ์ว่าเราส่งข้อความผิดไปหาเขา แล้วเราก็ทำแบบนั้นจริงๆ เราเลือกที่จะส่งรูปงานของเราไปแล้วก็พิมพ์ต่อไปว่า
"เอาไปดูก่อนนะว่าถูกป่าว"
แค่นั้นเลย เรารอจนกว่าเขาจะกดเข้ามาอ่านแล้วเขาก็มาอ่าน มาอ่านเร็วมากค่ะ
แต่..เขาอ่านแล้วไม่ตอบอะไรเราเลยค่ะ (มันเศร้าไหมละคะ งื้อTT) แล้วผ่านไปเกือบ 5 ชม.เราเลยเลือกที่จะพิมพ์ต่อไปว่า
"หูยยยย ตะกี้ขอโทษนะ เราส่งผิดดด "
แต่ข้อความครั้งนี้ เขาไม่เข้ามาอ่านแชทเลยค่ะ เราบอกเลยนะค่ะว่าเราเสียใจมาก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้
หลังจากวันนั้นได้ไม่นาน เราไปเดินตลาดคนเดินกับเพื่อน บังเอิญเจอเขาอีกแล้ว บางทีก็คิดนะค่ะว่าความบังเอิญเจอกันบ่อยๆ มันเรียกว่าพรหมลิขิตหรือป่าว? แต่เราว่ามันไม่น่าจะใช่ คิดอีกมุมมองนึงมหาลัยมันเล็ก เราจึงได้เจอกับเขาบ่อยแค่นั้นแหละ 5555 และในวันนั้นเองเราก็ได้ซื้อแคนตาลูปให้เขาไป เหมือนเดิมค่ะ ฝากเพื่อนไปให้ (ไม่กล้าที่จะให้เองกับมือสักที เห้อ!) และเขาก็เหมือนเดิมเช่นกัน ไม่โพสหรือIGอะไรที่บ่งบอกว่าได้ของจากเราบ้างเลย
และมีอยู่วันนึงค่ะ เราอยากรู้ว่าเขาใส่เสื้อไซด์อะไร แหวนไซด์อะไรเรามีความคิดว่าจะซื้อของให้เขาเพราะเห็นเขาชอบใส่แหวนมาก จนเป็นเหตุทำให้เพื่อนต้องทักไปถามเขา
A : นาย เรา...นะ (เพื่อนเราก็แนะนำตัวไป)
B : ครับ ว่าไงเอ่ย?
A : นายรู้ตัวบ้างไหมว่ามีคนแอบชอบนายอยู่
B : ใครหรอครับ??
A : คนที่เอาแคนตาลูปไปให้นายนายอะแหล่ะ
B : อ่อ ตกใจเลย5555 ฝากขอบคุณด้วยนาา^^
และแล้วเราก็ได้ไซด์เสื้อกับแหวนมาจนได้ ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากเลยนะค่ะ ที่เขาฝากขอบคุณมาให้ ทุกความรู้สึกที่เราเฟลมันหายไปหมดเลยค่ะ แล้วมันยิ่งทำให้เราชอบเขามากขึ้นไปอีก
ณ วันที่ 29 มกราคม เป็นคืนวันเกิดของเพื่อนเราเองเราเลยได้ไปปาร์ตี้ตามประสาสาวๆ ก่อนที่เราจะไปร้านเหล้า เราจึงชวนเพื่อนไปร้านกาแฟก่อน เพราะวันนั้นคือวัน ส เขาทำงานอยู่ เราจึงไปนั่งกินน้ำแก้วนึงแล้วก่อนจะลุกออกไปเราก็ได้ทิ้งโพสอิทไว้ว่า "สู้สู้นะพีท" และแรากับเพื่อนๆก็ไปร้านเหล้าต่อ ในคืนนั้นเราและเพื่อนๆ กำลังกรึ่มๆได้ที่เลย เราก็คุยกันเรื่องเขาจึงเกิดการท้าทายกัน และแล้วเพื่อนเราก็ได้ทักแชทไปหาเขา!!!
ณ เวลา 23.33
A : มาริมสวนมั้ย?
