เรื่องมี่อยู่ว่า เราคิดจะเป็รนักเรียนแลกเปลี่ยนตั้งแต่เด็กๆ ซึ่งเราก็เคยบอกพ่อกับแม่ไว้นานแล้วว่า เราจะสมัครสอบนะ ถ้าได้จะให้ไปมั้ย..?
คือแม่ก็บอกว่า ถ้าสอบได้ก็ให้ไป ซึ่งมันทำให้เราดีใจมาก ได้ยินคำคำนี้จากปากคนที่เราเชื่อถือ ตั้งแต่นั้นมาเราพยายามที่จะสอบ. สอบจนเราได้อ่ะ เราผ่าน ผ่านข้อเขียนแล้วเราขอสละสิทธิ์ ว่าเราจะให้พ่อกับแม่เตรียมตัวไว้ เมื่อถึงหนึ่งปีเราก็ลงลงสมัครสอบอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งเราก็ผ่าน
กระทั่งทางโครงการโทรมาถามแม่ว่าแม่จะอนุมัติไหม ..? ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเค้าคุยอะไรกันว่า จะอนุมัติหรือไม่อนุมัติ..?
จนกระทั่งวันนี้ เราถามแม่ว่าซึ่งพ่อก็นั่งอยู่ด้วย
เรา “ แม่จะให้ไปไหมสรุป ..?”
พ่อ “ก็บอกว่าจะไม่คิดถึงคนทางบ้านเลยหรอ .?”
เรา “ ถามว่าคิดถึงไหมทุกคนมันก็คิดถึงอ่ะ แต่จะให้ทำยังไง ก็มันคือความฝันของเรา ทุกคนอยากจะทำตามความฝันของตัวเอง”
พ่อ “ กูจะให้เลือก 2 ทาง ระหว่าง ไปเลยไปอยู่ที่โน่นเลย แล้วไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีก หรือ ไม่ไปแต่จะอยู่ที่นี่ ”
เรา “ บอกตอนไหนว่าไม่อยากกลับมา บอกบอกตอนไหนว่าจะไปจากครอบครัว..”
พ่อ “ กูไม่รู้แหละกลับไปคิดมาคืนนี้”
จากนั้นเราก็ออกมาจากพ่อเลย เราไม่รู้เลยว่าเราพยายามไปทำไมอ่ะ ทำไมเค้าต้องพูดมาให้เราดีใจแล้วเราทำกลับเราแบบนี้. เราพยายามทำแบบนี้ไปเพื่อใครอะ ..? คำพูดของบุคคลที่เราเชื่อถือมันทำให้เรายิ้ม ทำให้เรามีความพยายาม แต่ทำไมเค้าต้องพูดแบบนี้กับเรา ถ้าเขาไม่อยากให้เราไปตั้งแต่แรกเค้าก็ไม่ควรจะพูดแบบนี้ โคตรเหนื่อยอ่ะที่ต้องพยายาม!!! พยายามในสิ่งที่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้หรือเปล่า ..
ท้อ เหนื่อย ไม่รู้จะพยายามไปทำไม..?
คือแม่ก็บอกว่า ถ้าสอบได้ก็ให้ไป ซึ่งมันทำให้เราดีใจมาก ได้ยินคำคำนี้จากปากคนที่เราเชื่อถือ ตั้งแต่นั้นมาเราพยายามที่จะสอบ. สอบจนเราได้อ่ะ เราผ่าน ผ่านข้อเขียนแล้วเราขอสละสิทธิ์ ว่าเราจะให้พ่อกับแม่เตรียมตัวไว้ เมื่อถึงหนึ่งปีเราก็ลงลงสมัครสอบอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งเราก็ผ่าน
กระทั่งทางโครงการโทรมาถามแม่ว่าแม่จะอนุมัติไหม ..? ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเค้าคุยอะไรกันว่า จะอนุมัติหรือไม่อนุมัติ..?
จนกระทั่งวันนี้ เราถามแม่ว่าซึ่งพ่อก็นั่งอยู่ด้วย
เรา “ แม่จะให้ไปไหมสรุป ..?”
พ่อ “ก็บอกว่าจะไม่คิดถึงคนทางบ้านเลยหรอ .?”
เรา “ ถามว่าคิดถึงไหมทุกคนมันก็คิดถึงอ่ะ แต่จะให้ทำยังไง ก็มันคือความฝันของเรา ทุกคนอยากจะทำตามความฝันของตัวเอง”
พ่อ “ กูจะให้เลือก 2 ทาง ระหว่าง ไปเลยไปอยู่ที่โน่นเลย แล้วไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีก หรือ ไม่ไปแต่จะอยู่ที่นี่ ”
เรา “ บอกตอนไหนว่าไม่อยากกลับมา บอกบอกตอนไหนว่าจะไปจากครอบครัว..”
พ่อ “ กูไม่รู้แหละกลับไปคิดมาคืนนี้”
จากนั้นเราก็ออกมาจากพ่อเลย เราไม่รู้เลยว่าเราพยายามไปทำไมอ่ะ ทำไมเค้าต้องพูดมาให้เราดีใจแล้วเราทำกลับเราแบบนี้. เราพยายามทำแบบนี้ไปเพื่อใครอะ ..? คำพูดของบุคคลที่เราเชื่อถือมันทำให้เรายิ้ม ทำให้เรามีความพยายาม แต่ทำไมเค้าต้องพูดแบบนี้กับเรา ถ้าเขาไม่อยากให้เราไปตั้งแต่แรกเค้าก็ไม่ควรจะพูดแบบนี้ โคตรเหนื่อยอ่ะที่ต้องพยายาม!!! พยายามในสิ่งที่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้หรือเปล่า ..