แบบว่าเรารักกันมากๆบอกรักกันทุกวัน แต่เราก็รู้และเข้าใจตรงกันว่ายังไงซะความรักของเราก็ต้องจากลาในวันใดวันหนึ่ง  (ความรักของเราไม่มีมือที่สามหรือนอกใจแฟนมาคบแต่อย่างใดเป็นความรักของคนสองคน)   แฟนเราดีมาก เอาใจทุกอย่างใส่ใจทุกอย่าง แต่อาจจะมีขี้น้อยใจบ่อยๆ  แต่เราก็ง้อเขาเอาใจเขาตลอดมา   เคยคิดนะถ้าเราเลิกกับแฟนแล้วจริงๆ จะเป็นยังไง  แต่พอคิดไปคิดมาเราก็เลิกกับเขาไม่ได้ เขาดีจนเราไม่กล้าเลิก  แล้วเขาก็ดีจนเราอยากให้เขาไปเจอคนที่ใช่มากกว่าเรา  แต่เราก็รักเขามากๆ  ความรู้สึกแบบนี้ใครเคยเป็นบ้าง