B : ไม่ละครับ พักผ่อนละ55555
A :ไม่เป็นไรคะ โอกาสหน้ายังมี55
ถามจริงนะ จำหน้ากลุ่มเราได้ไหม
B : จำได้สองคน
คุณละก็เพื่อนอีกคน
A : อีกคนนึงใครหรออออ
B : ชื่อไรไม่รู้ แต่เห็นเค้ามากดไลค์บ่อย
A : อย่าคิดว่าเราชอบนายนะ อีกคนนู้นที่ชอบ
B : 5555 โอเคครับ
หลังจากบทสนทนาจบลง เรามารู้ทีหลังว่าคืนนั้นเขามาเปิดอ่านแชทที่ก่อนหน้านี้ที่เราบอกไปว่าเขาไม่เข้ามาอ่านเลย มันเลยทำให้เรารู้ว่า เขารู้แล้วว่าเราคือคนที่แอบชอบเขามาตลอด และเป็นคนที่ให้ของเขาตลอดเช่นกัน
หลังจากนั้นต่อมานะค่ะ เราก็ไปนั่งทำงานกับเพื่อนที่หอสมุดกัน แล้วอยู่ๆ เขาก็ได้เช็คอินที่หอสมุด ตอนนั้นเราตกใจมากๆเลย รีบมองไปทั่วหอสมุดว่าเขาอยู่ไหนสรุปก็ไม่เจอ เลยคิดว่าเขาคงเช็คอินแล้วก็คงออกไปแล้วมั้ง เลยไม่สนใจอะไร ทันใดนั้นเอง อยู่ๆมีผู้ชายคนนึงเดินมาจากด้านหลังอ้อมผ่านโต๊ะเราไปแล้วเข้าไปดูหนังสือในตู้สักพักก็เดินออกมา นั่นแหละเขา!!! เขาเหมือนจะมองมาที่โต๊ะเราแล้วก็เดินกลับไปด้านหลังพร้อมกับหยิบกระเป๋าแล้วก็เดินออกไป ในตอนนั้นนะค่ะเรารู้สึกไม่โอเครมากๆเลย ทั้งที่เราไม่ได้ตามเขามา เรามาที่หอสมุดก่อนอีกทำไมเขาไม่นั่งอ่านหนังสือละ? หรือเป็นเพื่อนเราอยู่ตรงนั้น เขาเลยไม่นั่ง เห้อ! มันเป็นอะไรที่เฟลมากๆเลย
ในวันนั้นยังไม่จบแค่นั้นนะค่ะ ตอนเย็นเราเครียดมาก เราอยากกินขนมหวานเลยชวนเพื่อนไปกินฮันนี่โทสที่ร้านกาแฟร้านนั้น เราคิดไว้แล้วว่ายังไงเขาก็ไม่ไปร้านวันนี้แน่นอนเพราะก่อนที่เราจะไปเราเห็นเขาเช็คอินที่สนามกีฬาน่าจะไปวิ่ง เราเลยเลือกที่จะไปร้าน พอไปถึงร้านอันดับแรกที่ต้องทำคือ ดูหน้าร้านว่ามีรถมอไซค์เขาจอดอยู่หรือป่าว(ลืมเล่าเลยว่าเราสืบจนรู้ว่าเขาชับรถทะเบียน 439เพชรบูรณ์ โรคจิตใช่ไหมค่ะ 555) สรุปคือรถไม่อยู่ เราเลยมั่นใจว่าเขาไม่มาร้านแน่นอน เราก็เดินเข้าไปในร้านปกติ นั่งโซฟาตัวเดิม แล้วในตอนนั้นเองเพื่อนเราทำหน้าตกใจแล้วกระซิบบอกเราว่า "งง ข้างหลังๆ พีท!!" เรานี่ตกใจสะดุ้งเลย แล้วค่อยๆหันไปมอง เขานั่งอยู่โต๊ะเยื้องๆกับโซฟาเรา แต่วันนี้เราไม่ได้ตามเขามาเลยนะ เราไม่ผิดนะที่เรามาเจอกัน
ทันใดนั้นเอง.. เขาหยิบกุญแจรถ กระเป๋าตังค์ แล้วก็เดินออกไปจากร้าน ในตอนนั้นนะค่ะ เรานี่โกรธมาก โมโหสุดๆ เราไม่ได้ตามนายมาทำไมนายต้องออกไปจากร้านด้วย เราจึงตัดสินใจเช็คอินแล้วโพสไปว่า
"้เราไม่ได้ตามนายมาเลยนะ อยู่ในสถานที่เดียวกันไม่ได้เลยสินะ จะได้จำไว้!!"
