ไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องเป็นเเบบนี้

นี้เป็นกระทู้เเรกของผมเลย จริงๆตั้งใจจะเขียนหลายครั้งเเล้วเเต่ไม่มีเวลา ผมมีคำถามมากมายที่ต้องการคำตอบ คำถามที่ผมไม่เคยตอบมันได้เลย      เริ่มเลยละกัน!!!! ผมเป็นผู้ชายที่ชอบทั้งผู้หญิง เเละผู้ชาย เรียกสั้นๆว่า มีรสนิยมทางเพศที่ลื่นไหล ไม่ได้ตายตัว ผมเป็นคนหนึ่งที่ใช้ความรู้สึกนำทางในการใช้ชีวิต เกือบในทุกๆเรื่อง โดยเฉพาะความรัก
       ตอนมัธยมเป็นช่วงที่ยังไม่เคยคิดเรื่องความรักเลย จนขึ้นม.6 เหตุการณ์เกิดขึ้นตอนพักเที่ยง ในขณะที่ผมกำลังยืนซื้อไฮศกรีม มีผู้ชาย 2 คน เดินมาข้างๆ( 2 คนนี้เป็นเพื่อนข้างห้อง ซึ่งอยู่ 6/4 ส่วนผมอยู่ 6/3 เราไม่เคยคุยกัน เเต่มีคนหนึ่งชื่อเหมือนผมเลย ขอเเทนชื่อว่า บอย ล่ะกัน ) เเล้วเหมือนอีกคนพูดว่า บอย (นามสมมติ) ขอเบอร์หน่อย ผมก็หันไปนึกว่าเขาเรียก บอยเหมือนเขินก็เลยเดินออกไป ตอนนั้นเรางงมากก ว่าอะไรว่ะ ในทุกครั้งที่ผมเจอบอย เขาจะหลบหน้าเราตลอด เเละบางครั้งเพื่อนของบอยก็ชอบเเซวบอย เมื่อเจอผม พอนานไปผมเริ่มรู้สึกดีกับบอยมากขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตอนไหนไม่รู้ เเต่พอมารู้ตัวอีกที ในทุกๆเช้าผมจะต้องเดินผ่านหน้าห้องบอยให้ได้ จะต้องมองว่าเขามายัง อยู่ตรงไหนไม่ว่าจะเป็นหน้าเสาธง โรงอาหาร  
        ผมเรียน รด เเละบอยก็เรียนเหมือนกัน เเน่นอนว่าจะต้องเจอหน้าเขาบ่อยมากกกกกก มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เรา 2คน เดินผ่านหน้ากัน ต่างคนต่างมองหน้ากัน ภาพตอนนั้นคือ โลกหยุดหมุน มองเห็นเเต่เขา คนรอบข้างคือหายไปเลย (อย่างกับในหนังเลย) ตั้งเเต่นั้นผมก็รู้สึกดีกับบอยมากกกกกขึ้น จนในวันที่เราไปเขาชนไก่ คนที่เรียน รด จะรู้ว่าที่นอนมันจะเป็นเต็นท์เล็กๆ นอนได้ 2 คน ซึ่งตอนนั้นเรานอนคนเดียว เพราะเพื่อนๆมีคู่หมดเเล้ว ผมเดินไปหาเพื่อนในอีกเต็นท์ พอกลับมาเจอกระเป๋าใครไม่รู้ตั้งอยู่ สักพักบอยก็เดินมาบอกว่า ขอนอนด้วยนะ ไม่ต้องให้อธิบายความรู้สึกเลย คือเเบบดีใจเ-ี้ยๆๆ พอเข้านอนต่างคนไม่พูดไรเลยย คือเงียบมากก ในขณะที่เพื่อนข้างๆ คุยเสียงดังสัสสๆๆ555 พอวันกลับก็ได้มานั่งรถด้วยกันอีก ดีว่ะ ผมคิดไว้ในใจเเล้วว่า พอลงไปจะบอกชอบเขา
