สวัสดีทุกคน
ปกติเราก็เข้ามาอ่านบ้าง แต่ไม่เคยโพสอะไร
อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา
เรามีเรื่องคิดวนๆมาสักพักแล้ว
ถ้าใครเคยเจอปัญหาแบบเรา ช่วยแนะนำด้วยนะ
เราทำงานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยมาสักพักแล้ว เรื่องมีอยู่ว่า...
เคยมีอาจารย์คนหนึ่ง(ไม่สนิท)มาให้เราช่วยทำเฉลยแบบฝึกหัดเรื่องหนึ่ง(ประมาณ10ข้อ)ซึ่งเขาบอกว่าเป็นความรู้ทางสาขาเรา เขาไม่ถนัด เราก็ช่วยเขาทำ แต่กระดาษอีกแผ่นหนึ่งที่เขาส่งมาด้วย มีบรรณานุกรม(1 รายการ) เรารู้สึกว่ามันแปลกๆ ก็เลยช่วยแก้ไขให้
หลังจากนั้น อาจารย์คนนี้ก็จะโทรมาถามเราเรื่องบรรณานุกรม/อ้างอิงบ่อยๆเดือนละ1-2ครั้งบ้าง บางเดือนก็มากกว่านั้น ถามแบบนี้เรื่อยๆต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลาประมาณ 2 ปี แต่ทุกครั้งที่ตอบเราก็ตอบได้เฉพาะรูปแบบที่เราเรียนมาแล้วเราก็ถนัดแบบนั้น บางครั้งเราก็บอกว่าเรื่องนี้พี่เคยถามไปแล้ว พอครั้งถัดไปเขาก็บอกว่า เรื่องนั้นถามไปแล้วก็เลยถามอีกประเด็นนึง เราก็แปลกใจนะสาขาเขาก็มีสอนเรื่องนี้ เขาเรียนมาหลายปริญญาก็น่าจะพอรู้ ตำรา/หนังสือสาขาของเขาก็มีเรื่องนี้ อาจารย์ในสาขาเขาก็มีผู้เชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้ เขาทำผลงานขอตำแหน่งทางวิชาการก็ต้องมีเรื่องอ้างอิง แต่เลือกที่จะมาถามเราทำไมทั้งที่ไม่สนิทและถามบ่อยมาก
ที่น่าแปลกคือว่า วันหนึ่งเราไปเห็นตำราและเอกสารประกอบการสอนที่เขามอบให้ห้องสมุด ทั้งการอ้างอิงในเนื้อหาและบรรณานุกรมที่เขาใช้(ทั้งเล่ม)ไม่ได้ใช้ตามรูปแบบที่เราแนะนำไปเลย แต่คาดว่าน่าจะเป็นตามสถาบันที่เขาจบมา หลังจากที่เรารู้แบบนี้ พอเขาโทรมาถามอีก เราก็ถามกลับไปว่า แล้วรูปแบบของสถาบันของพี่ใช้ยังไง เค้าก็คงเริ่มรู้ละมั้งว่าโทรมาบ่อยเกินไป ถามไปก็ไม่ได้ใช้ (แล้วถามทำไม)
พอเราถามเรื่องวิชาการหรือบางเรื่องที่เราไม่รู้ เค้าก็เหมือนไม่ค่อยเต็มใจตอบ แล้วมีครั้งนึงที่มีเบอร์แปลกๆโทรมา ครั้งแรกไม่พูด ครั้งสองไม่พูด ครั้งสามเราก็เลยรับสายแล้ววางไว้ กลับมาดูอีกทีก็วางสายไปแล้ว แต่ระยะเวลาที่กว่าจะวางสายไปก็ประมาณ59นาที
