เด็กเรียนก็ไม่ใช่จะรักไม่เป็น 17+

เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งทั้งหมดนะ
สวัสดีค่ะ เราชื่อ พริ๊น  อยู่ม.4 สูง167หนัก50 ผิวขาว จัดฟัน เรามีพี่ชายอยู่1คนชื่อ เพ๊นท์ ม.5 ขาว หล่อ เป็นนักบาสโรงเรียน โสด และมีพี่สาวต่างพ่อต่างแม่ชื่อ มายเม สวยมาก จัดฟัน ขาว ตัวเท่าเรามีแฟนแล้วแม่เราเสียชีวิตตั้งแต่เรา6ขวบ ถึงเราไม่มีแม่แต่เราก็ไม่รู้ขาดอะไรเลยนะคะ พ่อเราดูแลเราอย่างดี บ้านเราทำธุรกิจปั้มน้ำมันค่ะ และทำร้านอาหารไทยอยู่ที่สิงคโปร์ด้วย ถือว่าค่อนข้างรวย
เริ่มเลยล่ะกัน
เราเรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง โปรแกรมEC (อังกฤษ-จีน) เราชอบเรียนภาษา สังคมมากๆ วันแรกของการเรียน เราก็เดินเข้ามาโรงเรียนกับพี่ชายเราปกติ
เพ๊นท์: พริ๊น ทำไมไม่เรียนMS (คณิต วิทย์)
เรา: โง่คณิตจะตาย เรียนไม่ได้หรอก
เพ๊นท์: ให้มายหรือพี่ติวให้ก็ได้
เรา: ไม่เอาหรอก ชอบภาษาไม่ใช่คำนวน
เพ๊นท์: เรียนโปรแกรมเดียวกันกับมายก็ได้
เรา: SL (วิทย์แล็ป)ไม่ๆ
เพ๊นท์: แล้วเรียนตึกไหน
เรา: ตึก1 ไปก่อนนะ
เพ๊นท์: เจอกันตอนเย็น
เราก็เดินไปตึกเราส่วนนางก็ไปสนามบาสค่ะ เราก็เดินเข้าห้องไป เจอเพื่อนใหม่เต็มไปหมด มีเพื่อนเก่าอยู่ไม่กี่คน โอ๊ว เราก็เดินไปหาแพร ที่นั่งอยู่หลังห้อง
เรา: แพรนารา
แพร: พิศพัสสร พี่ชายหล่อมาก
เรา: ยังไม่จบกับพี่ชายอีก
แพร: พี่หล่อไง แล้วจะไม่วางกระเป๋าก่อนหรอ
เรา: เออว่ะ เดี๋ยวแปป
แพร: หนักแล้วนะอ่ะ
เรา: 55555
แพร: ห้องนี้ผู้ชายเยอะมาก
เรา: เออใช่ ผู้หญิง12คนเอง
แพร: เพื่อนเก่าก็น้อย สาวนมากจะอยู่ปกติ SL MSกันหมด
เรา: ไม่มีใครอยู่กับเราเลย
เสียงเพลงดังขึ้น
แพร: ป้ะ เข้าแถวกัน
เรา: โอเคๆ
แล้วก็เดินไปเข้าแถว