          ในวันปัจฉิม วันนี้ยังไงผมก็ต้องไปบอกบอยให้ได้ เพื่อนๆผมมันก็ไปพาบอยมา เเล้วปล่อยให้อยู่กัน 2 คน คือต่างคนต่างเขิน บอยบอกหันมาเดี๋ยวเขียนเสื้อให้ หัวใจตุบๆ สั่นไปหมดเลย เเบบเหงื่อออก เเต่พอมันเขียนเสร็จ ผมก็เดินไปหาเพื่อนให้อ่านให้ฟัง เพื่อนหยุดไปพักหนึ่ง พร้อมกับบอกว่า....ขอให้มีผัวไวๆ...ความรู้สึกตอนนั้น งงไปหมด สับสน เเล้วที่ผ่านมาคือไรว่ะ ถ้าไม่ชอบกันจะมาทำให้รู้สึกทำไม เวลาเจอทำไมต้องหลบหน้า ทำไมต้องทำให้รู้สึกว่ามีใจว่ะ เเละยิ่งไปกว่านั้นในวันเดียวกัน บอยก็เดินไปบอกชอบผู้หญฺิงคนหนึ่ง ผมได้ตั้งคำถามว่าเราคิดไปเอง หรือคือไรกันเเน่ หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ทักไปหาเขา เเต่สิ่งที่ได้มาคือเขาบล็อคเฟสบุ๊ค เเละตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น
         ความทรงจำเหล่านี้ได้เริ่มหายไปเรื่อยๆเเต่ก็ต้องใช้เวลา
   ทุกคนที่จะเข้ามหาลัยคงคิดเหมือนกันว่า เออเนี้ยเข้ามามหาลัยคงมีเเฟนสักที ผมได้ใช้ชีวิต ปี1 ไปเรื่อยๆ จนจะจบเเละ ไม่เห็นจริงเลย5555เลยคิดว่าต้องหาอะไรทำเเล้วจะได้เจอคนเยอะขึ้น ผมได้ไปค่าอาสา มันดีมากเลยครับ ในเวลา 10 วันที่เราได้ทำกิจกรรมร่วมกันของคน 50 คน นี้เป็นค่ายเเรกของผมเลยที่ได้เจอคนมากมาย เเละเจอคนที่ใช่สำหรับเรา พอลงจากค่ายผมพยายามที่จะเข้าหาคนๆหนึ่ง สิ่งเเรกที่ทำเลย ผมไปโพสลงในกรุ๊ปค่ายว่าอยากไปเที่ยวจตุจักรเเต่ไม่มีเพื่อนไปเลย หาเพื่อนไรงี้ ใครสนใจทักมา ในใจผมก็อยากให้คนที่ชอบไปด้วย ผมจำไม่ได้เเล้วว่า เขาทักมาหาผม หรือผมทักไปหาเขา เเต่ที่จำได้คือ เราได้ไปเที่ยวด้วยกัน (ดีใจนะเว้ยยย) เรา 2 คนนั่งรถตู้ออกจากมอ ผมกำลังจะจ่ายเงินค่ารถ เเต่พี่เขาบอกไม่ต้องเดี๋ยวจ่ายให้ ตอนนั้นคือเขินมาก เเละคิดไปไกลเเล้ว วันนั้นคือวันที่เรามีความสุขมากก พี่เขาเป็นคนเทคเเคร์คนดีมากกกกกก ดูเเลทุกอย่าง อีกอย่างเขาเป็นคนพูดเพราะ จนคิดว่าคนเ-ี้ยไรจะพูดเพราะได้ขนาดนี้ หลังจากกลับมามอเขาก็พามากินข้าว เเละจะจ่ายเงินให้อีก เเต่ตอนนั้นเราบอกไม่ต้องเเล้ว สิ่งที่พี่เขาทำกับเราทำให้คิด เเล้วดึงไม่กลับล่ะ พอกินขาวเสร็จก็เดินไปส่งหออีก ผมบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวกลับเอง หอใกล้ๆ พี่บอกไม่ได้เดี๋ยวไปส่ง ถ้าอย่างงั้น เราก็เดินของเราไป เดี๋ยวพี่เดินตามหลังเอง (ใจไปหมดเเล้ววว)
