เราไม่รู้ว่ามันรู้สึกเเบบนี้ได้ยังไง ทั้งๆที่เราเองที่เป็นคนเดินออกมาเอง คือตอนประมาณ5-6เดือนที่เเล้วมีการสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารใช่ป่ะ. เเล้วเราก็รู้สึกว่าถ้าเค้ายังมาคุยกับเรามันก็จะทำให้เค้าเสียเวลาอ่านหนังสือ เราก็เลยห่างๆกันไปส่วนใหญเราก็จะคุยกันในเเชทเห็นหน้ากันก็ยิ้มให้กันปกติ ยังไม่ได้เป็นเเฟนกันหรอก เเล้วพอมีเรื่องสอบเข้ามาเลยทำให้เรารู้สึกว่าหรือว่าเราจะเป็นตัวถ่วงอะไรสักอย่างเพราะว่าช่วงที่เราคุยกัน จากที่จะเห็นเค้าถือหนังสือเราก็เห็นเค้าถือโทรศัพท์มือถือเเทนเราก็เลยโอเคงั้นเราห่างกันดีกว่า เธอจะได้โฟกัสที่เรื่องเดียว เเล้ววันนี้เราก็เลยเห็นเค้าถือโทรศัพท์ก็เลยเกิดอาการสงสัยล็อคอินเข้าเฟสบุ๊คเค้า เฮ้อเค้ามีคนคุยอยู่จริงๆด้วยเเล้วเรามานั่งนอยทำไมว่ะ นี่เดินออกมาเองหนิ
เวลาเราเจอคนที่เราเคยรัก ทำกับคนอื่นเหมือนที่เคยทำกับเรา ทำไมเราถึงยังรู้สึกเจ็บอยู่ ใครเคยเป็นเเชร์หน่อย