เมื่อประมาณ 10 กว่าปีก่อน เราไปจัดฟันใน รพ.รัฐใกล้บ้าน เพราะฟันบนเราเหยิน แถมฟันกระต่ายอีก โดนเพื่อนล้อให้รู้สึกอาย พ่อแม่จึงพาไปจัดฟัน
เราไม่ได้ถอนฟันเลยสักซี่เดียว มีแต่ผ่าฟันคุดไป 1 ซี่ก่อนจะจัดฟัน ตอนใส่เหล็กจัดฟัน หมอก็ใส่ให้ทั้งที่ฟันบนและฟันล่าง
ฟันล่างเราโย้เย้ ไม่เรียงเป็นระเบียบ พอใส่เหล็กจัดฟันได้ประมาณ 2 ปี ฟันบนเราก็เหยินน้อยลง (ไม่ได้หายเหยิน แต่เหยินน้อยลง หมอบอกว่ามันดีสุดได้เท่านี้ล่ะ เพราะเราไม่ยอมให้หมอถอนฟันออก ถ้าถอนฟันออก ก็จะมีพื้นที่ให้ฟันหน้ายุบลงไปมากกว่านี้) แถมฟันล่างเราที่เคยโย้เย้ ก็เรียงกันเป็นระเบียบ
เราพอใจกับผลลัพธ์นี้ และพอหมอเอาเหล็กจัดฟันออก เราก็ต้องใส่รีเทนเนอร์ หมอบอกว่าใส่ประมาณ 2 ปี
เราก็ใส่อยู่ 2-3 ปี ใส่ตลอด ถอดเฉพาะตอนกินอาหาร และเราก็ไปให้หมอตรวจอยู่ตลอด แต่พอครบ 2-3 ปีแล้ว หมอที่จัดฟันให้เราก็ไปเรียนต่อ
เราก็ต้องให้หมออีกคนตรวจแทน แต่หมอคนใหม่นี้ก็ไม่บอกให้เราเลิกใส่รีเทนเนอร์สักที เอาแต่บอกให้ใส่ต่อไป บอกว่าต้องใส่ไปตลอด
แต่เราไม่อยากใส่ไปตลอดชีวิต เราอยากอยู่โดยไม่มีเหล็กค้ำปากมากกว่า เราก็เลยเลิกใส่เอง เพราะคิดว่าตัวเองใส่มานานพอแล้ว
แต่พอเราเลิกใส่รีเทนเนอร์ ฟันเราก็กลับไปเหยินมากขึ้น และฟันล่างเราก็กลับไปโย้เย้เหมือนเดิม เราก็แบบว่าเสียใจค่ะ อุตส่าห์จัดฟันเพื่ออะไรกัน
ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ก็คงไม่จัดฟันตั้งแต่แรก เพราะช่วงวัยที่เราเริ่มจัดฟัน เป็นวัยที่ร่างกายเรากำลังเจริญเติบโต แต่พอจัดฟันแล้ว เรากินอาหารลำบาก
กินอาหารได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น เท่ากับว่าเราไปขัดขวางการเจริญเติบโตของร่างกาย เราก็เลยตัวเตี้ย ถ้าเราไม่จัดฟันเราคงตัวสูงได้มากกว่านี้
วันนี้เราลองเอารีเทนเนอร์ที่เก็บไว้มาใส่ดู ปรากฎว่าใส่ไม่เข้าแล้ว เราควรไปจัดฟันอีกรอบไหม ถึงตอนนี้จะไม่มีใครมาล้อเราว่าฟันเหยินแล้ว แต่เราก็อยากมีฟันสวยๆ