สำหรับเรา...
เราลืมทำหลายอย่างเลย มีอยู่ครั้งนึงมันเป็นวันเกิดเขา เราคิดทุกอย่างไว้เรียบร้อย ว่าเราจะเดินถือเค้กกับลูกโป่งไปให้เขา เชื่อมั๊ยคะเราซื้อของไว้แล้วแต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ทำ เพราะ เราเป็นคนมีฟอร์มเยอะ กลัวจะเสียฟอร์มบ้าง กลัวเขาจะได้ใจบ้าง และเราก็ขี้อายเกินกว่าจะทำอะไรแบบนี้(เป็นคนแข็งก็ว่าได้)ทั้งที่ในใจอยากทำมาก แต่อย่างที่บอกเลยค่ะ
กลัวเสียฟอร์ม จนสุดท้ายเราเสียเขาไปในที่สุด โดยที่เรายังไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยสักอย่าง
วันนั้นเราเจอกันเหมือนทุกวัน ตัวเราเองก็ไม่ได้พูดหรือทำอะไรให้มันดูพิเศษเลย แต่เรามองเขาออกว่าเขาคง "คิด" ว่าเราลืม แต่เราไม่เคยลืมเรื่องของเขาเลย เย็นวันนั้นหลังจากแยกย้ายกัน เขาก็ทักมาว่า "วันนี้วันเกิดเขานะ" แต่เรากลับเฉยและเปลื่ยนเรื่องคุย เพราะ เรามีแผนสอง คือ เราซื้อของขวัญให้เขาแทน แต่ตอนให้เราก็เหมือนเดิม ยื่นให้แบบไม่มีอะไร เขาก็รับแล้วถามว่า "มีคนฝากมาให้ใช่มั๊ย" เราก็เลยๆตามเลยไป ไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้เราแอบเสียดายและเสียใจที่ทำไมเรากลับไม่ทำอะไรเลย ทั้งๆที่ตอนนั้นมีโอกาส แค่คำอวยพรเรายังไม่กล้าพูดเลย เพราะ เราคิดว่า ครั้งหน้าก็ได้ มีเวลาอีกมากมาย ทั้งๆที่มันไม่ใช่เลย สุดท้ายการกระทำแบบนี้แหละที่ทำให้เรารู้สึกเสียใจ เพราะ มันไม่มีโอกาสจะได้ทำมันแล้ว มันกลับเป็นสิ่งที่น่าเสียดายที่เราใช้คำว่า "กลัว" มาบังตา.
ป.ล. ไม่ว่าเขาจะรู้ไหมว่าของชิ้นนั้นเราเป็นคนให้ เราก็ดีใจที่ยังมีหนึ่งอย่างที่ได้ทำให้เขา
และเราก็อยากขอบคุณเขาที่ทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่าง
เพื่อนๆในpantip ใครเคยเป้นแบบเราบ้างช่วยเล่าให้ฟังหน่อยนะคะ
เคยมั๊ย ยังไม่ได้ทำอะไรให้คนที่ตัวเองรัก แล้วมันสายไปแล้ว?
เราลืมทำหลายอย่างเลย มีอยู่ครั้งนึงมันเป็นวันเกิดเขา เราคิดทุกอย่างไว้เรียบร้อย ว่าเราจะเดินถือเค้กกับลูกโป่งไปให้เขา เชื่อมั๊ยคะเราซื้อของไว้แล้วแต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ทำ เพราะ เราเป็นคนมีฟอร์มเยอะ กลัวจะเสียฟอร์มบ้าง กลัวเขาจะได้ใจบ้าง และเราก็ขี้อายเกินกว่าจะทำอะไรแบบนี้(เป็นคนแข็งก็ว่าได้)ทั้งที่ในใจอยากทำมาก แต่อย่างที่บอกเลยค่ะ กลัวเสียฟอร์ม จนสุดท้ายเราเสียเขาไปในที่สุด โดยที่เรายังไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยสักอย่าง
วันนั้นเราเจอกันเหมือนทุกวัน ตัวเราเองก็ไม่ได้พูดหรือทำอะไรให้มันดูพิเศษเลย แต่เรามองเขาออกว่าเขาคง "คิด" ว่าเราลืม แต่เราไม่เคยลืมเรื่องของเขาเลย เย็นวันนั้นหลังจากแยกย้ายกัน เขาก็ทักมาว่า "วันนี้วันเกิดเขานะ" แต่เรากลับเฉยและเปลื่ยนเรื่องคุย เพราะ เรามีแผนสอง คือ เราซื้อของขวัญให้เขาแทน แต่ตอนให้เราก็เหมือนเดิม ยื่นให้แบบไม่มีอะไร เขาก็รับแล้วถามว่า "มีคนฝากมาให้ใช่มั๊ย" เราก็เลยๆตามเลยไป ไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้เราแอบเสียดายและเสียใจที่ทำไมเรากลับไม่ทำอะไรเลย ทั้งๆที่ตอนนั้นมีโอกาส แค่คำอวยพรเรายังไม่กล้าพูดเลย เพราะ เราคิดว่า ครั้งหน้าก็ได้ มีเวลาอีกมากมาย ทั้งๆที่มันไม่ใช่เลย สุดท้ายการกระทำแบบนี้แหละที่ทำให้เรารู้สึกเสียใจ เพราะ มันไม่มีโอกาสจะได้ทำมันแล้ว มันกลับเป็นสิ่งที่น่าเสียดายที่เราใช้คำว่า "กลัว" มาบังตา.
และเราก็อยากขอบคุณเขาที่ทำให้เราคิดอะไรได้หลายอย่าง
เพื่อนๆในpantip ใครเคยเป้นแบบเราบ้างช่วยเล่าให้ฟังหน่อยนะคะ