[ดราม่า] แชร์ชีวิต ไทย-เรียนอเมริกา

หลายคนอาจจะเห็น ผมเป็นล็อคอินสมัครใหม่ ใช่ ผมสมัครใหม่
เพราะผมอยู่ที่นี้ตอนนี้ อยู่แบบต่างด้าว ไม่ต้องตามIPหรอก VPNมา
บอกเลยผมไม่สนกฏหมายอะไรนั้นหรอก ถ้าคุณคิดจะมาเตือน คุณจับทายาทกระทิงแดงได้ยังละ อู้ววววววววววว อันนั้นคนตายน้ะครับ
แต่ยังไงผมก็ยังผิดกฏหมายอยู่ดี ใช่!
"แค่อยากแชร์ประสบการณ์ ให้คนที่อยากมาที่นี้แบบผม" ซึ่ง ถ้าผมอยู่ไทยก็เรียนอยู่ มัธยมที่5ละ

ก่อนอื่นจะเล่าชีวิตในตอนเด็กก่อนน้ะ จะได้รู้ความรู้สึกชีวิตตอนโต
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ก็.. ตอนเด็กผมเป็นคนที่ บ้านค่อนข้างรวย พ่อทำงานกับฝรั่ง น้าทำธุรกิจกิจการรถยนต์ ตัวเลขในบัญชีนิ 30ล้าน+
ช่วงIpad ต่างๆเข้ามาไทยแรกๆนี้แบบ ผมเป็นคนแรกๆที่มีเลยมั้ง เดินเล่นในหมู่บ้าน เด็กคนอื่นๆ พากันตาแตก
งานวันเกิดนี้ 50คน+ พาเพื่อนบ้านทั้งหมด เค้กน้ำแข็ง30เซน 2ก้อน+ งานลอยกระธง พลุนิเยอะมาก หมดไปเป็นหมื่นกับพลุ..จำได้
โรงเรียนตอนนั้น ก็ไฮโซอ่ะ ถึงตอนนั้นแทบจะไม่ได้รู้สึกไฮโซ
แต่ชีวิตเปลียนไปไวมากครับ พ่อตกงาน น้าทำธุรกิจต่อไม่ได้ เศรษฐกิจประเทศตกต่ำ
ใช่ครับ จากชนชั้นกลางที่กำลังจะไปต่อได้ดีๆ กลับจนขึ้นมาทันที จนจริงๆครับ
พ่ออยากให้ทุกอย่างที่ดีที่สุดมาอยู่ที่ลูก และแล้ว ก็ใช้เงินก้อนสุดท้ายนั้นมาอเมริกา
พูดซะอย่างกะนิยาย แต่อย่าลืมนิยายก็เอามาจากชีวิตจริง

ก่อนอื่นบอกก่อน ครอบครัวผมเป็นม้งครับ ทั้งครอบครัว
และเราก็มี ญาติที่มีสัญชาติอเมริกัน ที่เป็นม้ง อยู่ที่อเมริกา 9-10ครอบครัวที่เป็นญาติเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
เราได้วิซ่า และสุดท้าย เราก็เริ่มไปกินหมูกระทะ555+
แม่บอกว่านี้เป็นหมูกระทะครั้งสุดท้ายของเราที่นี้น้ะ ตอนนั้นไม่รู้ทำไมรู้สึกเศร้า
2-3วันต่อมาเราก็เริ่มบินกัน ชีวิตใหม่ บ้านใหม่ ที่ไม่ใช่บ้านเรา
เรามาอยู่กับญาติได้5-6เดือน พวกเราก็มีปัญหากับพวกเขาอีก พวกเราต้องออกมาซื้อบ้านให้มันเป็นของตัวเองซะเลย
ใช่ครับ เราต้องการเงิน เราต้องใช้มัน  และเราไม่มีกรีนการ์ด ไม่มีสัญชาติ เราทำไม่ได้
พอดีพวกเราได้ญาติ ที่โพ่ลมาจากไหนไม่รู้ หางานได้ เป็นแรงงานขั่นต่ำ 70เหรียญต่อ 10ชม.!
หน้าที่? ล้างจาน ทำกับข้าว มันหนักและเหนื่อยมาก พ่อกับแม่ก็ไม่อยากทำอะน้ะ และเขาก็ไม่รับผมด้วย
ผมเป็นแค่ ไอ่เด็กต่างด้าว เกาะมหาอำนาจ ทำอะไรเพื่อครอบครัวก็ไม่ได้

