อุทาหรณ์สอนคนรักเพื่อน

วันนี้มีอุทาหรณ์ สอนใจหนึ่งเรื่องมาให้ทุกคนดูไว้เป็นบทเรียนกัน ผมมีเพื่อนอยุ่หนึ่งคน ชื่อนายภูริวัต แซ่ล้อ ถือว่าสนิทกันเลย คนๆนี้จะมีปัญหาด้านการเงินอยู่ตลอดเวลา ด้วยความเป็นเพื่อนผมจะเป็นหนึ่งในคนที่ ช่วยเหลือเค้าตลอด ผมจะมีกฎตายตัวสำหรับคนที่มายืมคือจะยืมเมื่อไหร่ก็ได้ ขอให้คืนตรงเวลาเป็นพอ หลังจากนั้นจะยืมอีกค่อยว่ากัน ดอกเบี้ยไม่ต้องพูดถึงไม่เคยแม้แต่แดงเดียว ดีไม่ดีขาดนิดหน่อยลดให้ด้วยซ้ำ ด้วยความที่เห็นว่าเปนเพื่อนกันมา กับเพื่อนผม 100% เสมอ เห็นเพื่อนเดือดร้อนละบางทีมันทุกข์ไปด้วย ก่อนหน้านี้เค้าส่งข้อความมาบอกว่า "เฮ้ยเมิงกุมีปัญหากับพ่อ จะออกจากบ้านไปตั้งตัวหาเงินส่งตัวเองเรียน เช่าหออยุ่เอง ขอยืมเงินเมิงซัก 50,000 ไปตั้งตัวได้มั้ย ด้วยความที่ช่วงนั้นผมเพิ่งย้ายมาอยู่อเมริกา ผมเลยปฎิเสธไป ผ่านไปซักแปปนึงผมเห็นเค้ากรอบมากก ผมเลยบอกให้น้องสาวโอนไปให้ 3,000 อย่างน้อยมันก็น่าจะช่วยอะไรได้บ้าง กินข้าวนู่นนี่ หลังจากนั้นไม่นานมีส่งข้อความมาอีก คราวนี้ลดจำนวนขอเป็น 20,000 สุดท้ายผมก็ใจอ่อน ด้วยความที่คนๆนี้มันมีประวัติด้านลบทางนี้ตลอดแต่ผมก็ไม่วายให้มันยืมจนได้ (อาจจะเป็นเพราะความโง่เข้าครอบงำ 555555) นัดวันคืนอยากดิบดี สุดท้ายถึงเวลาคืนผลัดแล้วผลัดอีก เป็น 10 รอบได้ จนวันนี้เค้าคนนั้นหายไปแล้วครับบ จบข่าว!!
ตอนนี้ ผมไม่สนใจเงิน 23,000 บาทก้อนนี้แล้วถ้าได้คืนก็ถือว่ายังมีบุญ ไม่ได้ก็ถือว่าจ่ายค่าบทเรียนซื้อใจคนบทนี้ไป
ก็นี่หละครับเอามาบอกกัน ถ้านายภูริวัติหรือหลิวคนนี้โทรไปขอยืมตังใครอย่าหลวมตัวให้ไปเด็ดขาดด ถ้าไม่อยากโดดแบบกรณีนี้  อ่านแล้วเหนเปนอุทาหรณ์ก็ช่วยกันแชร์ไปเตือนสติเพื่อนพี่น้องเผื่อใครโดนยืมอยู่จะได้รู้ทันนะครับ