ช่วงนี้ความรักสะดุดนิดหน่อย พอดีนึกเรื่องนึงขึ้นมาได้ เป็นเรื่องสมัยเรียนครับ

ผมเรียนมหาลัยแห่งหนี่งในกรุงเทพ เป็นภาคสมทบครับ คือเรียนตอนเย็น ตอนกลางวันก็ทำงาน
ปีนั้นเป็นปี3 เทอม2 เปิดเทอมใหม่ ได้เรียนวิชาใหม่ๆ อาจารย์ใหม่ๆ ก็ปกติเหมือนทุกเทอม
แต่มาสั่นใจ ตอนคาบแรกของวิชาหนึ่งเป็นวิชาทางบริหารธุรกิจ
เข้าห้องไปปุ๊บ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะไปสาย เนื่องจากเลิกงาน4โมงครึ่ง กว่าจะได้ออกมา กว่าจะฝ่ารถติดมาเรียนตอน6โมงครึ่ง ก็รีบเข้าห้อง
ได้นั่งปุ๊บ เห็นอาจารย์อายุ30ต้นๆ หน้าตาค่อนข้างดี หุ่นล่ำ รวมๆหล่อเลยหล่ะ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ เพราะว่าอยู่กันคนสถานะ และคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่จะเป็นอย่างอื่น

คาบแรกอาจารย์ก็เขียนชื่อ เบอร์โทรตัวเองบนกระดานและให้เขียนเบอร์โทรกับชื่อเล่นในใบรายชื่อ เพื่ออาจารย์จะได้ติดต่อได้หากมีปัญหาอะไร ผมก็เขียนไปปกติเหมือนเพื่อน
พอเซฟเบอร์ไลน์มันก็จะขึ้น ปกติ ก็ไม่ได้แอดเป็นเพื่อน แค่ไลน์แจ้งเตือนมา ผมก็เปิด แล้วก็กดปิด

ผ่านไป2  3วีค คือปกติผมจะเข้าห้องหลังๆครับ เนื่องจากเดินทางจากที่ทำงานมาเรียนมันระยะทางไกลกัน
ผมเข้าประตูห้องเรียน เดินผ่านโต๊ะอาจารย์ แล้วก็ไปนั่งหลังห้อง แล้วผมรู้สึกว่า 2 3วีคมานี่ อาจารย์ชอบมาบรรยายข้างหลังผมบ่อยๆเลย บางทีก็ถามผมบ้างว่าเข้าใจมั้ย สาบานว่าก็ยังคิดว่าปกติ เหมือนอาจารย์ที่สอนคนอื่นๆ

สักพักอาจารย์ก็เริ่มมีทักไลน์  แรกๆก็ส่งสติ้กเกอร์ หลังๆมีข้อความมาบ้าง ประมาณว่า พึ่งตื่นนะ  กำลังขับรถอยู่  แล้วก็มีข้อความเป็นส่วนตัวมากขึ้น
บาครั้งเรียนเสร็จอาจารย์ก็ชวนไปกินข้าวบ้าง ไปนั่งคุยกันบ้าง (คุยจริงๆครับ ไม่มีนอกเหนือ) จนผมก็เริ่มคิดว่าอาจารย์ชอบผม

ผมเลยถามแกว่าพี่มีแฟนแล้วยัง (คุยไลน์กันสักพักแกบอกว่าอย่าเรียกแกว่าอาจารย์ ให้เรียกว่าพี่........ แทน)เลิกสอนแล้วพี่ไม่กลับบ้านไปใช้เวลากับแฟน แกบอกว่า แกยังไม่มีแฟน ผมก็เลยเปิดใจคุยกัน สนิทกันมากขึ้นสักพักนึง คุยกันเรื่องราวในชีวิตของแต่ละคน พี่เค้าบอกว่าจริงๆชอบผมตั้งแต่คาบแรกแล้ว เขาจำอัตลักษณ์ผมได้หมดเลย สูงๆ เดินมากางเกงจะหลุดๆหน่อย เข้าห้องสาย นั่งหลังๆ ยิ่งได้มาคุยกันจนรู้ว่าผมหาเงินเรียนเองแบบนี้อีก เขายิ่งประทับใจผมมากขึ้นไปอีก เพราะเขาก็สู้ชีวิตมาเยอะเหมือนกัน ส่วนตัวผม ผมก็บอกเขาว่าแรกๆผมก็ไมได้คิดอะไรเลยเพราะว่าอย่างแรกเลยสถานะมันต่างกัน สองเขาหน้าตาดี อยู่ในที่แจ้ง ใครสามารถเจอใคร หรือใครสามารถเข้ามาหาเขาได้ตลอด ผมเลยไม่ได้คิดอะไร แต่ถ้าพูดถึงความชอบพี่ก็ตรงสเปคผมเหมือนเลย คือผมชอบคนอวบๆ ล่ำๆ มีอายุๆหน่อย  แต่พอมาคุยถึงนิสัยกันเราก็มีนิสัยหลายอย่างที่คล้ายกัน แล้วเราก็คุยๆกันจนหมดเทอม ตอนสอบผมยังไปช่วยตรวจข้อสอบเด็กให้อยู่เลย 55555555 จนคิดว่าความสัมพันธ์ต้องพัฒนาต่อละ จะคลุมเครือแบบนี้ไม่ได้ละ เพราะผมก็หน้าตาไม่ได้แย่ มีคนเข้ามาบ้างเหมือนกัน ผมก็เลยถามแกในไลน์ว่าพี่รักผมมั้ย เราเป็นแฟนกันมั้ย  แกตอบกลับมา NOT YET ตึ่งงงงงงงงงงง แต่ก็ไม่ได้ถามนะว่าทำไมถึงไม่พัฒนาไปเป็นแฟน ส่วนตัวคิดว่าแกก็เจ้าชู้ในระดับหนึ่งที่ยังหยุดไม่ได้ สองแกคงไม่อยากผูกมัด

ผมเลยสละเรือ ไม่คุยกับพี่เขาเลย จนเรียนจบ กลับมาบ้านที่ต่างจังหวัด ถามว่าเสียใจมั้ยตอนนั้นก็เสียใจนะ แต่แปลกที่พยายามทำใจได้เร็วกว่าปกติ เจอหน้ากันในมหาลัย ผมก็หลบหน้า ไม่คุย สวัสดีทักทายกันในสถานะนักศึกษากับอาจารย์เหมือนเดิม แต่พี่เขาก็ยังพยายามทำตัวเหมือนเดิม มาอยู่ใกล้ๆ นั่งใกล้ๆ (ผมเรียนกับพี่เขาวิชาเดียว แต่เราจะเจอกันในงานกิจกรรมของมหาลัย เนื่องจากเรียนอยู่คณะเดียวกัน ภาคเดียวกัน)  จนถึงตอนนี้ก็ยังทักมาในไลน์เรื่อยๆ ทำเหมือนเรายังคุยกันอยู่เหมือนเดิม ส่งรูปส่วนตัว รูปที่เคยถ่ายด้วยกัน  รูปงาน รูปกิจกรรม มาเรื่อยๆ  คือตอนนั้นมันก็มีความสุขมากตอนคุยกัน นึกแล้วก็สุขใจดี

จบแค่นี้ดีกว่า ไปทานข้าวเที่ยงละ  จบได้ห้วนๆดี  ถือเป็นเรื่องราวดีๆครั้งหนึ่งที่เคยเกิดขึ้นให้ชุ่มชื่นหัวใจเหมือนฝนทางใต้ตอนนี้ครับ 55555

คิดถึงพี่ น. ครับ แต่จะไม่กลับไป