ในช่วง2ปีนั้นยังมีเหตุการณ์แปลกๆอีกหลายอย่าง อาจารย์บางคนในสาขาเขาเริ่มตึงใส่เรา ไหว้แล้วทำท่าแปลกๆก็มี หนักสุดก็มีอาจารย์คนนึงขับรถมาใกล้ๆตอนเราเดินอยู่ ทำเหมือนจะชนแต่ลดกระจกลงมาถามว่าเราจะไปไหนขึ้นรถไปด้วยกันมั้ย นอกจากนี้ยังมีนักศึกษาสาขาของเขาเหมือนมาดักเราตามตึกที่เราจะสอนพูดจาไม่ค่อยดีหลายครั้ง แต่เราก็เฉยๆนะไม่ได้ต่อว่าอะไร จนครั้งสุดท้ายนักศึกษาคนนั้นก็มาดักรออีกแต่พูดขอโทษ แล้วก็หายไป
อ้อมีอีกครั้งตอนเราไปตลาดแล้วเค้าขับรถผ่าน อาจารย์คนนี้ก้ลดกระจกลง แล้วให้อาจารย์ในสาขาที่นั่งมาด้วยตะโกนออกมาว่า "เสนอหน้ามาทำไม"
ส่วนครั้งที่พีคสุดก็คงเป็น วันที่มีอบรมในคณะแล้วเขาทำหน้าที่เป็นพิธีกร ช่วงก่อนเริ่มคนยังมากันน้อย เค้าก็เรียกให้เราไปนั่งข้างหน้า แต่เขามาประชิดตัวเรา พอเราจะเดินก้าวเท้าไปข้างหน้า เขาก็เอาตัวมากระแทก พอเราจะก้าวขาอีก เขาก็ทำอีก (เป็นแบบนี้3ครั้งต่อเนื่องกัน) เราคิดว่าต้องมีอาจารย์ที่อยู่ในห้องเห็นบ้างล่ะ
หลังจากนั้น เราก็เริ่มพยายามห่างๆ ไม่รับโทรศัพท์ไม่อยากเจอหน้าไม่อยากคุยด้วยแล้ว แต่ก็ยังไม่จบวันหนึ่งทางคณะจะทำวารสาร ก้มีอาจารย์คนนึงที่เป็นเพื่อนสนิทของเขามาชวนให้ร่วมทีม บอกให้เราทำหน้าที่ตรวจการอ้างอิงทุกบทความได้ตังด้วย แต่ช่วงนั้นเรางานเยอะ ไม่น่าไหว และก็ไม่อยากทำงานร่วมกับอาจารย์คนนี้ด้วย ก็เลยปฏิเสธไป แล้วแนะนำคนอื่นไปแทน
ตอนนี้เราเป็นหัวหน้าสาขา แต่อาจารย์คนนั้นก็เป็นรองคณบดี ก็เลยจำเป็นต้องประชุมต้องมาเห็นหน้ากัน รู้สึกอึดอัดมาก ไม่อยากเจอ ไม่อยากทำงานร่วมด้วย บางช่วงเราก็มีลา(เขียนใบลาถูกต้อง) แต่ทำไมยังเรียกประชุมอีก มีครั้งนึงเราก็ไปเซ้นชื่อตามปกติแล้วอาจารย์คนนี้เดินมาเห็นพอดี เขาก็เดินกระแทกเท้าเสียงดังๆมาใกล้ๆเพื่อจะเข้าไปในคณะ มีครั้งนึงที่เข้าประชุมตอนอ่านชื่อสาขาเรา ก็เว้นวรรคระหว่างชื่อสาขา กับคำว่า ศาสตร์ (พ้องเสียงกับคำว่า "สาด") ซึ่งก็คล้ายๆกับก่อนหน้านี้ที่เขาเจอเรา แล้วเราก็ใส่เสื้อโปโลรองเท้าผ้าใบ เขาก็ทักว่าแต่งตัวแคสชวลมาก (แต่เน้นคำว่า ชวล ให้คล้ายกับคำว่า "ชั่ว")
เราควร ลาออก หรือ อดทน ต่อไป
ออก หรือ ทน
ปกติเราก็เข้ามาอ่านบ้าง แต่ไม่เคยโพสอะไร
อันนี้เป็นกระทู้แรกของเรา
เรามีเรื่องคิดวนๆมาสักพักแล้ว
ถ้าใครเคยเจอปัญหาแบบเรา ช่วยแนะนำด้วยนะ
เราทำงานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยมาสักพักแล้ว เรื่องมีอยู่ว่า...