และผมก็อายุ 15-16ครับ เด็กอเมริกัน 15-16 เขาทำอะไรกันที่นี้?
ขับรถพาแฟนไปเที้ยวภูเขา ชอปปี้ เที้ยวน้ำตก บอกเลย ธรรมชาติที่นี้ โคตรจะธรรมชาติเลย
ทุกอย่างดูสะอาด อากาศไม่ร้อนด้วยใช่ปะ นั่งรถทีเปิดหน้าต่างนี้แบบ เหมือนคุณไป นั่งรถที่บนดอย ภาคเหนือ ตอนหน้าหนาว
ถนนเขาดี พาแฟนนั่งรถแบบนั้นนี้ โคตรโรแมนติกเลย แบบในหนังเลยอะ ทุกอย่าง
แต่.. ผมขับรถที่นี้ไม่ได้ครับ ผมทำแบบนั้น ผมทำอะไรได้? นั่งอยู่บ้าน แค่นั่งอยู่บ้าน..
รัฐที่ผมอยู่ มันไม่ได้มีคมนาคมที่สะดวกแบบNew york รถไฟ อะไรแบบนั้น บัส แทกซี่ ไม่มีอ่ะ..
แค่นั่งอยู่บ้าน กับไปเรียน ปิดเทอม์ ทำอะไร ก็แค่อยู่บ้าน อยากออกไปเตะบอลกับทีมโรงเรียน ก็ไม่ได้ครับ!
คืออยากออกไปใช้ชีวิต เที้ยวเล่นบ้าง ไม่มีอะ...

เออ แต่ก็บอกกับตัวเอง "เห้ยเราติดผู้หญิงหรอวะ  เห้ยเรามาที่นี้เพื่อทำให้ครอบครัวได้โอกาสที่จะมีกินในอนาคตขึ้น คิดแบบผู้ใหญ่ดิวะ"
แต่พอคิดว่าจะเสียช่วงเวลานี้ไป ช่วงวัยรุ่น ช่วงที่สำคัญที่สุดในชีวิต ช่วงที่เราจะสนุกไปกับทุกสิ่ง เรากลับจะแค่อยู่ที่บ้าน เห้อ ฟักมายไลฟ์

อันข้างบน อาจจะดูปยอ.ใช่ไหมครับ 55+
โอเครต่อไป งานวันเกิดผมพึ่งจัดไปได้ไม่นานนี้เอง แค่ครอบครัวผม, เค้กเล็กๆ มีเทียนอยู่บนนั้น 17แท่ง
ตอนนี้แหละ ที่ผมนึกถึงตอนเด็ก เออเห้ออออออออออออออออออออออออออออออ น้ำตาไหลอ่ะ จริงๆน้ะ
มันรู้สึกดีน้ะ เหมือนชีวิตค่อยๆสอนเราอ่ะ เออ ตอนเด็กเราโคตรจะมีกิน โคตรจะมีทุกอย่าง ตอนนี้เราเหลือน้อยมาก
เราไม่มีแม้แต่อิสระภาพเลยเน้อ คิดแค่นี้ก็ท้อไปเลย จิตตก เอาเว้ยๆๆ เรียนๆไป เพื่อครอบครัวสิวะ!!! อ้าากกกกก

และแล้ว ผมก็ตัดสินใจ เข้า Class เรียนที่ยากสุดๆไปเลย (ในโรงเรียนอ่ะน้ะ)
-เคมี เกียรตินิยม -ฟิสิกส์ มหาลัยAP -คณิต เกียรตินิยม -Calculas HN
คิดไปข้างหน้า ให้ไกลที่สุด มันเรียนต้องมีวิชาภาษาด้วย ฝรั่งเศส ละติน  สเปน
และสำหรับผม ครูเขาจัดวิชา พิเศษมาให้.... ภาษาญี่ปุ่น แต่ผม say no ผมจะเอาChinese
เอาเว้ย ถ้าเรียนแล้วต้องเอาไปใช้อะ ขอใช้ภาษาที่พูดกับคน 1พัน4ร้อยล้านคนแมรร่งง 55+

เออ มันเป็นกระทู้คำถามนิน้ะ งั้นขอถาม
มีใคร อยู่แบบที่ผมอยู่บ้างไหมอะ? อนาถความคิดตัวเองเหลือเกิน

จำฉากในThe amazing spiderman2 ได้ ที่พ่อแฮร์รี่จะตายอะ
"เจ้าต้องเสียสละชีวิตในวัยเด็ก เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า"