          เหตุการณ์ระหว่างพี่เขา กับเราได้เดินมาถึงในวันที่นัดทุกคนในค่ายมากินเหล้าด้วยกัน เรากินไปเยอะมากก จนคุมสติไม่อยู่ เเละได้ตะโกนบอกชอบพี่เขา หลังจากนั้นเราไม่เคยมองหน้าพี่เขาอีกเลย เจอก็ไม่คุย เพราะรู้เเล้วว่าสิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดเขาไม่ได้ชอบผม อาจเพราะด้วยนิสัยที่เขาเป็นคนเเบบนั้นอยู่เเล้ว นานมากๆๆกว่าผมจะคุยกับเขาได้ ผมอาจเป็นคนผิดที่ชอบคิดไปเอง ใครทำอะไรให้ก็คิดว่าเขาชอบไปหมด T_T
           เรื่องราวความรักของผมก็ไม่ดีเท่าไหร่หรอก เจอใครเขาก็เท จนบางครั้งอยากปิดกั้นตัวเองไม่อยากให้ใครเข้ามาได้อีก เเต่ทำไม่ได้ว่ะ
         ความรู้สึกที่ว่าเราไม่ได้คิดไร หรือ เราเบื่อเเล้ว ผมเจอจนมันชินเเล้ว ในหลายครั้งที่ผมผิดหวังเรื่องความรัก หรือผมเริ่มที่จะชอบใคร สิ่งเเรกที่ผมรู้คือ  จุดจบมันไม่เคยเปลี่ยน ทุกๆครั้งที่ผมเริ่มจริงจังกับความรัก ผมจะทุ่มให้หมด ทุ่มให้จนไม่เคยเผื่อรอรับความเจ็บปวด ทั้งๆที่ตัวเองก็รู้ เเต่ไม่จำ
           เอาเถอะยังไงเราก็ต้องเดินต่อไป ตอนนี้ผมปี 2 กำลังขึ้นปี 3 ผมได้ไปค่ายอาสามาล่าสุดเลย อย่างที่บอกไปค่ายอาสาทำให้เราได้ใช้ชีวิตด้วยกันในสถานที่หนึ่ง ลำบากด้วยกัน ก่อนขึ้นมาผมได้เห็นพี่คนหนึ่ง ก็ชอบเเต่ไม่ได้อะไรมาก  ขอเเทนชื่อพี่เขาว่า นาย ล่ะกัน พี่นายน่ารักมากก เป็นคนพูดมากกเเต่น่ารัก เป็นคนเสร่อๆ เด๋อๆ พอยิ้มเเล้วหลงเลย ผมไม่ค่อยกล้าคุยกับพี่นายมาก เพราะเขิน ไม่กล้าเเม้เเต่มองหน้า คือบนค่ายจะมีกิจกรรมให้ทำมากมาย เเนวๆเเบบสานสัมพันธ์ให้คนรู้จักกันมากขึ้น คือบางครั้งเราอยากเข้าไปคุยกับพี่นายมาก เเต่ก็ไม่กล้า เพื่อนในค่ายมันจะรู้ว่าเราชอบพี่เขา บางครั้งก็เเกล้งเรากับพี่นายโดยการเขียนข้อความลงไปในกล่อง mailbox (มันคือกล่องที่ใส่ข้อความของคนบนค่ายเวลาต้องการเเซวใคร มีความรู้สึกยังไงก็เขียนมา เเล้วพอถึงเวลาจะเอามาเปิดอ่าน) เขินมากกกนะโว้ย เเบบคนทั้งค่ายโห้  คือยังไงก็ต้องเก็บอาการ 55
       วันสุดท้ายจะมีการจัดปาร์ตี้ ตามธรรมเนียมครับ เหล้าต้องมา555 ตอนกินเหล้ามันจะนั่ง เเบบวงใหญ่ เเละวงเล็ก ผมนั่งอยู่วงเล็ก มีประมาณ 5-6คน นั่งไปเรื่อยๆพี่นายก็มานั่งด้วย เราก็ชนเเก้วกัน ผมกินไปเรื่อยๆก็เริ่มไปเเละ(คออ่อน) พอสักพักพี่นายก็เดินไปไหนไม่รู้ ผมเลยลุกขึ้นเพื่อที่จะไปนั่งกับเพื่อนอีกที่หนึ่ง อยู่ๆพี่นายก็มานั่งกับเราอีก เพื่อนของเราถามพี่นายว่าชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย พี่นายบอกว่าผู้ชาย (ในใจคิดว่ามีหวังเเละ) เราสองคนก็คุยกันไปเรื่อยๆ สิ่งที่เราเหมือนกันคือ เราเป็นคนชอบเที่ยวเหมือนกัน สไตล์คล้ายกันสัสสส