ในตอนนั้นเรานี่ไม่มีอารมณ์กินฮันนี่โทสเลยมีแต่เรื่องเฟลๆ เศร้าๆ เห้อ!! แต่หลังจากนั้นไม่ถึง5นาที เขาเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเช็คอินว่า "มาได้นาา"
กรี๊ดดดดด เรานี่กรี๊ดมากค่ะไม่กล้ากดไลค์โพสของเขาเลย อยู่ในร้านเดียวกันด้วย เป็นอะไรที่รู้สึกดีมาก รู้สึกดีทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าเขาโพสหมายถึงใคร หมายถึงเราหรือป่าว แต่ตอนนั้นเราไม่สนใจแล้ว5555 ความโกรธทุกอย่างหายไปหมดเลย แล้วสักพักนะค่ะ เรากำลังกินขนมกับเพื่อนอยู่ดีดีเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาที่โซฟาด้านหลังเรา แล้วเขาก็นั่งข้างหลังเราเลย!!! โอ้ยยยย ตอนนั้นคือใจเรานี่สั่นมากเลยค่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลย เขามานั่งทำไม? เพื่อนก็ไม่มี โต๊ะตัวเองก็ไม่ใช่ แล้วสักพักเพื่อนผู้หญิงเขาเดินมาจะมานั่งด้วย แต่เขากับไล่เพื่อนผู้หญิงเข้าไปนั่งข้างใน เขาไม่ลุกให้เพื่อนเลย เขานั่งข้างหันเราตลอดเลย มันเกิดอะไรขึ้น???? ตั้งแต่เช็คอินแล้วนะ เขาทำเหมือนจำเราได้แล้วเหมือนจะเปิดใจ แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ เราก็ได้แค่คิดไปเอง
แล้ววันนั้นเราก็ได้รูปคู่มา1รูป คือ รูปที่เขานั่งหันหลังให้เรา เป็นรูปที่เขาก้มหัวเล่นมือถือพอดีเลย5555
ปล.ที่ได้รูปเดียวเพราะ มือถือเพื่อนเมมเต็มพอดี หึ!! ดีงานมากค่ะ
เดี๋ยวเรามาเล่าต่อในเม้นนะค่ะ
แอบรักใครสักคน ทำทุกอย่างให้โดยไม่หวังผลมีอยู่จริงไหม?
ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าพิมพ์ผิดไปบ้างต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะค่ะ
ปล.ถ้าลงผิดห้องต้องขออภัยด้วยนะค่ะ
ณ วันนั้นเป็นวันที่เรานั่งไล่เล่นเฟสทุกๆวัน จนกระทั้งไปสดุดตากับเฟสผู้ชายคนนึง คือเขาคนนั้นแหละค่ะ เขาคือตรงสเปคเราทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างที่หุ่นดีมาก หน้าตาไม่หล่อแต่คมมองนานๆก็ทำให้เราละลายและเขินได้ การแต่งกายดี รวมๆคือตรงสเปคเราที่สุดเลย เราจึงตัดสินใจที่จะแอดเฟรนด์เขาไป ใช้เวลาเกือบสี่วันกว่าเขาจะรับเรา ในวันนั้นที่เขารับเราเราคิดไว้อยู่แล้วว่าเขาไม่รับเราหรอก คนติดตามเขาตั้งเกือบพัน แต่ในที่สุดเขาก็รับเฟรนด์เราจนได้ วันนั้นเรายอมรับเลยว่าเราส่องเฟสเขาทั้งวันเลย จากตอนแรกว่าแค่ปลื้มๆ เพราะเขาตรงสเปค แต่พอเราดูรูปเขาเรารู้สึกชอบเขาเลย ตั้งแต่วันนั้นเราก็ติดตามชีวิตเขาเป็นต้นมา แล้วตามกดไลค์โพสของเขาทุกอันเลยค่ะ (แต่ไม่เคยกดไลค์โพสย้อนหลังหรือไลค์รัวๆเลยนะค่ะ ไม่กล้าค่ะ555) และยังโพสเฟสพร้อมกับใส่แฮชแท็กเดียวกันกับเขาเกือบทุกอันเลยค่ะ ถ้าเรากดเข้าไปในแฮชแท็กนั้น โพสของเขากับโพสของเราจะอยู่ต่อกันเลย (ไร้สาระมากๆเลย)
หลังจากนั้นอีกประมาณ2อาทิตย์ เพื่อนเราไปร้านเหล้าแล้วบังเอิญเจอเขาเลยถ่ายรูปมาให้เราดู เรานี่นอนกรี๊ดอยู่ที่หอคนเดียวเลย อยากจะตามไปร้านนั้นมากแต่ ณ ตอนนั้นมันเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ตอนเช้ามีเรียนเราเลยเลือกที่จะไม่ไป ได้แต่ขอให้เพื่อนถ่ายรูปให้เราดู55555555 (โรคจิตละสิ ยังมีเรื่องจิตกว่านี้เยอะค่ะ นี่แค่น้ำจิ้ม)
แล้วเราได้รู้มาว่า เพื่อนของเพื่อนเราเป็นรุ่นน้องของเขาคนนั้น เราจึงให้เพื่อนทักไปถามเพื่อนว่าเขามีแฟนหรือยัง? แล้วเพื่อนก็ถามให้จริงๆค่ะ เลยรู้มาว่าเขายังไม่มีแฟน แต่คนที่ชอบ เขามีไหมอันนี้เราก็ไม่รู้ เพื่อนเราไม่ได้ถามมา แต่พอเรารู้มาว่าเขายังไม่มีแฟนแค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว แล้วเราก็แอบชอบเขามาตลอดเลย
หลังจากนั้นอีกไม่กี่วัน เพื่อนเราไปหอสมุดแล้วได้บังเอิญเจอเขาอีกแล้วค่ะ (ทำไมเพื่อนเราแต่ละคนนี่ชอบเจอเขาจังเลย5555) ครั้งนี้เราจะไม่ยอมพลาด เราเลือกที่จะตามไปเพื่อไปเจอตัวจริงของเขาครั้งแรก แล้วพอเราไปถึงยังไม่ทันเห็นเพื่อนเลยค่ะ เราเห็นเขาเลย ตอนนั้นบอกเลยนะค่ะ เขาน่ารักมากค่ะ ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกค่ะพูดเลย เขินค่ะ แล้วในวันนั้นเรามีขนมที่ซื้อมากินเองนี้แหละ แต่เราเห็นเขานั่งอ่านหนังสือกับเพื่อนดูเครียดจัง เราเลยเลือกที่จะเอาขนมชิ้นนั้นให้เขาไป แต่เราไม่กล้าที่จะเอาไปให้เอง เราเลยให้เพื่อนเราเอาไปให้แล้วติดโพสอิทว่า "สู้สู้นะ" เราก็แอบมองดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ เขาเหมือนจะโดนเพื่อนแซว เขาก็ยิ้มๆหน่อยๆ เรานี่นั่งบิดนั่งเขินอยู่คนเดียวเลย55555
ปล.แต่วันนั้นที่เราให้ของเขาไปชิ้นแรก เขาไม่โพสเฟสหรือลงIGอะไรเลย วันนั้นเรารู้สึกเฟลมากเลยนะ แต่เราคิดว่า..เอาเถอะ เราเลือกที่จะชอบเขา เราเลือกที่จะให้เขาเอง เราทำไปเรามีความสุขก็พอแล้วปะวะ
และหลังจากนั้น เราไปอ่านสือสอบที่ร้านกาแฟร้านหนึ่งกับเพื่อนๆ เราเข้าไปนั่งโซฟาริมกระจกได้ไม่นาน ในขณะนั้นเองมีเสียงประตูเปิดเข้ามาในร้าน พอเราเงยหน้าไปมองเท้านั้นแหละค่ะ เขา!!!! เขาเดินเข้ามานั่งที่โซฟาโต๊ะข้างๆ ที่มีกลุ่มเพื่อนของเขานั่งอยู่แล้วก่อน โอ้ยยยยยย ในตอนนั้นนะค่ะ เรานี่ใจสั่นมากๆเลย หนังสือที่อ่านอยู่เราอ่านต่อไม่ได้เลย เราอ่านไม่รู้เรื่องแล้ว เราทำได้แต่นั่งเงียบๆเก็บอาการไว้คนเดียว เพื่อนในกลุ่มของเรารู้เรื่องเราหมด ทุกคนต่างกันมองเราและก็เขินตามเรา 555555 บ้าไปแล้ว
ในขณะนั้นเอง เพื่อนกลุ่มเขาก็กระจายกันออกไปเหลือเพียงเขากับเพื่อนเขา2คน อยู่ดีๆเขาก็เดินไปหยิบกีต้าในร้านมาเล่น เรานั่งอยู่ด้านในเรายังไม่ทันเห็นเลย เพื่อนตรงข้ามเราพูดพรึมพรำออกมาว่า
"ช็อตนี้!! กูตายยยยย"
พร้อมกับตัวละลายไถลลงไปนอนระนาบกับโซฟา เรานี่รีบหันควับไปมองตามเลย โอ้ยยยยยยย พร้อมกับพูดออกมาว่า
"ช็อตนี้!! กูก็ตายยยยยย"
555555 อาการหนักใช่ไหมค่ะ แล้วในวันนั้นเราก็แอบถ่ายVDOตอนเขาเล่นกีต้าเก็บไว้ด้วย มืออย่างสั่นเลยค่ะ เป็นคลิปแรกที่เราถ่ายได้เอง
หลังจากวันนั้นเราจึงได้รู้ว่า เขามาทำงานอยู่ที่ร้านกาแฟเฉพาะวัน ส อา เราจึงมีความคิดว่า ส อา ไหนที่เราไม่ได้กลับบ้านเราจะแอบไปนั่งมองเขาที่ร้านกาแฟนั้นบ่อยๆ (เราก็ไปจริงๆ เราไปเกือบทุกอาทิตย์เลย ตังค์เราหมดไปกับร้านกาแฟร้านนี้เยอะมากๆ5555) เราสร้างสถานการณ์เพื่อไปเจอเขาบ่อยๆ เพื่อให้เขารู้สึกคุ้นหน้าเรา จนเราคิดว่าเขาน่าจะจำหน้าเราได้แล้วแหละ เพราะทุกครั้งที่เขาโพสเฟสเราก็ตามกดไลค์ทุกอัน เราถึงขึ้นตั้งเป็นเพื่อนสนิทเพื่อให้โพสของเขาขึ้นแจ้งเตือนของเรา เราจะได้กดไลค์โพสเขาเป็นคนแรกเลย
ในวันนั้นเอง เราตัดสินใจที่จะทักแชทไปหาเขาไป แต่เราไม่กล้าที่จะทักไปแล้วบอกว่าเราชอบเขา เราไม่รู้จะเริ่มทักไรเขาไปดีเพราะเราเป็นผู้หญิง ในสอมงเราตอนนั้นเราจะสร้างสถานการณ์ว่าเราส่งข้อความผิดไปหาเขา แล้วเราก็ทำแบบนั้นจริงๆ เราเลือกที่จะส่งรูปงานของเราไปแล้วก็พิมพ์ต่อไปว่า
"เอาไปดูก่อนนะว่าถูกป่าว"
แค่นั้นเลย เรารอจนกว่าเขาจะกดเข้ามาอ่านแล้วเขาก็มาอ่าน มาอ่านเร็วมากค่ะ
แต่..เขาอ่านแล้วไม่ตอบอะไรเราเลยค่ะ (มันเศร้าไหมละคะ งื้อTT) แล้วผ่านไปเกือบ 5 ชม.เราเลยเลือกที่จะพิมพ์ต่อไปว่า
"หูยยยย ตะกี้ขอโทษนะ เราส่งผิดดด "
แต่ข้อความครั้งนี้ เขาไม่เข้ามาอ่านแชทเลยค่ะ เราบอกเลยนะค่ะว่าเราเสียใจมาก แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้
หลังจากวันนั้นได้ไม่นาน เราไปเดินตลาดคนเดินกับเพื่อน บังเอิญเจอเขาอีกแล้ว บางทีก็คิดนะค่ะว่าความบังเอิญเจอกันบ่อยๆ มันเรียกว่าพรหมลิขิตหรือป่าว? แต่เราว่ามันไม่น่าจะใช่ คิดอีกมุมมองนึงมหาลัยมันเล็ก เราจึงได้เจอกับเขาบ่อยแค่นั้นแหละ 5555 และในวันนั้นเองเราก็ได้ซื้อแคนตาลูปให้เขาไป เหมือนเดิมค่ะ ฝากเพื่อนไปให้ (ไม่กล้าที่จะให้เองกับมือสักที เห้อ!) และเขาก็เหมือนเดิมเช่นกัน ไม่โพสหรือIGอะไรที่บ่งบอกว่าได้ของจากเราบ้างเลย
และมีอยู่วันนึงค่ะ เราอยากรู้ว่าเขาใส่เสื้อไซด์อะไร แหวนไซด์อะไรเรามีความคิดว่าจะซื้อของให้เขาเพราะเห็นเขาชอบใส่แหวนมาก จนเป็นเหตุทำให้เพื่อนต้องทักไปถามเขา
A : นาย เรา...นะ (เพื่อนเราก็แนะนำตัวไป)
B : ครับ ว่าไงเอ่ย?
A : นายรู้ตัวบ้างไหมว่ามีคนแอบชอบนายอยู่
B : ใครหรอครับ??
A : คนที่เอาแคนตาลูปไปให้นายนายอะแหล่ะ
B : อ่อ ตกใจเลย5555 ฝากขอบคุณด้วยนาา^^
และแล้วเราก็ได้ไซด์เสื้อกับแหวนมาจนได้ ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากเลยนะค่ะ ที่เขาฝากขอบคุณมาให้ ทุกความรู้สึกที่เราเฟลมันหายไปหมดเลยค่ะ แล้วมันยิ่งทำให้เราชอบเขามากขึ้นไปอีก
ณ วันที่ 29 มกราคม เป็นคืนวันเกิดของเพื่อนเราเองเราเลยได้ไปปาร์ตี้ตามประสาสาวๆ ก่อนที่เราจะไปร้านเหล้า เราจึงชวนเพื่อนไปร้านกาแฟก่อน เพราะวันนั้นคือวัน ส เขาทำงานอยู่ เราจึงไปนั่งกินน้ำแก้วนึงแล้วก่อนจะลุกออกไปเราก็ได้ทิ้งโพสอิทไว้ว่า "สู้สู้นะพีท" และแรากับเพื่อนๆก็ไปร้านเหล้าต่อ ในคืนนั้นเราและเพื่อนๆ กำลังกรึ่มๆได้ที่เลย เราก็คุยกันเรื่องเขาจึงเกิดการท้าทายกัน และแล้วเพื่อนเราก็ได้ทักแชทไปหาเขา!!!
ณ เวลา 23.33
A : มาริมสวนมั้ย?
B : ไม่ละครับ พักผ่อนละ55555
A :ไม่เป็นไรคะ โอกาสหน้ายังมี55
ถามจริงนะ จำหน้ากลุ่มเราได้ไหม
B : จำได้สองคน
คุณละก็เพื่อนอีกคน
A : อีกคนนึงใครหรออออ
B : ชื่อไรไม่รู้ แต่เห็นเค้ามากดไลค์บ่อย
A : อย่าคิดว่าเราชอบนายนะ อีกคนนู้นที่ชอบ
B : 5555 โอเคครับ
หลังจากบทสนทนาจบลง เรามารู้ทีหลังว่าคืนนั้นเขามาเปิดอ่านแชทที่ก่อนหน้านี้ที่เราบอกไปว่าเขาไม่เข้ามาอ่านเลย มันเลยทำให้เรารู้ว่า เขารู้แล้วว่าเราคือคนที่แอบชอบเขามาตลอด และเป็นคนที่ให้ของเขาตลอดเช่นกัน
หลังจากนั้นต่อมานะค่ะ เราก็ไปนั่งทำงานกับเพื่อนที่หอสมุดกัน แล้วอยู่ๆ เขาก็ได้เช็คอินที่หอสมุด ตอนนั้นเราตกใจมากๆเลย รีบมองไปทั่วหอสมุดว่าเขาอยู่ไหนสรุปก็ไม่เจอ เลยคิดว่าเขาคงเช็คอินแล้วก็คงออกไปแล้วมั้ง เลยไม่สนใจอะไร ทันใดนั้นเอง อยู่ๆมีผู้ชายคนนึงเดินมาจากด้านหลังอ้อมผ่านโต๊ะเราไปแล้วเข้าไปดูหนังสือในตู้สักพักก็เดินออกมา นั่นแหละเขา!!! เขาเหมือนจะมองมาที่โต๊ะเราแล้วก็เดินกลับไปด้านหลังพร้อมกับหยิบกระเป๋าแล้วก็เดินออกไป ในตอนนั้นนะค่ะเรารู้สึกไม่โอเครมากๆเลย ทั้งที่เราไม่ได้ตามเขามา เรามาที่หอสมุดก่อนอีกทำไมเขาไม่นั่งอ่านหนังสือละ? หรือเป็นเพื่อนเราอยู่ตรงนั้น เขาเลยไม่นั่ง เห้อ! มันเป็นอะไรที่เฟลมากๆเลย
ในวันนั้นยังไม่จบแค่นั้นนะค่ะ ตอนเย็นเราเครียดมาก เราอยากกินขนมหวานเลยชวนเพื่อนไปกินฮันนี่โทสที่ร้านกาแฟร้านนั้น เราคิดไว้แล้วว่ายังไงเขาก็ไม่ไปร้านวันนี้แน่นอนเพราะก่อนที่เราจะไปเราเห็นเขาเช็คอินที่สนามกีฬาน่าจะไปวิ่ง เราเลยเลือกที่จะไปร้าน พอไปถึงร้านอันดับแรกที่ต้องทำคือ ดูหน้าร้านว่ามีรถมอไซค์เขาจอดอยู่หรือป่าว(ลืมเล่าเลยว่าเราสืบจนรู้ว่าเขาชับรถทะเบียน 439เพชรบูรณ์ โรคจิตใช่ไหมค่ะ 555) สรุปคือรถไม่อยู่ เราเลยมั่นใจว่าเขาไม่มาร้านแน่นอน เราก็เดินเข้าไปในร้านปกติ นั่งโซฟาตัวเดิม แล้วในตอนนั้นเองเพื่อนเราทำหน้าตกใจแล้วกระซิบบอกเราว่า "งง ข้างหลังๆ พีท!!" เรานี่ตกใจสะดุ้งเลย แล้วค่อยๆหันไปมอง เขานั่งอยู่โต๊ะเยื้องๆกับโซฟาเรา แต่วันนี้เราไม่ได้ตามเขามาเลยนะ เราไม่ผิดนะที่เรามาเจอกัน
ทันใดนั้นเอง.. เขาหยิบกุญแจรถ กระเป๋าตังค์ แล้วก็เดินออกไปจากร้าน ในตอนนั้นนะค่ะ เรานี่โกรธมาก โมโหสุดๆ เราไม่ได้ตามนายมาทำไมนายต้องออกไปจากร้านด้วย เราจึงตัดสินใจเช็คอินแล้วโพสไปว่า
"้เราไม่ได้ตามนายมาเลยนะ อยู่ในสถานที่เดียวกันไม่ได้เลยสินะ จะได้จำไว้!!"
ในตอนนั้นเรานี่ไม่มีอารมณ์กินฮันนี่โทสเลยมีแต่เรื่องเฟลๆ เศร้าๆ เห้อ!! แต่หลังจากนั้นไม่ถึง5นาที เขาเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเช็คอินว่า "มาได้นาา"
กรี๊ดดดดด เรานี่กรี๊ดมากค่ะไม่กล้ากดไลค์โพสของเขาเลย อยู่ในร้านเดียวกันด้วย เป็นอะไรที่รู้สึกดีมาก รู้สึกดีทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าเขาโพสหมายถึงใคร หมายถึงเราหรือป่าว แต่ตอนนั้นเราไม่สนใจแล้ว5555 ความโกรธทุกอย่างหายไปหมดเลย แล้วสักพักนะค่ะ เรากำลังกินขนมกับเพื่อนอยู่ดีดีเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาที่โซฟาด้านหลังเรา แล้วเขาก็นั่งข้างหลังเราเลย!!! โอ้ยยยย ตอนนั้นคือใจเรานี่สั่นมากเลยค่ะ ทำอะไรไม่ถูกเลย เขามานั่งทำไม? เพื่อนก็ไม่มี โต๊ะตัวเองก็ไม่ใช่ แล้วสักพักเพื่อนผู้หญิงเขาเดินมาจะมานั่งด้วย แต่เขากับไล่เพื่อนผู้หญิงเข้าไปนั่งข้างใน เขาไม่ลุกให้เพื่อนเลย เขานั่งข้างหันเราตลอดเลย มันเกิดอะไรขึ้น???? ตั้งแต่เช็คอินแล้วนะ เขาทำเหมือนจำเราได้แล้วเหมือนจะเปิดใจ แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ เราก็ได้แค่คิดไปเอง
แล้ววันนั้นเราก็ได้รูปคู่มา1รูป คือ รูปที่เขานั่งหันหลังให้เรา เป็นรูปที่เขาก้มหัวเล่นมือถือพอดีเลย5555
ปล.ที่ได้รูปเดียวเพราะ มือถือเพื่อนเมมเต็มพอดี หึ!! ดีงานมากค่ะ
เดี๋ยวเรามาเล่าต่อในเม้นนะค่ะ