เคยมีอาจารย์คนหนึ่ง(ไม่สนิท)มาให้เราช่วยทำเฉลยแบบฝึกหัดเรื่องหนึ่ง(ประมาณ10ข้อ)ซึ่งเขาบอกว่าเป็นความรู้ทางสาขาเรา เขาไม่ถนัด เราก็ช่วยเขาทำ แต่กระดาษอีกแผ่นหนึ่งที่เขาส่งมาด้วย มีบรรณานุกรม(1 รายการ) เรารู้สึกว่ามันแปลกๆ ก็เลยช่วยแก้ไขให้
หลังจากนั้น อาจารย์คนนี้ก็จะโทรมาถามเราเรื่องบรรณานุกรม/อ้างอิงบ่อยๆเดือนละ1-2ครั้งบ้าง บางเดือนก็มากกว่านั้น ถามแบบนี้เรื่อยๆต่อเนื่องกันเป็นระยะเวลาประมาณ 2 ปี แต่ทุกครั้งที่ตอบเราก็ตอบได้เฉพาะรูปแบบที่เราเรียนมาแล้วเราก็ถนัดแบบนั้น บางครั้งเราก็บอกว่าเรื่องนี้พี่เคยถามไปแล้ว พอครั้งถัดไปเขาก็บอกว่า เรื่องนั้นถามไปแล้วก็เลยถามอีกประเด็นนึง เราก็แปลกใจนะสาขาเขาก็มีสอนเรื่องนี้ เขาเรียนมาหลายปริญญาก็น่าจะพอรู้ ตำรา/หนังสือสาขาของเขาก็มีเรื่องนี้ อาจารย์ในสาขาเขาก็มีผู้เชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้ เขาทำผลงานขอตำแหน่งทางวิชาการก็ต้องมีเรื่องอ้างอิง แต่เลือกที่จะมาถามเราทำไมทั้งที่ไม่สนิทและถามบ่อยมาก
ที่น่าแปลกคือว่า วันหนึ่งเราไปเห็นตำราและเอกสารประกอบการสอนที่เขามอบให้ห้องสมุด ทั้งการอ้างอิงในเนื้อหาและบรรณานุกรมที่เขาใช้(ทั้งเล่ม)ไม่ได้ใช้ตามรูปแบบที่เราแนะนำไปเลย แต่คาดว่าน่าจะเป็นตามสถาบันที่เขาจบมา หลังจากที่เรารู้แบบนี้ พอเขาโทรมาถามอีก เราก็ถามกลับไปว่า แล้วรูปแบบของสถาบันของพี่ใช้ยังไง เค้าก็คงเริ่มรู้ละมั้งว่าโทรมาบ่อยเกินไป ถามไปก็ไม่ได้ใช้ (แล้วถามทำไม)
พอเราถามเรื่องวิชาการหรือบางเรื่องที่เราไม่รู้ เค้าก็เหมือนไม่ค่อยเต็มใจตอบ แล้วมีครั้งนึงที่มีเบอร์แปลกๆโทรมา ครั้งแรกไม่พูด ครั้งสองไม่พูด ครั้งสามเราก็เลยรับสายแล้ววางไว้ กลับมาดูอีกทีก็วางสายไปแล้ว แต่ระยะเวลาที่กว่าจะวางสายไปก็ประมาณ59นาที