ผมบอกพี่เขาไปว่า ผมชอบออกกำลังกาย ยกเวทไรงี้ พี่เขาบอกขอดูมือหน่อย โห้มือนุ่มจัง (คือในใจเขินสัสส จับมือด้วย) คุยไปสักพักพี่เขาก็จับมือเราต่อ เเบบ 2-3รอบมั่ง ดีมากๆๆๆเลยย คืนวันนั้นเป็นวันที่เราคุยกันมากสุดตั้งเเต่อยู่บนค่ายมา เเบบอีกวันก็จะกลับเเล้วอ่ะพึ่งได้มาคุย ตอนที่คุยกันเราก็คุยเรื่องความรักที่เคยผ่านมาของเราให้พี่นายฟัง พี่เขาให้ให้กำลังใจเราดีมาก(อบอุ่นสัสๆๆ) พอมาอีกวันเราก็ทักกันมากขึ้น เดินผ่านก็ยิ้มให่กัน เเละที่สำคัญเราเเพ้ผู้ชายที่ชอบหยอดอ่ะ วันนั้นฝนตกหนัก เรากำลังล้างมือ เเบบตัวก็เปียกฝนอยู่ พี่นายก็พูดขึ้นมาว่า หลบไปในร่ม เเต่เป็นร่มใจนะ(ใครฟังเเรกๆเสี่ยวว่ะเเต่นี้เขินอยู่) ช่วงเวลานั้นเรามีความสุขสัสๆๆ เวลาเราท้อๆเหนื่อยๆพี่เขาก็เดินมาให้กำลังใจ บอกให้เราสู้ๆ มันดีมากเลยนะโว้ยย ตอนนั้นเราไม่ได้เผื่อใจไว้เลย รู้เเต่ว่าชอบพี่เขาไปหมดเเล้ว พอลงจากค่ายย เราก็นัดรวมตัวกินเหล้ากันอีก(ไม่ได้ติดนะ6555)วันนี้เเละเราจะบอกพี่นายว่าเราชอบ พอพี่มาถึงร้านเราก็ให้เพื่อนไปตาม (ตอนนั้นเราเมาล่ะนะ ) พี่นายก็เดินมานั่ง ผมเลยบอกพี่เขาว่า มีไรจะบอก  เราชอบพี่นะ ถ้าพี่ไม่ชอบเราไม่เป็นไร เราโอเค พี่นายบอกว่า พี่ก็โอเคกับเรา(ถ้าตีเป็น%ก็65%ที่ชอบ  )  หลังจากกินเหล้าเสร็จเราก็ไปต่อห้องรุ่นพี่อีกคน เเละพี่นายก็ไปด้วย ทุกๆอย่างที่พี่เขาเเสดงคือเหมือนเขามีใจให้เรา ทั้งจับมือ เเบบกอด ลูบหัว มีหลายอย่างที่ทำให้เราคิด อีกวันเราก็ไปดูหนังด้วยกัน มันเหมือนจะดีโว้ย มันเหมือนว่าเขามีใจให้ พออีกวันผมก็ต้องกลับบ้านล่ะเพราะมันปิดเทอม ผมกับพี่นายคงไม่ได้เจอกันอีกเป็นเดือนเลย ระหว่างกลับบ้านผมทักไลน์ไปหาพี่นาย เเต่เขาไม่ตอบ คงคิดว่าไม่ว่าง อีกวันก็ทักไปอีก ก็ยังไม่ตอบ ทั้งๆที่เขาก็เล่นเฟสอยู่ ความรู้สึก ณ ตอนนี้ คือสบสน มันไม่ชัดเจน มันงงไปหมด เราทักไปหาเขาทั้งเฟส  เเละไลน์ เหมือนคนบ้า ที่เพ้อ จนในที่สุดเขาตอบเราว่า ขอโทดนะ ตอนนี้ยังไม่อยากคุยกับใคร อยากอยู่กับตัวเอง  
        เเล้วที่ผ่านมาอ่ะ สิ่งที่พี่ทำอ่ะ มันคืออะไร ความรู้สึกของคนๆนี้มันไม่มีความหมายเลยอ่อ ทำให้รู้สึกดีเเล้วไปอย่างนี้เลยอ่อ
         ผมต้องเจอเเบบนี้ไปอีกนานเเค่ไหนอ่ะ ทำไมหลายคนเข้ามาเเล้วเป็นเเบบนี้
เจ็บจนชิน เเละทำให้เราไม่มีความรู้สึก หรือคิดที่อยากจะรักใครอีกเลย กลัวเเล้ว

ขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะครับ