ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะครับว่าผมรับงานไฟฟ้าคอลโทลควบคุมระบบโรงงาน จากที่มีงานดีๆเข้ามาไม่ขาดสายแบบว่างานเลือกรับเอาเลยก็ว่าได้ตรงใหนราคาดีรับตรงใหนราคาไม่ดีผ่าน ทุกวันนี้งานแบบใหนก็รับหมดถึงแม้จะขาดทุนบ้างก็ต้องรับกลัวลูกน้องไม่มีงานทำไม่มีเงินต้องเลี้ยงไว้ นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆอย่างเห็นได้ชัด ถามว่าโปรเจคนักลงทุนโครงการหรืองานมีมั้ย?มีครับแต่เขาชลอนักลงทุนเขาไม่กล้าลงทุนได้แต่ชลอการลงทุนการสร้างไปก่อน ตรงนี้แหละที่มันขาดไปมันเลยมีผลกระทบมาถึงคนทำงานเต็มๆ บางที่ทำไปทำงบหมดงานยืดเยื้อ เจ๊งขาดทุน ผลมีกับทั้ง2ฝ่ายแต่ที่หนักสุดคือผุ้รับงานมาเพราะเป็นระดับรากหญ้าทุนในกระเป๋าไม่หนาพอที่จะมาจุนเจือในสิ่งที่ขาดหายไป ตอนนี้เริ่มนั่งไม่ติดแล้วครับเริ่มดิ้นแล้ว สิ้นเดือนมาค่าใช้จ่ายเยอะงานก็มีทำๆหยุดๆมีแต่งานยืดเยื้อล่าช้าคล้ายๆว่ามันจะทรุดตัวลงหวบๆ ถ้าเป็นแบบนี้อีกซักปีผมมีหวังหมดตัวปิดบริษัทขายรถกินเป็นแน่แท้ บริษัทเล็กๆเด็กๆทำจะไปรอดมั้ยเนี่ย ปล..เครียดพอสมควรครับใครจะเข้าใจผมบ้างครับเนี่ย(บ่นกับตัวเอง แท๊กผิดห้องขออภัยครับ)
ชีวิตจะลงเหวเพราะเศษรฐกิจ