ในช่วง2ปีนั้นยังมีเหตุการณ์แปลกๆอีกหลายอย่าง อาจารย์บางคนในสาขาเขาเริ่มตึงใส่เรา ไหว้แล้วทำท่าแปลกๆก็มี หนักสุดก็มีอาจารย์คนนึงขับรถมาใกล้ๆตอนเราเดินอยู่ ทำเหมือนจะชนแต่ลดกระจกลงมาถามว่าเราจะไปไหนขึ้นรถไปด้วยกันมั้ย นอกจากนี้ยังมีนักศึกษาสาขาของเขาเหมือนมาดักเราตามตึกที่เราจะสอนพูดจาไม่ค่อยดีหลายครั้ง แต่เราก็เฉยๆนะไม่ได้ต่อว่าอะไร จนครั้งสุดท้ายนักศึกษาคนนั้นก็มาดักรออีกแต่พูดขอโทษ แล้วก็หายไป
อ้อมีอีกครั้งตอนเราไปตลาดแล้วเค้าขับรถผ่าน อาจารย์คนนี้ก้ลดกระจกลง แล้วให้อาจารย์ในสาขาที่นั่งมาด้วยตะโกนออกมาว่า "เสนอหน้ามาทำไม"
ส่วนครั้งที่พีคสุดก็คงเป็น วันที่มีอบรมในคณะแล้วเขาทำหน้าที่เป็นพิธีกร ช่วงก่อนเริ่มคนยังมากันน้อย เค้าก็เรียกให้เราไปนั่งข้างหน้า แต่เขามาประชิดตัวเรา พอเราจะเดินก้าวเท้าไปข้างหน้า เขาก็เอาตัวมากระแทก พอเราจะก้าวขาอีก เขาก็ทำอีก (เป็นแบบนี้3ครั้งต่อเนื่องกัน) เราคิดว่าต้องมีอาจารย์ที่อยู่ในห้องเห็นบ้างล่ะ
หลังจากนั้น เราก็เริ่มพยายามห่างๆ ไม่รับโทรศัพท์ไม่อยากเจอหน้าไม่อยากคุยด้วยแล้ว แต่ก็ยังไม่จบวันหนึ่งทางคณะจะทำวารสาร ก้มีอาจารย์คนนึงที่เป็นเพื่อนสนิทของเขามาชวนให้ร่วมทีม บอกให้เราทำหน้าที่ตรวจการอ้างอิงทุกบทความได้ตังด้วย แต่ช่วงนั้นเรางานเยอะ ไม่น่าไหว และก็ไม่อยากทำงานร่วมกับอาจารย์คนนี้ด้วย ก็เลยปฏิเสธไป แล้วแนะนำคนอื่นไปแทน
ตอนนี้เราเป็นหัวหน้าสาขา แต่อาจารย์คนนั้นก็เป็นรองคณบดี ก็เลยจำเป็นต้องประชุมต้องมาเห็นหน้ากัน รู้สึกอึดอัดมาก ไม่อยากเจอ ไม่อยากทำงานร่วมด้วย บางช่วงเราก็มีลา(เขียนใบลาถูกต้อง) แต่ทำไมยังเรียกประชุมอีก มีครั้งนึงเราก็ไปเซ้นชื่อตามปกติแล้วอาจารย์คนนี้เดินมาเห็นพอดี เขาก็เดินกระแทกเท้าเสียงดังๆมาใกล้ๆเพื่อจะเข้าไปในคณะ มีครั้งนึงที่เข้าประชุมตอนอ่านชื่อสาขาเรา ก็เว้นวรรคระหว่างชื่อสาขา กับคำว่า ศาสตร์ (พ้องเสียงกับคำว่า "สาด") ซึ่งก็คล้ายๆกับก่อนหน้านี้ที่เขาเจอเรา แล้วเราก็ใส่เสื้อโปโลรองเท้าผ้าใบ เขาก็ทักว่าแต่งตัวแคสชวลมาก (แต่เน้นคำว่า ชวล ให้คล้ายกับคำว่า "ชั่ว")
เราควร ลาออก หรือ อดทน ต่อไป