ตามกระทู้ค่ะ เรามีลูกน้องคนนึงค่ะ เท้าความว่าก่อนหน้านี้นางมาฝึกงานที่บริษัทเรา ช่วงที่นางฝึกงานเราก็ใจดีค่ะไม่ค่อยให้นางทำงานอะไรเยอะเพราะเห็นว่าเป็นเด็กฝึกงานซึ่งจริงๆแล้วเราคิดว่านางก็ขี้เกียจด้วยค่ะเพราะเด็กฝึกงานคนอื่นๆจะพยายามช่วยงานกว่านางเยอะ ช่วงที่มีอาจารย์จากมหาลัยมานิเทศน์ เราก็เป็นคนเข้าไปคุยค่ะ เราก็ช่วยนางค่ะบอกน้องโอเคดีค่ะ พอช่วงพรีเซนต์งานกับบริษัท ก็เราอีกนั่นแหล่ะค่ะที่เอาข้อมูลที่เรามีไปให้น้องทำสไลด์พรีเซนต์ เพราะได้ดูข้อมูลของนางแล้วไม่มีอะไรดีเลย
ต่อมาค่ะ นางได้สมัครเข้ามาเป็นลูกน้องเรา เราก็ยินดีต้อนรับนะคะเพราะเห็นว่าเป็นงานไม่ต้องสอนเยอะ แล้วก็มีความคุ้นเคยกันมาก่อน ทำงานไปได้สักระยะก็เริ่มเห็นฤทธิ์ค่ะ รู้งานจริงๆ นางเมคงานค่ะ งานบางงานเมคได้แต่ไม่ใช่ทั้งหมด แต่คือนางแทบไม่ทำเลยค่ะด้วยความขี้เกียจเป็นทุนเดิม เรายังเฉยค่ะเพราะคิดว่าน้องอาจจะเหนื่อย จนมาจุดแตกหักเราให้น้องไปช่วยงานน้องอีกคนนึงค่ะซึ่งไม่ได้เป็นงานหนักอะไรมาก แต่นางตอบเราเสียงแข็งว่า "ไม่"พร้อมเดินไปที่โต๊ะตัวเอง เราเงียบค่ะและตัดสินใจไปช่วยลูกน้องอีกคนเอง และไม่พูดคุยแบบสนิทสนมกับนางอีก นางก็รู้ตัวนะคะถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่พูดกัน หลังจากนั้นก็ไม่มีการปรับตัวค่ะ นางทำงานชุ่ยวันๆเดินแกว่งแขนบ่น เบื่อ ขี้เกียจ และยืนเม้ากับลูกน้องเราอีกคน(เม้าเรื่องเราก็เยอะค่ะแต่เราก็ไม่เคยโวยวาย) งานของนางหลุดบ่อยมากด้วยความที่นางไม่ค่อยดูงานไม่ละเอียดรอบคอบ บางครั้งเราอยากพูดว่า 'ถ้าวันนี้ทำไม่ไหวกลับไปนอนบ้านมั้ย?' แต่ก็อดทนอดกลั้นค่ะไม่เคยด่าว่าลูกน้องให้เจ็บช้ำน้ำใจ ขอบอกตรงนี้ว่าเราไม่มีความอคติกับนางนะคะเพราะเราเจอลูกน้องแบบนี้มาเยอะแต่หลายๆคนปรับตัวดีขึ้นค่ะ เราก็แฮปปี้ไม่มีปัญหา มีความสุขที่ลูกน้องมีการปรับปรุงตัว แต่นางคนนี้คือเคยถูกหัวหน้าเราเรียกคุยแล้วยังคงพฤติกรรมเดิมเราควรทำไงดีคะ ทำใมเด็กสมัยนี้ถึงเป็นแบบนี้คะ เรามีลูกน้องเข้ามาใหม่อีกสองสามคนอายุ 30 กว่าๆไม่มีใครเป็นแบบนางเลยค่ะทั้งความขยันและความรับผิดชอบ
พิมพ์ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ปล.นางยังอยู่ในช่วงประเมินการทำงานต่ะ
มีลูกน้องขี้เกียจ ควรทำอย่างไรกับลูกน้องแบบนี้ดี ?
ต่อมาค่ะ นางได้สมัครเข้ามาเป็นลูกน้องเรา เราก็ยินดีต้อนรับนะคะเพราะเห็นว่าเป็นงานไม่ต้องสอนเยอะ แล้วก็มีความคุ้นเคยกันมาก่อน ทำงานไปได้สักระยะก็เริ่มเห็นฤทธิ์ค่ะ รู้งานจริงๆ นางเมคงานค่ะ งานบางงานเมคได้แต่ไม่ใช่ทั้งหมด แต่คือนางแทบไม่ทำเลยค่ะด้วยความขี้เกียจเป็นทุนเดิม เรายังเฉยค่ะเพราะคิดว่าน้องอาจจะเหนื่อย จนมาจุดแตกหักเราให้น้องไปช่วยงานน้องอีกคนนึงค่ะซึ่งไม่ได้เป็นงานหนักอะไรมาก แต่นางตอบเราเสียงแข็งว่า "ไม่"พร้อมเดินไปที่โต๊ะตัวเอง เราเงียบค่ะและตัดสินใจไปช่วยลูกน้องอีกคนเอง และไม่พูดคุยแบบสนิทสนมกับนางอีก นางก็รู้ตัวนะคะถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่พูดกัน หลังจากนั้นก็ไม่มีการปรับตัวค่ะ นางทำงานชุ่ยวันๆเดินแกว่งแขนบ่น เบื่อ ขี้เกียจ และยืนเม้ากับลูกน้องเราอีกคน(เม้าเรื่องเราก็เยอะค่ะแต่เราก็ไม่เคยโวยวาย) งานของนางหลุดบ่อยมากด้วยความที่นางไม่ค่อยดูงานไม่ละเอียดรอบคอบ บางครั้งเราอยากพูดว่า 'ถ้าวันนี้ทำไม่ไหวกลับไปนอนบ้านมั้ย?' แต่ก็อดทนอดกลั้นค่ะไม่เคยด่าว่าลูกน้องให้เจ็บช้ำน้ำใจ ขอบอกตรงนี้ว่าเราไม่มีความอคติกับนางนะคะเพราะเราเจอลูกน้องแบบนี้มาเยอะแต่หลายๆคนปรับตัวดีขึ้นค่ะ เราก็แฮปปี้ไม่มีปัญหา มีความสุขที่ลูกน้องมีการปรับปรุงตัว แต่นางคนนี้คือเคยถูกหัวหน้าเราเรียกคุยแล้วยังคงพฤติกรรมเดิมเราควรทำไงดีคะ ทำใมเด็กสมัยนี้ถึงเป็นแบบนี้คะ เรามีลูกน้องเข้ามาใหม่อีกสองสามคนอายุ 30 กว่าๆไม่มีใครเป็นแบบนางเลยค่ะทั้งความขยันและความรับผิดชอบ
พิมพ์ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ปล.นางยังอยู่ในช่วงประเมินการทำงานต่ะ